|
Post by Éowyn Margo on May 28, 2013 18:17:25 GMT
Ze keek naar hem en slikte.'' Ik wil je niet uit zwaaien vanaf de kade..'' Sprak ze dan ook en kroop nog verder tegen hem aan.'' Dat wil ik gewoon niet. Dan zal ik met je mee gaan, en moet Pap maar kijken wat hij doet.. Maar ik wil niet vanaf de kade toekijken hoe je weer vertrekt, keer op keer. Ik wil jou in mijn armen houden, voor altijd, en mochten we ooit een zoon of dochtertje krijgen, dan moet die ook niet zonder zijn vader hoeven leven. Maar hij of zij zal wel trots zijn.'' Sprak ze en een traan liep nu toch over haar wang, te bang om hem kwijt te zijn met enkele maanden. MIsschien moest ze dus maar snel zwanger zijn...
|
|
|
Post by Rafe McCawley on May 28, 2013 18:21:11 GMT
Hij hield je stevig vast " je kan ook met me mee mijn lief dat weet je dat heb ik je al gezecht "Sprak die e nstreek zachtjes over je wang " als jou vader overleden is kan hij je niks meer op leggen dan leid je je eigen leven en maak je je eigen keuzes " Sprak die tegen je en keek je aan. Zelfs aan kinderen had hij nooit gedacht " ik wil geen kindere ntot ik elke dag bij mijn vrouw ben "Sprak ide tegen je " Juist omdat ik ze ook op wil zien groeien "sprak die glimlagend
|
|
|
Post by Éowyn Margo on May 28, 2013 18:26:53 GMT
Ze keek hem aan.'' Ik wil ook bij je blijven, en ik blijf ook, wat mijn vader er ook van zegt.'' Sprak ze nu vast besloten. Ze was volwassen, dan mocht ze toch wel zelf beslissen wat ze wou. Ze liet hem nu wel even langzaam los en keek hem aan. Ze droeg momenteel haar zwaard niet, dus ze zou kwetsbaarder zijn, toch besloot ze naar het dek te gaan.'' ik wil even een frisse neus halen.'' Sprak ze rustig en gaf hem nog even een kusje, en liep toen het dek op, en werd direct opzij getrokken. Gillen kon ze niet, aangezien haar ond direct werd gesnoerd. Ze waren aangevallen door piraten, zonder dat ze het door hadden, en zij werd nu meegesleept naar hun schip. ze wou tegen stribbelen, maar het had geen nut. Er lagen wat doden op het schip, en de rest van de mannen gaf zich eigenlijk direct over. al snel werd ze overgeplaatst naar hun schip, die af vaarde, enz ij direct naar de mannen werd gegooid, en nu ze verwijdert werd van de doek, een harde gil slaakte, en de mannen helemaal met zijn allen aan haar gingen zitten...
|
|
|
Post by Rafe McCawley on Jun 2, 2013 18:21:38 GMT
Hij glimalchte even toen ze sprak dat ze bij hem wilde blijven. Daar was hij echt blij om. " is goed ik zie je zo boven wel "Sprak die rustig en gaf je snel een kus terug. Hij keek je na en ging toen rustig op zijn bed zitten. Hij had helemaal niks door van water boven gebeurde. na zoon 10 kleine minuten, toen ze allang op het andere schip zat stond die rustig op en liep die naar boven. Hij opende de deur, zijn ogen werden groot toen hij de dode zag liggern. Wat was hier gebeurt ? Maar waar was jij Hij keek om zich heen " Éowyn !! " riep die en zocht naar een overlevende
|
|
|
Post by Éowyn Margo on Jun 2, 2013 18:26:25 GMT
Ze keek naar de mannen, waar ze sommige van haar af wisten te worstelen, maar ze lachte enkel alleen maar. Ze hoorde de Stem van RAfe nog net, en riep ook snel zijn naam, al wist ze dat hij het misschien vanuit deze afstand niet eens meer hoorde. De kapitein van het schip ernaast keek haar aan, en lachte even.´´ Geef mij dit duifje eens..´´ Sprak hij enkelen ze keek naar de mannen die haar los lieten.´´ een vrouw op zee is zeldzaam..´´ Sprak hij dan ook en lachte enkel en zij keek naar het schip van Rafe, dat nu echt achterlag...
|
|
|
Post by Rafe McCawley on Jun 2, 2013 18:38:49 GMT
Het was als een zachte fluistering te horen maar toch hoorde hij haar nog roepen. Hij keek om en zijn opgen schoten open toen hij zag welk schip er voer. Hij bromde even wat en verdween richting het roer en zette koers achter het andere schip aan. Hij had hier en daar overlevende gevonden. Wel gewond maar dat kon er mee door daar konden ze gelukkig van genezen. Hij moest die achterstand in zien te halen. Hij streek gefrustreerd door zijn haar. Echt soms kon hij zoon hekel aan de zee hebben
|
|
|
Post by Éowyn Margo on Jun 2, 2013 18:46:45 GMT
Ze keek naar de kapitein en sloeg gewoon van zich af, mooi niet dat hun haar eerste keer krijgen, die had ze nu bewaard voor Rafe, van hem hield ze echt.'' Laat me verdomme gaan!'' sprak ze tegen hen, en de kapitein lachte even.'' Oh dit vrouwtje heeft klauwen..'' Sprak hij rustig en keek haar aan.'' Dat mag ik wel..'' Sprak hij rustig en keek haar aan. En dus waarschijnlijk ook nog maagd... die speciale eerste keer waar je op wachtte zeker? die zul je nu van mij krijgen..'' sprak de man en sleepte haar mee, waarbij ze gilde, en behoorlijk tegen werkte.
|
|
|
Post by Rafe McCawley on Jun 2, 2013 18:50:09 GMT
Hij merkte opgelucht dat ze toch wel het schip inbegonnen te halen. Hoe dichter bij hij kwam hoe erger haar geschreeuw werd. Hij vloekte even wat en keek op toen er iemand binnen kwam. Gelukkig 1 van zijn eigen mannen, Snel liet hij hem het roer over nemen en vloog zelf naar zijn kamer waar hij ZIJN WAPENS PAKTE EN SNEL DE KAMER WEER UIT VLOOG. ongeduldig wachte hij tot ze dicht bij genoeg waren
|
|
|
Post by Éowyn Margo on Jun 2, 2013 18:54:42 GMT
Ze slikte en merkte hoe ze naar binnen werd gegooid, en een van zijn mannen riep.'' Kapitein, het schip van eerder loopt weer op onas in.'' sprak de man en ze merkte hoe de deur nu op slot werd gedaan, en zij nu in deze ruimte opgesloten zat.'' Beman de kanonnen! we brengen dat ship tot zinken.. Breng de kapitein hier heen! die wil ik graag eigenhandig vermoorden, voor de ogen van dat meisje..'' sprak hij rustig en lachte een beetje gemeen. Ze ging aan de deur staan luisteren, van buiten zag je haar helemaal niet.
|
|
|
Post by Rafe McCawley on Jun 2, 2013 18:57:23 GMT
Hij trommelde ongeduldig met zijn vingers op de rand van het schip. Hij wist dat de piraten zouden vechten. Een andere optie was er niet om haar terug te krijgen. Een paar mannen die ook weer te been waren gaf hij ook de opdracht de kannen de laden. Hij moest haar terug hebben hoe dan ook. Hij streek met zijn hand door zijn haar heen en zag hoe ze langzaam toch steeds dichter in de buurt kwamen
|
|
|
Post by Éowyn Margo on Jun 2, 2013 19:15:43 GMT
Ze wou hier weg, en hoorde de piraten allemaal zich op het schip voort bewegen, en ze zocht zelf ook naar een wapen, maar er lag niets, in deze hele kajuist niet. Ze trommelde op de deur, hopend dat Rafe het zou horen dat ze daar zat, ze kon gewoon niet wachten tot hij haar vond, tot ze in zijn armen kon vallen. Ze was zwak, zoals haar vader al zei, daar moest ze nu wel aan geloven. Ze kon niet constant met Rafe mee... Maar ze wou ook niet op hem wachten. Maar ze wou nu haar vriend terug haar lieve zorgzame mannetje.
|
|
|
Post by Rafe McCawley on Jun 2, 2013 19:25:53 GMT
Hij zag hoe het schip nog dichter bij kwam. waarom schoot het allemaal niet op. Hij wilde bij haar zijn. Waarom moest dit nou persee met jou gebeuren. Waarom nou persee zijn schip en jij. Verward sctreek hij door zijn haar. Hij wilde niet vechten straks raakte jij daardoor nog gewond en dat wilde hij echt niet.
|
|
|
Post by Éowyn Margo on Jun 2, 2013 19:29:57 GMT
ze keek naar haar en voelde hoe de deur open werd gemaakt, en de man haar vast greep.'' En nu houd je op, verdomme!'' sprak hij en bond haar op een stoel vast, en maakte haar met een een of ander middeltje, wat hij op haar mond drukte buiten westen. Ze zou dus helemaal momenteel niets uit kunnen halen. Hij scheurde haar kleding en gooide haar naakt op het bed, en biond haar daar vast, dat kon hij straks zich zo bezigen aan haar, want hij dacht wel even te winnen.
|
|
|
Post by Rafe McCawley on Jun 2, 2013 19:34:47 GMT
Hij keek om en zag hoe één van zijn mannen toch een witte vlag hees. Iets wat hij op het moment helemaal niet erg vond. Hij wilde haar terug en eerst maar proberen veij te kopen. Vechten kon altijd nog. Het duurde ook niet lang of ze kwamen naast het schip te varen. Hij hoopte dat er een beetje normaal gepraat kon worden. Rustig streek die door zijn haar
|
|
|
Post by Éowyn Margo on Jun 2, 2013 19:38:41 GMT
Ze lag bewusteloos op het bed en had geen ene erg van wat er buiten aan de hand was, het enige wat de kapitein zeker wist, is dat hij haar niet zou af geven.'' Ze geven zich over kapitein!'' sprak een van de mannen, maar daar had hij geen boodschap aan, overduidelijk.'' Niets overgave! blaas dat schip de diepte in!'' sprak de kapitein streng en de mannen begonnen de kanonnen te laden.
|
|