|
Post by Jessica Malone on Aug 26, 2013 8:33:13 GMT
Jason Murray
Hij keek naar hoe ze wegrende van hem, zijn hele lichaam deed pijn en hij zakte neer tegen de grond terwijl hij haar dieper en dieper zag wegrennen. Hij had niets gedaan, wie had hem zo een slechte naam gegeven, hij hield van haar. Hij huilde zachtjes tegen de grond aan en rilde lichtjes. Het was niet prettig om een gebroken hart te hebben...
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 26, 2013 8:40:53 GMT
Morgan Emera
Ze slikte en werd rustiger, en het meisje begon te huilen nu, en ze zuchtte even, waarna ze haar begon te wiegen.''Sssst... rustig maar.. Papa is gek geworden..'' sprak ze en keek naar hem meisje, die de angst voelde bij haar moeder, en ze bleef daardoor ook huilen. Ze werd er gek van. Hij zei niets gedaan te hebben, maar ze had hem het zelf zien doen.. Hij had haar aangevallen.. Het was hem, het was hem echt!
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 26, 2013 8:44:42 GMT
Jason Murray
"Morgan.." Fluisterde hij nu zachtjes en probeerde trillend recht te komen en hoorde Floortje huilen waardoor hij er ook voorzichtig op afliep, heel stilletjes en zachtjes. "Ik deed niets." Fluisterde hij en slikte. "ik hou van je en deed niets." Fluisterde hij weer tot hij haar zag zitten door haar blauwe ogen. "Morgan.. Ik deed echt niet." Fluisterde hij zachtjes en snikte weer eventjes
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 26, 2013 9:27:29 GMT
Morgan Emera
Z keek nar haar kleine meid en hoorde hem weer naderen, en trok haar meisje direct weer beschermend in haar armen. Ze kon niet meeer weg, doordar ze echt egen het einde van de grot aan zat.'' GA WEG!'' schreeuwde ze opnieuw tegen hem.'' Je gaat ons geen pijn meer doen!'' sprak ze angstig in zijn richting.'' Ga weg.. ga weg...! sprak ze trillend en bleef tegen de wand van de grot aan staan. Hij kon nu wel heel zielig gaan doen, maar ze zou hem niet meer vertrouwen, nooit meer. Echt nooit meer. De kleine meid bleef huilen, die werd zelf helemaal gestresst door de huidige situatie.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 26, 2013 9:32:02 GMT
Jason Murray
Hij schudde zijn hoofd een beetje en snikte. "Alsjeblieft, Morgan. Ik zou jou en onze dochter nooit pijn willen doen. Dit eiland zit vol mutanten en andere mensen, die persoon kon mij na gedaan hbben. Alsjeblieft geloof me, ik spreek alleen de waarheid." Zei hij zachtjes tegen haar. Als dat niet zou werken, zou hij dat moment uit haar gedachte wissen, hij wildde niet dat ze bang voor hem was..
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 26, 2013 9:39:03 GMT
Morgan Emera
Ze slikte en rende nu langs hem richtin de opening van de grot.'' VErtrek, of ik ga de zon in!'' sprak ze en slikte even.'' En dan neem ik haar mee! als ze mijn genen heeft, verbrand ze mee!'' sprak ze angstig en stond echt op het punt van Zelfmoord. Maar ze wachtte al niet eens meer, ze ging al naar buiten, en gilde even, terwijl haar huid langzaam zart begon te worden. het kleine meisje gebeurde niets, die kon overduidelijk over de zon, maar ze begon wel steeds harder te huilen door wat haar moeder nu deed.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 26, 2013 9:45:17 GMT
Jason Murray
Hij keek naar haar met grote ogen bij die woorden. Maar hij hield werkelijk van haar! Waarom moest ze hem zoveel pijn doen nu. Hij had haar niets gedaan. Tranen prikte weer hevig in zijn ogen en hij rende haar gewoon achterna ten ze wegging. Toen ze de zon in rende greep hij haar vast en trok haar meteen de grot weer in en legde haar naar op de grond in een donker plekje. "Doe dit alsjeblieft niet, ik deed je nooit wat. Iemand heeft zich voor gedaan, alsjeblieft. Ik weet niet wat er is gebeurd, ik weet het niet. Echt niet, ik heb je nooit iets willen doen, ik wil enkel gelukkig zijn met jou en onze kleine meid, alsjeblieft geloof me nou. Ik heb nooit wat gedaan!"
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 26, 2013 9:52:39 GMT
Morgan Emera
Ze was al voor goed 80% verbrand over haar hele lichaam, dus horen zou ze hem niet, en waarschijnlijk de eerste tijd ook niet bij komen en daardoor hoorde ze hem ook niet. Onder haar verkoolde arm lag Floortje nu, maar die was nog steeds aan het huilen, al kon je, als je goed hoorde, haar lichaam wel voelen werken aan de heling. maar die heling kon nog goed een dag durn waarschijnlijk.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 26, 2013 9:56:45 GMT
Jason Murray
Hij legde Morgan zachtjes verder in de schaduw en nam Floortje voorzichtig in zijn armen nu en twee van zijn tranen kwam op haar lichaampje. Hij slikte en nam het wiegje dat hij had gemaakt en schopte de andere de grot uit en legde zijn dochtertje nu voorzichtig in de zijne en waakte nu over beide. Hij zong een zacht liedje voor hun dochtertje en keek naar het lichaam van Morgan. Hopelijk was ze snel geheeld..
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 26, 2013 10:03:35 GMT
Marco Emera
Hij had al een andere vorm aangenomen inmiddels en liep nu richting de grot en ging voorzichtig naar binnne. Hij was een klein bang meisje, van een jaarjte of 7 met lang krullend haar, blond. hij droeg een blauw jurkje, en had ook even eens een blauwe strik in haar haren. hij huilde zachtjes en keek een beetje rond. hij ging zitten en huilde verder, terwijl hij zijn kleine handen voor zijn gezicht sloeg. Hij deed net alsof hij Morgan en Jason niet had zien zitten, maar die had hij zeker wel zien zitten. Jason zou zijn gedachten niet kunnen lezen, ja van de rol die hij speelde, maar niet dat hij in feite een shapeshifter was, en achter zijn handen schoten zijn ogen snel naar wit, zijn echte kleur, maar al snel naar de lichtblauwe ogen die hij als dit meisje had aangenomen.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 26, 2013 10:08:16 GMT
Jason Murray
Hij zong zachtjes en rustig verder voor hun kleine meid en keek om toen hij andere voetstappen hoorde, zag het meisje de grot inkomen en stopte even zacht met zingen. Hij had er toch zijn twijfels over. Een kind van 7 jaar hier op dit eiland? Hij keek een tijdje naar haar. "He, wat is er?" Vroeg hij. Maar hij ging niet dichterbij, hij vond het maar wat raar en vertrouwde het daarom ook helemaal niet.
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 26, 2013 10:14:06 GMT
Marco Emera
Hij merkte dat het niet zo vlekkeloos ging als dat hij wou dat het ging, en bracht dan ook even een gilletje uit, alsof hij bang was voor Jason.'' Doe me geen pijn!'' sprak hij in zijn overduidelijk jonge meisjes stem en keek hem wat angstig aan.'' Niet mannen.. Jij mij weggeghaald bij papa en mama!'' sprak hij enkel en de tranen liepen nog altijd over haar wangetjes heen. Morgan was iets aan het helen maar dat ging echt extreem langzaam. En daar voelde marco zich dan wel goed over, maar dat liet hij door deze vorm niet merken, of het kwam niet eens door zijn gedachte heen.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 26, 2013 10:17:15 GMT
Jason Murray
Nee, hij wist dat het geen echt meisje was waardoor hij zijn ogen fijnkneep en haar aankeek. "Ik doe je niets, maar ik durf te wedden dat jij wel diegene was die Morgan wataan heeft gedaan." Snoof hij en bleef waar hij was. "Ze gooien geen kinderen van die leeftijd op dit eiland voor zo ver ik weet. Dan zijn hun gave of de vloek die ze meedragen nog niet eens ontwikkeld." Sprak hij en bleef nog steeds op veilige afstand en hield hem nauwlettend in de gaten.
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 26, 2013 10:24:06 GMT
Marco Emera
Hij twijfelde nu of hij zijn rol aan moest houden, maar grijnste nu enkel en kwam overeind.'' Iedereen heeft eens een menselijke aanrkaing nodig..'' Sprak hij en kwam dichterbij hem, zijn ogen sprongen naar de witte ogen met zwarte pupillen. '' Shapeshifter. Niet een vieze skinwalker zoals ik ook al opgemerkt heb.'' sprak hij enkel in zijn meisjes stem. Hij vertrok langzaam.'' ik pak haar, en jou. Zij zal sterven, let op mijn woorden. En anders maak ik haar zo bang, dat ik haar zelf wel in de zon dump. Ik ben Marco Emera, en jij bent degene die voor mij op moet gaan passen.'' Sprak hij en met een ongelovelijke rot vaart was hij verdwenen. Gewoon in rook.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 26, 2013 10:28:12 GMT
Jason Murray
Als Morgan wakker zou worden zou hij haar dit beeld sturen, om zeker te weten dat ze hem toch zou geloven. Hij zuchtte zachtjes en keek naar haar toen Marco wegwas. Ze zouden inderdaad moeten oppassen voor er iets gebeurde, dit ging niet makkelijk worden van hem te winnen. Hij zuchtte zachtjes en keek weer naar hun dochtertje en streek over har wangetje en begon weer zachtjes te zingen.
|
|