|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 19, 2013 1:44:13 GMT
Janet Devlin Ze hoefden niet lang te lopen, op zich. Ze waren later aangelopen dan Gale en Cynthia dus zagen hen staan bij aankomst. Janet keek even naar haar vriendin en beet op haar lip. Ze was nerveus door Cynthia, door Kaitlynn wist ze niet goed wat ze ervan moest vinden. Haar vriendin glimlachte naar haar. Toen ze bij de twee aan waren gekomen begroette ze hen. Janet deed haar best om niet om te slaan naar het Engels waardoor haar accent doordrong. Kaitlynn glimlachte niet, ze had hoi gezegd en dat was het. De roodharige vetrouwde het voor geen cent en bestudeerde de twee daarom geweldig goed. Wel onopmerkelijk, ze was geweldig in dingen stiekem doen dus ook dit.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 19, 2013 1:49:14 GMT
Gale Hawthorne
Hij praatte nog wat met Cynthia en zagen hen na een tijd al aanlopen en hij glimlachte kort. Zijn hormonen deden vreselijk lastig waardoor hij zelf Cyn probeerde te vermijden, maar hij straalde een en al kalmte uit. Hij begroette hen netjes terug even als Cynthia dat nu deed. Gale rekte zich uit en keek naar Kaitlynn, je vertrouwt me echt voor geen haar he?" Vroeg hij aan haar
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 19, 2013 1:55:12 GMT
Janet Devlin Ze keek op toen Gale opeens tegen Kaitlynn sprak. Ze slikte kleintjes en wachtte gespanen op het antwoord van haar vriendin. "Nee. En ik heb er al het recht voor. Als je al zo fucked op gespannen bent omdat je die gedachtes hebt weet ik al genoeg. Ik vraag me nu af waarom je verdomme Janet dan hebt uitgenodigd want blijkbaar zijn jou gedachten en die van dat hoerpersoon daar op elkaar gericht," snoof ze pissig en had haar armen over elkaar geslagen. "Ik heb in ieder geval mijn gelijk bewezen. Je bent een zielig maar vooral belachelijk persoon," ze haalde haar schouders op en keek naar Cynthia. "Zij is net zo erg." Klonk ze en keek naar haar vriendin. "En jij bent te lief en onzeker k. dat te zien," Janet beet op haar lip en keek even naar de grond. "Zo kan die wel weer Kate,"
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 19, 2013 9:00:04 GMT
Gale Hawthorne
Hij bleef rustig staan en luisterder naar haar antwoord en bleef er vrij kalm bij ook al rechtte hij zijn rug een beetje. Cynthia sloeg zelf haar blik even neer toen Kaitlynn uitgepraat was en keek op naar Gale die er zo rustig uitzag. Ze legde haar handen op zijn schouder en raakte moeilijk bij zijn oor met haar lippen. "Misschien is het beter dat ik ga. Dan heb je een wat rustigere avond. Ze liet weer los en hij draaide zijn hoofd met een ruk om toen ze weg wilde lopen en greep haar bij haar arm en schudde zijn hoofd. "Kaitlynn. Wat wil je nou eigenlijk zeggen? Dat we weer een stel zijn?" Vroeg hij en Cynthia bleef nu toch weer staan waardoor hij haar losliet. "Ik heb trouwens Janet meegevraagd en jou niet hmm. Wat zij doet beslist ze zelf lekker daar heeft ze geen 'ik-weet-alles-vriendin' voor nodig. En ja ik denk aan Cynthia, so what." Sprak hij. "Ik denk ook aan Janet en jammer genoeg nu ook aan jou." Sprak hij en probeerde kalm te blijven. De spieren in zijn rug en op zijn borst spanden hard aan. Cynthia legde haar hand op zijn arm waardoor hij met een ruk zijn arm achteruit gooide. "Don't." Sprak hij naar Cynthia en keek dan weer naar Kaitlynn, als zij niet zou zwijgen ging hij weg. Dan moest Janet het maar doen met die vriendin van der. Hij wou ontspannen nu, alles vergeten. Geen ruzie krijgen met een kleine rooie.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 19, 2013 10:35:10 GMT
Janet Devlin Ze beet op haar lip en trok haar vriendin terug, maar die rukte zich los. "Wat ik wil zeggen is dat je Janet gewoon niet waard bent," snoof Kaitlynn en keek naar hem omhoog toen ze wat stappen naar voren was gelopen. "Als jij je ogen niet van haar kan afhouden, dan heb je ook niks aan iemand als Janet. Ik ben hier omdat ik weet dat jij zo'n miezerig mannetje bent en ik wil proberen om Janet niet weer maandenlang zo'n beetje depressief te zien," haar stem verhief zich in woede. "En ik weet niet alles. Ik weet dat ze mij en jou überhaupt niet waard is, want zij staat boven zulk soort belachelijk gedrag. Maar ik verdedig mijn vriendin wel, en ik sleep geen ex'en mee. En ik denk niet aan m'n ex op die manier. En jij wel," klonk ze en hield een meter afstand. "Het kan me niet schelen of je vrienden wilt blijven met haar, of met die ex van je, orden eerst maar eens hoe je over mensen gaat denken or get laid for fucks sake," snoof ze en haalde haar schouders op. Ze liep naar Janet toe. "Jij zoekt het trouwens maar uit of je bij hun wilt blijven of niet," klonk ze bars en keek over haar schouder heen. "Maar ik heb het gevoel dat ze meer aandacht voor elkaar hebben. Ook al zijn ze geen stel of whatever,"
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 19, 2013 10:48:22 GMT
Gale Hawthorn
Hij luisterde naar haar en probeerde zich te ontspannen, dit werkte zo niet. Als hij binnenkort geen woord meer tegen Janet zou zeggen, mocht ze zeker weten dat het Kaitlynn's schuld was. Hij bleef doodstil staan, zei geen woord meer en voelde voor de zoveelste keer pijn in zijn borst op de plek van zijn hart. Dus zo dachten mensen over hem? Als een verdomde hartenbreker? Kaitlynn kende hem niet. Niemand wilde hem leren kennen hoe hij werkte, hoe zijn karakter en eigenschappen in elkaar zaten. En waarschijnlijk zouden enkel Janet en Cynthia het in zijn ogen zien. Hij wilde haar ongelijk bewijzen. Hij was zo niet. Hij keek naar Janet, liet haar maar de keus, al hoopte hij wel dat ze meeging. Ook al leek hem die kans klein. Ze kende hem nog niet zo lang en Kaitlynn was zowat haar beste vriendin. Hij had zelfs al geen zin meer om nog naar dat festival te gaan. Cynthia bleef wijs op een afstand van Gale staan en wreef zacht over haar arm. Hij was echt zo niet. Maar niemand wilde dat inzien en niemand nam de tijd om hem gewoon te leren kennen. Je kon hem niet lezen als een boek.. zijn ogen gleden even naar de grond. Hij wilde weer naar huis, hier had hij geen nood aan. Hij klemde zijn kaken op elkaar, hij wou nooit iemand kwetsen die een bepaalde waarde voor hem had. Hij keek weer op naar Janet en liet zo goed mogelijk enkel naar haar doorschijnen dat hij hoopte dat ze Kaitlynn niet geloofde. Als ze met Kaitlynn meeging, zou hij haar met rust laten en weer helemaal dichtklappen in haar buurt
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 19, 2013 11:12:05 GMT
Janet Devlin Ze keek naar haar vriendin, greep haar bij de arm vast en schudde haar hoofd. "Je oordeelt te snel, Kate," fluisterde de blondine voorzichtig. Maar haar vriendin rukte zich woest los. "Prima, dan doe ik dat maar ik ga. Wat jij doet boeit me niet," klonk ze en liep weg. Janet bleef wat hopeloos staan, ze keek naar haar vriendin en twijfelde. Meegaan zou veilig zijn, ze zou haar vriendin dan opvrolijken in plaats van iemand die ze haast niet kende. Maar dat zou een standaard iets zijn, en ze gaf ook om Gale. Ze slikte kleintjes en draaide haar rug naar de roodharige toe die nog ongemerkt even keek. Ze liep dan naar Gale en Cynthia en begon zich in ieder geval tegen Cynthia te verontschuldigen voor het gedrag van haar vriendin. Ze keek dan op naar Gale. "Het spijt me echt van Kaitlynn... Ze oordeelt veel te snel en ik weet dat ze de sfeer keihard heeft verpest en het spijt me echt zo," klonk ze zacht. Ze hakkelde wat, wist niet wat van hem te verwachten gezien ze hem al eens boos had gezien en hij nu ook niet echt ontspannen leek. Ze keek dan even naar Cynthia, maar algauw weer terug naar Gale gezien hij de meeste 'klappen' had moeten vangen.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 19, 2013 11:27:27 GMT
Gale Hawthorne
Hij wachtte tot Janet haar beslissing maakte en zag hoe ze wat dichterbij stapte en zich verontschuldigde naar haar en hem toe. Hij zuchtte. "Het maakt niet uit.." murmelde hij, hij was duidelijk een stuk minder vrolijk dan hij net was. Daarnet had hij er nog veel zin in. Nu wilde hij gewoon weer zo snel mogelijk in zijn bed kruipen. Cynthia had ook gezegd dat het niet uitmaakte. Hij zuchtte. "Ga maar achter haar aan... Ik wil niet tussen jullie vriendschap instaan Janet.." zei hij zachtjes tegen haar, ook al had hij haar liever dicht bij zich. Het brandde echt vreselijk in zijn hart, en deze pijn had hij al te vaak gevoeld. Waarom deed hij soms de moeite nog om contacten te leggen. Bij de meeste had een vriend van diegene hij wel mocht commentaar op hem voor iets waardoor diegene zich dan ook tegen hem keerde. "Ik ben het toch wel gewend." Zei hij zacht en glimlachte heel flauwtjes naar haar, al voelde de glimlach niet fijn waardoor die weer langzaam wegvaagde. Cynthia keek naar Gale en slikte even. Die vond het niet fijn hem zo te zien. Hij hield het maar bij de vrienden die hij had, Kaitlynn stond als een muur gewoon tussen hem en Janet in naar zijn gevoel. Hij mocht Janet echt graag, Kaitlynn was er gewoon te veel aan. "Ik ben niet zoals zij denkt dat ik ben..." Zei hij zachtjes. "Mensen blijven gewoon niet lang genoeg in mijn buurt om me te leren kennen. Dus ik ben het wel gewend.." bracht hij vrij stil uit.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 19, 2013 11:42:54 GMT
Janet Devlin Ze keek naar hem en luisterde alles aan, maar wilde steeds meer in protest gaan. Bijtend op haar lip keek ze naar hem en Cynthia. Zij wist wel wat te doen, maar zij wilde niet zwak lijken. Ze was het wel in zekere zin, maar ze hoefde het niet te lijken. Daarnaast, Gale was ook iemand om wie ze gaf dus Kaitlynn kon het een keer zelf afhandelen. "Kate heeft haar eigen ideeën over mensen, ze probeert mensen om wie ze geeft te beschermen, ten kostte van andere," mompelde ze en haalde haar schouders op terwijl haar blik even naar de grond wendde. "Ik weet dat je niet zo bent, je hebt Cynthia als het bewijs," klonk ze zachtjes en streek haar haren uit haar gezicht waarna ze opkeek. "Je hoort dat trouwens niet gewend te zijn. Dat je wat lastiger kan zijn dan andere of wat dan ook betekent niet dat mensen weg moeten lopen van je. Je bent een geweldig persoon. En ondanks dat ze het niet laat zien is ze je nog steeds dankbaar," sprak ze en keek op naar hem. Ze wist niet goed wat te zeggen of wat te doen. Iemand opvrolijken was niet een van haar sterkste kanten maar ze deed haar best. "Maar ik denk dat het wel beter is als ik jullie even alleen laat, want de sfeer maak ik er niet veel beter op," mompelde ze dan zachtjes.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 19, 2013 11:54:10 GMT
Gale Hawthorne
Hij luisterde naar haar. "Ik ben meer als genoeg gewend. Je wilt het niet weten." Fluisterde hij zachtjes tegen haar en keek haar aan met een weer flauwe glimlach. "Kaitlynn lijkt bij de meeste wel zo denk ik.." zei hij zachtjes en hoorde haar laatste woorden waardoor de pijn versterkt werd en hij voorzichtig haar hand vastnam. "Alsjeblieft niet." Fluisterde hij en je kon een glimp van wanhoop zien. Hij wilde haar dichtbij hebben en weer knuffelen.. zoals op dat podium.. zoals toen in de bioscoop. Hij wilde haar dichtbij hebben. Ze voelde anders dan de meeste. Hij liet haar weer langzaam los. Hij kon haar niet dwingen te blijven, zo hield hij haar nooit te vriend.. "Sorry..." Zei hij daarom meteen ook. De woorden van Kaitlynn hadden veel effect op hem gehad, en Janet mocht een nieuwe kant van hem ontdekken nu. Wanhopige kant. Ze had nu al vrolijk, lief, zorgzaam en kwaad gezien. En dankbaar ook. En nu ook hoe wanhopig hij zich voelde.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 19, 2013 12:26:46 GMT
Janet Devlin De flauwe glimlach deed haar niks, ze vond het eerder een zielige poging tot het verdoezelen van gevoelens. Ze keek naar haar hand toen hij deze vast pakte en slikte zachtjes bij het aanhoren van zijn woorden. Hij klonk vrijwel wanhopig waardoor ze haar ogen opensperde. Maar door de blonde lokken die weer eens in haar zicht vielen zag je het niet. Ze slikte kleintjes en beet op haar lip. Ze voelde zich schuldig en wist niet wat te doen. Ze wilde hem weer omhelzen, gezien het leek alsof hij het nodig had en zij eerlijk gezegd ook. Toen haar hand weer losgelaten werd viel de weer levenloos naast haar lichaam. Ze beet hard op haar lip, het deed zeer maar was altijd beter dan alle gedachten die door haar gedachten spookten. Hij verontschuldigde zich, maar voor wat? Omdat hij haar hier wilde houden? Ze slikte kleintjes voor een zoveelste keer waarna ze opkeek terwijl ze haar haren uit haar gezicht streek.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 19, 2013 12:42:46 GMT
Gale Hawthorne
Hij slikte, ze zei niets meer en dat vond hij eerlijk gezegd niet fijn. Hij wilde haar weer vast nemen. Cynthia keek naar beide. "Ik ga al naar binnen als je me zoekt Gale.' Hij knikte even naar haar en keek dan weer naar Janet. "K.." hij wist niet meteen of hij het antwoord wilde weten. "Kom je nog mee?" Vroeg hij nu zacht aan haar en keek haar aan met een glimlach, toch proberend. Hij wilde gewoon een fijne avond hebben. "Of wil je toch liever weg? Jij kiest maar." Zei hij zachtjes tegen haar en keek haar even in de ogen. Hij wilde haar gewoon knuffelen.. heel graag en lang. Hij dacht weer aan de kus die hij per ongeluk op haar lippen had gedrukt. Het was wel leuk geweest. Hij keek haar aan en zuchtte. Je bent een van de weinige die normaal tegen me doet en me niet meteen beoordeeld op alles" zei hij eerlijk
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 19, 2013 21:32:37 GMT
Janet Devlin Ze streek haar haren uit haar gezicht en keek even naar Cynthia die maar ging. Ze beet even op haar lip. Voor haar had ze de sfeer ook verpest door haar vriendin. Ze had beter thuis kunnen blijven. "Ik weet niet wat ik wil Gale. Het lijkt me leuk om te kijken of het nog wat gezelliger wordt, maar ik heb het gevoel dat ik jou en Cynthia van een leuke tijd tegen hou," klonk ze zachtjes en keek weer op naar hem. "Jij bent een van de weinige die geduld voor mij heeft," klonk ze kleintjes glimlachend en spreidde haar armen. "En je hebt een knuffel nodig en ik zou het ook niet verkeerd vinden," fluisterde ze dan.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 19, 2013 21:55:42 GMT
Gale Hawthorne
Hij keek haar aan en wachtte tot ze antwoordde op zijn vraag. Hij glimlachte flauwtjes naar haar en schudde zijn hoofd. "Neen, het is niet jou schuld. Kaitlynn heeft het nu gewoon een beetje verziekt voor me. Maar ik had Cynthia beloofd te gaan, en ik kom mijn beloftes na. Ik wil niet dat ze hier alleen rondloopt. Er is niets meer tussen ons, we zijn gewoon goede vrienden geworden.." Zei hij zacht tegen haar en keek haar weer in de ogen aan. "Ik heb met iedereen wel geduld, enkel met Kaitlynn kan ik geen geduld hebben. Ik ben niet een of andere pedofiel die jonge meisjes lokt.." Murmelde hij zachtjes en zuchtte. Toen ze haar armen spreidde keek hij weer naar haar gezicht en hoorde haar woorden aan. Hij glimlachte nu wel klein en gemeend en liep stil dichterbij en sloeg zijn armen om haar lichaam heen. "Dankje." Fluisterde hij omdat ze hem een knuffel wilde geven en ze er zelf ook wel een wilde. Hij voelde zich meteen een stuk rustiger en fijner en een warm gevoel ging door zich heen, gewoon door te weten dat er toch iemand was die om hem gaf.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 20, 2013 16:16:19 GMT
Janet Devlin Ze had geluisterd naar zijn woorden, maar er niks meer op gezegd. Toen zijn armen zich weer om haar heen sloegen sloot ze haar ogen en glimlachte klein bij zijn bedankje. Ze had haar armen om zijn middel gesloten, dat was makkelijker dan om zijn nek. Ze nestelde haar gezicht toch maar in zijn nek waarna ze haar armen ook om zijn nek sloeg. Het mocht makkelijker zijn, ze stond niet fijner. "Het spijt me echt van Kaitlynn, ze reageerde zelfs voor haar doen fel uit het niets," mompelde ze zachtjes.
|
|