|
Post by Anakin Blackwood on Jun 27, 2013 21:27:26 GMT
Jonathan Zenker
Hij zuchtte zachtjes. "Als het ons lukt weer 'levend te worden zal ik het toch weer een tijdje zonder mijn gezicht doen, en dan moet ik zorgen dat dat zwaard door me borst er al uit is gehaald. Anders ben ik meteen weer dood als ik weer in mijn lichaam kom." Zei hij met een flauw glimlachje. "Rustig maar, we vinden er wel wat op. Ik zorg wel dat er niets meer gebeurd. Hij keek naar de ring om zijn vinger en haalde die er even af en nam haar hand vast en schoof de ring over haar andere ringvinger en drukte een kus op haar oor en begon zachte dingen te mompelen waardoor de ring wat opgloeide. "Die krijg je niet meer af, tot ik het zeg dat het er weer af kan, dus die kan hij niet aanraken, en zou je een beetje moeten beschermen door jou liefde voor mij." Zei hij zacht tegen haar en streek over haar wang. Hij luisterde aandachtig en knikte weer. "Dat wil ik ook meisje, dat ze weer veilig in onze armen liggen. En het werd daarstraks inderdaad bruut verstoort." Zei hij rustig en keek weer naar haar ring. "Je hebt prachtige ringen gekozen voor onze verloving." Zei hij nu zachtjes omdat hij ze nooit tot in detail had kunnen bekijken.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 27, 2013 21:34:41 GMT
Quenya
Ze keek naar hem en slikte even terwijl ze zag wat hij deed." Mijn moeder geeft je zicht wel terug.." Sprak ze en keek hem aan en liet hem langzaam los nu voor een moment." Klim op mijn rug liefje, ik wil naar de aarde, ik wil onze kinderen vast houden.." Sprak ze en haar ogen kleurde nu zwart en ze veranderde weer en keek hem nu even aan. Alleen zou hij niet door de vuren komen, dat zou hem dan echt verbranden.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 27, 2013 21:43:26 GMT
Jonathan Zenker
Hij streek over haar wang en gaf haar een klein kusje voor ze veranderde en knikte rustig. Hij kroop op haar rug en hield zich goed vast. Ze wilde hem helpen, daar was ze al blij mee. Hij vond haar nog steeds mooi, welke vorm ze ook aannam, ze bleef de Quenya die hij altijd had bewonderd.
Silvana Zenker
Enkele uren waren toch verstreken en nu kwam ze langzaam bij. Ze kneep haar ogen wat tot spleetjes door het licht en hoorde een kindje huilen, haar dochter. Ze haalde langzaam adem en keek moeizaam de kamer door, wat of wie er allemaal was was nog een beetje wazig. Alatáriël hoorde ze wel duidelijk huilen, haar mooie meisje. Hun mooie meisje. Ze haalde langzaam adem en sloot haar ogen weer even
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 27, 2013 21:48:34 GMT
Quenya
Ze gromde kort, en begon toen ze rennen door het vuur, wat hem nu geen pijn zou doen door haar en ze rende tot aan het huis en stopte daar, en keek hem kort aan en toen naar haar moeder." Quenya.. Hij mag hier niet komen nu.." Sprak ze en slikte even." Hij heeft jou ja woord niet.. Dat zei ik je al." Sprak ze en keek spijtig naar beide, maar duidelijk had Quenya er geen boodschap aan, ze wou hem gewoon hebben. Haar vriend, haar liefde." Ze bukte een beetje en wachtte tot Jonathan van haar rug ging en veranderde zelf ook terug." Mama, we willen terug naar boven. Kun jij zijn oude lichaam branden? dat hij zo naar boven kan? met zijn zicht? We willen naar onze kinderen.." Haar moeder keek haar even aan en zuchtte terwijl ze om zich heen keek." Lieverd .. Ik kan dat niet doen.. Ik gun jullie al het geluk in de wereld, maar jij bent getrouwd, weliswaar tegen je wil, maar hij heeft recht op deze erfenis.." Sprak zr en keek naar beide." Je vader is dood, en jij bent hier nu, je moet hem opvolgen.. Jij moet de regerende demon worden.. Ik kan niets voor jullie doen, dan zal ik gestraft worden, ik wil ook nog niet sterven."
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 28, 2013 8:30:17 GMT
Jonathan Zenker
Hij hield zich goed vast aan Quenya en zag haar moeder al na een tijdje staan. Die woorden begonnen al niet goed. Hij liet zich van de rug van Quenya glijden en ging naast haar staan. Hij hield zich er nu een beetje buiten en keek van haar moeder naar Quenya zelf. Hij was zelf ook al getrouwd, al was dat in die tijd dat hij en Quenya uit elkaar waren, maar dat vertelde hij haar niet. Hij wachtte nog steeds op de scheidingspapieren van dat mens. Hij nam de hand van Quenya voorzichtig vast en keek naar de gouden ring van de man waar ze nu mee was getrouwd. Jammer goed hield hij wel altijd zijn trouwring in zijn zak, die was ook betoverd en kon ook makkelijk te gebruiken zijn, en hij leek er nog op ook. Hij luisterde nog half naar hun woorden en draaide zijn trouwring wat tussen zijn vingers en keek dan weer naar haar hand. "Laat m even doen Quenya." Fluisterde hij en hield zijn ring tegen die van die man. De betovering zou langzaam afbreken tot hij wist dat het een stuk zwakker was en nam dan de gouden ring van haar vinger af.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 28, 2013 9:11:53 GMT
Quenya
Je zag aan haar ogen dat ze weer moeite moest doen om niet te gaan huilen, ze wou Jonathan, en niet een eikel waarmee ze onder een betovering ging trouwen. Hij had het recht niet, en de man leek niet eens te weten dat hij met een demon was gaan trouwen. Ze merkte wat Jonathan deed, en glimlachte waterig naar hem, en kroop helemaal tegen hem aan, ze wist dat dit nu misschien hun laatste momenten samen waren, als ze haar moeder zo hoorde.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 28, 2013 9:19:53 GMT
Jonathan Zenker
Hij kreeg de gouden ring van haar vinger af en stak die in zijn zak en de ring van zijn eerste trouw schoof hij om haar vinger nu en streek door haar haren heen en trok haar tegen zijn lichaam aan. Hij sloeg zijn armen om haar heen en bracht zijn lippen naar haar oor. "Binnen enkele minuten word je weer naar boven gezonden, mijn ring is betoverd." Fluisterde hij. "Je bent niet meer vatbaar voor die man, je moet alleen een beetje alsof doen dat dat wel zo is en hem zelf deze ring aandoen." Zei hij zacht tegen haar en plaatste de ring weer in haar hand. "Doe hem niet meer aan, je bent veilig gesteld door mijn ring. Zodra je weer bij onze kinderen bent vraag je meteen scheidingspapieren aan en als je de ring bij hem hebt omgekregen, laat je hem dwingen de papieren te tekenen, hij is dan onder jou invloed." Fluisterde hij nog steeds bij haar oor. Hij glimlachte zwakjes. "Wacht op me, ik vind wel een manier om terug daarboven te komen." Zei hij weer zacht en streek over haar wang. "Dus alsjeblieft, wees er voor de kinderen tot ik terug kom." Fluisterde hij weer en keek naar de ring om haar vingers. De verlovingsring van hem, en zijn trouwring van zijn vorige huwelijk. "Houd mijn ringen aan, dan ben je veilig." Zei hij zacht en gaf haar nog een knuffel. "Wil je dat doen?"
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 28, 2013 12:13:37 GMT
Quenya
Ze luisterde naar wat hij zei, maar deed direct de ring af." Nee. Ik ga niet naar boven zonder jou, nooit. We gaan samen en anders niet." Sprak ze met de tranen in haar ogen." Ik heb je nu terug in mijn armen, en ik wil je nooit verliezen nu." Sprak ze en slikte even voor een moment en liet de ring gewoon vallen op de grond. Haar moeder zuchtte en keek naar hen." Dit kan onze status veranderen, Quenya.. Maar ik wil jou niet zo zien. Jonathan... ik verbrand jou lichaam, stuur je naar boven zoals je nu bent, maar met meer kracht, als Demon.. Ik wil jullie niet anders zien dan nu. Wees er voor mijn klein kinderen, ik kom ze snel eens opzoeken." Sprak ze en keek naar hen.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 28, 2013 12:54:55 GMT
Jonathan Zenker
Hij ving de ring op toen ze die wilde laten vallen. Hij had nog steeds waarde voor hem, de ring.. Hij zuchtte zachtjes en streek over haar rug. Hij snapte het wel, maar hij wilde haar terug bij de kinderen hebben, zo snel mogelijk zodat ze niets doorkregen. Hij stak de ring weer in zijn zak en duwde een kus op haar voorhoofd. Hij keek naar de moeder van Quenya toen die begon te spreken en kon er een klein glimlachje van af brengen. "Dat is het minste van mijn zorgen." Zei hij zacht toen ze zei dat hij wel als demon terug werd gebracht.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 28, 2013 16:40:09 GMT
Quenya
Ze slikte even en de moeder van haar knikte even." Ik kom snel voor mijn klein kinderen." Sprak ze en.glimlachte even, en haalde het lichaam van Jonathan weg, met een paar woorden en zorgde ervoor dat een portaal opende." Loop daar door heen, en jullie zijn terug. Wees wel snel, er kwamen twee meiden de trappen op, merkte ik." Sprak ze en keek naar hen met een kleine glimlach." Maak elkaar gelukkig, en de kinderen."
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 28, 2013 17:13:09 GMT
Jonathan Zenker
Hij kek naar de moeder van Quenya en gaf even een knikje. "Dank je." Zei hij zacht tegen haar en nam dan de hand van Quenya vast om haar naar het portaal te trekken. Hij drukte zijn lippen zacht op haar hand en keek nog even achterom naar haar moeder, voor hij Quenya door het portaal trok. Hij wilde naar zijn kinderen terug. Hij zag wel hoe hij weer op de aarde terecht kwam.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 28, 2013 19:51:43 GMT
Quenya
Ze glimlachte nog wat waterig naar haar moeder en voelde toen hoe ze mee getrokken werd en ging ook gewoon met hem mee, en zag hoe ze in de slaapkamer terecht kwamen nu, en het lichaam van Jonathan, volledig weg was en geen spatje bloed te zien was. Ze glimlachte en hoorde de deur nu open gaan terwijl ze zich naar de krijsende tweeling verplaatste en ze eruit haalde en rustig ging zitten, om de twee meiden even het gevoel te geven dat er niets gebeurt was.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 28, 2013 22:00:19 GMT
Jonathan Zenker
Hij streek door zijn haar toen ze weer gewoon in de slaapkamer waren en zag Mathrandir nog steeds liggen en de twee meiden nu binnen zag komen. Zijn zicht was weer helemaal terug, geweldig vond hij dat. "Heey meiden, klaar met spelen?" Vroeg hij met een klein glimlachje en ging naast Quenya zitten en keek even naar de tweeling in haar armen en dan weer naar de twee meiden aan de deur.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 28, 2013 22:56:50 GMT
Quenya
Ze legde de tweeling rustig aan haar borsten en liet hen maar even rustig drinken terwijl ze even zuchtte en de meiden dichterbij kwamen en helemaal tegen hun vader aan zitten." We wouden gewoon even bij papa zijn, en quinten doet flauw. We mogen niet meedoen met verstoppertje." Zei Larissa en Serena knikte bevestigend." Ja, we mogen niet meedoen, omdat hij vind dat er dan teveel zijn. Gallues mag ook niet meedoen, en dennis ook niet. Alleen kakiri en een paar elven." voegde Serena er nog aan toe.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 29, 2013 15:18:15 GMT
Jonathan Zenker
Hij spreidde zijn armen en sloeg die om de schouders van de twee meiden heen en glimlachte kleintjes. "Ach, laat ze maar lekker, ik spreek hem er later wel weer op aan." Zei hij zacht en trok zijn twee dochters wat tegen zich aan. "Wat ben ik toch blij dat jullie mijn dochters zijn." Zei hij zacht en gaf beide een kus op de wang. Hij zou niet meer zonder zijn kinderen kunnen..
|
|