|
Post by Anakin Blackwood on Sept 15, 2013 15:58:51 GMT
Silvana
Ze slikte en wilde zijn traan wegvegen maar durfde gewoon niets meer. "Wees dan een gevoelloze idioot als je dat liever hebt." Sprak ze weer snikkend en liep hem voorbij. Ze wilde hem liefde geven, maar hij wilde het niet accepteren, dan kreeg hij het niet. Elke stap weg van hem maakte haar zwakker, deed haar pijn. Ze zakte in het gras neer en begon weer luidkeels te huilen. Waarom accepteerde hij het niet, het zou hem sterker maken later, het zou haar sterker maken. "Niemand wilt me. Niemand vind me goed genoeg." Huilde ze zachtjes tegen het gras aan
|
|
|
Post by Jackie Estacado on Sept 15, 2013 16:02:34 GMT
Garth
Hij hoorde haar woorden en het deed hem pijn, meer dan hij zou willen. Hij slikte, zag haar weg lopen en in het gras neer zakken. Prince kwam naar buiten met Ben, maar Ben had zijn hand tegen zijn hoofd dus die had duidelijk nog pijn. prince zag Silvana ook zo zitten en liet ben los, want zijn zusje had voorrang. '' Zus, wat is er?'' vroeg hij rustig en zakte naast haar niet, Garth niet opgemerkt, die bleef ook verslagen in de tempel staan, terwijl de traan verder naar beneden dwarrelde.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 15, 2013 16:37:12 GMT
Silvana
Ze huilde zachtjes door tegen het gras aan en hoorde de woorden van Prince. Ze snikte nog steeds en keek naar hem op. Ze slikte eventjes. "Hij snapt het niet, hij voelt het maar wilt het niet." Snikte ze. "Hij voelt wat ik voel, maar hij wilt het niet." Snikte ze verder en bleef weer op de grond liggen. "H-hij isin de tempel. Ik denk dat ie ook huilt." Snikte ze en bleef liggen.
|
|
|
Post by Jackie Estacado on Sept 15, 2013 16:54:07 GMT
Prince
Hij slikte even voor een moment en trok nu zijn zus een beetje overeind en tegen hem aan.'' he meisje..'" Sprak hij rustig en slikte even terwijl hij naar het tempeltje keek, waar Garth inderdaad met een traan stond, maar hij verdween nu, in bladeren die hun kant opvlogen en naast haar op de grond neer vielen. Alsof garth wou zeggen, dit is mijn afscheid aan jou. Oke Garth zou nu ook even niet meer terug komen waarschijnlijk, daar ging een tijd over heen.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 15, 2013 17:00:16 GMT
Silvana
Ze wilde niet in Prince's armen zijn, ze wilde bij Garth staan. Ze wilde zijn armen voelen. Ze keek even richting het tempeltje en zag hem verdwijnen, bladeren vlogen haar richting uit en vielen naast haar op de grond. Ze begon harder te huilen, hij was weg.. Ze voelde nu alleen nog maar pijn door haar hart schieten, ze voelde geen warmte meer. De temperatuur van Prince warmde haar niet meer op. Ze bleef nu hard huilen en snikken, niet van plan te stoppen tot Garth terug zou komen. Ze wilde die revolutie niet meer, ze wilde Garth bij zich. Deze nacht zou ze niet slapen, niet zonder nachtmerries, niet zonder aan hem te denken. "Garth!" Probeerde ze nu wat te roepen, hopend dat hij terugkwam, dit deed haar enkel veel pijn. Hier hielp het niet mee. "Garth!" Probeerde ze nog eens. Ze snikte weer verder. "Hij moet terugkomen." Snikte ze nu tegen Prince aan. "Hij moet terugkomen!" Herhaalde ze en keek naar het hoopje bladeren. Ze kreeg een brol in haar keel, hij mocht haar niet verlaten. Niet nu hij het ook voelde. Had hij geen pijn? Had hij geen verdriet haar nu zo te laten? Waarom wilde hij haar niet troosten? Waarom wilde hij haar niet lief hebben zoals zij hem lief wilde hebben? Ze zouden elkaar sterker maken. Ze snikte weer verder en zei geen woord meer, wat was het nut. Hij kwam toch niet terug.
|
|
|
Post by Jackie Estacado on Sept 15, 2013 17:47:22 GMT
Prince
Hij slikte even en keek naar de bladeren en naar zijn zusje. Hij voelde ontzettend met haar mee, en voelde zelf ook weer de tranen om Elise in zich opkomen, maar hij wou nu niet huilen. Hij moest nu sterk zijn. Hij kreeg een brok in zijn keel, en een liedje die Elise altijd zong in de tuinen, niet wetend dat het altijd over hem ging. Hij kreeg de neiging voor haar het ook te zingen, zachtjes, maar het zou niets helpen.. Maakte haar misschien ook alleen maar slechter.'' garth komt terug..'' Zei hij daarom maar tegen haar.'' Hij komt terug meisje, geloof mij maar.. Hij zal terug komen. Hij kan je nu niet alleen laten.. Ik weet zeker dat hij ook van jou houd, maar nu even tijd nodig heeft...''
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 15, 2013 18:15:28 GMT
Silvana
Ze bleef zachtjes huilen en luisterde naar zijn woorden, slikte weer eventjes. "Tegen dan heeft hij het gevoel al onderdrukt. Tegen dan heeft hij het niet meer." Fluisterde ze en wreef in haar ogen. "Dan is hij het vergeten." Voegde ze er aan toe en bleef tegen hem aanleunen. "Ik hoop dat hij snel terugkomt. Ik voel me nu alleen zwakker dan ik me al gevoeld had.." Fluisterde ze zachtjes. En Ben zou ook niet moeten komen met zijn flirtgedrag, ze wilde het niet nu. Ze had al liefdesverdriet genoeg nu. Ze zuchtte en kroop nog wat dichter. "Gaan we weer naar binnen?" Vroeg ze fluisterend.
|
|
|
Post by Jackie Estacado on Sept 15, 2013 18:19:24 GMT
Prince
Hij slikte even. Hij wist niet wat hij daarop kon antwoorden, zo goed kende hijgarth niet, hij kende alleen maar de verhalen van zijn moeder, over haar reizen en haar avonturen, ook het avontuur met garth kende hij in alle kleuren.. Hij knikte maar even.'' ja kom, laten we aar even naar mijn kamer gaan. BEn is weg, die is naar de ziekenboeg.'''Sprak hij al wist hij nou niet of hij dat nu wel kon zeggen tegen haar, al ging hij er wel van uit dat ze dat nog niet het ergste vond momenteel waarschijnlijk.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 15, 2013 18:28:05 GMT
Silvana
Ze keek naar hem en stond voorzichtig een beetje op. "Oké." Zei ze enkel. Was ze daar al van af, hoefde ze dat gezeur niet meer aan te horen. Hij was aardig hoor, maar ze vond het flirten niet zo heel fijn, hij had toch ook wel gezien dat ze helemaal in de armen van Garth zat gekropen. Ze nam nu zelfs zacht de hand van haar broer vast, om toch ergens een beetje steun te vinden. Ze leunde voorzichtig tegen hem aan en sloot haar ogen langzaam. "Komt Ben daarna nog terug?" Vroeg ze zachtjes aan hem en keek even op naar zijn gezicht.
|
|
|
Post by Jackie Estacado on Sept 15, 2013 18:34:27 GMT
Prince
Hij keek naar haar en slikte even voor een moment. Ze vond het gelukkig dus niet erg.. Hij liep rustig naar de kamer en streek rustig over haar rug heen, terwijl de wachters hun weer begroette en sommige weer zoals gewoonlijk in de houding vlogen als hun langs kwamen lopen. Hij hoorde haar vraag en schudde zijn hoofd.'' Nee, ben gaat weer terug naar zijn post in Mourningwood.'' sprak hij rustig en keek haar aan terwijl de deur van zijn kamer al open werd gehouden, en Walter stond daar ook momenteel, voor de insructies, en het overleg, Want vanavond moesten ze echt weg.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 15, 2013 18:41:03 GMT
Silvana
Ze keek naar hem en knikte lichtjes. Ze bleef tegen hem aanlopen en legde haar hoofd ook tegen hem aan. Ze wilde niet weg deze avond, daar had ze even geen puf voor. Het Verdriet had haar lichaam afgezwakt momenteel. Ze sloot haar ogen kort toen al die wachters in de houding vlogen en hun weer begroette. Ze zuchtte zachtjes en keek naar Walter die al aan de kamer stond. Ze had dus geen tijd om te bekomen. Ze liep de kamer in, liet hem nu zachtjes los en kroop meteen onder de lakens waar ze had geslapen, daar waar de geur van Garth nog in hing. Ze snikte nog steeds lichtjs nu en streelde zachtjes over de lege plek naast zich, een beetje in zichzelf mompelend.
|
|
|
Post by Sherlock Blackwood on Sept 15, 2013 19:06:43 GMT
Reaver
Het gebeurde niet vaak dat Reaver z'n woorden niet klaar had staan maar dit keer was het dan toch echt gebeurd.Hoe was het mogelijk dat die kerel nog steeds leefde, Reaver was er zeker van dat zijn schot perfect was en het was echt geen kwestie van dat hij gemist had, want hij mist namelijk nooit. Dus wat had hij eigenlijk tegen Logan moeten zeggen, ja het is Garth degene die ik had dood geschoten en hij is weer wedergekeert, zelfs in een wereld als dit klinkt dat bizar want ja niemand heeft ooit een schot van Reaver overleefd. Reaver kon niet eerder naar huis gaan tot hij er zeker van was dat het om Garth ging en niet om een of ander Garth look a like. Hij liep dan ook rustig door het kasteel heen met zijn cane netjes in zijn linker hand, ja hij is oud hoor, ok dat is niet de reden waarom hij een cane heeft maar afijn. Hij liep verder tot hij uit een van de kamers stemmen hoort komen en dit is dan ook de deur die hij opent. 'Well this is nice, the kids and the babysitter' zei hij droogjes 'oh don't mind me, just carry on having a party or a sleep over, yes. I don't intend looking for people often but this time I do and I've heard that that specific person who can't be possibly be alive is alive' vervolgde hij.
|
|
|
Post by Jackie Estacado on Sept 15, 2013 19:24:02 GMT
Prince
Hij liet haar maar los toen ze naar het bed liep, en wist even niet wat hij moest doen.'' Reaver.'' Sprak hij even tegen zijn hond, nog even niet wetend dat de werkelijke Reaver momenteel zijn kamer binnen wandelde, en schrok dan ook even terwijl hij zich omdraaide, en hem even aan keek.'' Wie nog in leven is?'' vroeg hij rustig en een teleportatie kwam de kamer binnen, duidelijk Garth die in de hoek van de kamer tevoorschijn kwam.'' Silvana... We...'' sprak hij maar maakte zijn zin niet af, doordat hij Reaver in de kamer zag staan. Oh ja, Garth herkende Reaver maar al te goed.'' Reaver..'' sprak hij rustig en keek naar hem, kwam iets dichterbij en keek hem aan.'' Leave this room, now.'' sprak hij haast bevelend met zijn zware stem.'' I don't want you here.'' Sprak hij rustig, en kreeg de neiging een flinke vortex spell op Reaver los te laten, lighting, en alles wat hij maar kon eigenlijk.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 15, 2013 19:32:30 GMT
Silvana
Ze bleef stil liggen op het bed al keek ze kort op toen ze een onbekende stem hoorde. Zeschoot ook bijna meteen achteruit bij het zien van Reaver. Dat was die man dat Garth had neergeschoten, als ze het goed had tenminste. Ze keek even richting de hoek waar nu nog een stem vandaan kwam, bekender. Ze wilde graag weten wat hij verder wou zeggen maar liet het hier even bij, het kon wel wachten toch? Ze keek van Reaver naar Garth en slikte. Ze wilde niet echt in een gevecht tussen komen namelijk, dat zou niet echt handig zijn in haar staat op de moment. Haar hond sprong ook bij haar op bed om haar wat te beschermen moest er wat gebeuren.
|
|
|
Post by Sherlock Blackwood on Sept 15, 2013 20:55:56 GMT
'Usually I would be honored if someone or something is named after me, but a dog that is just offending me' zei hij tegen Prince. De vraag of Garth nog leefde werd al heel snel voor hem beantwoord en of hij daar nou zo blij mee was, nou nee. 'Well it seems to be mutual that we are not happy to see eachother' zei hij waarop hij even lachte om de woorden van Garth en de soort van dreigement die hij over Reaver uit probeerde te oefenen. Het lachje van Reaver was misschien ergens vrij nerveus, maar dat was niet omdat hij bang was voor Garth, maar dat was meer omdat zijn uiterlijk zijn alles is. 'Yes I really don't care what you want, I only care for how are you still alive. Cause you're the first that managed to survive my shots' zei hij.
|
|