|
Post by David Tennant on May 26, 2013 20:17:03 GMT
Legolas Greenleaf
Hij kreunde even en begon te lopen. Hij moest.. Hij zag aragorn en de rest, die hem aankeken ." Ik kan jullie.niet meer vragen.. Eigenlijk.. Maar mijn dochter.. onze dochter.. Is net meegenomen door mannen.. Kunnen jullie alsjeblieft gaan.. Ik kan het niet.. Hij kreunde even en zakte als een plumpudding in elkaar op de grond, in de woonkamer, hij had echt verschrikkelijke pijn weer.
Quenya
Ze zat met haar kinderen op het bed en probeerde ze allemaal te troosten, terwijl ze ook.nog het kleine meisje kalmeerde, die ook voelde dat haar broertje weg was, ondanks ze zo jong was. Alleen de jongen, die zichzelf nu maar Gallues had genoemd hielp zijn half broertjes en zusjes een beetje te troosten en het was momenteel zeer hecht al miste er nog een iemand in hun midden. Ze had al besloten nog een keer zwanger te gaan worden. Nog een keer, dan stopte ze.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 26, 2013 20:24:58 GMT
Silvana Zenker
Ze bleef snikkend aan het bed hangen. In deze staat zou ze toch ook niet achter haar dochtertje aan kunnen, haar prachtige kind weg. De mannen waren onderhand al verder weg richting de open vlaktes en de bergen. Ze wilde haar kleine meisje in haar armen, waarom net nu ze wat vreugde nodig had. Uit ellende viel ze weer in slaap door de hoofdpijn en de tranen in haar ogen, zo op de grond. Enkele wachten hielpen Legolas weer door hem te ondersteunen en één legde haar weer in haar bed.
Jonathan Zenker
Hij reed op een traag tempo verder en slikte. Hij kon het niet uit zijn hoofd zetten. Hij hoestte even kort en liep wat verder door, droogde zijn tranen. Hij kwam terug in Rivendel aan en liep hun kamer weer in en sloeg meteen zijn armen om de kinderen heen. Hij had niets te vertellen aan Quenya nu, hij had hem niet kunnen spreken
|
|
|
Post by David Tennant on May 26, 2013 20:32:32 GMT
Legolas Greenleaf
Hij kreunde en was blij dat de wachters hem hielpen." Ga mijn dochter halen. Het maakt niet uit hoeveel doden er vallen, ze moet terug." Sprak hij tegen zijn wachters die nu.knikte en bij hem begonnen de tranen ook te lopen. Was de doemsberg weer beblust .. Was het weer rustig was het dit weer..
Quenya
Ze huilde door en zag Jonathan binnen komen en slikte even." Nog een keertje.. en dit keer bescherm ik het kind met mijn leven.." Sprak ze zachtjes tegen hem en de tranen bleven lopen in haar ogen." Jongens, meiden.. Gaan jullie maar even spelen.. Mama wil even alleen met papa zijn." sprak ze en de kinderen kwamen nu omhoog, en veel wachters waren nu rondom hun kamer heen, die waren hun nu duidelijk aan het beschermen.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 26, 2013 20:48:18 GMT
Silvana Zenker
Ze voelde pijn in haar borst door de kleine meid die nu eigenlijk moest drinken en de melk dus niet weg kon. Ze snikte nog zachtjes in haar slaap en woelde hevig. Ze wilde Alatáriël terug, hun mooie, lieve dochtertje. Ze snikte in haar slaap gewoon door, ze wilde blijven huilen tot haar dochter terug was. Waarom moest er altijd wat gebeuren, hopelijk vonden ze haar snel. Ze slikte en bleef zacht woelen.
Jonathan Zenker
Hij hield de kinderen nog even goed vast en liet ze dan zacht los toen Quenya wat tegen hem zei. Hij gaf een kleine knik. Hij was blij dat de kinderen nu werden beschermd door de wachters, hij wilde er niet nog een kwijt. Hij keek naar Quenya en wreef zacht de tranen van haar wangen af. "Nog eentje." Zei hij zacht. "Daarna is ons gezinnetje zo goed als compleet." Zei hij zachtjes en keek haar in de ogen.
|
|
|
Post by David Tennant on May 26, 2013 20:53:38 GMT
Ik doe ff alleen Quenya, ff geen zin in Legolas Quenya De kinderen knikte en stonden op en liepen samen naar buiten en namen Gallues met hen mee, zr namen de jongen helemaal op in hun midden. Gelukkig maar. Ze hield de kleine meid in haar armen." Hope.. Ik wou haar Hope noemen.." Sprak ze ineens over het meisje wat ze in haar armen had. " Maar het kan zijn dat jij het niets vind.." Sprak ze en slikte even voor een moment en keek naar het inmiddels slapende meisje, die de tranen nog een beetje in haar gezicht had hem
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 26, 2013 21:02:28 GMT
ok Jonathan Zenker Hij keek naar de meiden en jongens en zuchtte zachtjes. Hij keek dan weer naar Quenya en hun dochtertje en gaf een klein knikje. "Hope is een prachtige naam voor haar." Zei hij zacht tegen haar. "Dan heet ze vanf nu zo." Zei hij zacht tegen har en drukte zijn lippen op het voorhoofdje van het meisje. "Onze kleine meid." Zei hij zachtjes en keek dan ook weer naar Quenya. "Ik ben blij met de prachtige kinderen die je mij al hebt geschonken." Zei hij zacht tegen haar. "Ze zijn stuk voor stuk prachtig."
|
|
|
Post by David Tennant on May 26, 2013 21:11:43 GMT
Quenya
Ze slikte even voor een moment en keek naar haar." Ik houd van je." Sprak ze en keek naar hem en gaf hem zacht een klein kusje op zijn lippen en stond toen op en legde de kleine meid in de wieg, althans dat wou ze, want toen ze haar van haar borst afhaalde , begon ze weer te huilen, en hield ook bijna direct weer op toen ze weer tegen haar borst aan lag, en ze zuchtte waarna ze weer naast hem ging zitten." Je dochter wil niet uit mijn armen." Sprak ze even en glimlachte toch kort en het meisje keek een beetje verbaasd naar jonathan nu.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 26, 2013 21:15:08 GMT
Jonathan Zenker
Hij keek naar hun dochtertje en glimlachte even toen ze niet van Quenya weg leek te willen. "Laat haar dan nog maar even lieverd, zodra ze wat slaapt kun je haar wegleggen." Zei hij zacht tegen haar en duwde nog een kusje op haar lippen en streek over haar warme rug. "Het zal niet heel lang meer duren voor ze in slaap valt hoop ik." Zei hij zachtjes en keek naar Hope en streek nog wat tranen van haar wang af.
|
|
|
Post by David Tennant on May 26, 2013 21:26:43 GMT
Quenya
Ze keek naar hem en legde haar hoofd nu even later op zijn schouder en het kleine meisje stak haar handjes uit naar haar vader. Ook het meisje was duidelijk groter al gemaakt, zij was nu ongeveer 7 maanden, maar haar zagen ze tenminste nu nog opgroeien, en daar was ze dan wel blij mee." Tata.." Zei het meisje nu, duidelijk haar eerste woordje." Tata.." Sprak het kindje opnieuw en stak nieuwsgierig de handjes uit naar Jonathan.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 27, 2013 6:01:07 GMT
Jonathan Zenker
Hij keek naar het meisje en glimlachte. Ze was groter, maar ze was jong. Hij streek over de wang van hun dochtertje en keek naar Quenya toen ze haar eerste woordje uitsprak. Hij nam Hope even over en hield haar zachtjes vast. Hun dochtertje. Hierna nog 1 kind, en dan was het wel weer compleet. "Je word een grote meid Hope. Dat weet ik nu al." Zei hij zacht tegen haar. Hij hoorde wat heisa buiten door een stel rovers die gepakt werden en een baby mee hadden. Wat was dat nou weer. Niet veel later kwam een wachter binnen met een meisje in zijn handen, pasgeboren leek het. "Enkels rovers hadden haar bij zich." Sprak de man. "Het is niet ons kind in ieder geval." Zei hij zachtjes. Ze hadden niet nog een dochter.
|
|
|
Post by David Tennant on May 27, 2013 6:10:37 GMT
Quenya
Ze keek naar het kind, en stond even op toen een wachter met een klein kind binnen kwam." Nee, het is volgens mij inderdaad niet mijn dochter, maar Jonathan.. Het kind doet mij aan iemand denken.. Het is een elfen meisje.." Sprak ze en enkele elfen van Mirkwood kwamen binnen zetten, die duidelijk herkenbaar waren door hun grijze gelaat." Mijn heer. Dit kind behoort toe aan onze koning en koningin." Sprak de man rustig. " Wij.volgen het al een tijdje. Opdracht van de koning, Onze koning Legolas." Sprak de man uit en boog even netjes, en Quenya keek naar hen." Ik kan het beter eerst te drinken geven.. ze zal vast uitgehongerd zijn.." Sprak Quenya, duidelijk dat haar moeder instinct echt heel groot was, en ze ieder kind dat een weesje - of verlaten was op zou kunnen vangen.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 27, 2013 6:19:22 GMT
Jonathan Zenker
Hij keek nu naar de wachters van Mirkwood en luisterde rustig naar hun woorden. "Oh. Het is dus de dochter van mijn zus." Klonk hij wat vrolijker. Het dochtertje van zijn zusje. Hij had er al 5 van zijn eigen en zij nog maar één. Grappig. Hij knikte even op de woorden van Quenya. "Anders overleefd het kindje de reis terug niet omdat ze nog zeer jong is." Zei hij rustig en bleef rustig zitten met zijn dochter in zijn armen
|
|
|
Post by David Tennant on May 27, 2013 6:27:28 GMT
Quenya
Ze pakte het kindje van de wachters over en ontblootte even een borst van haar en legde het kleine meisje eraan." Lieverd, stuur je zus even een brief, dat haar dochtertje veilig is.. Ik.wil.niet dat ze zich ongerust maakt, en dat doet ze zeker, geloof mij." Sprak ze aangezien ze precies wist hoe dat werkte in het moederschap, ze zou waarschijnlijk echt dood ongerust zijn over haar kleine kindje. Ze had zelf nu in.principe ook een zoon verloren.. En ze zou hem nooit terug zien. Daar ging ze niet vsnu uit. Door de gedachte kreeg ze al snel een brok in de keel.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 27, 2013 10:04:24 GMT
Jonathan Zenker
Hij knikte op de woorden van Quenya en stuurde meteen even een brief naar haar toe dat alles in orde was. Hij keek naar het meisje. Ze leek erg op haar moeder en op Legolas. Wel leuk voor hen natuurlijk dat ze zo mooi was. "Ik moet nog maar eens gaan naar mijn zus. Elrond is nog bezig met mijn moeder." Murmelde hij en keek naar Quenya
|
|
|
Post by David Tennant on May 27, 2013 11:16:49 GMT
Quenya
Ze knikte." Misschien moeten we allemaal maar eens gaan. Het is voor de kinderen denk ik ook fijn om hun tante nog een keer te zien.! Sprak ze en keek naar hem en toen naar de Elfen van Mirkwood." Als u wilt mijn heer, kunnen wij u beschermen op die reis, tot wij terug zullen zijn bij onze koning." Sprak de man voorstellend en Quenya glimlachte." Het is een prima plan, Jonathan. En de kinderen hebben allemaal een pony , en ik neem Hope in mijn armen. Alleen Gallues , wat doen we met hem.. Kan hij bij jou achterop?" Stelde ze voor en keek hem aan.
|
|