|
Post by Sara Gather on Aug 16, 2013 10:15:38 GMT
Ze voelde hoe ze werd opgepakt en kroop uit angst ook gewoon wat verder in zijn handen. Ze bleef op het takje zitten toen hij haar daar opzette en keek naar wat hij deed. Ze zag hoe hij werd gebeten door de slang en slikte even. Neen, dat was niet de bedoeling.. Ze zag hoe hij mankend de hut weer in kwam en sprong als wolf naar de jongen af. Neen.. Dit was haar schuld. Ze klemde haar wolven kaken op elkaar, ze kon niets doen. Ze wist niets van gif af. Ze merkte dat hij begon te veranderden waardoor hij wat dicht bij de grond bleef. Ze sloop voorzichtig naar zijn hoofd toe en duwde haar neus voorzichtig tegen zijn hals. Ze voelde zich werkelijk vreselijk schuldig. Ze jankte zachtjes en keek naar de beet van de slang. Ze likte voorzichtig aan de wond, ook al zou dat niets helpen wist ze.
|
|
|
Post by Brayden on Aug 16, 2013 10:20:43 GMT
Hij bleef liggen en keek naar haar voor een moment, en met moiete tilde hij ijn kop nog even op, waarna hij weer jankte, en twee botten vleugels door zijn rug doorbraken, en zich begonnen te spreiden. Hij werkte van binnen tegen, maar wist dat het niet zo heel veel nut had ergens, waardoor hij enkel en alleen nog maar meer op zag. Door de demonenvorm, neutraliseerde het gif wel, en eigenlijk nog maar op het juiste moment, hij verloor ijn vacht nu, en een botachtig katje bleef erover. Meer ook eigenlijk niet... Hij had het amulet wel nog, maar zijn demonenvorm was verder door gekomen dan hij eigenlijk gewild wou hebben.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 16, 2013 10:34:07 GMT
Ze bleef een beetje met hem bezig en oen ze zeker wist dat de wonde zelf wel netjes was kroop ze zelf voorzichtig tegen hem aan en keek een beetje naar zijn kop. Ze voelde zich vreselijk. Ze bleef een beetje voorzichtig tegen hem aanliggen ondanks dat hij nu zo een bottig uiterlijk had. Ze sloot gewoon haar ogen. Ze bleef in een wolf tegen hem liggen en jankte zelf nog even zachtjes. Ze wilde helpen, met iets.. Ze wilde wat nuttig doen, maar dat ging haar niet echt lukken dacht ze. Was dit eigenlijk al wel echt? Ze geeuwde even. Ze was nog steeds moe, maar ze weigerde te slapen nu hij hier zo lag. Hij mocht haar wat aan doen, het maakte niet veel meer uit, dit was ook gewoon haar schuld en dat zou ze niet snel vergeten.
|
|
|
Post by Brayden on Aug 16, 2013 10:37:49 GMT
Hij snoof enkel even, an keek naar haar, toen ze helemaal naast hem lag, en slikte even voor een moment. Neem de schuld vooral niet op jou.. Ik had nadat ik hem weg had geschopt jou ook in veiligheid kunnen stellen. Dit is mijn keus, dus mijn consequentie. stuurde hij haar hoofd in, want hij had nu helemaal door dat zij geen echte wolf of muis was, een shapeshifter, dat begreep hij al wel. Hij keek naar zichzelf, en merkte de kettingen weer aan zijn benen, de kettingen die hij eerder ook had gehad. Hij was half terug aan de slechte kant, geweldig. een heel groot deel van wat hij had bereikt in 5 jaar, was nu weer weg.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 16, 2013 10:56:54 GMT
Ze bleef bij hem liggen en sloot haar ogen weer af en toe. Ze hoorde hem in haar gedachten en keek eventjes naar zijn kop daarvoor. Ze jankte weer eventjes en legde haar hoofd weer tegen hem aan. Dan nog... Ik had evengoed gewoon niet hier moeten zijn. Of gewoon moeten wegrennen Dacht ze, niet wetend of hij het hoorde of niet. Ze bleef bij hem liggen en haalde langzaam adem. Sorry Voegde ze er nog eventjes aan toe en snoof weer. Ze kroop nog dichter tegen zijn lichaam aan, wat er van over was althans en geeuwde weer even, al probeerde ze wakker te blijven
|
|
|
Post by Brayden on Aug 16, 2013 11:05:04 GMT
Hij hoorde het wel, dankzij zijn demonen kant en zuchtte even voor een moment, sloeg een van zijn botachtige vleugels nu gewoon even om haar aan, om haar te laten weten dat het wel goed was, en dat ze zich geen zorgen hoefde te maken , het kwam allemaal goed. Hij sloor zijn ogen, al zag je dat niet.probeer wat te slapen, je bent moe. Vannacht ben je mijn gast. sprak hij in haar hoofd en keek naar haar nog even. MOrgen ben ik misschien al wel weer anders. sprak hij en dat was in ieder geval zeker, hij voerde nu een goede daad uit, duw morgenvroeg zou ze wakker worden tegen een twee keer zo grote, als haar dan, katachtige.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 16, 2013 11:15:42 GMT
Ze merkte dat één van zijn botachtige vleugels over haar heen werden gelegd waardoor ze weer eventjes naar hem keek en naar de vleugel. Ze vond het niet erg. Ze bleef dicht tegen hem aanliggen en hoorde wat hij weer in haar gedachten sprak. Dankje.. Ik hoop het maar. Dacht ze nog eventjes en sloot haar ogen weer. Welterusten.. Ik ben Sara trouwens.. Dacht ze nog maar viel daarna al vrij snel in slaap, diep en fijn tegen hem aan. Ze was al blij dat ze niet in de regen hoefde te slapen die nu uitbrak, haar hol was inderdaad al vrij snel weggespoeld, dus binnenkort moest ze weer een andere graven..
|
|
|
Post by Brayden on Aug 16, 2013 11:20:11 GMT
Hij knikte even en keek naar haar. Zijn hut was harstikke waterdicht, door het zeil wat hij er over heen had, al moest hij morgen het wel even een beetje uitkoppen, zodat het als het weer regende, niet in zou storten. khajit sprak hij nog even in haar gedachte, maar viiel daarna ook in slaap. Inderdaad die nacht kreeg hij weer haar, en toen de ochtend starte, en de vogels buiten aan het fluiten waren, lag hij daar weer als de zwarte katachtige. De zon shceen op het zeil, waar nog wat water in lag, maar Khajit sliep nog even door.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 16, 2013 11:28:27 GMT
Ze was blij dat er geen water op haar vacht kwam nu, ze was hem dankbaar voor de reddingen die hij al had gedaan. Het roofdier, de slang, en dat ze hier een nacht mocht blijven. Al wilde ze niet in zijn weg lopen, dus zou ze in de middag wel weer een nieuw hol maken om in te kunnen overnachten weer. Ze werd vrij vroeg in de ochtend wakker en merkte meteen de vacht tegen de hare op. Ze opende haar ogen een beetje moeizaam en merkte dat hij inderdaad weer veranderd was. Haar ogen sloten weer gelukkig en ze kroop weer helemaal tegen zijn fijne vacht aan. Khajit.. Als ze het nog goed verstaan had in ieder geval, ze was kort erna in slaap gevallen.
|
|
|
Post by Brayden on Aug 16, 2013 11:37:39 GMT
Hij werd een beetje later wakker en keek even op, en ag dat hij zelf ook weer veranderd was, en glimlachte even voor een moment, en zag haar tegen zich aan liggen en grijnsde even een beetje en legde zijn kop kort over haar nek heen, om haar beschermen, maar deed die daar snel weg, waar was hij mee bezig? Misschien was het instinct van hem, maar het mocht niet. Hij voelde zich prettig bij haar, oke, maar de geluiden die hij nu op ving waren niet prettig, en de zon die eerder scheen verdween, en maakte weer plaats voor het donker, en daardoor stond hij even alert op.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 16, 2013 11:43:12 GMT
Ze was nog eventjes ingedommeld en voelde wel wat hij allemaal deed. Ze voelde hoe zijn kop over haar nek heenging, maar hij die snel weer terugtrok. Ze maakte er geen probleem van. Haar vacht was van het donkere van gisteren naar wit gegaan doordat ze zich weer wat beter voelde nu hij was veranderd weer. Ze keek versuft op toen ze opeens enkel zijn poten nog tegen haar rug voelde en keek even op naar hem en dan naar de lucht. Dat was nieuw. Ze geeuwde en stond rustig op. Ze strekte haar hele lichaam even en schudde zich uit. Ze keek naar de lucht buiten en ging naast Khajit staan. Wat was er aan de hand?
|
|
|
Post by Brayden on Aug 16, 2013 11:50:02 GMT
Hij keek naar haar en duwde haar iets achteruit. blijf alsjeblieft hier, ik ben bang dat dit niet jou gevecht zal zijn, maar die van mij.. sprak hij in haar gedachte en lep naar buiten, waar hij Marcus zag staan.'' Kijk kijk kijk.. wie hebben we daar? Khajit...'' sprak hij tegen haar.'' De zon zou nooit op jou mogen schijnen, en volgens mij moest je mijn slaaf nog altijd worden..'' sprak hij en Khajit voelde de stroom van hem door zijn lihaam gaan, en begon te janken, terwijl Marcus zijn demonen vorm aan nam, en je duidelijk zag dat hij niet bepaald zwak was.'' Kom terug Khajit, daar waar je thuis hoort, bij ons, bij mijn vader..''
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 16, 2013 11:58:11 GMT
Ze voelde dat ze weer wat achteruit werd geduwd en keek daarom naar hem terwijl ze hem aanhoorde in haar gedachten. Maar.. Ze stelde maar geen vragen. Ze deed voorzichtig wat stapjes achteruit in de hut en zag hoe hij naar buiten liep. Ze hoorde nu alles heel scherp, dit was niet goed.. Ze hoorde hem janken waardoor ze verder de hut indook. Ze wilde hem helpen, ze moest hem helpen. Ze zag de man veranderen in ook een wezen en slikte even. Een sterk landdier, een sterk landdier.. Olifant, Neushoorn.. Die had ze nog nooit gebruikt en waarschijnlijk zou het ook niet veel uithalen. Leeuw, tijger, jaguar. Denk toch na Sara Dacht ze in zichzelf en kroop wat dichter naar de opening van de hut toe en jankte zelf kort richting Khajit, ze vond het niet prettig hem zo te zien in ieder geval.
|
|
|
Post by joshua on Aug 16, 2013 12:05:44 GMT
Marcus concentreerde zich volledig tot Khajit, waardoor hij haar momenteel niet op ving. Al zijn kracht was op khajit gericht, die door zijn poten heen zakte, en voelde hoe Marcus zijn amulet deed knappen, waardoor hij niet langer deze vorm kon onderhouden, en al snel terug ging, met behoorlijke rot vaart naar de demonen vorm, de volledige demonenvorm.. ZIjn staart zwiete even een beetje, en hij snoof nu, terwijl de ketting op de grond viel, het amulet gebroken in het midden, zijn deal gewist uit zijn gedachte. Marcus lachte en keek naar hem.'' Je bent terug bij je meester, khajit. en blijf nu zo..'' sprak hij enkel en verween weer, terwijl khajit, gevoelloos momenteel op zijn plek bleef staan, en zijn honger naar mensen weer groeide. Hij gromde duister, en zwarte rook vloog van zijn botten.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 16, 2013 12:12:19 GMT
Ze bleef in de opening van de hut staan en voelde meerdere rillingen door zich heen gaan. Angst, verdrietig misschien. Hij was zo aardig... Ze stond er maar bij, ze kon niets doen, ze kon hem niet helpen zoals hij haar had geholpen. Hij veranderde weer naar die rot vorm en ze werd er enkel angstiger van. Hij leek zichzelf niet meer. Ze dook voorzichtig weer wat achteruit in de hut, in het achterste hoekje en maakte zich zo klein mogelijk als wolf dan nog steeds. Ze keek naar hem, naar de hele verandering en Jankte weer eventjes zachtjes. Khajit? Dacht ze enkel en probeerde zich nog steeds weg te stoppen zo ver mogelijk. Wat was er gebeurd met hem? Waarom kon ze niets doen?
|
|