|
Post by Misha Krushnic on Aug 22, 2013 20:17:00 GMT
Misha bleef naar Jay kijken die nog steeds voor het raam stond en wachtte af tot hij weer zou spreken, zo gauw Jay zich weer naar hem toe draait en zijn woorden uitspreekt glimlacht Misha naar hem. 'Dat zou ik zeer waarderen' zei hij met diezelfde glimlach, voor een piraat was Misha vrij netjes in zijn spraak, natuurlijk niet altijd, maar hij wist tenminste de woorden altijd goed te vinden en had zijn iq absoluut niet beneden het gemiddelde zitten. 'Hulp is altijd welkom ja' zei hij en luisterde hoe Jay vertelde over de ex marinier die nog aardig wat vechtlust had 'ik denk dat je het geweldig zult doen. Maar natuurlijk ondersteund ik je, waar zijn we anders vrienden voor' zei hij waarbij bij zijn laatste woorden een grijnsje verschijnt op zijn gezicht.
|
|
|
Post by Jay Tupelo on Aug 23, 2013 10:19:41 GMT
Hij keek naar zijn vriend en een kleine grijns kwam even op zijn gezicht te liggen, terwijl hij rustig rond keek voor een moment, en verderop de marine zich hoorde klaar maken.'' er is niet veel tijd meer Misha, we zullen het zonder hem moeten doen, ben ik bang.'' sprak hij en keek naar het schip wat nu duidelijk vanuit het raaam te zien was. Hij slikte even en keek naar zijn goede vriend.'' laten we gaan. Voor het te laat is, en het allemaal tevergeefs was.'' Sprak hij rustig en begon terug te lopen naar de smederij, waar hij in de hoek zich direct om te begon te kleden, en in een leren outfit terug kwam, zijn zwaard aan de zijkant, en een hoed op op dit moment. Hij zohct nu alleen nog zijn geweer, die hij even later ook vocht en op zijn rug deed. Je zag duidelijk dat dit zijn oude marine outfit was, maar of Jay dat wat kon schelen? nee.
|
|