|
Post by Sara Gather on Jun 17, 2014 5:45:06 GMT
Gale Hawthorne
Hij keek naar haar toen ze van de trap afkwam en glimlachte even. "Het is groot, en het staat vol apparatuur. Dan weet je dat al.." Lachte hij zacht en legde zijn haar even goed. Toen ze wat zei over de ruzie schudde hij zijn hoofd. "Ze zullen je niet haten, meisje. Waarom zouden ze jou haten als wij ruzie hebben?" Hij glimlachte en sloeg haar nog even in zijn armen om een kus op haar lippen te drukken. "Je zult zien, ze gaan je niet haten." Hij streek met zijn vingers over haar wang en liet haar nu weer los. "Nou, kom op." Zei hij en begon rustig richting de deur te lopen.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jun 17, 2014 18:41:53 GMT
Janet Devlin "Okay, okay," klonk ze zachtjes en glimlachte waarna ze met hem mee liep, ze pikte haar tas op en gooide die over haar schouder heen waarna ze langs hem glipte, een kus op zijn lippen drukte en de deur opendeed waarna ze naar buiten glipte en eens om zich heen keek. Ze was nog altijd wat zenuwachtig maar je kon het haar niet echt kwalijk nemen. Door haar was hij nu bont en blauw.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jun 17, 2014 19:35:40 GMT
Gale Hawthorne
Hij keek naar haar en glimlachte ook weer even nu. Ze ontving haar kus nu weer even en nam haar hand zacht vast toen ze op de straat kwamen. Hij zag dat ze zenuwachtig was en glimlachte flauwtjes. Het zou wel goed komen, hij wist het wel. Hij had geen last meer van de blauwe plekken, zolang ze maar niet aangeraakt werden, dan had hij er echt geen last van. Hij sloeg zijn arm nu toch om haar heen en trok haar zacht tegen zijn lichaam aan. Hij liep naar de studio, wat eigenlijk een groot appartement was, ze betaalden er samen voor om het te kunnen houden, anders hadden ze ook dingen moeten opzetten in de zaal waar ze optraden. "Daar is het." Sprak hij zo'n kwartier later en keek naar het appartementsgebouw. "En dan helemaal vanboven is onze studio. We hebben geen last van boze mensen die zeuren over te veel lawaai, dus dat is zeer handig." Lachte hij zacht.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jun 17, 2014 21:44:24 GMT
Janet Devlin Ze bleef dicht tegen hem aanlopen, haar blik gleed omhoog toen het gebouw in zicht kwam en ze haalde haar wenkbrauwen op. "Wauw, inderdaad handig," klonk ze zachtjes lachend en keek even naar hem waarna ze weer naar het gebouw kreeg. Ergens werd ze nu toch wel enthousiast, zolang ze maar niet uit het raam zou kijken. Hoogtes, het was echt niet haar ding.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jun 17, 2014 21:56:03 GMT
Gale Hawthorne
Hij wreef zacht over haar arm en glimlachte nu weer. "Zeg dat wel." Sprak ze en liep nu met haar het gebouw in. Hij liep naar de lift en zuchtte even. "Je mag doen alsof je er thuis ben trouwens. Er is ook een koelkast met wat drank in en in wat kastjes heb je ook snacks en zo. We trekken ons er ook terug als er wat is gebeurd binnen de groep of om ruzies uit te praten." Sprak ze rustig en wreef glimlachte weer even.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jun 22, 2014 20:44:31 GMT
Janet Devlin "Ik zie wel hoe en wat," klonk ze glimlachend en haalde haar schouders lichtjes op. Ze knikte bij zijn opvolgende woorden, dat was wel een opluchting. Om midden in dat soort dingen te zitten zou haar zich er niet beter op laten voelen. De schuld hing nog altijd om haar heen, maar uiteindelijk zou het wel slijten.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jun 22, 2014 20:56:32 GMT
Gale Hawtorne
Hij keek naar haar en glimlachte even. Hij drukte nog een kusje in haar haar en trok haar zacht mee de lift in nu en drukte rustig op het knopje van het verdiep. "Stop met die schuld." Murmelde hij en streek over haar rug. "Je weet dat ik het kan zien hoe je je voelt." Klonk hij en slaakte weer een zuchtje. Ze kwamen aan op het verdiep en de deuren ging open. Hij keek dan weer naar haar en trok haar zacht mee naar de groep die nu opkeek en hen begroette. Het was hier inderdaad belachelijk groot, alle instrumenten stonden er klaar de opname apparatuur en natuurlijk het keukentje en de banken waar hij het over had gehad
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jun 22, 2014 21:55:53 GMT
Janet Devlin Ze keek even naar hem op en knikte kalm op zijn woorden, het zou lastig worden maar ze zou haar best doen om zich niet schuldig te voelen. Haar blik ging van hem af toen de lift stopte en de deuren open gingen, ze werd meegetrokken naar de groep die hen begroette, ze glimlachte vriendelijk en begroette hen stilletjes terug waarna ze eens rondkeek. Het was immens groot en geweldig hier, om hier wellicht wat op te nemen zou ze niet eens erg vinden. Haar blik ging naar Gale en ze glimlachte. "Indrukwekkend."
|
|
|
Post by Sara Gather on Jun 22, 2014 22:01:19 GMT
Gale Hawthorne
Hij keek naar haar en liet haar rustig rondkijken, het was haar volste recht. Hij ging ondertussen al wat dingen klaar zetten met de andere jongens om zo meteen op te nemen en keek weer op naar Janet toen ze wat zei. "Told you so." Sprak hij met een lachje en legde wat liedjes klaar om zo meteen te bespreken welke op de cd zou komen. Say Something zou er sowieso bijzitten, puur omdat er ook wel eens iets rustig in mocht zitten, anders was het ook maar langdradig. En hij had het nu eigenlijk nu pas bedacht, nu Janet toch met hen mee was gekomen, dus kon ze wel meedoen, als ze dat wou natuurlijk.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jun 22, 2014 22:11:28 GMT
Janet Devlin Ze ging uiteindelijk maar zitten op de bank, zodat de rest in alle rust alles kon klaarzetten en aan de gang kon. Ze zou wel toekijken, het was altijd leuk om dit soort dingen te zien en ze mocht de jongens wel. Een klein glimlachje stond op haar lippen, ze zette haar telefoon op stil, het zou vast wel zo fijn zijn om geen geluiden tussen door te krijgen die konden storen. Haar blik ging nog eens rond, het was echt groot en mooi ingericht en alle apparatuur was indrukwekkend. Ze zou het waarschijnlijk nog een paar keer herhalen voordat ze tevreden was over hoe ze zich hierover had uitgedrukt want in eerste instantie had ze dit echt niet verwacht.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jun 22, 2014 22:21:11 GMT
Gale Hawthorne
Hij keek naar de jongens toen die ook verder gingen met alles klaar te zetten en slaakte een zuchtje. Nou, alles stond klaar, nu moesten ze enkel beslissen welke nummers ze zouden doen vandaag. Ze hadden In the end van Linkin park en van Black Veil Brides, en dan Say Something. Hij keek naar Janet en wenkte haar even om te komen. "Kies jij maar, want als ik op hen moet wachten hebben we nog geen nummer." Sprak hij en wees met zijn duim over zijn schouder heen naar de jongens.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jun 22, 2014 22:36:26 GMT
Janet Devlin Bij zijn woorden moest ze zachtjes grinniken waarna ze opstond en naar hem toe liep. Ze keek even naar de jongens en dan naar hem. "Ik dacht dat meiden moeilijk beslissingen namen... Linkin Park?" Klonk ze kalm en haalde haar schouders op. "Linkin Park klinkt gewoon fijn, Say Something is te rustig om mee te beginnen als ik in jou schoenen stond."
|
|
|
Post by Sara Gather on Jun 22, 2014 22:54:06 GMT
Gale Hawthorne
Hij keek naar haar en wachtte tot zij wat had gekozen. "We zien hier toch alleen maar met meiden toch?" Grijnsde hij, de jongens hadden het toch niet gehoord. "Linkin Park it is." Sprak hij nu rustig en keek naar de jongen. "Yo, Linkin Park." Sprak hij en keek naar de jongens die nu toch knikten en rustig plaats namen. Hij keek naar haar en glimlachte. Je gaat dat nummer toch opnemen met mij straks." Lachte hij zacht en gaf haar nog even een kusje voor hij zich rustig achter het glas plaatste, eerst opwarmen en testen, daarna pas voor echt natuurlijk.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jun 23, 2014 22:30:09 GMT
Janet Devlin Ze keek hem wat verbluft aan. Moest ze straks echt meezingen? Een klein nerveus glimlachje kwam op haar lippen te staan terwijl ze naar hem achter het glas keek. Haar blik ging eens naar de jongens, maar ze sloeg al snel haar armen over elkaar om zich op Gale te kunnen concentreren. Say Something met hem zingen, dat werd wat.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jun 23, 2014 23:00:00 GMT
Gale Hawthorne
Hij grijnsde toen ze zo verbluft was en een nerveus glimlachje haar gezicht nu sierde. Arme Janet. Een van de jongens in aan het mengpaneel zitten en zette alles daar nu nog even goed voor Gale en de groep konden beginnen met het nummer. Straks hoefde de band maar kleine muziek stukjes op de achtergrond te spelen voor Say Something, de rest kon hij ook wel makkelijk op de piano spelen. Het was niet zo moeilijk, en daarbij had hij het snel onder de knie. Ze namen nu rustig het nummer op, en Gale stak er natuurlijk zijn emoties weer in zoals hij ook altijd gewoon deed.
|
|