|
Post by Ireena Blackwood on Jun 26, 2013 20:21:51 GMT
Quenya
Ze keek naar de jongen die haar in de macht had, en haar ring begon groen op te gloeien, en te veranderen, naar een gouden ring, gelijk aan die van haar meester die hen allen aan keek." Wie van jullie meiden wil mijn kind dragen? Mmmm?" Sprak hij en iedereen knikte, zelfs Quenya, ze wou het gewoon, ze zat onder zijn spreuk, zijn hypnose, en hij glimlachte even." Een van jullie speciaal zal er eentje dragen, maar eerst trouwen... Trek jullie jurken aan.." Sprak hij en Quenya, evenals de andere lieten hem los en ze trokken Gehoorzaam een trouwjurk aan. Ze had een witte, met een lange sluier, en toen iedereen klaar was, liepen ze achter hem aan, naar een zaaltje, waar de ceremonie begon, en ze allemaal begonnen met hun ja woord af te leggen.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 26, 2013 20:26:58 GMT
Jonathan Zenker
Er was iets goed fout en hij zakte daarom neer tegen de deur, een steek ging door zijn borst heen, op de plek van zijn hart. Het was te veel gevraagd, hun leven was gedoemd om te mislukken, het lot wilde niet dat ze bij elkaar bleven. Hij wilde geen ander, Quenya betekende zo veel voor hem, waarom mocht hij niet samen zijn met haar? Waarom lieten ze hen niet gewoon met rust. Zijn hand gleed naar de ring om zijn vinger, hij voelde niet meer vertrouwd, alsof ze nooit gevraagd had om te trouwen. Silvana bleef bij Jonathan, wat kon ze doen? Niets.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 26, 2013 20:42:35 GMT
Quenya
Ze legde net zoals de anderen het ja woord af, en werd daardoor een vrouw van hem, hij die zichzelf Geoff noemde. Ze glimlachte allen, en zelfs tranen kwamen erbij te pas, tranen van geluk. Hij keek naar hen en nam hen weer mee, maar trok Quenya apart, en hij glimlachte." Ik kies jou meisje.." Sprak hij tegen Quenya, en Quenya glimlachte alleen maar." Ik wil het super graag, mijn lief." Sprak ze op een toon die ze normaal alleen tegen Jonathan zou spreken. Ze liep met hem na een kamertje, en kwam daar een goed half uur later weer vandaan, zwanger, al wel pas natuurlijk.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 26, 2013 20:49:52 GMT
Jonathan Zenker
Nog een grotere steek ging door zijn hart heen waardoor zijn ademhaling betrok en hij doodstl op zijn zij neerviel. Silvana slaakte een gil en kroop meteen naar Jonathan toe. "Jonathan!" Gilde ze. Hij bleef doodstil liggen, niets zeggend. Hij wilde Quenya terug, zijn verloofde, de moeder van zijn kinderen. Ze moesten nog een kindje hebben van hun zelf, nog ééntje die ze helemaal konden laten opgroeien. Hij kon dit gewoon niet meer aan, dan ging het kort goed en dan overspoelde alle goed dingen weer en werd alles weer slecht. Ze werd telkens weer van hem afgenomen, altijd op een moment dat rustig moest zijn, altijd. Hij wilde er voor zijn kinderen kunnen zijn, voor zijn familie, voor Quenya. Waarom werd hem dat niet gegund. Silvana trok hem op het bed en slikte paniekerig.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 26, 2013 20:59:55 GMT
Quenya
Ze keek naar de dames die haar feliciteerde en naar hun man keken, al was Quenya uiteraard ook getrouwd." Schrijf jullie oude verloofdes een brief. Dat jullie getrouwd zijn met een veel liever persoon, of niet soms meiden?" Sprak hij en iedereen knikte." We willen je nooit meer kwijt." spraken ze bijna in koor tegen hem. ze kreeg een veer, inkt en papier en ze begon te schrijven ;
Jonathan,
Geen zorgen, met mij gaat het goed. Ik ben getrouwd nu, met een hele lieve man, die mij helemaal begrijpt. Zoek me niet, ik houd niet langer meer van jou, ik houd van hem. Quenya.
Net zoals de andere vrouwen deed ze de brief weg, met een spierwitte vogel, en liep weer terug naar haar 'man'
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 26, 2013 21:10:24 GMT
Jonathan Zenker
Zijn ogen sloten en een halfuur later kwam de vogel aan. Silvana nam de brief van de vogel over en las wat er opstond. Dat was niet waar, dit was niet van Quenya. Of wel maar dan was ze zichzelf niet. Hoe moest ze dit uitleggen aan Jonathan? Dat Quenya zo gezegd niet meer van hem hield, hij zou breken, een eind willen maken aan zijn leven. "Jonathan" Fluisterde ze zachtjes die geen teken van leven meer aangaf buiten zijn ademhaling en hart dat zachtjes klopte. Silvana keek naar de ring om zijn vinger en slikte. Hij was verloofd, aan de ring te zien nog maar net. Silvana begn te bidden dat iemand haar hielp, dat iemand Quenya terugbracht voor haar broer, dat ze wist waar ze was. Ze keek naar de vogel. De vogel... "Volg die vogel!" zei ze meteen tegen een wachter die knikte en met een legertje achter de vogel aangingen die naar huis vloog. "We vinden haar wel Jonathan, geen zorgen." Zei ze zachtjes en nam zijn hand vast.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 26, 2013 21:17:59 GMT
Quenya
Ze keek naar de man die hen mee nam naar het balkon en ging daar zitten op een bank waar hij gemakkelijk met zijn vrouwen op kon zitten. Quenya ging op een van zijn benen zitten ernaast en begonnen hem te zoenen terwijl de andere hem op andere manieren aanraakte. De soldaten hadden ze niet in de gaten, die er aan kwamen, en die spurde direct terug met het nieuws dat ze haar hadden gevonden, alleen niet in haar normale staat.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 26, 2013 21:34:55 GMT
Jonathan Zenker
Hij bleef liggenn en Silvana ontving het bericht al snel, ze hadden haar dus gevonden, gelukkig. Alleen niet zoals ze was. Silvana keek naar Jonathan en voelde zijn hartslag langzamer gaan, zijn ademhaling verzwakken. "Nee, jonathan toe neen!" Zei ze zacht tegen hem en keek hem aan. Haar broer, hij mocht niet dood. "Jonathan!" Riep ze naar hem en hield zijn hartslag in het oog, hij was weg. Zijn ademhaling was verdwenen en zijn hartslag was weg. Silvana probeerde hem te reanimeren, maar niets hielp. Zou Quenya het aanvoelen? Zijn dood? Of was hun band niet sterk genoeg? Jonathan viel weg door wat er met Quenya gebeurd was, dus misschien..
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 26, 2013 21:45:03 GMT
Quenya Ze voelde nauwelijks wat in eerste instantie, maar nu Jonathan weg viel, donderde zij ook van de man zijn schoot af, op de grond, waar ze bleef liggen, en de man op stond en gewoon weg liep. Hijgend en ventilerend lag ze nu op de grond, maar de man liep nu weg met de andere meiden, als ze stierf kon het hem niets schelen. Haar hart brak, brak voor de eerste keer.. Iets wat beter niet kon. Het beest ontwaakte binnen in Quenya, haar demonen vorm, maar ze werd wel weer volledig haarzelf, en rennend, om haar vier grote poten, rende ze terug, maar wist dat hij haar weer terug kon krijgen als ze terug veranderde. Zonder moeite sprong ze in de boom en liep het huis in Haar schedel kop, blies witte rook uit, terwijl ze de kamer in kwam en enkel ging zitten. dit is haar nu ong. th07.deviantart.net/fs70/200H/i/2013/177/2/8/coming_to_life_by_lucky978-d6ara6f.jpg
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 26, 2013 21:45:30 GMT
Quenya Ze voelde nauwelijks wat in eerste instantie, maar nu Jonathan weg viel, donderde zij ook van de man zijn schoot af, op de grond, waar ze bleef liggen, en de man op stond en gewoon weg liep. Hijgend en ventilerend lag ze nu op de grond, maar de man liep nu weg met de andere meiden, als ze stierf kon het hem niets schelen. Haar hart brak, brak voor de eerste keer.. Iets wat beter niet kon. Het beest ontwaakte binnen in Quenya, haar demonen vorm, maar ze werd wel weer volledig haarzelf, en rennend, om haar vier grote poten, rende ze terug, maar wist dat hij haar weer terug kon krijgen als ze terug veranderde. Zonder moeite sprong ze in de boom en liep het huis in Haar schedel kop, blies witte rook uit, terwijl ze de kamer in kwam en enkel ging zitten. dit is haar nu ong. th07.deviantart.net/fs70/200H/i/2013/177/2/8/coming_to_life_by_lucky978-d6ara6f.jpg
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 26, 2013 21:52:54 GMT
Silvana Zenker
Ze veegde de tranen van haar gezicht af en keek naar haar broer, hoe kon dit gebeurd zijn? Waarom? Ze keek om toen ze wat hoorde en gilde het uit toen dat wezen de kamer in kwam en schoot meteen enkele meters achteruit. Silvana plaatste haar hand voor haar mond en keek wat angstig naar het wezen, niet wetend dat het Quenya was. Jonathan bleef liggen, dood. Zijn lichaam lijkbleek, zijn ogen helemaal zonder kleur, zijn lippen langzaam aan aan de paarse kant en zijn haar verloor zijn glanzende schijn.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 26, 2013 21:57:25 GMT
Quenya
Ze gromde enkel naar silvana en sprong op het bed, en keek naar Jonathan voor een moment en legde haar kop op zijn borst, en ging liggen, en langzaam welden er tranen op uit de lege oogkassen, en de witte rook begon langzaam op te lossen, het ging weg. Kleine grommetjes kwamen van haar lippen terwijl ze op stond en nu helemaal beschermend bij hem kwam te liggen. Ze zou nu weigeren hier weg te gaan, waar warme vacht had misschien geen nut nu, maar nu zou zij ook sterven.. Zonder hem wou en zou ze niet leven. Nooit van haar leven.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 26, 2013 22:04:11 GMT
Silvana Zenker
Ze had na een tijdje pas door dat het Quenya was, dat Quenya dat wezen was. Hoe kwam dat? Jonathan voelde niets meer van haar, hij had nog een klein beetje leven in zich waardoor zijn hoofd langzaam naar Quenya draaide. "Het spijt me." Fluisterde hij heel stilletjes voor zijn ogen weer sloten, hij nog een zuchtje slaakte en dan al zijn spieren verslapte. De kinderen mochten hier niet komen, ze mochten dit niet zien. Silvana rende naar de deur toe en deed die meteen dicht, evenals de gordijnen die ze dicht deed en weer naar de twee op het bed keek en naar Mathrandir. "Jonathan.." Fluisterde ze zachtjes en ging tegen de deur aanzitten, wat nu. Haar broer, was.. was dood.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 26, 2013 22:10:14 GMT
Quenya
Ze lag bij hem en hoorde zijn woorden, en ze kwam overeind, dna keek naar Silvana, voor een moment voor ze haar kop naar hem liet dalen en toen omhoog, en een harde huil liet horen, een oorverdovend geluid. Ze verloor haar haren en veranderde terug, de gouden betoverde ring nog om haar vinger, die haar direct weer probeerde te pakken, maar ze gooide het ding aan de kant." Jonathan... Nee..."gingen , het beest wouden aan nemen in haar veranderde haar weer. Ze keek naar Silvana. ik ga hem achterna... Sprak ze in de gedachten van haar en ze sprong vsnu het bed door een raam, en zo door.. Ze wou nu niet leven.. Niet meer.. Een pijl raakte haar, een pijl van een van de elven. Ze jankte even en zakte door haar poten, en kreeg van dezelfde elf, Dat legolas overigens was, Nog twee in haar achterwerk. Vond ze het erg? nee..
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 26, 2013 22:16:37 GMT
Silvana Zenker
Ze slikte even en drukte haar handen op haar oren bij het gehuil van Quenya. Ze slikte even en schudde haar hoofd. "Quenya nee!" Maar ze sprong al uit het raam. Ze dook de deur door en zag dat ze werd beschoten, Ze keek naar wie de pijlen afschoot. Legolas. "Legolas stop!" Gilde ze in volle paniek en sprong uit de boom, de klap was niet zacht waardoor ze haar been braken alsnog strompelde ze naar Legolas toe en duwde zijn boog weg. "Niet doen." Zei ze zachtjes, de pijn verbijtend. Ze keek naar Quenya, ze mocht niet dood. Wie ging dan voor de kinderen zorgen? Voor de tweeling die boven zat te huilen? Ze zakte in elkaar aan Legolas' voeten en barstte in tranen uit
|
|