|
Post by Barry Hatch on Aug 26, 2013 9:33:45 GMT
Damain
Hij keek naar hem en liet zijn tranen gewoon vallen. Hij mocht ze zien, en hij mocht erbij, en daarom deed hij er niets op uit. Hij voelde zich nu van in een klap gelukkig, naar in een klap ongelukkig. er zat een gat in zijn hart, het gat die ooit opgevuld werd met zijn zus, die hier nu dood op het bed lag.'' Meneer Emera, het is het beste..'' begon de dokter, maar hij keek hem furieus aan.'' Niemand komt meer aan haar!'' sprak hij kwaad.'' alleen ik en Damon nog!'' rie hij naar hen en de tranen begonnen weer te lopen.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 26, 2013 9:39:46 GMT
Damon
Hij hield hem en zijnzus goed vast en legde zijn kin op de schouder van Damain. "Ik vind het zo erg voor je." Fluisterde hij zachtjes. "Als ik ooit te weten krijg wie dit heft gedaan, ondergaat hetzelfde lot als haar, maar pijnlijker. Ik zal har wreken." Fluisterde hij bij zijn oor zodat de dokters het niet hoorde. Ook bij hem gleden er toch tranen uit zijn ogen, het was niet fijn Damain zo te zien, en hij had Morgan uiteindelijk een beetje als zijn zus ook gezien. Hij slikte en hield beide goed vast, wat de dokters er ook van zeiden.
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 26, 2013 9:46:43 GMT
Damain
Hij slikte en knikte enkel op de woorden van hem en keek hem aan. Hij wou hem een kusje geven, maar dat kon nu niet door de doktoren die zich in de kamer begonnen te verzamelen. Ze kekekn naar hun.'' we moeten hun scheiden van dat lijk.. Ze moet naar het moratorium...'' sprak een van hen en door diewoorden greep Damain zijn zus enkel steviger beet. Niemand bracht haar weg.. Niemand nam haar van hem af..'' Haal een engelse.. anders krijgen we hem er niet van af.''
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 26, 2013 9:53:35 GMT
Damon
Hij snoof en greep ook zijn zus steviger beet tegen Damain aan. Als die Engelse kwam zou hij zijn zus wel vast houden. Ze zouden hem met niets kunnen afschrikken, niets. Hij greep Damain en Morgan steviger vast en snoof even. Hij wist al wel wie haar vermoord had, en hij zou achter hem aan gaan ook. Hij klemde zijn kaken op elkaar en sloot zijn ogen. "Blijf van haar af." Siste hij nu zelf zacht en hield hen beide nog steeds goed vast.
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 26, 2013 9:58:19 GMT
Damain
hij keek naar hen en slikte even voor een moment en keek kort naar de doktoren die nu met de Engelsman binnen kwamen zetten, en Damain al direct angstige reacties begon te geven, en hij gilde wat vrouwelijk, en de engelse vlag deed hem helemaal al geen goed. Hij kon niet weg, hij moest ijn zus beet houden, en hij kneep ook zijn ogen dicht om het niet te kunnen zien terwijl zijn greep onbewust toch verslapte, en hij flink begon te trillen.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 26, 2013 10:04:55 GMT
Damon
Hij snoof toen de Engelsman binnen kwam en greep hem en haar steviger beet zodat Damain niet wegkon. "Kom op lieverd, je kunt het wel. Voor je zus. Gewoon voor je zus. Ze mogen haar niet meenemen." Fluisterde hij weer in zijn oor zodat enkel hij het hoorde en zorgde dat de doktoren zijn lippen niet zagen bewegen. Hij snoof en kneep zijn ogen weer dicht. Zijn vriend, hun leven. Nee, hij had geen boodschap aan de doktoren, die mochten dood neervallen.
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 26, 2013 10:09:45 GMT
Damain
HIj luisterde naar hem en knikte even voor een moment. Hij concentreerde zich op zijn zus, waardoor de engelse vlag en de Engelsman hem al steeds minder deden, maar hij bleef wel met zijn ogen dicht geknepen. Ze begonnen engels te praten, met zijn allen begonnen ze engels te praten en hij gilde nu weer, omdat hij helemaal gek werd van angst. Hij begon daardoor nu ook in zijn broek te plassen, langzaam, doordat hij echt schijt benauwd was voor alles wat er nu om hem heen gebeurde.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 26, 2013 10:14:20 GMT
Damon
Hij hield hem goed vast toen het hem al minder deed, tot ze Engels begonnen te praten. Hij haalde enkele keren diep adem en schreeuwde over het gepraat heen zodat hij het niet meer hoorde. Hij bleef schreeuwen tot zijn adem op was, haalde één keer diep adem en deed weer het zelfde terwijl hij zijn handen ook op de oren van damain had geplaatst nu. Zijn ogen stonden furieus, zijn lichaam straks gespannen alsof hij elk moment kon ontploffen van woede. Als ze hem nu godverdomme eens met rust zouden laten.
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 26, 2013 10:20:41 GMT
Damain
Hij hoorde wat hij deed, en de doktoren keken naar hun.'' Dat lijk moet daar weg..'' sprak een vanhen en stuurde de Engelsman weg, evenals de vlag die hij mee had genomen. Daardoor kalmeerde bij al, doordat hij niets hoorde, en ook niets meer zag, en daardoor kwam hij ook sterker in zijn schoenen staan en kalmeerde hij ook.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 26, 2013 10:25:23 GMT
Damon
Toen hij geen Engels meer hoorde praten stopte hij met schreeuwen maar hield zijn handen op de oren van Damain zodat als ze weer begonnen hij niets hoorden. Hij keek naar hen, als blikken konden doden, waren ze er al lang geweest. Hij snoof weer even en ging weer dichter tegen Damain aanzitten en keek naar Morgan, hij vond het nog steeds erg voor hem, maar ergens hadden de dokter wel gelijk. Het lichaam zou binnenkort wel beginnen ontbinden..
|
|