|
Post by Sara Gather on Apr 19, 2014 17:28:44 GMT
Gale Hawthorne
Hij lachte zachtjes. "I know you hate it. You're sweetie." Fluisterde hij weer en knuffelde haar weer een beetje. "Thank you Janet. Thank you for everything." Hij streek weer over haar rug en voelde de kus op zijn wang weer wat hem weer deed glimlachen. "I'm happy that I have you, that I can share my life with you." Hij trok haar wat beter tegen zich aan en legde zijn hoofd tegen haar aan.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 19, 2014 17:48:04 GMT
Janet Devlin Ze glimlachte en kroop wat tegen hem op, had voeten op het bankje neergezet en sloot haar ogen weer. "Dear, you don't have to thank me for being in love with you. I am glad I fell for you, it was the most amazing thing that has ever happened to me," klonk ze zachtjes en drukte een kus op zijn kaaklijn, aangezien ze anders rechtop moest zitten en er momenteel wat te lui voor was.
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 19, 2014 18:20:55 GMT
Gale Hawthorne
"I just want to thank you that you took the chance to know me better." Fluisterde hij weer bij haar oor. Bij de kus op zijn kaaklijn sloot hij zijn ogen weer en nestelde zich rustig bij haar in. "My beautiful, lovely Janet." Murmelde hij tegen haar schouder aan en glimlachte een beetje. Hij hield zich nu weer stil om van dit moment van rust te genieten. Ze hadden wel hun ups en downs gehad. Gelukkig meer ups, anders was hij er ook helemaal doorheen gegaan.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 19, 2014 18:46:36 GMT
Janet Devlin Ze glimlachte bij zijn woorden, op dit soort momenten kon hij zo lief en aanhankelijk zijn. Het liet haar warm van binnen voelen, en ze hield zich stil om dat gevoel te behouden. Ze sloeg haar armen om zijn nek heen en verborg haar gezicht, sloot haar ogen en zuchtte zachtjes. Ze had echt geluk gehad met hem, de voor haar toen roekeloze actie had tot iets geweldigs geleid. Maar wellicht had ze hem nooit meer gezien als hij niet in het café was geweest. Die solicitatie had veel betekend, anders hadden ze hier waarschijnlijk nooit gezeten. Ze zat in Ierland, bij haar ouders die ze jaren niet had gezien, met haar vriendje waar ze nooit van had durven dromen. Meer kon ze zich niet wensen.
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 19, 2014 19:32:24 GMT
Gale Hawthorne
Hij bleef helemaal stil zitten en bleef rustig bij haar zitten. Hij had ook nooit meer kunnen wensen dan hoe ze nu zaten. Hij had iemand gevonden die ook echt om hem gaf, en niet alleen uit was op de roem, en op zijn lichaam. Daar in tegen zelf. Ze zag hem voor wie hij werkelijk was en accepteerde hem op die manier wat hij geweldig prettig vond. Hij glimlachte bij die gedachte en streek even door haar haar. Hij was blij met de keuzes die hij had gemaakt, het had hem naar een prachtig moment gebracht.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 19, 2014 20:52:44 GMT
Janet Devlin Ze glimlachte nog altijd kleintjes en zuchtte zachtjes, het moment was kalm en voelde fijn aan. Totdat de rust verstoord werd door kalm geklop op de deur, ergens vond ze het jammer. Maar ze waren ook weer een tijd weg, haar schuld, maar goed. Ze stond op en liep naar de deur toe, wreef voor een moment onder haar ogen waarna ze de deur opende. "Ye folks a'ight here?" Klonk de stem van haar vader, ze keek op naar de man en knikte kalm met een glimlach. "Yep, sorry for the wait. We kinda got dragged away in the moment.. Well, I mostly did," klonk ze en haalde haar schouders op. "You didn't have sex, right, Janet?" Ze keek even verbaasd op en trok een wenkbrauw op. "No, that's a first. And like wouldn't that be hiiiighly uncomfortable because like nothing to really do anything on..?" De man lachtte zachtjes, haalde zijn schouders op en liep weer naar beneden. "Tea's ready," klonk hij voordat hij uit het zicht verdween.
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 19, 2014 21:39:38 GMT
Gale Hawthorne
Hij was nog steeds rustig blijven zitten tot er op de deur werd geklopt. Hij opende zijn ogen weer rustig en zag dat Janet al opstond om naar de deur te lopen. Hij bleef nog even zitten en zag haar vader vanaf hier niet door de deur, maar hij hoorde hem wel. Maar dat betekende ook dat de man hem niet zag. Al moest hij zo meteen toch in zijn blote bovenlijf naar beneden voor een nieuw shirt. Wants hij wilde neit in een kleverig shirt blijven rondlopen. Hij moest zachtjes lachen bij de woorden van de man over dat ze wel of geen seks heeft gehad. Hij stond rustig op. "We have a piano." Sprak hij daar nog lachend op en nam het shirt rustig vast. Hij liep naar Janet toe toen e man weer naar beneden ging en keek haar aan. "I told you to go downstairs." Lachte hij zacht. "Ladies first." Sprak hij nu ook doelend om naar beneden te gaan. Hij hoopte dat hij niet meteen een slechte reactie kreeg over de littekens, want hij zat werkelijk zo goed als vol.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 19, 2014 21:52:11 GMT
Janet Devlin "The piano is like hard and old, no," ze keek even naar de piano, schudde haar hoofd om de gedachte weg te krijgen en liep dan naar beneden toen hij haar eruit liet. Ze schudde haar hoofd opnieuw. "Nope," klonk ze zachtjes lachend en deed de deur van de hal naar de woonkamer open, glimlachte naar haar moeder, ze waarschuwde haar zachtjes, in de hoop de reactie voor Gale minder te maken zodat hij zich niet ongemakkelijk voelde. Dat was het laatste wat ze wilde, haar vader keek echter op met een opgetrokken wenkbrauw waardoor ze haar schouders lichtjes ophaalde en ging zitten op de bank.
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 19, 2014 22:40:57 GMT
Gale Hawthorne
Hij lachte zacht. "Just kiddin'" Sprak hij nu ook zacht tegen haar en keek even naar hoe ze naar beneden liep en hoorde hoe ze haar ouders een beetje waarschuwde. Hij zuchtte en bleef nog even twijfelend staan waarna hij toch langzaam de trap afliep en zijn stappen telde. Te traag, moest sneller. Hij liep wat sneller de trap af zodat het niet twijfelend overkwam. Hij liep de woonkamer rustg in en keek even naar waar Janet en haar ouders zaten en liep dan meteen door naar zijn koffer waar hij een shirt uithaalde. De opvallendste bleef die datvan zijn rechter schouder tot zijn linkerheup, en dan het litteken dat over zijn ruggengraat liep. De rest waren allemaal door elkaar lopende littekens, sommige zagen er ook ouder uit dan andere, dus je kon wel bedenken dat hij heel veel had meegemaakt. Hij trok rustig een wit shirt aan en stak het vuile shirt in een plastic zak waarna hij weer naar het gezelschap liep en naast Janet ging zitten. "Sorry for that." Verontschuldigde hij zich nu ook rustig.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 19, 2014 23:16:25 GMT
Janet Devlin Ze keek even naar hem op en glimlachte klein waarna ze de thee inschok en even zachtjes zuchtte. Haar blik schoot omhoog toen haar vader sprak: "You got some scars there, mate," klonk hij, de thee had hij al in zijn handen, hij zat in zijn fauteuil en keek Gale aan. "I'm glad you aren't afraid to show them, that takes some damn courage," klonk hij daarna en nam een slok van zijn thee waarna hij zijn schouders ophaalde. Janet keek even opgelucht naar haar vader, de man kon soms best scherpe opmerkingen maken en hij begon ook echt op die tour, dus de wending maakte haar wel wat meer ontspannen.
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 19, 2014 23:42:11 GMT
Gale Hawthorne
Hij keek naar haar vader toen die wat zei en wat er al snel op volgde. Hij glimlachte een beetje. "It took a long time for me to accept it and show them. Just to let some people see how cruel our world can be." Sprak hij daar dan ook zacht op en keek de man aan meteen kleine glimlach. Hij nam rustig een kop thee en hield die ook rustig in zijn handen. Janet leek op gelucht, dus was hij dat ook wel ergens. Dat betekende dat het kwetsende wel achterwegen kon worden gelaten nu.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 19, 2014 23:44:50 GMT
Janet Devlin Ze streek haar haren uit haar gezicht, keek even naar Gale en glimlachte klein waarna ze een slok van haar thee nam. "People can be cruel indeed, son, but you can trust us on it that we are not like that. Eventhough Janet seems relieved, I am not some scary father, I accept you for who you are as long as you do the same with my family," klonk de man weer kalm, waardoor Janet even naar hem opkeek. "Just know that we accept you in our middle, Gale, Pete can sound very threatening but he's a man with a good heart," klonk haar moeder dan met een lieve glimlach op haar lippen spelend. De vrouw zag er vermoeid uit, maar wist altijd te stralen wanneer ze glimlachte.
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 20, 2014 4:29:11 GMT
Gale Hawthorne
Hij nam ook rustig een slok van de thee en keek nu weer naar de man toen die weer wat begn te zeggen en knikte weer. "That's good to hear." Zei hij n u ook weer zacht met een glimlach. "I always take people the way they are. Unless they have a bad personality" Sprak hij zacht. "Even then I try to be nice." Sprak hij eerlijk en nam weer een slok van de thee. Hij liet zijn blik rustig naar de vrouw glijden en glimlachte weer even. Het waren aardige mensen en daar was hij eigenlijk wel gelukkig mee,bij zijn ouders zou alles worden gecontroleerd dat er niets mis was, en hier was het wat relaxter.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 20, 2014 9:22:43 GMT
Janet Devlin Ze had zich op de bank genesteld, wat in elkaar gedoken met haar thee. Standaard procudure, Janet en thee betekende dat ze zich kon afschermen en even kon genieten. Haar ouders waren toch met Gale aan het praten, ze luisterde met een halfoor naar wat hij te zeggen had en keek dan vanuit haar ooghoeken naar haar moeder die een antwoord gaf: "Treating people the way you want to be treated is the best thing you can do. But sometimes individuals aren't worth the trouble," klonk de vrouw kalm en nam een slok van haar thee. "Wasting your time on them, it's not worth the trouble, it will only cost precious time and energy that you could rather spend to do something good in your life."
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 20, 2014 9:43:24 GMT
Gale Hawthorne
Hij keek even naar Janet toen ze zo ingedoken ging zitten met haar thee en schudde zijn hoofd met een klein glimlachje waarna ze weer naar de ouders van Janet keek en weer een slokje nam van de thee. Hij knikte op haar woorden. "But sometimes you lose yourself and you do stupid things." Sprak hij daar ook op. "I'm not the type that get's mad really fast. But when I am accidents happen." Sprak hij nu ook gewoon eerlijk. Hij zou niet liegen over hoe hij was, hij zou geen mooie praatjes doen over zichzelf die neit waar zijn. Hij loog niet, dat bracht alleen maar problemen op. "And at that moment I don't think, I just do." Voegde hij er nog aan toe en keek even naar Janet en liet zijn blik dan weer terug glijden naar haar ouders.
|
|