Pearl
struikrover
Posts: 76
|
Post by Pearl on Aug 7, 2013 18:39:54 GMT
Morgan:
Ze zuchtte toen ze het bericht kreeg. Natuurlijk deed hij dat niet, hoe slim hij zichzelf ook voor deed. Zij vond niks slim aan hem. Evenveel als jou. Typte ze terug en verzond het bericht. Morgan deed een makkelijk kort broekje aan en een hemdje. Ze hoorde mensen en er klopte iemand op de deur. "De nieuweling." Zei iemand en ze zuchtte. Zij moest werkelijk zijn oppas zijn? Ze duwde zichzelf overeind en liep naar beneden. Het maakte haar niks uit dat ze misschien weinig aan had. Ze gooide de deur open. Ze liep naar hem toe en zuchtte. "Ermit, er willen mensen slapen." Zei ze hem en ze zuchtte. "Kun je iets doen wat minder veel herrie kost? TV kijken, of een rondje om het gebouw rennen?" Vroeg ze en moest toch even gapen. Ja, ze was best moe en dat hij haar nu weer uit bed sleurde, maakte haar ergens nog meer vermoeid.
|
|
|
Post by Gabrïel on Aug 7, 2013 19:08:12 GMT
Ermit cumberbatch
Hij speelde rustig verder op zijn viool en merkte dat Mrogan nu binnen kwam zetten en speelde gewoon door zonder ook maar iets van het woord aan te trekken, he, las zijn dossier, hij was een sociopaat, hij deed niets voor andere mensen, en trok zich ook niets van andere aan. Hij was niet bepaald, nou.. Sociaal. Hij keek haar wel aan en glimlachte even.'' just tea for me thanks.'' Antwoordde hij droog naar haar en speelde rustig verder op de viool waar hij mee bezig was. Het was niet vals in tegendeel zelfs, maar als zij nu die viool af zou pakken zou hij zich weer net als een klein kind gaan gedragen waarschijnlijk. Ja Ermit was misschien vreemd.. Misschien iets te vreemd...
|
|
Pearl
struikrover
Posts: 76
|
Post by Pearl on Aug 7, 2013 19:18:49 GMT
Morgan:
Ze zuchtte, moest zichzelf toeschreeuwen dat ze tot tien moest tellen. een, twee.... Word niet boos.... Drie, vier.... Nog even niet boos worden... vijf. Ach laat maar. Ze duwde de viool naar beneden. "Stop!" zei ze hem boos en ze sleurde hem mee, naar beneden naar buiten en liep zo ver dat ze hen niet meer zouden kunnen horen in het gebouw. Zelf nam ze plaats op een bankje. "Doe je best, speel viool." Zei ze en keek hem neutraal aan. Ze sloeg haar armen over elkaar, niet omdat ze zo boosheid uit wilde stralen, maar het was koud. Heel erg koud zelfs en ze had eigenlijk geen zin om hier te zijn. Het was donker en het was niet slim geweest. Waarom dacht ze niet eerst aan zichzelf...
|
|
|
Post by Aurelio Voltaire on Aug 7, 2013 19:46:48 GMT
Ermit Cumberbatch
Hij voelde hoe hij van het bed werd geslpeet en liep mee zoals een klein kind met zijn moeder mee zou lopen en eenmaal buiten keek hij enkel naar haar, en haalde een wnkbrauw op. Stond hij dan buiten, met zijn viool, in zijn badjas, die zo blauw was als een smurf. Hij keek naar haar en zuchtte even.''het is hier koud.'' Sprakl hij en begon weer naar binnen te lopen, met zijn viool in zijn handen, en net binnen begon hij in de gangen begon hij net zo hard weer te spelen,e n liep weer richting zijn kamer. Oh misschien was Ermit van binnen ook wel een behoorlijk verwend kind eigenlijk, zoals hij zich gedroeg. Diverse clienten kwamen nu de gang op, die waren niet echt blij met Ermit. Zelfs een die bang was voor muziek instrumenten, rende nu keihard weg voor Ermit met zijn viool. In zijn kamer ging hij net zo hard weer in zijn stoel zitten. Kon hem het wat schelen? nee.
|
|
Pearl
struikrover
Posts: 76
|
Post by Pearl on Aug 7, 2013 19:53:28 GMT
Morgan:
Koud? Alsof zij dat niet wist. Hij liep naar binnen en ze zuchtte, hij was te moeilijk. Hij moest gaan... Nee, ze moest hem helpen. Ze stond op om achter hem aan te lopen, langzamer als dat hij was. Haar blote voeten vies van de grond en ze moest douchen. Dat was iets wat zeker was, gelukkig had ze een eigen badkamer. Toen ze binnen kwam hoorde ze hem spelen en ze rende weer naar zijn kamer, rukte het instrument uit zijn handen en schudde enkel haar hoofd om zichzelf daarna om te draaien. Ze zei niks, wist niet eens wat ze tegen hem kon zeggen. Hij luisterde niet en ze liep dan ook naar een jongen toe die angstig in zijn kamer aan het huilen was. Ze liep naar binnen en zorgde dat de jongen weer in bed lag. Opnieuw gaapte ze en ze merkte hoe moe ze hiervan werd, hoe makkelijk ze het misschien wel niet had gehad. Simpelweg omdat de andere aardig tegen haar waren. Ze legde de viool in de kluis, liep terug naar de gang en vond het meisje die bang was van muziekinstrumenten en zorgde dat ook zij weer rustig in haar kamer lag. Maar ze bleef op de gang, wachtend totdat Ermit weer de boel op stelten zou gaan zetten.
|
|
|
Post by Aurelio Voltaire on Aug 7, 2013 20:04:22 GMT
Ermit Cumberbatch
ze pakte zijn viool af, een stap die ze msicchien beter niet kon doen. Hij stond op en ging als een klein kind door zijn kamer heen lopen wandelne, en zocht zijn pistool. Oh ja, die had ze ook al afgepakt. Was niet erg..'' Hij pakte zijn koffertje, opende die, en pakte er een harpoen uit, en ging gecharmeerd voor het raam staan, waar een doek voor hing. Hij glimlachte en keek naar de harpoen. Nu voelde hij zich weer even prettig, en het had weer stof om over na te denken. In dezelfde koffer zat zijn reserve pistool, mar ide liet hij even liggen voor een moment, en glimlachte terwijl hij naar de harpoen keek, waar nog steeds bloed op zat, alsof hij er een moord mee had gepleegd. Waarheid was anders. Hij zuchtte en gooide de harpoen na een tijdje alweer op de grond en begon te ijsberen.'' Bored.. Bored...'' Sprak hij en dat ging steeds harder, terwijl hij met zijn handen begon te zwaaien en weer onzin begon uit te kramen eigenlijk. Niet dat je het kon verstaan, hij praatte een soort wartaal om zichzelf te vermaken. een ding was zeker, om hem rustig te hebben had hij stof nodig om na te denken, of zijn viool. MEt enkele uren zou het licht worden, en dan zou ermit waarschijnlijk heel anders gaan worden...
|
|
Pearl
struikrover
Posts: 76
|
Post by Pearl on Aug 7, 2013 20:18:20 GMT
Ze zuchtte, haatte dit om te doen. Dingen afpakken, patiënten die toch iets te luidruchtig en te vervelend waren. Hij hoorde zijn voetstappen, ze zat tegenover zijn deur en ze rolde met haar ogen toen ze hem nog steeds hoorde. Waarom kon hij niet gewoon slapen? Ze stond op, bleef even staan en wist niet goed wat te doen. Als hij zo bleef doen, was er maar een oplossing en dat was er een die ze niet zag zitten. De patiënt verplaatsen zodat hij naast haar zou slapen. Niet in een bed, maar in de kamer er naast. Ze opende de deur, bleef in de deuropening staan. Ze zei niks, bleef hem enkel even aankijken. "Pak je spullen in." Zei ze hem neutraal. Niet boos, maar rustig en ze wilde op dit moment ook geen tegenspraak. Hij moest gewoon meekomen, klaar.
|
|
|
Post by Aurelio Voltaire on Aug 7, 2013 20:30:14 GMT
Ermit Cumberbatch
Hij zag hoe ze weer de kamer in kwam en hij snoof even toen ze hem wat zei.'' ik laat mij niet commanderen.'' Sprak hij en ging op de stoel zitten, pakte zijn telefoon en zijj laptop en begon zijn site weer na te trekken.'' Dit is niet te geloven!'' sprak hij alsof er nooit wat aan de hand geweest was, en hij draaide zijn laptop om en keek naar haar moet je dit zien! daar kan ik toch niets mee? 'Hi Sherlock
SOMNEHCCGTEKOTYRIMOOLAIGU
You'll never find out who I am. I live off the grid.
cheers xx'
Stond er op het scherm en hij zuchtte terwijl hij ernaar keek.'' Dit is te simpel.. sprak hij en keek naar haar.'' Kun jij het ontcijferen? makkelijk niet waar!'' Sprak hij en keek haar aan.'' Die berichten krijg ik wekelijks, hij of zij houd zich anoniem en stuurt me dit soort berichten.'' hij wuifde even met zijn handen.'' Ik heb hier niet veel aan. '' sprak hij en begon een beetje te tekenen op een papiertje en liet dat haar ook zien.''Sherlock i am coming to get you.'' Sprak hij rustig en keek haar aan.'' Makkelijk.. En nu verveel ik me. geef me mijn viool..''
|
|
Pearl
struikrover
Posts: 76
|
Post by Pearl on Aug 7, 2013 20:37:44 GMT
Ze keek hem aan, geen zin om te reageren. Geen zin om ook maar iets tegen hem te zeggen. Wat maakte haar die stomme dingen uit. Dat hij ergens een geheime liefde had, of wist zij veel wat er was. Nee, ze wilde slapen. Ze stond hier met te weinig kleding en ze wilde gewoon warmte. Hij liet zich niet commanderen? Terwijl zij wel zijn viool moest geven? Ze moest bijna lachen om hoe hij deed. Hij was te kinderachtig, veel te kinderachtig bezig. "Pak je spullen in, dan kom je in ieder geval dichter bij je viool." Zei ze hem enkel, want hoe graag de man ook hier wilde blijven, dat was iets wat niet helemaal ging lukken. Ja, het zal hem kunnen lukken. Maar dat was Morgan niet van plan. Hij moest mee omdat hij andere patiënten verveelde. Ze vond het niet fijn als hij haar verveelde, maar het was beter dat hij haar verveelde, als dat hij de andere verveelde.
|
|
|
Post by Aurelio Voltaire on Aug 7, 2013 20:43:09 GMT
Ermit Cumberbatch
Hij schudde zijn hoofd en keek haar aan.'' nee ik blijf hier. hier komen tenminste geen wolken.'' Sprak hij rustig en ging rustig verder op de laptop op zijn schoot en begon wat berichtjes te tikken op zijn blog, en het antwoord op het berichtje wat hij net had gehad. Hij snoof even en haalde even een hand over zijn neus heen terwijl hij naar het scherm staarde van de laptop. Hij was al weer heel ergens anders mee bezig eigenlijk. Hij stond op, en liep naar de kast en keek even naar de rare dingen die hij daar had staan in weckpotten. De ogen, de vingers, en de anderen. Al stonden de ogen uiteraard nog in de magnetron, die zag je vanuit hier wel staan.
|
|
Pearl
struikrover
Posts: 76
|
Post by Pearl on Aug 7, 2013 20:56:01 GMT
Morgan:
Waarom het jezelf altijd moeilijk maken? Ergens had ze bijna medelijden met hem. Kinderachtig dingen doen die tegen de regels waren. "Jammer dat je het jezelf zo moeilijk moet maken, als je zo slim bent, waarom kijk je dan niet eerst naar jezelf." Zei ze rustig en draaide zichzelf om. Geen zin om antwoord te geven of verder nog wat te zeggen tegen hem. Ze keek naar haar mobiel, snapte niet waarom hij haar nummer had. Kamer 309, geen ramen. Voor als je jezelf bedenkt. Verstuurde ze, geen ramen inderdaad. Het was ook bedoeld voor vervelende patiënten die inderdaad iets vervelends hadden zoals Ermit had. Bang voor buiten/zon/maan en alles wat daarmee te maken had. Ze ging in haar eigen kamer zitten die ernaast was en hoopte dat hij eens niet vervelend zou doen.
|
|
|
Post by Aurelio Voltaire on Aug 7, 2013 21:01:57 GMT
Ermit Cumberbatch
Hij zuchtte even en keek nog even naar zijn potjes en voelde zijn telefoon. Hij had niet eens naar haar woorden geluisterd, had hij niet veel zin meer in. Hij tikte nog even een bercivhtje, en zuchtte even. aaridg van je, maar nee bedankt. Anders vlucht ik voor de wolken. En dan gaan ze me helemaal afluisteren. HIj verstuurde het en ging nu toch moe op zijn bed liggen. Hij was toch stiekem moe van alles van vandaag en hij donderde daardoor op zijn bed ook in slaap, met zijn badjas nog aan, en boven de dekens. Erg charmant zag het er in ieder geval niet uit.
|
|
Pearl
struikrover
Posts: 76
|
Post by Pearl on Aug 7, 2013 21:10:07 GMT
Morgan
het rozeharige meisje zuchtte. Snapte niet waarom hij echt zo moeilijk moest doen. het enige wat ze wist, was dat ze moest proberen om niet tegen hem te praten. Hij hoorde haar toch niet, al wist ze van zichzelf dat het te moeilijk zal worden en dat ze dat toch niet ging volhouden. Na enkele tellen liep ze naar beneden, anders zou ze in slaap vallen en dan kon ze niet meer op Ermit letten. Ze opende langzaam zijn deur en keek wat naar binnen. Verwachtte iets te horen. Maar ze hoorde niks, het was rustig. Toen haar ogen gewend waren aan het donker, zag ze hem liggen en opgelucht zuchtte ze dan ook. Ze sloot de deur achter zich en ging zelf naar haar eigen kamer, wist niet hoe snel ze onder de dekens moest kruipen en was blij dat ze haar ogen kon sluiten. Haar lichaam ook, deze meteen in ruststand ging en sliep.
|
|
|
Post by Aurelio Voltaire on Aug 7, 2013 21:16:25 GMT
Ermit Cumberbatch
Hij sliep door en werd al vrij laat in de ochtend nu wakker, en enkele stralen licht kwamen zijn kwamer binnen. een van de doeken had los gelaten waardoor een grote witte wolk dwars door zijn raam te zien was. Hij had het in eerste instantie niet in de gaten, maar toen hij het door had, raakte hij licht in paniek en kroop hij weg in een hoekje.'' Stomme wolken! zout op! Jullie zullen ons niet vermoorden! jullie krijgen mij niet!'' schreeuwde hij bijna door zijn kamer heen terwijl hij in een hoek van de kamer stond meer, nog niet echt zittend.'' ga iemand anders afluisteren! verdomme!'' riep hij keihard door zijn kamer heen. Tja, nu was ermit ineens toch even wat anders dan de vervelende snotaap die hij in de nacht was, omdat de wolken dan na zijn idee weg waren.
|
|
Pearl
struikrover
Posts: 76
|
Post by Pearl on Aug 7, 2013 21:30:31 GMT
Morgan:
"Problemen met de nieuweling." De woorden bleven door haar hoofd galmen en ze trok een lang shirt over haar hoofd heen. Ze was al bezig met haar haren goed te doen, dus deze zaten niet zo verschrikkelijk als toen ze net uit bed kwam en snel legde ze er dan ook een vlecht in en liep weer naar Ermit. Ze opende de deur en moest toch even om zich heen kijken om hem te vinden. Ze keek hem verbaasd aan, klopte wat op de muur, in de hoop dat hij morse code kon. Gaat het?
Stuurde ze hem en ze zou vanzelf weten of hij dat kon. Zelf had ze ooit een obsessie voor dat soort gekke dingen.
|
|