|
Post by Isabelle Moi on Aug 8, 2013 21:46:12 GMT
Ze zat nog wat verveeld aan de kaptafel terwijl een van de dienstmeisjes bezig was met haar haar. Ze wist niet precies wat ze deden maar een ding wist ze zeker, het zou prachtig worden. Dat was het altijd, en dit keer zou dat niet anders zijn. Ze glimlachte even en keek kort naar haar haar wat in een prachtige knot kwam te zitten. Ze was blij met deze dienstmeisjes om haar heen en soms miste ze haar leeftijdsgenoten. Ze stond op en trok toen een prachtige beige jurk aan die op sommige plekken met goud was geborduurd. Ze glimlacht even en keek tevreden in de spiegel. Daarna liep ze de trappen af richting de tuin. Soms voelde ze zich net een prinsesje, zo goed werd ze behandeld en zo'n groot huis was het. Ze liep de enorme tuin in en keek naar de bloemen die er waren. Soms kwam er een musje voorbij die ze dan met haar ogen volgde. Ineens bleef haar blik hangen bij de poort, zou ze..? Nee, dat ging toch nooit lukken. Haar gedachten zeiden van niet maar haar gevoel ja. Ze liep naar de poort en haalde een overbordige speld uit haar haren. Ze rommelde in het slot en tot haar verbazing ging die nog open ook. Ze glimlacht van geluk en liep toen, haar jurk optillend en zorgend dat haar schoenen niet vies werden de straten op.
|
|
|
Post by Brayden on Aug 8, 2013 21:58:03 GMT
Brayden zat momenteel nog rustig met een pijpje in zijn mond op het dek van zijn schip. HEt was rustig vandaag, geen slaven die weg gingen, en echt schooiers die hij kon pakken zag hij ook niet. ergens genoot hij wel van het rustige dagje, en hij keek even naar de mannen die bezig waren met het ship een beetje vrij te maken van het bloed wat er nog op lag, van de laatste ladign die ze hadden weg gebracht. Hij zuchtte even en kwam nu overeind, deed zijn pijp uit, en stak hem weg, terwijl hij van het dek wegliep, rustig de straten op. Hij verveelde zich, en hij wou gewoon weer wat nieuwe kleding hebben. Waarom? vroeg het hem niet, hij hield van nieuwe kleding, en met noeuwe kleding had hij ook een nieuwe slaaf, dacht hij zo altijd maar. Hij keek even rond met zijn bruine ogen die zijn omgeving bekeken. veel mensen spraken hem niet direct aan, maar vond hij het zo erg dat niemand naar hem keek? nee zo kon hij beter observeren. Zijn blik viel niet veel later op een meisje die door een poort heen kwam. Niet dat ze kelding aan had die hij ook aan kon, maar als nog, hij kon goed geld aan haar verdienen als hij dit zo zag. Hij grijnste, maar bleef nog wel op zijn plek staan, hij wou haar eerst een beetje observeren, en dat deed hij zoals altijd, on opvallend en op een bankje.
|
|
|
Post by Isabelle Moi on Aug 8, 2013 22:08:36 GMT
Ze keek in het begin wat verbaasd rond, was dit het? Was dit hetgeen waar ze al die tijd naar verlangd had? Dit was veel minder mooi dan hun tuin. Tuurlijk was ze weleens vaker buiten geweest, maar dat was met een dienstmeid en dan bekeek je de wereld toch heel anders. Ze wist precies hoe de wereld in elkaar zat. Dat had ze allemaal geleerd en van die enkele keer ook gezien. Ze vond het oneerlijk hoe zij in deze rijkdom konden leven en de meeste in armoede. Ze keek nogmaals rond en liep toen rustig verder om alles te gaan verkennen.
|
|
|
Post by Brayden on Aug 8, 2013 22:13:48 GMT
Hij keek naar nhaar en merkte wel duidelijk dat ze het niet gewend was buiten te zijn, mooi. Dit was dit na zijn idee een zwak schaap en daardoor pakte hij een stuk papier en begon te lopen, perse in haar richting en deed alsof hij zeer druk bezig was met lezen, en totaal niet oplette. Hij zuchtte even en begon te lopen terwijl hij daadwerkelijk het briefje door las, hij meost antuurlijk wel weten wat erop stond, mocht zij hem er een vraag over stelde. Hij lette dus ook 'niet' op en botste vol tegen haar op, en keek ook direct op alsof hij verbaasd was dat hij net juist tegen haar opgebotst was en slikte.'' Oh het spijt me vrouwe!'' sprak hij rustig en ging achteruit.'' het spijt me vreselijk, heb ik u pijn gedaan?'' vroeg hij direct, zijn blik nog steeds zo verbaasd als eerder. Ja, Brayden kon behoorlijk goed toneel spelen.
|
|
|
Post by Isabelle Moi on Aug 8, 2013 22:20:49 GMT
Ze lette in het begin erg op haar omgeving, en dan niet in de zin van mensen maar meer van dieren en planten. Prachtig was het hier. Alles was zo anders, tuurlijk hier stonden de huizen die groter waren en beter beschermd maar dan nog. Ze glimlachte even en liep toen rustig verder. Ze wist niet precies wat ze ging doen en wat ze zocht. Een beetje rondkijken en dan vrij snel weer terug voordat de mensen in huis haar gemis gingen opmerken. Dat kon ze er net niet bij gebruiken. Er liepen redelijk veel mensen hier maar het leek ze niet op te merken dat zij het meisje was dat altijd binnen zat. "Oemf," mompelde ze zachtjes toen er iemand plotseling tegen haar aan botste. "Nee hoor, het gaat wel," sprak ze rustig en vriendelijk.
|
|
|
Post by Brayden on Aug 8, 2013 22:32:48 GMT
Hij keek haar aan en slikte even voor een moment.'' Alsnog spijt het me, ik had niet tegen u aan moeten botsen.. kan ik u wat drinken aan bieden misschien? ter excuus?'' vroeg hij kalm, maar zijn blik bleef geschrokken staan nog, terwijl hij naar haar keek. Hij deed echt alsog hij er vresleijk veel spijt van had, en dat had hij diep van binnen natuurlijk helemaal niet, maar hij meost nu toneel spelen, hij moest haar vertrouwen zien te wekken, zodat hij haar uiteindelijk mee kon nemen naar het schip, uit kon kleden, en vervolgens vervoeren die hap. Met enkel nog een vodje. Haar jurk verkocht hij op de andere eilanden, niemand zou door hebben dat hij überhaupt die jurk van haar had gestolen. Hij bekeek haar nu nog steeds een beetje on opvallend eigenlijk, Puur omdat hij haar prijs wou schatten, maar om dat goed te schatten moest hij haar beter leren kennen. Maar nu zat ze al zeker op 60 goudstukken als hij haar zo zag. En ze leek nog maagd, dus als dat waarheid was, dan was hij goed bezig.. Bordelen zouden goud voor haar betalen, en hij wist dan precies aan wie hij haar moest verkopen.
|
|
|
Post by Isabelle Moi on Aug 8, 2013 22:40:20 GMT
Ze glimlachte en keek vriendelijk naar de jongenman. Hij leek echt spijt te hebben. "Excuses zijn niet nodig hoor, u deed het niet expres en dan is dat nergens voor nodig," glimlachte ze. Waarom zou ze niet mee gaan? Ze zou de dienstmeisjes meteen kunnen bewijzen dat ze het zelf prima aankon. En als ze weg ging, wat was er dan aan de hand? Haar ouders zouden haar toch niet missen, ze kende ze niet eens. De laatste keer dat ze ze had gezien was ze een jaar of twaalf geweest, ook alweer drie jaar geleden nu. "Ja hoor, graag," glimlachte ze daarna weer naar de jongeman. "Waar wil je wat gaan drinken?" Vroeg ze toen glimlachend.
|
|
|
Post by Brayden on Aug 8, 2013 22:54:31 GMT
Hij zuchtte en leek toch langzaam te kalmeren.'' Maar ik bedeol, mijn vrouwe.. U staat hoger dan ik..'' Sprak hij en draaide zijn hoofd een beetje weg, en deed alsof hij een beetje boog voor haar.'' Dus het spijt mij wel degelijk, vrouwe.'' Sprak hij rustig en kwam nu langzaam weer recht staan. Ze stelde hem een vraag en knikte even.'' Ik zou u graag naar het vafeetje om de hoek brengen, mijn vrouwe. Ik ben overigens Brayden, tot uw dienst.'' Sprak hij rustig terwijl hij zich voorstelde en even weer opnieuw een kleinde buiging maakte naar haar. Na hij moest netjes en onderdanig zijn nu, dat hoorde in zijn toneelspel. Kon hij haar zover krijgen dan zou hij haar helemaal inpalmen en meenemen naar zijn schip.
|
|
|
Post by Isabelle Moi on Aug 8, 2013 23:02:17 GMT
"Niemand staat hier hoger dan wie dan ook," sprak ze rustig. "Alleen de man, vrouw stand vind ik wat minder onzin.," sprak ze rustig terwijl ze hem vriendekijk aan bleef kijken. "Alstublieft wilt u niet meer voor me buigen, dan hebt u het gevoel dat ik hoger sta dan u, eerder andersom," sprak ze altijd nog met haar mierzoete stem. "Ik ben Isabelle," sprak ze toen glimlachend naar hem. "Als u mij daar heen zou willen begleiden, graag," sprak ze. Hij leek aardig en hij was een nette man. Perfect voor haar zouden haar ouders waarschijnlijk zeggen, alleen was hij zo'n twintig jaar ouder dan zij. Ze glimlachre even en keek hem aan.
|
|
|
Post by Brayden on Aug 9, 2013 8:21:02 GMT
Hij knikte en liep nu toch ongemakkelijk voor uit, althans zo leek het. Hij speelde het gewoon goed.'' HEt spijt mij vrouwe.'' Sprak hij rustig terwijl hij naar het cafe liep en daar bij een tafeltje buiten de stoel naar achteren schoof, zodat ze kon gaan zitten. De baas van de kroeg zag hem al, wist dat hij vast weer bezig was met een slaaf binnen slepen, hij kende Brayden heel erg goed, hij had zelf al aardig wat meiden van zijn ship afgekocht, en zelfs nu zag je een slaaf, die zijn stoep aan het vegen was bij hem, en nu een keiharde klap kreeg omdat ze niet hard genoeg werkte. Maar zelfs nu het zo dichtbij gebeurde, wist niemand van de praktijken van Brayden. Hij wachtte netjes tot zij zou zitten, en ging toen zelf ook op een stoel zitten.'' Alstublieft vrouwe, neem waar u zin in heeft.'' Sprak hij nog netjes, nee, hij zou haar echt nog niet met de echte naam aanspreken, zo zou ze denken dat hij beleefd en netjes was, een beeld die hij graag wou laten zien, zo zou ze hem het snelste vertrouwen.
|
|
|
Post by Isabelle Moi on Aug 9, 2013 9:33:22 GMT
Ze glimlachte even en ging op de stoel zitten die hij voor haar naar achteren hield. "Zou u alstublieft willen stoppen met het spijt me zeggen? Het hoeft niet en u heeft het nu zo vaak gezegd dat het wel duidelijk is," sprak ze rustig naar hem. Daarna keek ze kort rond, zo zag een cafe er dus uit. Het had een gezellige sfeer die haar aansprak. Daarna keek ze weer naar Brayden, "Ehm, doe maar bier," sprak ze rustig tegen hem.
|
|
|
Post by Brayden on Aug 9, 2013 9:48:41 GMT
Hij keek haar aan en knikte toen. Hij riep de baas van het cafe even en keek hem aan.'' een wijntje voor mij, en een biertje voor de dame.'' Sprak hij tegen hem en hij knikte.'' Voor jou altijd Brayden.'' Sprak hij vriendelijk en klopte Brayden even op de schouder voor een moment,en hij glimlachte even. Hij keek naar haar en glimlahte even vriendelijk.'' De baas van dit cafe is een goede vriend van me.'' Sprak hij rustig en keek haar aan, terwijl hij nog duidelijk iets zenuwachtig was momenteel, al was het natuurlijk, zoals verwacht, gespeeld, maar Isabelle leek er als zoete broodjes in te trappen, en daar hield Brayden wel van. Mischien kon hij haar wel even wat verder krijgen dan hij dacht vandaag.. Misschien eindelijk dan eens een makkelijke baantje, en had hij haar vanavond al omver op zijn schip en wel.
|
|
|
Post by Isabelle Moi on Aug 9, 2013 9:58:19 GMT
De twee leken elkaar te kennen toen ze zag hoe de baas op de schouder van Brayden klopte. Dat had zij dus al die tijd gemist, vriendschap. Ze glimlachte koelrt en keekoen weer naar Brayden. "Aha, zoiets dacht ik al," glimlachte ze. Ze wist niet precies hoe de mensen hier eruit moesten zien. Thuis liepen de dienstmeisjes in nette pakjes maar dat leek hier niet het geval te zijn. Iedereen liep er anders bij, eigenlijk was zei de netste die hier rondliep. Niet dat het haar veel uaakte, iedereenhad een eigen stijl. Ze glimlachte even en keek weer aar Brayden.
|
|
|
Post by Brayden on Aug 9, 2013 11:27:30 GMT
Hij knikte even en keek haar aan. Hij stelde zich nu nog een beetje onderdanig op, om niet teveel op te vallen dat hij haar in zijn schulp wou lokken, op zijn schip. Hij kreeg ook de neiging haar te gaan verkrachten voor hij haar weg bracht, het zou hem geld kosten, dat wist hij ook wel, toch zou hij het gaan doen. Hij vond haar namelijk werkelijk oogverblindend, een echt pareltje om te zien. Die 20 goudstukken kon hij wel eens een keer missen. Hij glimlachte en zag hoe de drankjes gebracht werd, en keek even naar haar.'' Het is gearriveerd vrouwe.'' Sprak hij nog even tegen haar, en nam een slok. Maar hij stelde geen vragen of iets dergelijks, dat mocht tenslotte niet, zij stond hoger dan hem, en hij moest zijn rol wel aanhouden.
|
|
|
Post by Isabelle Moi on Aug 9, 2013 13:51:00 GMT
Als ze dit op had gedronken dan moest ze maar weer eens naar huis, voordat de dienstmeisjes haar ging missen. "Ik zie het," glimlachte ze naar hem. "Maar ik denk dat ik zo terug moet als dit op is, anders gaan de mensen thuis me missen," sprak ze rustig terwijl ze daarna een slok nam. Als ze haar al zouden missen dan zou ze zo een smoes moeten verzinnen. Missen verstoppertje spelen? Maar dat zouden ze weer kinderachtig vind. Nou ja, het was gewoon afwachten of ze haar wel gemist zouden hebben dan zou ze pas iets bedenken.
|
|