|
Post by Mary-Anne Rogers on May 30, 2014 21:19:55 GMT
Janet Devlin Ze lachte zachtjes om haar woorden, haalde haar wenkbrauwen geheimzinnig wat keren op. "You'll see on Saturdaaaaaaaay," klonk ze vrolijk en drukte zachtjes een kus op zijn lippen. "If you'll be healed up enough anyway," klonk ze dan en keek naar hem met een zielige blik, een pruillip vormde zich om haar lippen. Ze hoopte wel dat hij dan wat was opgeknapt, puur omdat ze het niet leuk vond om hem zo te zien en aangezien toch wat plannetjes in haar gedachten aan het maken was wilde ze hem toch wel in de meest gezonde staat.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 31, 2014 8:11:13 GMT
Gale Hawthorne
Hij glimlachte en keek har toch wat nieuwsgierig aan. "But that's so long!" Klonk hij nu zelf met een pruillipje en keek haar nu zelf zielig aan. "Healing is not a problem." Voegde hij dan zacht aan zijn woorden toe en knuffelde zich weer tegen haar aan. Hij drukte een kus op har voorhoofd en zuchtte. "Je hebt me wel heel nieuwsgierig gemaakt hoor." Klonk hij nu ook met een klein glimlachje en keek even naar haar gezicht.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jun 3, 2014 16:42:13 GMT
Janet Devlin Ze grinnikte wat gemeen en geheimzinnig, als het om geheimen bewaren ging zaten mensen bij haar wel goed, hetzelfde met verrassingen, al was er niks echt speciaals aan. Hij zou het zaterdag maar zien, dus drukte ze een kus op zijn lippen. Ze glimlachte en keek naar hem op. "Je zult moeten wachten tot zaterdag," klonk ze onschuldig.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jun 4, 2014 15:06:06 GMT
Gale Hawthorne
Hij trok een pruillip om haar gegrinnik en op haar woorden dat hij moest wachten. "But whyy," Klonk hij zielig en keek haar ook zo aan. "I don't like waiting.." Sprak hij op dezelfde toon. "And why so secret in an second. You just came up with an idea. So why can't you tell meeee?" Hij trok haar weer wat beter in zijn armen en keek haar nog steeds met grote zielige ogen aan. "Because saturday is so lon away, that's 4 days you know."
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jun 5, 2014 20:07:42 GMT
Janet Devlin "You've known me long enough now to know I won't tell youuuu," klonk ze grinnikend en drukte een kus op zijn lippen. "Four days away means three nights of sleep means not so loooonngg," klonk ze dan plagend, lachte zacht om zijn pruillip terwijl ze er zelf ook een trok om met hem mee te doen en zielig te kijken. Al bedoelde ze er niks mee, ze zou dit toch wel winnen. Daar was ze zeker van, soms kon ze wel vastberaden zijn.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jun 5, 2014 20:33:10 GMT
Gale Hawthorne
"But can't you make an expetion for me? 'Cause I'm always here for you, and I'm alway so nice for you?" Klonk hij nog steeds zielig en porde haar eens in haar buik om haar toch te kunnen overtuigen. Hij hield wel van verassingen, maar het probleem was dat hij er geen geduld voor had. "Three nights are long! It's like 18 hours of sleep, and that's long." Klonk hij eigenwijs. "It better be worth the waiting, or else i'm going to poke you to dead." Klonk hij nu met een grijns.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jun 5, 2014 20:41:50 GMT
Janet Devlin "You'll see it then!" Klonk ze lachend en schoot wat weg, ze beschermde zich met de dekens en grinnikte kwaadaardig, maar lieflijk. Ze keek hem onschuldig aan, haar ogen glinsterden ook al keek ze nog enigszins slaperig. Ze grinnikte weer en drukte een kus op zijn wang, wel zacht. "Just wait and see, love," sprak ze zachtjes tegen zijn lippen waar ze een kus op drukte.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jun 5, 2014 20:54:52 GMT
Gale Hawthorne
Hij keek haar aan en grijnsde weer lichtjes. "Oh fine." Klonk hij nu uiteindelijk toch. "Then I'll wait." Ze ontving haar kus rustig en die op zijn wang ook, daar had hij nou wel het minst last van. "But it'd better be worth it." Hij trok haar nu weer in zijn armen en hoorde nu de honden de trappen op rennen en bij hen de kamer in stormen. Ze sprongen op het bed en begonnen luid te blaffen. "Yeah yeah, we heard you already." Lachte hij en probeerde ze wat hopelijk van het bed te duwen, wat dus niet lukte.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jun 5, 2014 21:21:21 GMT
Janet Devlin Ze gilde door de honden maar moest lachen, verschoot toen een van de honden op haar sprong en duwde ze uit alle macht weg. "Okay, okay hi, okay, okay love you too," lachte ze en ontving de vele kusjes, ook al probeerde ze deze te vermijden. Het ging niet al te best maar veel maakte het haar niet uit. "Guuuuuuyss," klonk ze dan lachend en schoot onder de dekens met haar hoofd, ze trok de dekens over haar hoofd heen en sloot haar ogen in de hoop dat het op zou houden, al moest ze wel lachen.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jun 5, 2014 21:33:31 GMT
Gale Hawthorne
Hij lachte en probeerde ze ook weg te duwen wat niet bepaald een succes was. Het lukte uiteindelijk toch om de hond van hem af te drukken en duwde die bij Janet ook zacht weg. Hij lachte en trok haar onder de dekens vandaan. "That's how they say, goodmorning, give me food or I'll lick you to death." Lachte hij en keek naar de honden die kwispelend zaten te wachten. "Well, so far from the stay in bed strategy." Lachte hij en kroop rustig overeind.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jun 5, 2014 22:43:16 GMT
Janet Devlin "No shit, Sherlock," klonk ze zachtjes lachend en ging ook maar rechtop zitten. Ze zuchtte zachtjes en probeerde haar wilde haren wat te temmen, haar blik ging naar haar polsen, geen elastiekje. Haar lippen vernauwden zich, jammer, heel jammer. Maar het was niet het einde van de wereld, hij had haar vaker met ochtendhaar gezien en krullen waren nou eenmaal de verdoemenis op haar hoofd. Ze keek naar de honden en lachte zachtjes. "Ze zijn wel leuk."
|
|
|
Post by Sara Gather on Jun 6, 2014 5:31:07 GMT
Gale Hawthorne
Hij lachte zacht en rekte zich een beetje uit terwijl hij gaapte. "Ze zijn altijd leuk." Zei hij zacht en glimlachte weer. Ze keek naar haar haar en streek er met een hand zacht over. "Elastiekje nodig?" Vroeg hij rustig en greep al naar het nachtkastje om daar een uit te halen en reikte die naar haar uit. Hij stond al even rustig op en liep naar zijn kast toe om zich om te kleden. Veel viel er niet aan om te kleden, hij had toch enkel zijn boxer aan. "Come on you two, get downstairs, we'll come." Sprak hij tegen de honden en wees tegen de deur. De honden renden weer naar beneden en hij trok zijn boxer nu rustig uit zonder schaamte. Hij trok rustig een andere aan, een jogging en een t-shirt waarna hij weer naar het bed toe liep en wachtte tot Janet klaar was.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jun 12, 2014 18:08:20 GMT
Janet Devlin
Ze schonk hem een zoete glimlach uit dankbaarheid en redde haar haren door het the vlechten. Een zucht verliet haar lippen waarna ze naar hem keek en breed glimlachte. Ze ging op haar knieën zitten zodat ze wat meer tot zijn hoogte kwam en zoende hem even. "Could I perhaps borrow some clothes of yours? I took all my clothes from here with me last time to wash them and you know how keen I am on wearing things twice.."
|
|
|
Post by Sara Gather on Jun 12, 2014 18:13:49 GMT
Gale Hawthorne
Hij keek naar haar en glimlachte een klein beetje. Hij speelde even met de vlecht toen ze op haar knieën ging zitten en hij ontving haar zoen rustig. Hij hoorde de vraag die ze daarna stelde en gaf een knikje. "Sure, and I know. My wardrobe is yours." Klonk hij nu rustig en gaf haar nog even een kusje. "You know where the shirts and stuff are, so you can help yourself." Hij grijnsde even en liet haar nu rustig los. "I'm going to feed the dogs before they attack us again. I'll see you downstairs." Zei hij nog rustig even tegen Janet en gaf hem nog een kleine kus voor hij rustig richting de deur liep.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jun 12, 2014 21:00:25 GMT
Janet Devlin
Ze glimlachte breed bij de kusjes die ze hartelijk ontving en knikte kalm waarna ze van zijn bed sprong. "Goodluck!" Klonk ze op zijn woorden en snuffelde in zijn kast. Ze verwachtte niet dat ze ergens heen gingen, dus voor het feit dat ze vandaag lui zouden zijn pikte ze een blouse van hem en boxers. Niet als haar eigen ondergoed bedoeld, want geluk bij ongeluk vond ze nog een paar van haar eigen, ze kleedde zich rustig om en ruimde haar kleren op door ze op te vouwen en naast het bed te leggen. Gebruikelijk iets, ze had nooit echt geweten waarom ze het deed maar het stoorde niemand dus maakte ze er ook geen probleem van. Toen ze klaar was liep ze rustig naar beneden.
|
|