|
Post by Anakin Blackwood on Jul 12, 2013 13:24:12 GMT
Gale Hawthorne
Hij kreeg een glimlach terug, fijn. Hij bleef nog een kwartiertje en was dan ook weg, hij wilde nu toch ook naar huis. Morgen zou hij proberen iets socialer te doen, ze zouden wel zien hoe erg hij kon veranderen in een paar seconden. Hij liep naar huis, veilig en wel thuis bij zijn hond. Hij zuchtte zachtjes en liep verder tot hij er was, hij was Kaitlynn en Janet zelfs nog voorbij gelopen, had nog even gedag gezegd en was dan verder gelopen, vlotjes alsof er wat achter hem aanzat. Alsof er iemand op hem jaagde. Hij wist ook wel dat zijn broer hem momenteel in het oog hield. Hij hoorde een wapen laden waardoor hij stilstond en de loop van het geweer zag, richtend op Janet en Kaitlynn. De kogel werd geplaatst in de loop. "Bukken!" Riep hij naar de twee toe als reactie. En de kogel werd gelost.. hij schoot snel naar de twee toe, sprong naast hen op waardoor hij de kogel in zijn arm kreeg en de dader hoorde hij wegrennen. Hij plaatste zijn hand op de plek waar de kogel door zijn vlees was geboord en wrikte die eruit. Hij liet geen grijntje pijn zien, ook al was hij tot op het bot geraakt. Klootzak dat het was. Hij gooide de kogel op de grond en deed zijn shirt uit die hij om de wonde plaatste. "Klootzak.." murmelde hij tegen zichzelf en snoof van de pijn
|
|
|
Post by Rafe McCawley on Jul 12, 2013 13:25:55 GMT
Brian o'Connor Hij staarde strak voor zich uit en nam een hijs van de sigaret en luisterde naar je " je hebt tot het eind van de avond om er over na te denken "S prak die kort en bleef voo zich uit staren en trapte op de rem toen ze er waren en ze piepend tot stilstand kwamen en keek haar toen pas weer aan " over 3 uur ga ik. Als je hier niet staat weet ik dat je er niet op in gaat "S prak die en opende zijn deur en stapte zelf uit
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 12, 2013 13:52:59 GMT
Janet Devlin De twee waren aan het praten terwijl ze rustig naar huis liepen, Kaitlynn zou blijven slapen gezien dat ook weer lang geleden was en gezelschap altijd welkom was als je alleen woonde. Ze zeiden beide nog gedag tegen Gale toen hij hen voorbij liep. Het leek alsof hij haast had, waardoor ze elkaar even aankeken, maar er niet veel aandacht meer aan besteedden. Ze hoorden dan iemand roepen waardoor ze opkeken, het leek Gale te zijn die in alle macht op hen af kwam. Janet pakte de arm van haar vriendin in angst vast terwijl Kaitlynn alleen wist te fronsen. Maar bij het horen van een schot doken ze alle twee naar beneden terwijl Janet in angst gilde. Janet trilde, maar Kaitlynn was alleen van stuk gebracht door wat er was gebeurd. Toen de kust veilig leek trok Kaitlynn haar vriendin pas weer mee omhoog. Janet keek gelijk naar Gale met grote ogen toen ze zag dat hij de kogel had opgevangen. Ze slikte kleintjes, hij hielp zichzelf gelukkig. Ze wist niet goed wat te doen doordat alles in een keer kwam. Ze keek daarom hopeloos naar Kaitlynn, was haar tong verloren. "We gaan naar het ziekenhuis," sprak de kleine roodharige daarom vastberaden en keek op naar de jongen. "Dat moet nodig gehecht worden," murmelde ze en pakte haar mobiel al.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 12, 2013 13:55:56 GMT
Ireena Kingsley
Ze keek naar hem en knikte." tot straks, ik sta er alsnog, vind ik wel zo netjes." Ze.knikte en liep weer uitdagend de loods in en keek even.naar haar baas die naar haar keek en naar haar toe liep." Waar zat jij Ireena?" Sprak hij en trok haar mee naar het kamertje achter." Waar was jij?" Sprak hij boos en keek haar aan." Ik was met een.klant mee.! Sprak ze tegen hem en voelde zijn hand direct in haar gezicht plaatsen." Je bent mijn hoer, en je blijft bij de loods begrepen? Niet met mensen even leuk mee naar huis of waar dan ook heen." Sprak hij en gaf haar nog een dreun, waardoor ze een donkere kring rondom haar ogen kreeg." Zo, dat verdiende je. En nu werken." Sprak hij en gooide haar weer het kamertje uit, en met haar blauwe oog liep ze verder. Ze ging aan de bar zitten en bestelde even een cassis , terwijl haar blik naar de grond ging.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 12, 2013 14:12:45 GMT
Gale Hawthorne
Hij snoof pijnlijk voor een tweede keer en bleef rustig op zijn benen staan, het was nog niet zo erg. Hij keek naar de twee meiden en slikte even. Hij was al blij dat het de meiden niet had geraakt. Hij had al meer als genoeg hechtingen gehad. Hij voelde hoe zijn shirt al zeiknat was van het bloed en slikte weer. Moest echt weer vandaag gebeuren. Dat hij in zijn blote borst stond was het minste van zijn zorgen, al zag je duidelijk alle littekens die erop stonden, de grootste liep van zijn linkerschouder naar zijn rechterheup. Zelfs nog een wonde waar de hechtingen nog in zaten, die moest hij er morgen uit laten halen. Hij keek naar Kaitlynn en knikte enkel kort. Hij was geen macho die zei dat het niets was, hij wist dat hij anders doodbloedde, dat was niet handig, dan had zijn broer gewonnen, dat pleziertje gunde hij hem niet.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 12, 2013 14:23:11 GMT
Janet Devlin Ze beet op haar lip terwijl ze naar haar vriendin keek die maar gelijk een ambulance belde. Ze keek dan weer naar Gale en zijn arm, ze trok automatisch haar vest uit. Het ding was groot en dik dus moest het wel even helpen. Hoopte ze dan. Ze keek even naar hem, maar probeerde dan eigenwijs zijn shirt weg te halen om haar vest erop te drukken zodat er weer bloed kon worden opgenomen. Ze haatte bloed, werd er licht van in haar hoofd, maar was er zeker van dat ze in ieer geval iets wilde doen omdat ze er anders ook maar een beetje belachelijk bij stond terwijl hij zojuist een kogel voor hen beide had opgevangen. Hij kende hen niet eens, tenminste, wellicht bij naam maar dat was niks. En zij wist niks van hem, ze wist zijn naam en dat hij een schotwond had. De ambulance zou er snel zijn volgens haar vriendin, wat een kleine geruststelling was. Dus keek ze even omhoog, hij had duidelijk pijn en gaf dat ook redelijk toe. Al hield die zich ergens groot, het mocht dan wel niet moordend zijn waardoor je op de grond wilt neervallen en het uit wilt gillen, maar het was logisch dat het echt zeer deed.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 12, 2013 14:43:45 GMT
Gale Hawthorne
Hij keek even naar Janet die nu ook in beweging kwam en hielp haar even met zijn shirt los te maken. "I'm sorry for your jacket." Klonk hij nu zo rustig mogelijk al hoorde je wel dat zijn ademhaling wat sneller ging. Hij voelde de pijn door zijn arm schieten en ging even zitten om niet te veel druk te zetten op zijn bloedsomloop. Hij sloot zijn ogen even toen hij wat licht werd in zijn hoofd door het bloedverlies. Hij slaakte een zucht en wreef even in zijn ogen. Het litteken dat over zijn hele borst liep spande elke keer als hij diep inademde, het voelde alsof die weer opensprong, dat was gelukkig niet zo. Anders was hij ten dode opgeschreven. Het bloeden werd goed gestelpt door haar vest, het was niet handig voor haar natuurlijk. "Week het in zout water als j weer thuis bent." Zei hij zacht tegen haar en opende zijn ogen nu weer rustig.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 12, 2013 15:03:59 GMT
Janet Devlin Ze ging op haar knieën zitten toen hij ging zitten en wachtte even met haar antwoord gezien ze bezig was met het vest. "It's old, and even if it was brand new I would rather have blood on that than you like dying or something," mompelde ze en keek even naar Kaitlynn die om zich heen keek voor de ambulance. Ze keek dan weer terug en liet het maar zo even zitten. Hij zag er bleek uit, leek licht in zijn hoofd en het baarde haar zorgen. "I know what to do with it, thanks, you shouldn't worry about it though," klonk ze met een kleine glimlach en streek wat haren uit haar gezicht. "I'm actually suprised you took a bullet for a stranger, well almost, it's not something most people would do," klonk ze zachtjes en keek op toen ze sirens hoorde. Ze keek naar Kaitlynn die al een kant uit wees, en zoals ze had gewezen kwamen ze van die kant. Kaitlynn wist ze te seinen, gezien het leek alsof ze hen niet zagen. Zodra ze bij hem kwamen stond Janet op en liep naar haar vriendin toe.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 12, 2013 16:54:46 GMT
Gale Hawthorne
Hij glimlachte flauwtjes. "That's kind of you both." Zei hij zachtjes en bleef rustig zitten, zo min mogelijk bewegend zodat hij geen krachten op deed die niet nodig waren. "I like to worry about a lot of things. You'll see that." Lachte hij flauwtjes. Hij maakte er altijd het beste van, in welke situatie hij ook zat. "And I'm used to take bullets on my body. Niet alleen kogels, verschillende dingen voor wie dan ook.." Zei hij zachtjes tegen haar en glimlachte weer flauw naar beide. Hij keek de richting uit die Kaitlynn uit wees en zag de lichten op hen afkomen. "Thank you." Zei hij nog zacht naar beide toe en sloot zijn ogen weer even. Toen de ambulance er was werd hij meteen op de brancard gelegd en de ambulance in dragen. "Hey! Easy with that!" Klonk hij lastig toen één van de mannen de vest ervan af rukte. "Are you a special kind of stupid or what are you?!" Klonk hij pissig en werd meteen een kalmeringsmiddel ingespoten waardoor hij meteen buitenwesten viel. Janet kreeg haar vest terug en zij deden nu snel de deuren dicht en reden weg.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 12, 2013 17:03:11 GMT
Janet Devlin Ze glimlachte kleintjes om zijn bedankje. "I'd rather thank you," klonk ze zachtjes en keek toe hoe de mannen te werk gingen. Ze vond het allemaal wat ruw, zelfs toen haar vest in haar handen gedrukt werd. Ze fronste lichtjes en keek op toen de ambulance wegreed. "That actually was kinda.. Weird," mompelde ze en keek naar haar vriendin. Enkele mensen om hem heen stonden te kijken, maar Kaitlynn trok haar al weer mee richting haar huis. "First off we're gonna wash that blood out, then we're off to the hospital," klonk haar vriendin waarop ze maar knikte en snel meeliep. Eenmaal thuis begonnen ze met het vest, het was al vrij laat en Janet was erg uitgeput door het werken, maar ook door wat er net nog gebeurd was. Dus die rit naar het ziekenhuis zat er niet in voor der. Kaitlynn had er wel vrede mee, gezien ze Gale toch niet erg mocht. Hij had iets eigenaardigs. De blondine lachte het er maar vanaf, haar vriendin had snel oordelen klaar liggen.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 12, 2013 17:12:28 GMT
Gale Hawthorne
Hij werd enkele uren later pas wakker met een nieuwe hechting in zijn arm. Ze hadden bloed in zijn lichaam bijgevoegd en hem weer naar huis gebracht. Hij mocht eigenlijk niet werken morgen, maar zo een kleine hechting hield hem niet tegen.
De volgende ochtend werd hij meteen wakker, voelde nog steeds wat ziekjes, zwak en zag wat bleek. Dat hield hem dus niet tegen, hij waste zich, kleedde zich aan en vertrok wat loom en sloom naar het café toe. Hij deed eenmaal daar zijn schort aan en begon rustig te werken. Een kleine hechting verpestte zijn dag niet. Het was nu 9 uur, dus zijn werk begon nu toch net. Kwam toch mooi uit. Overmorgen moest hij optreden, tegen dan was hij wel weer goed op de been. Nu had hij nog steeds veel meer last van zijn arm, al zou je zeggen aan zij gezicht af te lezen dat er niets was gebeurd gisteren en dat hij gewoon slecht had geslapen
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 12, 2013 17:33:01 GMT
Janet Devlin De volgende ochtend waren ze vroeg wakker, hun dienst begon wanneer het café zich opende dus moesten ze opschieten. Janet liet de hond uit, gaf de dieren vers eten en drinken terwijl Kaitlynn zich klaar maakte, daarna kwam Janet erbij en na een uurtje liepen ze alweer richting het café. Janet was wel bekomen van de schrik, een goede nachtrust had ze niet echt gehad maar het kon erger. Eenmaal in het café aangekomen pakte ze haar schort, deed hem om en begon met de voorbereidingen met het werk. Ze keek op toen ze Gale zag, fronste licht en vond het maar niks. Maar het was zijn keuze en ze wilde hem niet in de weg zitten, bang dat ze iets verkeerds zou zeggen. Ze was hem erg dankbaar door gisteren, hij had zo'n beetje haar leven gered. Maar hoe dat te zeggen was lastig, daarom bleef ze stil door werken en liet ze de dag maar gaan.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 12, 2013 18:11:47 GMT
Gale Hawthorne
Hij keek even richting Janet en Kaitlynn, maar zei niets op hen uit. Hij had hen al bedankt om de ambulance te bellen en het bloeden wat te stelpen, daar was hij blij om. Ondanks de vreselijke pijn in zijn arm en op zijn borst werkte hij zeer vlot, alsof er nooit wat was gebeurd. Hij keek op toen Joey weer naar hem toe kwam, en hij kon er gewoon mee praten deze keer. Hij lachte even bij iets wat hij had gezegd, alsof ze al dikke vriendjes waren met elkaar. Je zag duidelijk een verschil in zijn houding dan gisteren en eergisteren. Hij liep met Joey weer naar de bar. "Goedemorgen, Kaitlynn, Janet." Klonk Gale rustig en bij Joey kon er ook een goedemorgen van af. Hij veranderde zijn stemming, en kon andere mensen ook veranderen blijkbaar. Enkel zijn gezicht en lichaam zag nog wat bleek, zijn ogen nog wat dof, al zou je dat pas zien als je er echt op lette.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 12, 2013 18:28:30 GMT
Janet Devlin Ze keek even op toen er gesproken werd. "Morgen," klonk Kaitlynn op haar chagrijnige manier. Zij was nooit echt een ochtend mens, bij Janet kwam er een klein glimlachje en een 'goedemorgen' vanaf. Ze stond ervan te kijken dat Joey haar überhaupt zo aansprak, maar voor een keer kon geen kwaad. "Iets te drinken?" Klonk ze kalm terwijl ze wat verder werkte. Zo hoefde ze hen niet aan te kijken en kwam ze minder verlegen over. Voor zichzelf maakte ze een kop thee, dat was naast ijskoffie haar favoriete drankje. Ze wist wel wat Kaitlynn wilde, 's ochtends was ze nooit te genieten en dus waren haar diensten in de ochtend zeldzaam. Ze maakte alvast wat hun tweeën wilde, dan wat de andere wilden en wachtte rustig op het antwoord van Gale en Joey.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 12, 2013 18:45:35 GMT
Gale Hawthorne
Hij keek op toen ze wat vroeg en dacht een seconde na. "Coffee would do, thanks." Zei hij rustig tegen haar. Joey sloeg het aanbod af en begon te werken, voor de eerste keer uit zichzelf. Gale vulde de dranken bij, zijn arm nog wat moeilijk gebruikend doordat die nog wat trilde. Ze hadden de hechting echt verkeerd laten verlopen, normaal deed het zoveel pijn niet. "Volgende keer hecht ik mijn arm zelf wel.." Murmelde hij en trok zijn mouw omhoog. Het zag helemaal rood, was duidelijk ontstoken, wat voor amateurs waren dat? Hij zuchtte zacht, trok zijn mouw weer omlaag en werkte dan maar met één arm verder, wat hem ook heel goed afgin
|
|