|
Post by Matt smith on Jun 1, 2013 12:23:32 GMT
Emerald Tupelo
Ze keek naar hem en schudde even haar hoofd." Kan gebeuren." Sprak ze op het feit dat hij de lantaarnpaal niet zag. Toen hij het had of anderen niet boos werden als hij haar zo noemde schudde ze haar hoofd." Nee, want ik heb zelf aangegeven dat jij mij zo mag noemen. Ze werden alleen boos als ik dat niet had gezegd." Sprak ze rustig en keek haar aan terwijl ze even om zich heen keek en kort glimlachte naar hem. Ja, hij was wat vreemd door zijn tics, maar ze vond het wel wat achtig hebben." Hoe oud ben jij, matt?" Vroeg ze kalm en haalde haar hand nu rustig van zijn rug af en probeerde hem een beetje in zijn ogen aan te kijken.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Jun 1, 2013 12:32:49 GMT
Silvy Hofman
Ze keek naar de hond en gaf een knikje toen hij zei dat het knap was. Ze keek naar hem en naar Esther in haar armen toen hij het over haar had. Ze zuchtte ze zacht en streek over de rug van het meisje. "Ik weet dat ze doodziek is. Ik probeer zo goed mogelijk voor haar te zorgen." Zei ze zachtjes tegen hem en hield haar goed vast. "Ik zou niet weten wat U zou kunnen doen mijn prins." Zei ze netjes
|
|
|
Post by Misha Krushnic on Jun 1, 2013 12:41:20 GMT
Matt Smith
Matt was iniedergeval wel opgelucht dat men niet boos ging worden als hij de Prinses gewoon Emerald mocht en ging noemen. 'Net zoals de steen' zei hij ineens randomly, nee Matt was heus niet dom en hij wist heus wel van het een en ander. Matt moest echter wel even nadenken van hoe oud hij nou was, ja hij had het zelf bij gehouden maar dat haalt niet weg omdat zijn verjaardag nooit werd gevierd dat hij erover moest nadenken. 'Ik ben 27' zei hij dan ineens trots als een kind die het juiste getal goed raadde om een prijs te winnen. Matt keek Emerald echter niet echt aan maar een beetje half om half, het kan hem alleen maar nerveus maken als hij zo word aangestaard en hij moet terug staren.
|
|
|
Post by Matt smith on Jun 1, 2013 12:49:23 GMT
Frank Tupelo
hij keek naar het meisje." Ze moet naar een dokter, maar die zullen niets doen omdat ze slaaf is.. Tenzij.." Sprak hij rustig en keek haar aan." Kleed haar even warm aan, en maak jezelf ook klaar. Ze behandelen haar eigenlijk niet omdat ze een slaaf is, van nature, maar een prins mogen ze niet weigeren." hij draaide zich al om, om te wachten tot hij zich omdraaide ." Oh, en doe me een lol, noem me Frank. Zolang we zo prive praten vind ik dat helemaal geen probleem."
Emerald Tupelo
Ze keek naar hem en glimlachte even kort en haalde een zwart plukje voor haar gezicht weg die was los gekomen uit haar opgestoken haar, terwijl ze zijn opmerking over een steen hoorde die ze niet snapte." Hoe bedoel je die Matt? Zoals een steen?" Vroeg ze toch enigszins met interesse aan hem en haalde even een hand door zijn haren, gewoon als vrienden, ze werd niet snel verliefd, aangezien ze eerst iemand wou leren kennen, en als ze ooit iets met hem zou krijgen wist ze dat ze een dikke preek van haar vader kon verwachten. Ze hoorde zijn leeftijd en glimlachte even." Mooie leeftijd. Ik ben 24 " Zei ze ook maar direct. " Als je vragen hebt, stel je ze wel aa mij he?" Vroeg ze nog even aangezien tot nu toe zij degene was die hem alleen vragen stelde.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Jun 1, 2013 13:15:30 GMT
Silvy Hofman
Ze keek naar de prins en hield het meisje rustig tegen zich aan en gaf een knikje. "Is goed Frank." Sprak ze dan rustig op zijn woorden en liep weer even naar binnen. Ze deed wat goed kleding aan en ook Esther kleedde ze nu heel goed en warm aan zodat ze het niet meer zo koud zou hebben. Ze hield het meisje vast en sloot de deur nu achter zich toen alles uit was in het huis. De hond trippelde nu ook weer rustig mee en kwispelde wat met zijn staart. Ze wilde gewoon dat het meisje weer beter werd, ze had beloofd dat ze niet dood zou gaan. Dus dat zou ze ook niet laten gebeuren.
|
|
|
Post by Misha Krushnic on Jun 1, 2013 13:30:08 GMT
Matt Smith
Hij had niet verwacht dat ze die hele steen opmerking niet helemaal snapte. 'Nou je weet wel een Emerald is zo'n groene steen..Zovan tssj tsssj' zei hij als hij op het laatst laat zien hoe groot de steen zou kunnen zijn, alsof dat daadwerkelijk zou helpen. Matt zijn tics beginnen weer wat heftiger te worden zo gauw Emerald met haar hand door zijn haar heen gaat. Nee hij had dat gewoon nog liever niet, dat was toch wel iets te dichtbij naar zijn mening, hij doet dan ook een stapje van haar weg waarbij hij in zijn vingers knipt. 'Niet doen alsjeblieft' zei hij maar wel weer glimlacht zo gauw ze hem vertelt dat hij een mooie leeftijd had en dat hij haar ook vragen mocht stellen. 'Verdwaal je weleens op het kasteel' vroeg hij ineens, ok dat was niet de beste vraag, maar hey een vraag is een vraag.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Jun 1, 2013 13:49:49 GMT
Frank Tupelo
HIj keek naar haar en wachtte rustig af, terwijl hij even om zich heen keek. Hij zou namelijk niet zomaar naar binnen wandelen, en als ze binnen een half uur niet kwam, wist hij genoeg en zou hij zo weg gaan. Toen ze wel terug kwam glimlachte hij even vriendelijk.'' kom, we gaan naar onze arts, die van ons huis. Ik wil haar niet aan een arts in deze buurt overhandigen. Die zullen haar oude meester gaan bereiken, en ik heb zo het idee dat je haar niet weer de slavernij in wilt hebben.'' Sprak hij rustig en begon te lopen.
Emerald Tupelo
Ze glimlachte even.'' Oh dat.'' Sprak ze rustig en haalde even een hand door haar haar.'' Sorry, ik ben soms een beetje dom.'' Sprak ze rustig en hoorde dat hij het niet zo prettig vond dat ze aan hem zat en ze knikte even.'' Sorry, goed dat je het zegt, dat vind ik fijn.'' Sprak ze rustig en luisterde even naar zijn vraag die hij al snel daarna stelde, en ze lachte even.'' nee, ik verdwaal nooit. Ons paleis is niet vreselijk groot eigenlijk, kleiner dan je zou verwachten. Wil je het zien?'' vroeg ze rustig en keek hem aan terwijl ze wachtte op een antwoord. Haar vader had gewoon pech, ze nam een vriend mee, en hij had gezegd dat ze vrienden moest maken.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Jun 1, 2013 13:57:48 GMT
Silvy Hofman
Ze liep rustig naar hem toe en luisterde naar hem. Ze gaf een knik. "Dat wil ik inderdaad niet." Zei ze zachtjes tegen hem en hield Esther goed tegen haar lichaam aan. Ze deed het meisje ook even een cap op zodat niemand haar zou herkennen en liep rustig met Frank mee. Ze voelde zich niet vereerd dat ze bij hem nu liep, alles behalve dat. Ze zag hem maar als gewoon mens waar je heel netjes tegen moest doen. Ze liep rustig met hem mee en keek even om zich heen. De hond trippelde ook mee en keek beschermend rond om aanvallen te voorkomen, hij merkte alles meteen wel.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Jun 1, 2013 14:04:01 GMT
Frank Tupelo
Ze keek naar haar en slikte even terwijl hij nu rustig door liep. Hij merkte wel dat zij niet onderdanig aan hem deed, zoals de meeste meiden tot hem deden, en dat mocht hij wel. Dan voelde hij zich op zijn manier normaal. Hij keek toch zo af en toe naar haar. Het was een prachtige meid, iets wat het best lastig voor hem maakte haar niet een keer uit te vragen. Maar hij wist wat zijn vader er nu al van zou zeggen, en zou hem dan een schande vinden. Hij zuchtte even en liep niet veel later een huisje binnen en hield de deur open.'' Ah, prins Tupelo.'' Sprak de man, en keek even naar hem.'' Frederick, ik wil dat je dit meisje help, ze is doodziek.'' Sprak hij rustig en de man durfde het niet eens te weigeren.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Jun 1, 2013 14:41:59 GMT
Silvy Hofman
Ze liep rustig verder. Hij was niet lelijk, dat zeker niet, maar hij was te hoog gegrepen en ze verwachtte niet echt dat hij ooit maar iets zou proberen. Hij was nu enkel redelijk lief voor haar om het meisje dat ze bij had, daar kon ze wel mee leven. Ze bleef achter hem aan lopen met het meisje nog steeds goed vast. Ze weigerde het meisje los te laten. Ze duwde een kusje op de wang van de kleine meid en streelde haar geruststellend over haar rug. Hopelijk kon de arts helpen. Ze slaakte een zucht en liep het huisje rustig in. "Bedankt." Klonk ze rustig toen hij de deur openhield voor haar en Esther. Ze gaf het meisje aan de arts toen hij het niet kon weigeren zodat hij met haar bezig kon, hij hield het meisje wel in het oog, ze zou het zich nooit vergeven als er nog wat met haar gebeurde, hij had haar een belofte gedaan.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Jun 1, 2013 15:05:24 GMT
Frank Tupelo & esther Evergeen
Hij keek naar het meisje wat nu wakker werd, en een beetje schrok.'' mama!'' riep het meisje geschrokken en keek een beetje angstig naar de dokter en de prins, omdat ze die helemaal niet kende natuurlijk.'' mama...'' sprak ze wat angstig bang dat de mannen iets met haar gingen doen, en voor het eerst begon ze wel tegen te stribbelen en rende ze trillend terug naar Silvy. Frank slikte even en keek vol medelijden naar het meisje, ze was zo verschrikkelijk angstig.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Jun 1, 2013 15:13:03 GMT
Silvy Hofman
Ze keek naar het meisje wat nu wakker werd en zag hoe ze nu wel tegen stribbelde bij de dokter en bukte wat toen ze naar haar toe kwam rennen en nam haar waar in haar armen. "Rustig maar Esther. Ze doen je geen kwaad. Ze willen je helpen, dat je weer beter word." Zei ze liefjes tegen Esther en hield haar goed vast. Ze was duidelijk de moeder niet van Esther, ze was maar 5 jaar ouder dan haar. Ze zou haar grote zus kunnen zijn, maar ze vond het niet erg dat ze tegen haar mama zei. Ze vond het zelfs fijn. Ze liep weer naar de dokter toe. "Ik blijf bij je, er gaat niets ergs gebeuren lieverd." Zei ze tegen het meisje en streek over haar rug.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on Jun 1, 2013 15:18:05 GMT
Esther Evergreen
Ze slikte even en keek naar hen, en naar de prins die ze wel een beetje herkende, maar toch nog best angstig voor was '' Ik ben bang..'' Sprak ze toen ze man met een klein spuitje aan kwam zetten.'' Als ik haar dit geef, moet ze drie dagen op bed blijven liggen.'' Sprak de dokter tegen hen en zuchtte even voor een moment. Frank keek naar het meisje en probeerde haar een beetje te kalmeren op zijn manier.'' Als jij nu goed je best doet, mag je een keer op het paleis langskomen en op een heel groot paard zitten, vind je dat leuk?'' vroeg ze aan het meisje dat direct knikte, en even naar Silvy keek. En je moeder mag ook mee.'' Sprak hij maar even, al zag hij wel dat zij haar niet kon gebaart hebben.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Jun 1, 2013 15:22:24 GMT
Silvy Hofman
Ze keek naar hem en gaf een knikje naar de dokter toe toen hij dat zei. Ze keek dan weer naar haar meisje en keek dan weer even naar de prins die haar wat probeerde te kalmeren. "Gewoon even op je tanden bijten meise, alles komt goed. Daarna kun je weer rondlopen zonder pijn of kou te hebben." Zei ze zacht tegen haar en glimlachte lief. Ze hield haar rustig vast en streek over haar rugje. "Ik blijf altijd dicht bij je meisje." Zei ze weer liefdevol of ze echt haar dochtertje was, haar kind. Ze keek dan weer naar de prins en naar de hond die netjes aan de deur stil zat.
|
|
|
Post by Misha Krushnic on Jun 1, 2013 15:57:57 GMT
Matt Smith
'Je moet niet zeggen dat je dom bent, kleine dingen vergeten of fouten maken is menselijk' zei hij terwijl hij daarbij weer even in zijn vingers knipte. Matt was er blij mee dat Emerald het juist fijn vond dat hij het aangaf dat hij niet graag werd aangeraakt. Want het was namelijk zo dat in het gesticht moesten ze altijd aan hem frunniken wat hem altijd weer nerveus maakte en zijn tourette alleen maar heftiger werd, alsof ze het ergens grappig vonden ofzo. Als Emerald hem dan vraagt of hij het paleis wil zien knikt hij terwijl hij daarbij toch wat begint te glunderen. 'Ik heb nog nooit een geronimo..Uhm paleis bezocht' zei hij en weer in zijn vingers knipte.
|
|