|
Post by Sara Gather on Apr 20, 2014 20:21:42 GMT
Gale Hawthorne
Hij streek zacht over haar hand en vlocht nu rustig zijn vingers tussen de hare en focuste zich ook even op hun handen. Hij keek naar haar vader terug en schudde zijn hoofd lichtjes. "He's the only bit of family I have left, I don't want to lose that to. And inside he's a good guy, but all theproblems that my family had led to what I am and what kind of monster my brother is now. He has his moments." Murmelde hij en zuchtte weer. "I couldn't care if you killed Cynthia though, the world is better off without her." Klonk hij daarna ook vrij kil en zuchtte dan weer om te ontspannen.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 20, 2014 20:47:32 GMT
Janet Devlin Haar vader was na zijn woorden opgestaan en had de thee weggezet waarna hij terugkeerde en in dezelfde positie ging zitten. Echter was hij nu weer meer ontspannen. "Then why are you talking like this about him?" Klonk de man dan en haalde een wenkbrauw op. "You are talking about him like he is a burden, yet he can be kind and a good lad. Make up your mind, Gale. He either hurts you or stands by your side. Right now he is just breaking you from what I can see and it is bloody annoying. You need to talk things out," klonk de man wat nors, maar zijn vrouw vervolgde kalm en vriendelijk. "I am sure that if you sit down and talk about it, you guys can make it up. With that lass, I'd say try to avoid her. We can't actually kill someone.." Haar blik gleed naar haar man, maar dan terug naar Gale. "Or try to talk it out with her too, everyone deserves another chance. You don't want to die with so many burdens pressed against your heart."
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 20, 2014 21:02:38 GMT
Gale Hawthorne
Hij zuchtte op de woorden van de man, waarom was hij er ook over begonnen? Hij sloot zijn ogen en voelde een sterke drang in zich om zijn agressie er weer uit te gooien. Hij kneep dus ook iets in de handen van Janet en hield zijn ademhaling goed onder controle. En de norse toon van haar vader hielp nou ook niet bepaald, het liet hem terugtrekken en hard worden. Hij zei er ook gewoon niets meer op. Janet wist hoe hij was als hij eenmaal pissed was, dan kwam er geen positief woord meer uit zijn mond. "I don't want to talk to her ever again." Kon hij toch tussen zijn tanden doorkrijgen en hield zijn ogen nu gefocust op de handen van hem en van Janet.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 20, 2014 21:16:35 GMT
Janet Devlin Ze keek naar hem, fronste toen hij in haar handen kneep en wist een hand los te maken waarmee ze zachtjes over zijn rug heen streek. Haar blik ging naar haar ouders waarbij ze haar hoofd schudde om ze te sussen. Haar vader echter, trok een wenkbrauw op. "Short temper?" Klonk de vent waarop Janet haar schouders lichtjes ophaalde. "Sensitive, don't push it, dad," klonk ze en keek naar haar moeder in lichte wanhoop, aangezien ze wist hoe koppig haar vader kon zijn. De vrouw keek haar man weer aan met een strenge blik, waardoor hij zijn handen in overgave ophief. "Pardon me," murmelde hij dan maar.
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 20, 2014 21:48:03 GMT
Gale Hawthorne
Hij liet een van haar handen los toen ze die los probeerde te maken en voelde hoe ze nu over zijn rug streek waardoor zijn spieren weer ietsjes ontspande en hij zijn ogen weer sloot. Hij hoorde de woorden van de man laar deed er niets op uit nu, ook al wilde hij misschien nu liever hem de longen uit het lijf rukken. hij speelde een beetje afwezig met de vingers van Janet en zweeg nu ook gewoon. Bij de laatste woorden van haar vader spande hij zijn spieren nog kort aan. Hij meende het niet, als hij het niet meende moest hij het niet zeggen. Het was gewoon een lastig iets voor hem als het om zijn broer ging. Hij kon niet zonder, maar hij kon ook niet met. Hij hield van Tyson, maar kon hem zo een kogel door het hoofd schieten. Hij sloot zijn ogen weer en strekte zijn vingers even die hij tussen de haren had gevlochten. Hij had niets meer te zeggen, hij wilde ook niets meer zeggen, wat zou er in godsnaam nog te zeggen vallen? Hij haalde af en toe diep adem waarna hij op zijn lip beet waarna hij toch weer even opkeek naar haar ouders. Het was misschien niet de beste voorstelling van zichzelf, maar hij had geen leugens verteld. Hij had gezegd dat hij zo kon reageren, en dat had haar vader nu eigenlijk wat uitgelokt. Maar op dit moment had hij zich nog goed onder controle, wat goed was want anders had hij zich al op haar vader gestort of de muur aangevallen. Maar hij zou zijn agressie nooit afreageren op Janet, die hielp hem juist op dit moment om hem rustig te houden door aar aanraking over zijn rug, dat hield hem een beetje helder.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 21, 2014 11:45:16 GMT
Janet Devlin Haar blik was nog altijd op hem gericht, ze streek nog altijd zachtjes over zijn rug heen en trok hem uiteindelijk wat tegen zich aan zodat ze zeker wist dat hij nergens heen ging, al kon ze hem toch niet tegenhouden. Ergens snapte ze zijn woede wel, haar vader had het verkeerde onderwerp gekozen om over te praten. Maar haar vader kennende was dit niet alles, de man keek dan ook nors naar Gale. Haar moeder was opgestaan en probeerde haar man uit de kamer te sturen, maar wist er geen succes van te maken. "Excuse me, love, but I find it rather rude. I only tried to help, so surely I have gone to far and I surely do apologise. But I am also thinking about the safety of our daughter. Look at him, he'll become an animal," klonk de man, hij had naar haar opgekeken maar was daarna opgestaan en keek Gale aan. "I surely do hope that you know who your enemies are and that Janet never will be one of them. Lay one finger wrong on her and I will break every bone in that body of yours. I don't care how strong you may be, or how aggressive you are. My daughter is my life and she will not get hurt, I do not want her to be involved into familyproblems you are too foolish to solve. Clear up that mind of yours, it's your family. You either live with them or let them go. Don't hold on to that tiny line of faith, it won't help you now."
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 21, 2014 12:18:56 GMT
Gale Hawthorne
Hij sloot zijn ogen weer en voelde hoe hij nu een beetje tegen haar aan werd getrokken wathij nu ook gewoon rustig liet doen en verder speelde met haar vingers. Hij merkte hoe haar moeder de man de kamer even uit wilde te hebben, maar dat werkte duidelijk niet echt. Niet dat hij er zo een probleem van maakte, maar de woorden die de man nu zei lieten hem wel weer slecht voelen. Hij zou Janet nooit wat aandoen, hij had haar nooit met een vinger aangeraakt als ze het zelf niet wilde en hij had haar nog nooit pijn gedaan. En nu werd er gezegd dat hij een beest zou worden? Hij slikte en klemde zijn vingers weer wat steviger om de hare, als er nog iets verkeerds gezegd werd zou hij ook gewoon de kamer uitlopen. Hij was hier gekomen om van een rustige vakantie samen met Janet te genieten, niet om uit gekafferd te worden door iemand die blijkbaar beter wist. Hij wist ze wel op te lossen, dat had hij gewoon verkeerd, het zou opgelost geraken. Hij wilde zoveel zeggen tegen hem, zoveel schreeuwen naar zijn hoofd, maar dat kon hij niet doen. Hij had nu al een slechte indruk gegeven.. De laatste woorden maakten hem echt pist. Dat kleine beetje hoop zorgde er voor dat hij nog kalm bleef als hij zijn broer zag, dat kleine beetje hoop had hem zo vaak geholpen, anders was hij ook al lang van een brug afgesprongen om van alle pijn af te zijn, maar dat kleine beetje hoop had hem er doorheen gesleurd. Hij rukte zich nu ook gewoon los van Janet en liep de woonkamer uit, de trappen op en zo naar de slaapkamer. Het was te ver gegaan voor hem.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 21, 2014 12:40:26 GMT
Janet Devlin Ze keek op toen hij opeens zichzelf los rukte en wegliep, wat haar met een frons op haar gezicht achter liet op de bank. Zachtjes beet ze op haar lip, ongemerkt eigenlijk, maar haar blik ging naar haar vader. Ze keek hem onbegrijpelijk aan en schudde haar hoofd waarna ze achter Gale aanliep en snel naar haar kamer ging. Een zacht zuchtje verliet haar lippen, ze wist niet wat ze hiermee aanmoest. Ze dacht dat haar ouders wel normaal tegen hem zouden doen en wenstte hem dit absoluut niet toe, maar haar vader kon erg beschermend zijn en hij had dat op de verkeerde manier laten merken. Toen ze voor haar deur stond hoorde ze beneden haar ouders ruziën wat een frons weer terugbracht. Ze wilde niet dat haar ouders ruzieden, zeker niet door haar moeder. Maar ze zette zich erover heen en zuchtte diep waarna ze haar kamer in liep en de door achter zich sloot en tegen de deur aanleunde. "Come here," klonk ze zachtjes en spreidde haar armen naar hem uit voor een knuffel.
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 21, 2014 13:22:15 GMT
Gale Hawthorne
Hij was tegen de muur aan gaan leunen met zijn rug naar de deur gericht en zijn arm onder zijn hoofd geplaatst. Hij moest alles even verwerken, en daarbij kwamen ook tranen los, hoe sterk hij zichzelf ook probeerde te houden. Hij beet op zijn lippen om die stil te houden omdat die nogal zat te trillen door de tranen die vielen van zijn wangen. Het was niet zijn schuld dat dit alles was gebeurd in zijn leven, dat zijn broer zo was? Wat kon hij er aan doen? Wat kon hij er aan veranderen? Niets. Hij hoorde de deur van de kamer open gaan en hoe beneden een ruzie leek te ontstaan. Hij keek even om toen ze de stem van Janet hoorde en liep zachtjes op haar af om haar in zijn armen te sluiten. Hij legde zijn hoofd meteen op haar schouder. "I'm not an animal." Fluisterde hij ook bijna meteen, zijn stem wat afgezwakt door de tranen die nog steeds over zijn wangen liepen. "I will never let anything happen to you. I can take care of my own problems." Fluisterde hij op dezelfde toon en kroop zo wat tegen hem aan. "That little line of faith means a lot for me. If I didn't have that faith, I made an end at it many years ago.."
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 21, 2014 14:00:17 GMT
Janet Devlin Ze hield hem stevig en zo beschermend mogelijk vast voor wat ze kon met haar lengte, gezien er nog altijd een flinke afstand tussen hun tweeën zat qua hun lengte. Maar dat vond ze niet erg, echter wilde ze hem nu zoveel mogelijk in bescherming nemen. Ze haatte het om hem zo gebroken te zien en streek zachtjes door zijn haren heen om hem dan ook enigszins te kalmeren. "I know you aren't an animal, I never saw you as one. My dad just is really overprotective and I'm sorry he acted like a massive knobhead towards you. But believe it or not, he also wants the best for you. I know it for sure," klonk ze zachtjes en drukte een kus op zijn wang waarna ze zijn tranen wegveegde en hem met een kleine glimlach aankeek. "It's good that you keep hanging on to that little bit of faith, Gale. I mean it, like it means you still have hope and hope is the only thing a person sometimes needs," klonk ze zachtjes en streek weer door zijn haren heen, door naar zijn nek en dan weer zachtjes over zijn wangen. "Just try to calm down.. Okay? For now that's all you have to think about, we'll stay upstairs for a bit. I'll go downstairs in a bit to make some tea or whatever you want, okay? Just, take a breather," ze glimlachte kleintjes en drukte een kus op zijn wang waarna ze haar armen weer om zijn nek sloeg en op haar tenen stond. "It's okay, I mean it," murmelde ze zachtjes bij zijn oor.
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 21, 2014 14:20:48 GMT
Gale Hawthorne
Hij hield haar ook nog steeds vast en hield zich nog steeds in om niet echt te gaan huilen en om het gewoon bij die tranen te houden en zich niet nog zieliger te laten tonen. Haar woorden kalmeerden hem wel een beetje, hij was niet zo nutteloos voor haar. Hij sloot zijn ogen weer even en knuffelde haar voorzichtig. Hij kalmeerde langzaam weer een beetje om watze allemaal verder vertelde en knikte eventjes. "Okay." Fluisterde hij en keek haar weer aan toen ze zijn wangen wegveegde en een kus op zijn wang drukte. Hij voelde haar armen nu weer om zijn nek waarbij hij haar dan weer even aankeek en de woorden bij zijn oor hoorde. Hij gaf weer een knikje en nam een paar keer diep adem om zich weer verder rustig te houden. Hij was echt gekwetst door die woorden eigenlijk, het had hem echt pijn gedaan diep vanbinnen.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 21, 2014 14:58:58 GMT
Janet Devlin Ze streek weer door zijn haren heen en zuchtte zachtjes. "I'm really sorry that this happened, I swear my dad isn't some mean lad.. Once he calmed down again to he'll feel sorry as hell. Like, he says stupid things when he doesn't think it through and I'm just so sorry," fluisterde ze zachtjes en drukte weer een kus op zijn wang. "I promise the rest of the week will be okay, yeah? It'll be fun, this won't happen again."
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 21, 2014 15:16:44 GMT
Gale Hawthorne
Hij leunde zachtjes tegen de muur aan met haar nog steeds in zijn armen en knikte weer even. "Yeah, okay." Fluisterde hij nog even en drukte een kus op haar schouder. "I love you." Murmelde hij nu tegen de huid van haar schouder aan en streek over haar heup en zij. Hij zag wel hoe haar vader straks was, als hij nog naar beneden zou willen althans. maar dat zag hij nu niet bepaald zitten.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Apr 21, 2014 15:30:15 GMT
Janet Devlin Ze glimlachte kleintjes bij zijn woorden en sloot haar ogen, ze verborg haar gezicht in zijn nek en zuchtte zachtjes. "I love you too," fluisterde ze zachtjes en streek weer even door zijn haren heen waarna ze hem aankeek met een kleine glimlach en zachtjes over zijn wangen streek met haar duimen. "You okay again?"
|
|
|
Post by Sara Gather on Apr 21, 2014 16:02:53 GMT
Gale Hawthorne
Ze keek naar haar en glimlachte toen ze zei dat ze ook van hem hield. Hij knikte op haar vraag en keek haar aan met nog een beetje rode ogen van de tranen die hij had gelaten. Hij duwde een kusje op haar lippen en streek met een hand door haar haar. "I'm sorry." Fluisterde hij nu ook zachtjes tegen haar en nestelde zich een beetje bij haar in. "I don't want to look so weak." Fluisterde hij. "I want to be strong for you.." Voegde hij er zacht aan toe en slikte weer even.
|
|