|
Post by Anakin Blackwood on Jul 1, 2013 10:27:21 GMT
Jonathan Zenker
Hij keek naar haar en zuchtte even. Hij gaf maar een knikje en wachtte tot zij ergens beter mee kwam tt ze zei hem op te sluiten. Hij gaf een knikje. "Dat lijkt me het beste." Zei hij zachtjes en keek naar dennis. "Tot hij het zelf onder controle kan houden." Zei hij zacht en streek door de haren van zijn dochters en keek dan weer even naar Galleus, Kakiri en Quinten. "Het moet dan maar."
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 1, 2013 10:36:16 GMT
Quenya
Ze slikte en keek naar hem, waarna zer knikte en een kooi begon te vormen rondom dennis, die hij niet zou kunnen breken.'' het spijt me, dennis, maar ik moet..'' Sprak ze en keek nu toch van hem weg, terwijl ze naar de muur begon te kijken, en gewoon even een steek door haar hart voelde gaan, omdat ze dit moest doen. Ze liep een stukje bij hem weg, en liep naar het raam, en keek naar de lucht. Ze dacht na, ze moest een weerwolf vinden.. dat moest gewoon.. Ze moest Dennis kunnen helpen, zodat ze hem niet op hoefde te sluiten, dit voelde gewoon niet goed..
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 1, 2013 11:11:24 GMT
Jonathan Zenker
Hij keek naar Dennis en zuchtte zachtjes. "Quinten, ga je verontschuldigen nu." Zei hij tegen hem en gaf hem een klein duwtje, zeker niet hard, meer een tikje. Hij streek door zijn haren en keek even naar Quenya die Dennis nu in een kooi had gestoken. Waarom kon nou een ding niet goed lopen.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 1, 2013 11:26:59 GMT
Quenya
Ze slikte en keek naar Quinten die even zuchtte. Sorry allemaal.'' Sprak hij, maar wel op een toon dat je er niet zeker van kon zijn dat hij het wel meende. Quinten had het niet zo op excuses, en was duidelijk een beetje het harde karakter van Quenya aan het vormen, wat zij eerder ook had, voor ze echt moeder begon te worden.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 1, 2013 11:36:49 GMT
Jonathan Zenker
Hij keek naar Quinten en zuchtte even. Niet te veranderen. "Quinten, meen het." Sprak hij tegen hem en keek hem aan. Hij wilde slapen, rusten en van zijn meisje kunnen genieten, zijn verloofde. Dat moesten ze ook nog regelen, dat Quenya gescheiden raakte van die man.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 1, 2013 11:42:36 GMT
Quinten
Hij zuchtte even.'' Soryy..'' Sprak hij nogmaals, al veranderde er niet veel aan zijn toon, hij zei het nu alleen maar verveelder, dan dat hij het net zei, en liep nu ook gewoon bij zijn vader weg, waarbij Kakiri hem begon te volgen. Quinten begon zich een beetje af te stoten van het gezin eigenlijk, iets wat vanmorgen heel anders leek, maar de volle maan beïnvloedde hun beiden, en hun veranderingen, en daardoor zuchtte Quenya even.'' laat hem maar, Jonathan, het ligt aan de volle maan van vanavond, en hun zitten nu eenmaal op die leeftijd, voor hun verandering. De anderen kunnen er ook nog last van krijgen in de toekomst, helaas. ''
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 1, 2013 12:11:32 GMT
Jonathan Zenker
Hij zag dat Quinten nu gewoon wegliep en luisterde maar half naar Quenya. Het deed hem alsnog pijn, voor hij het wist zouden ze toch alleen wonen en amper nog naar hun omkijken. Hij streek zacht door de haren van Serena en Larissa, hij moest ze maar los laten langzaam aan, niet te veel meer aan ze vast houden. "Ik ga even wandelen." Zei hij dan ook zachtjes en liet de kinderen los en liep de kamer uit. Tranen stonden hem nader dan lachen. Hij wilde zijn gezin bijeen houden, het beschermen. Hij klom de ladder af en liep de bossen in, hij liet enkele tranen vallen toen hij op een veilige afstand was. Hij was niet van plan deze avond nog terug te komen, morgen tegen de middag kwam hij wel terug. Hij moest zijn kinderen wat losser laten..
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 1, 2013 12:50:05 GMT
Quenya
Ze zuchtte even en keek naar haar en voelde een traan op komen en keek door het raam naar de bossen waarin ze Jonathan zag verdwijnen." Ga maar even spelen." Sprak ze tegen de kinderen en liep zelf ook de kamer uit en ging naar een klein kamertje en kroop daar zelf in elkaar en begon zachtjes te huilen . Ze kon dit gewoon niet, xe wist dat Jonathan nu even niet terug kwam, rn daar baalde ze gewoon van, nu had ze hem nog harder nodig, behoorlijk hard.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 1, 2013 16:09:51 GMT
Jonathan Zenker
Hij haalde langzaam adem terwijl hij verder door liep en kroop ergens ene eindje verder in een boom. Zodat hijtoch nu kamr een beetje in het oog hield en alles kon zien in hun kamer wat er gebeurde. Hij zag Quenya naar een andere kamer gaan en zuchtte. Hij wilde gewoon zijn gezin bij elkaar houden, dat ze allemaal gezellig waren met hun negenen. Binnenkort 10.. Hij had al gemerkt dat Quenya nu zwanger was van die man..
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 1, 2013 20:32:49 GMT
Quenya
Ze bleef op het kamertje zitten, en alle pijn kwam gewoon er nu uit zetten. Ze wou het kind kwijt wat ze nu droeg, en was al bezig het van binnen te doden, ze wou dit kind niet, ze zou de laatste van Jonathan krijgen, en niet van een vreemde. Ze huilde door rn kroop helemaal weg, ze wou gewoon tegen Jonathan aan kruipen, haar verloofde, en de liefde van haar leven.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 1, 2013 21:26:25 GMT
Jonathan Zenker
Hij hield de kamer in het oog maar zag haar niet meer terugkomen. Hij moest terug naar haar voor ze gekke dingen deed. Hij sprong maar weer uit de boom en zuchtte zachtjes. Hij liep op slenter tempo terug naar hun verblijfplaats voor een tijdje en liep voorzichtig de kamer in waar ze lag, een traan wegvegend, alsof hij nooit gehuild had. Hij kroop bij Quenya in het bed en sloeg zijn armen al voorzichtig om haar heen.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 1, 2013 21:31:07 GMT
Quenya
Ze huilde stevig door, en het kind in haar had ze al dood gemaakt, en zou er spoedig uit komen zetten, ze wou het niet opvoeden, en het was toch nog niet eens ingenesteld in de baarmoederwand, dus het zou gewoon met haar plas meegaan, en totaal niet pijnlijk zijn. Ze wou het niet, ze wou haar laatste van Jonathan, en die belofte zou ze nooit breken. Ze hoorde iemand binnen komen, maar ze bleef huilen, tot ze de sterke armen van Jonathan om zich heen voelde kroop ze helemaal nu tegen hem aan. Alles kwam er nu ook uit.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 1, 2013 21:39:54 GMT
Jonathan Zenker
Hij keek naar haar en trok haar helemaal tegen zijn lichaam aan en verborg zijn gezicht in haar haren en nek. Zijn hand gleed voorzichtig over haar rug heen en gaf een kusje in haar hals. "Rustig maar meisje." Zei hij zachtjes. "Het komt allemaal nog wel goed lieverd, ik ben er voor je. Ik zal er altijd voor je zijn." Zei hij zach tegen haar en streek even over haar heup. Hij wilde niet meteen weer beginnen met haar zoals voor ze opeens verdween, dat kon hij haar niet aandoen.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 1, 2013 21:51:46 GMT
Quenya
Ze kroop.nog verder tegen hem aan en snikte gewoon verder." Ik..Ik... ik.." Hakkelde ze door haar tranen heen, maar kon haar zin niet afmaken, doordat de tranen nog erger bleven komen, en ze begon zelfs al bijna te hyperventileren, zo naast hem, doordat de tranen gewoon steeds erger bleven komen. Ze begon nog harder te huilen en keurde langzaam aan steeds roder, en haar ademhaling begon steeds meer te versnellen.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 1, 2013 21:58:53 GMT
Jonathan Zenker
"Lieverd, rustig. Kalmeer maar. Shh." Zei hij zachtjes, wat hopeloos toen ze bijna begon te hyperventileren. "Kom maar lieverd." Zei hij weer zacht en legde haar op haar rug en streek over har wang. "Alsjeblieft, word wat rustiger." Fluisterde hij bij haar oor en veegde haar tranen weg, en die er achter kwamen ook. "Alsjeblieft."
|
|