|
Post by Frank Tupelo on Aug 27, 2013 9:12:24 GMT
Percy Jackson
Hij keek naar haar.'' Het is wel zo, daar ben je gelijk in, maar goed, het zal wel iets van mij zijn.'' Sprak hij rustig en knikte even voor een moment. '''Ik kan winnen, dat weet ik, als ik niet steeds beslis ook de anderen te helpen en die een goede kans te geven, en ik denk dat dat voor mij nogal moeilijk word om dat af te leren. Ik zit nu eenmaal zo in elkaar. Met elkaar over de eindstreep.'' Sprak hij resoluut en keek even naar de arena en liet zijn zwaard weer even verdwijnen en deed het pennetje weer in zijn zak. Hij dacht even na over het wapen en knikte toen.'' Kom maar met een zwaard. Als je me per ongeluk verwond heel ik toch wel.'' sprak hij rustig.'' Dan zie ik je zo? in de Arena?'' vroeg hij rustig en keek haar aan. Dan kon hij nog even een stukje over het water surfen, dan had hij toch een beetje het water onder zijn vingers gehad, op zijn manier.
|
|
|
Post by Abigale on Aug 27, 2013 9:22:12 GMT
Ze keek naar hem, samen over de eindstreep? Het was geen kwestie van leven of dood. Enkel van winnen of verliezen. "Je moet het zelf weten, maar dan kun je nooit winnen." ze haalde haar schouders op en knikte. "Een zwaard, ik zal er met een aankomen." Zei ze en knikte. "Tot zo." Zei ze rustig en liep richting haar wapens. Ze pakte een zwaard en bleef voor enkele tellen voor zich uit staren. Ze moest er dus voor zorgen dat ze hem niet ech ging verwonden. Zelfs als kon hij misschien helen. Zo werden de meeste boos op haar, langzaam liep ze dan weer richting de arena.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Aug 27, 2013 9:31:51 GMT
Percy Jackson
De woorden die als eerste zei, deden Percy niet veel. Hij vond winnen niet belangrijk, verliezen ook niet. Maar het was misschien te nuchter gedacht, te nuchter verzonnen. Hij glimlachte en sprong nu op het water, op een golf die hij creëerde, en surfte daar even een stukje mee over het meer, het voelde gewoon geweldig. Hij glimlachte en kwam met een zachte landing weer op het land en liep rchting de arena, waar zij al stond te wachten en hij keek haar aan.'' Heey mia.'' Sprak hij rustig en keek hem aan.'' Nou, zullen we gewoon maar doen wie het eerst ontwapend is wint? om even in te komen? stelde hij voor en pakte zijn pen weer, die binnen minder dan een minuut weer zijn zwaard vormde.
|
|
|
Post by Abigale on Aug 27, 2013 9:38:50 GMT
Ze fronste, waarom had hij zoiets vreemds? Maar het maakte niet uit, zij had een echt wapen. Een zwaard dat ze met twee handen vast hield. "Wie als eerste omtwapend is?" Ze knikte, een stem in haar hoofd moest ervoor zorgen dat ze hem niet meteen dood zou steken. Ze stapte dichterbij, met een kleine grijs op haar lippen. "Hoe goed ben je hierin?" Vroeg ze hem zacht. Benieuwd of hij dit vaak deed en wat voor tegenstander ze voor zixh had. Zijzelf trainde dat in, dat uit. Ook omdat he goed voelde. Het vechten was een kik.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Aug 27, 2013 9:50:06 GMT
Percy Jackson
Hij keek naar haar en glimlachte even voor een moment en keek haar aan.'' Niet perfect.'' sprak hij enkel op haar vraag, en begon met een openingsaanval op haar, waarbij het zwaard kort goud leek te kleuren, of nou ja, het lichtte op bij hem. Iets wat het bij anderen niet ou doen, het zou überhaupt niet uitklappen vanuit de pen. Hij glimlachte, wist dat ze waarschijnlijk deze openingszet wel kon blokkeren, tenzij het oplichten haar afleidde. Hij hield het zwaard ook met beide handen vast, zo groot was het zwaard ook wel.
|
|
|
Post by Abigale on Aug 27, 2013 9:57:08 GMT
Mia:
Uit automatischme blokkeerde ze de aanval. Maar fronste om het lichtgevende zwaard, met magische wapens vechten? Dat was vrij oneerlijk. Maar ze besteedde er verder geen aandacht aan, zelf deed ze nu ook een aanval. Ze kon aardig wat kracht zetten, ook al was ze een meisje. Het liefs vocht ze tochet haar sikkels en werpsterren. Maar dit was ook zeker niet iets waar ze slecht in was. "Hoe lang weet je al dat je een kind bent van ee. God?" Vroeg ze hem toen en ze wilde er misschien ergens voor zprgen dat hij was afgeleid.
|
|
|
Post by Castiel on Aug 27, 2013 10:18:07 GMT
Ciarán Cumberbatch
Ciarán zat nog steeds in kleermakerszit op exact dezelfde plek bij exact dezelfde boom en was haast net zo zen als iemand uit het bhoeddisme, alleen dan met een minder goed hart, veel minder en dat wist hij zelf ook wel. Hij gaf de jongen die aan het harken was even een blik terug wanneer hij ook naar hem staart, maar zijn wenkbrauw gaat toch iets de lucht in wanneer de hark ineens breekt en Ciarán Mia al gauw in de bomen spot. 'Stupid kids' mompelde hij. Ja hij wist dat hij niet veel ouder was maar door zijn hele thuis situatie voor hij hier kwam moest hij in een rap tempo ineens volwassen worden omdat hij geen hulp hoefde te verwachten van zijn adoptie ouders. Ciarán komt dan eindelijk in de benen en blijft even staan wanneer hij Clarisse passeert met haar groepje strontvliegen. 'Moet jij niet is even dolgelukkig zijn dat je alweer hebt gewonnen, wat een geluk dat wat is zijn naam ook alweer en het kan me ook niet schelen, stopte om iemand te helpen' zei hij tegen Clarisse.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Aug 27, 2013 10:38:05 GMT
Percy Jackson
Ze blokkeerde de aanval en hij had niet anders verwacht, want he, kom op, ze was een dochter van Ares, en daar kon hij niet anders van Verwachten. Hij wist dat zijn zwaard magisch was, maar he, kkom op, dat kon je toch al vanaf de eerste keer zien? wel zwaard vormde zich nou uit een klein miniscuul ding? niets toch? Hij blokkeerde haar aanval ook, maar de zag duidelijk dat Percy daarbij wel iets moeite had, dat hij beter in aanval was, dan defensief. Ze stelde hem een vraag, en oh, hij was niet zo dom om te weten dat dit afleiding was, om hem van zijn concentratie af te helpen. '' 7 jaar, mia.'' Sprak hij terwijl hij weer vanuit zijn defensieve stand een aanval uit stootte in de richting van haar hoofd, waarom? Gewoon omdat hij het eigenlijk leuk vond. Hij had gewoon een beetje zin in een uitdaging, en wou haar meer uitdagen momenteel. Hij was duidelijk niet bang ingesteld.
Clarisse
Ze genoot van alle aandacht om haar heen, en voelde zich daardoor ook echt een kampioen. Ze had geen medelijden met Percy, nee echt niet. Zij was gewoon de beste, en dat kon ook niet anders, als dochter van Ares. Ze hoorde een stem die voorbij kwam zetten en ze keek dan ook om naar degene die wat tegen haar zei. Ze keek nogal, tja arrogant naar hem en lachte even.'' heey dat was Percy zijn eigen beslissing en ik heb daardoor eerijk gewonnen. Als je het daar niet mee eens bent, ga je maar uithuilen bij weet ik veel wie. '' Sprak ze tegen hem en snoof even terwijl ze met het groepje door liep. HEt groepje begon haar een beetje meer te omsingelen. Het waren natuurlijk allemaal halfgoden, al zat er een Satyr tussen. En die Satyr, tja, dat was degene die stiekem een oogje had op Clarisse, maar was het wederzijds? nou nee.
|
|
|
Post by Abigale on Aug 27, 2013 10:55:01 GMT
7 jaar? Door haar eigen vraag was ze niet zozeer afgeleid, maar het kwam ook doordat ze geen aanval op haar hoofd verwacht had. Ze kon nog net ontwijken, al zorgde het er wel voor dat ze een snee op haar wang eraan overhield. Meteen haalde ze zelf weer uit. Ze was geen meisje dat meteen ging huilen over een kleine snee. Het bloed liep langzaam van haar wang naar beneden, maar dat zorgde er juist voor dat ze meer zin in het vechten kreeg. Een van haar staartne had een zwarte pluk, terwijl de andere een rode had. Haar korset zorgde voor bescherming. Maar het stond haar ook. Ze had een brede witte riep die haar rood met witte broek op de juiste plek hield. Mia was geen lelijk meisje, enkel nogal vreemd.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Aug 27, 2013 11:09:04 GMT
Percy Jackson
Hij keek naar haar en slikte even toen hij merkte dat hij haar over haar wang raakte.'' ik heel het zometeen, het spijt me..'' Sprak hij direct, en hierdoor was Percy toch wel degeleijk door afgeleid, doordat hij haar klap niet aan zag komen, en zelf achterover op de grond viel. Zijn zwaard donderde uit zijn handen en hij slikte even voor een moment, terwijl hij nu ook langzaam overeind kwam.'' Oke, ik moet misschien minder om mensen gaan egevn..'' Sprak hij nu terwijl hij zijn zwaard op pakte van de grond.'' Oke, ik moet echt meer oefenen, om met dit ding om te gaan.. Ik kan gewoon veel beter met water omgaan dan met een zwaard.'' murmelde hij meer tegen zichzelf dan dat hij het tegen haar zei.
|
|
|
Post by Castiel on Aug 27, 2013 11:11:17 GMT
Ciarán Ciarán zat hier inmiddels al lang genoeg dat hij die arrogantie van Clarisse wel had kunnen verwachten. 'Oh you almost hurt my feelings there. But you don't do it for the victory, not really. You do it for the attention, you like being buzzed around like you're honey in a jar' zei hij haar ergens toch wel vermakelijk, het is alleen wel ontzettend onbeschoft van haar om er gewoon zomaar vandoor te gaan. Niet dat hij de grootste manieren had maar hij liep tenminste niet weg uit een gesprek tenzij hij ineens iets heel belangrijks in zijn hoofd kreeg en dat het gewoon niet kon wachten. Hij kneep zijn hand dan tot een vuist waardoor hij Clarisse in feite liet stikken. 'Laat haar los' zei hij tegen hem als de Satyr het als eerste door had dat het Ciarán was die het deed. 'Now say please' zei hij en de Satyr ook smekend please zei. 'Now there's a good lad' zei hij en een soort van koetsjie koetsjie deed bij de Satyr en Clarisse dan los laat.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Aug 27, 2013 11:34:30 GMT
Clarisse
Ze keek naar hem en lachte enkel even.'' Dan heb je lekker pech. DDe wereld is niet altijd even eerlijk weet je.'' Sprak ze rustig en snoof even. De overwinning was wel haar alles. Wat een idioot. De fans en de aandacht was gewoon een wel meegekomen geschenk bij haar overwinning, en daar genoot ze ook wel van. Clarisse voelde haar adem toevoer minder worden, en ze ademde even zwaar, en zakte door haar benen heen, vrij langzaam en merkte wat de Satyr deed, een goede vriedn van haar, dat wel, maar hij zou zometeen geen ene blijk van waardering krijgen? Nee dat helemaal niet. Ze keek naar hem en zag wat hij deed, maar ze bleef gewoon ten alle tijden stoer kijken, en totaal niet bang, al keek ze misschien haar dood in de ogen. Toen ze los werd gelaten ademde ze even zwaar, maar schraapte dan haar keel en stond even hard weer op, haar gezicht alsof er nooit wat was gebeurt. Hij keek naar haar en ze snoof even.'' Denk niet dat je enige waarering krijgt, ik had het zelf ook op kunnen lossen.'' zei ze vol arrogantie tegen hem, die haar zojuist had geholpen.
|
|
|
Post by Abigale on Aug 27, 2013 11:59:26 GMT
Ze had niet helord dat hij sorry zei. Ze was met haar handeling bezig. Dus was niet aan het luisteren, dat had haar ook al die kras opgeleverd. Maar hij lag al op de grond. Ze bleef even staan, maar hurkte toen toch even neer. "We gaan niet dood door pijn, het laat ons inzien dat we nog leven." Zei ze met een flauwe glimlach. "Dat heeft niks te maken met het niet geven om mensen. Je weet gewoon dat we niet dood zijn of gaan." Ze haalde haar schouders naar hem op. Toen hij op stond, deed zij dat ook. "Nie iedereen heeft een echte kracht. Daarbij lijkt me water iets onhandigs. Daar loopt je make-up van uit enzo." Gaf ze eerlijk toe.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Aug 27, 2013 12:07:19 GMT
Percy Jackson
Hij slikte even voor een moment en keek haar even aan voor een moment.' We gaan niet dood door pijn, het laat ons inzien dat we nog leven.' Die zin liet hem even nadenken en daardoor bleef hij ook even stil.'' Ik denk niet alleen dat pijn daarbij helpt, maar goed.'' Mumrlede hij even, maar besloot er verder maar niet op te reageren, dat was vast iets van haar.'' laat me die wond in ieder geval even helen bij het water.'' Sprak hij rustig en keek haar aan terwijl hij eigenlijk al een beetje begon te lopen. Toen ze zei dat water haar onhandig leek glimlachte hij even.'' anders element wedstrijdje houden? Jij krijgt je bomen, en alle wapens die je nodig hebt, en ik neem het water onder mijn knie.'' Sprak hij voorstellend. Dan ben jij niet in het nadeel en ik ook niet.'' Het was maar een voorstel eigenlijk, geen idee of zij het ook wat vond.
|
|
|
Post by Abigale on Aug 27, 2013 12:17:45 GMT
"Hoe kan het anders?" Vroeg ze hem verbaasd. Mia had niet snel iemand op het oog. Of vond diegene knap, of leuk. Waardoor eigenlijk over bleef da ze gewoon niet zoveel met mensen had. Ze vond ze aardig ofzo, maar als iemand haar pijn deed, dan zat ze daar niet zo mee. Ze wist toch dat ze alleen achter bleef. Hij had het over element gevecht en ze knikte. "Dat klinkt wel leuk." Zei ze en hem een glimlach gunde. "Totdat de ander opgeeft?" Vroeg ze met een kleine grijns. Ze had haar werpsterren, als ze alles mocht gebruiken, dan zou dat fijn zijn. Van een afstand was het soms makkelijk. "Waar zijn je zogenaamde vrienden eigenlijk?" Vroeg ze toen, ze had hen niet meer gezien namelijk.
|
|