|
Halo
Sept 28, 2014 22:55:52 GMT
Post by pieceofmind on Sept 28, 2014 22:55:52 GMT
Ansley "Hmm.. He has been weak at one point in his life as well, he just has been raised be strong even before he could walk, let alone speak. The humans are a disgrace for our kind and unfortunately we have a weakness for them. Like you have with Leah and like Darren has with Amelia and so on. Evan might be strong, he'll fall too in the end. It's what we all do. The human is a mixture between our kinds, it has the power to speak, but does not have the power to fly. Not on its own anyway," hij keek over zijn schouder naar Sara en dan naar Jonathan, grinnikte zachtjes. "It surely is, but he's learning quickly and adapting fastly. His mind however.. Isn't. He's beyond the point of exhaustion and I'm expecting him to collapse anytime soon."
Louisiana "Hunter" McKennedy "You won't be a slave for me," mompelde ze zachtjes en keek naar de ketting die ze had afgedaan. Het pentagram lichtte lichtjes op in het maanlicht dat door de kamer schemerde aangezien het raam wagewijd open stond. Ze sloot haar ogen en zuchtte, schudde haar hoofd. "I'm not going to make you a slave," fluisterde ze zachtjes en deed haar ketting weer om.
|
|
|
Halo
Sept 28, 2014 23:06:29 GMT
Post by Sara Gather on Sept 28, 2014 23:06:29 GMT
Jonathan
Hij keek weer naar hem en stak een hand in zijn broekzak en luisterde verder naar wat hij zei en knikte. "You never fell, and you're quite old, so not everybody falls. But I told Evan that he'll fall sooner or later, he only said he won't." Hij haalde zijn schouders op en zuchtte. "i could help hom, but he'll reject it. If he colapses, It'll be quite. "We'll see how he brings it, he's strong enough to take me on, but he doesn't have the stragedies I have. You've learnt me a lot, but I began to use my own abilities and learned a lot about thatn" murmelde hij.
Sean O'Donnell
Hij keek naar haar en slaakte een zucht. 'I don't care really, I just want his pain to be over, I can't stand it anymore, Hunter, please' hij was wanhopig. Hij wilde niet ergens tussen in blijven hangen tussen andere verloren zielen. Hij lgde een hand op haar schouder en slaakte een zucht, wat een rotsituatie ook weer.
|
|
|
Halo
Oct 1, 2014 16:32:50 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Oct 1, 2014 16:32:50 GMT
Ansley "Cause I am one of the few who realises that humans are no good for us, Jonathan. They mess our minds up," klonk hij en haalde zijn schouders op. "You are underestimating Evan, he adapts faster than you do," vanuit zijn ooghoeken keek hij naar Jonathan terwijl ze het open veldje bereikten van eerder. Het was perfect om te trainen dus zou hij die plek aanhouden ook. Hij stroopte rustig zijn mouwen op en haalde zijn schouders weer eens op. "The faster you adapt, the more beneficial it is."
Louisiana "Hunter" McKennedy Ze fronste bij zijn woorden en keek naar haar schouder toen een koude rilling vanuit daar door haar heen schoot. Een zucht verliet haar lippen, ze was maar een half demon. Wat moest ze doen met een slaaf? Ze wilde hem geen eens als slaaf hebben. Wellicht kwamen ze er wel onderuit.. Maar ze moest hem wel helpen, dit zou niet goed aflopen en hem verliezen wilde ze ook weer niet. Ze beet op haar wang, deed haar ketting opnieuw af en liet haar hand boven zijn lichaam hangen, op zoek naar een deel dat nog engel was. Toen ze dit aan de rechterkant van zijn borstkas vond, legde ze de ketting daar ook neer en drukte het aan met haar hand. Het pentagram lichte onder haar hand op, waarna haar ogen hetzelfde deden.
|
|
|
Halo
Oct 1, 2014 16:46:30 GMT
Post by Sara Gather on Oct 1, 2014 16:46:30 GMT
Jonathan
"I knew they aren't any good, but it's hard to recist," klonk hij daar nu ook gewoon op. "And I'm not underestimating him, I'm just saying he shouldn't be all full of himself yet, it won't do him any good," hij keek naar het open veld waar ze op kwamen en grijnsde lichtjes. "This will do," zijn blik gleed weer even naar Sara die in een boom ging zitten om alles te volgen en Jonathan keek dan weer naar Ansley. "Eventually Leah will become a demon after all, so they can't argue about it then. But let's get started with it, Or else this will be a very long discussion," klonk hij met een grijns en rekte zich nog even uit.
Sean O'Donnell
Hij keek naar haar, naar wat ze uiteindelijk besliste en was opgelucht. Hij volgde elke beweging dat ze maakte en de ketting die ze afdeed en op zijn borst legde, van het deel dat nog engel was. Het brandde ook vreselijk, de ketting, maar de pijn werd dragelijk naarmate ze bleef aan drukken, en uiteindelijk kreeg hij weer wat bewustzijn in zijn vaste lichaam. Het complete engelen deel verdween uit zijn lichaam en zou enkel nog voort leven in zijn gedachten, hij had nu eigenlijk een nieuwe soort gave gekregen om te kunnen switchen tussen de twee geuren. Hij opende zijn ogen een paar milimeter voor hij ze weer sloot en zijn huid weer wat kleur begon te krijgen. "Thank you," kwam er heel stil van zijn lippen, amper hoorbaar. Het meeste van de pijn was weg, en de rest verdween wel met de dagen, alles zou nu wel weer goed komen. Hij legde zijn hand op de hare waar het pentagram lag en slaakte een diepe zucht.
|
|
|
Halo
Oct 1, 2014 19:59:45 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Oct 1, 2014 19:59:45 GMT
Ansley "Even when she is a demon, Jona, she still will have her human ways. They don't fade, they are different from us and it's destroying our kind," mompelde hij en sloeg zijn armen over elkaar. Hij haalde zijn schouders op, keek even naar Sara waarna hij weer naar Jonathan keek. Vijf klappen, hij nam de jongen even in zich op. Het was een tijd geleden dat hij tegenover hem had gestaan en hij was veranderd, sterker, breder, maar Ansley had ook niet altijd stil gezeten. Een kleine, duistere grijns verscheen op zijn lippen terwijl hij zijn kin wat hief en zo meer op Jonathan neerkeek. "Don't make it easy, I may be old, I'm not fragile," klonk hij, zijn stem wat killer dan het eerst had geweest door de concentratie die zich nu doorvoerde. Hij grijnsde dan plotseling beet en schoot uiterst snel weg, letterlijk weg, om uit het zicht- en reukveld te verbergen.
Louisiana "Hunter" McKennedy Haar blik bleef gespannen op hem gericht, wachtend tot hij zou ontwaken, of een beweging zou maken, meer kleur zou krijgen. Iets wat een teken van goed nieuws gaf. Een glimlach verscheen op haar gezicht toen dat ook daadwerkelijk gebeurde. Ze haalde even opgelucht adem, dan was dit toch voor niks geweest. Haar ogen sloten zich en ze legde haar voorhoofd zachtjes op zijn buik om daarna eens diep adem te halen en te ontspannen. "You're welcome," mompelde ze zachtjes en keek even op naar zijn hand die over de hare kwam te liggen, maar legde dan haar hoofd weer zachtjes op zijn buik neer.
|
|
|
Halo
Oct 1, 2014 23:46:43 GMT
Post by Sara Gather on Oct 1, 2014 23:46:43 GMT
Jonathan
"Ah well, we can go on about that another time. Rules will change if I'm lord of hell eventually," hij streek door zijn haar heen en keek nog even naar Sara die verwachtingsvol toekeek. Hij merkte dat Ansley hem in zich opnam, wat hij ook vrij vluchtig over hem deed. Ansley was niet veel veranderd, maar hij was onvoorspelbaar, het ene moment stond hij er nog, en het andere was hij verdwenen, zoals nu net. "Don't be to full of yourself, thinking you can strike me with 5 blows," hij lachte en sloot zijn ogen. Hij kon hem dan niet ruiken of zien, maar wel aanvoelen en hoorde zijn lichaam bewegen, volgde de beweging scherp met zijn hoofd en vleef er uiterst rustig bij. Sara begon te letten op elk detail dat er gebeurde en was benieuwd hoe dit zou aflopen.
Sean O'Donnell
Hij voelde hoe haar hoofd op zijn buik kwam te liggen en glimlachte wat zwak nog, wat lief. Hij legde zijn vingers even om haar hand heen en kneep er voorzichtig in waarna hij een zachte zucht slaakte. "It's funny.. The first time you couldn't care less, and now you can't let me die, you said you would just be laughing," fluisterde hij nog wat zwakjes met af en toe een korte adempauze er tussen in en bleef nu stilliggen, alles om zijn lichaam wat te sparen nu het weer helemaal moest herstellen.
|
|
|
Halo
Oct 2, 2014 13:39:52 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Oct 2, 2014 13:39:52 GMT
Ansley "I'll try to be less cocky when I'm dead," klonk hij nog, waarna de wind zijn stem meenam aangezien de wind flink was opgestoken. Het was een standaard iets, dat wist Jonathan waarschijnlijk en daar had hij geen problemen mee, maar hij wilde eens zien wat er nou allemaal nog in de jongen zat, het was zo lang geweest. Hoewel hij in de schaduwen zich voort bewoog, hield hij hem scherp in de gaten en grijnsde. Het was zo makkelijk, het zou hem zo moeten lukken, maar het was lastig. Hij wist dat Jonathan veel sterker was geworden en dat het een tijd geleden was dat hij tegenover een goed iemand had gestaan, dus wilde hij het rustig opbouwen, of eigenlijk zou hij wel zien wat er gebeurde. Toen hij tevreden was met hoe zijn lichaam geruisloos bewoog en hij niet meer te zien was, begon hij met andere dingen, zoals het manipuleren van zijn aanwezigheid door zich dik in de schaduwen te verbergen; door er zelf een te worden. Uiteindelijk schoten de dobberman's vanuit verschillende richtingen op Jonathan af, sommige verdwenen, sommige vielen aan, andere gingen langs hem.
Louisiana "Hunter" McKennedy "Don't ruin it," murmelde ze en verborg haar gezicht in zijn buik, zuchtte zachtjes. "I spoke as a demon then, but we both know I still am human," fluisterde ze en haalde eens diep adem om zich daarna te laten ontspannen. "And humans are naïve," mompelde ze waarna ze opkeek naar hem, maar dan door keek naar het raam. "My parents will be so pissed when they get back," klonk ze zachtjes lachend.
|
|
|
Halo
Oct 2, 2014 16:21:03 GMT
Post by Sara Gather on Oct 2, 2014 16:21:03 GMT
Jonathan
"You won't die that easly, so I'm giving up the hope that you quit being that full of yourself," hij hield zijn ogen gesloten, concentreerde enkel op de geluiden, op de ademhaling van de dieren, op een hartslag en het geritsel van bladeren. Hij blokkeerde de wind uit zijn oren zodat hij daar geen last van had en had toch al snel zijn locatie bepaald, hoe stil hij ook mocht zijn. Hij opende zijn ogen weer langzaam nu en grijnsde toen hij de dobbermans zag komen. Hij liet het maar gebeuren en focuste goed op wie zou aanvallen. Hij sprong op om geen aanval over zich heen te krijgen en sprong uiteindelijk op de beesten. "Oh come on Ansley, I can handle it," klonk hij met een grijns. Sara keek rustig toe, er gebeurde niet veel interessant, maar ze kon evengoed blijven kijken, misschien stak ze er nog wat van op.
Sean O'Donnell
Hij glimlachte zwak en sloot zijn ogen weer rustig. "True," fluisterde hij zacht op haar eerste woorden en moest ook voorzichtig lachen op haar laatste. "Yeah, sorry for that," hij opende zijn ogen weer licht om even richting haar gezicht te kijken. "If it depends on them, you'll do everything to make them pissed," hij glimlachte weer en slaakte daarna een kleine zucht.
|
|
|
Halo
Oct 3, 2014 18:52:56 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Oct 3, 2014 18:52:56 GMT
Ansley Hij grinnikte zachtjes en verscheen plotseling achter hem, sloeg hem neer op de grond en verdween weer in rook. "I'm taking it easy," klonk hij waarna hij verscheen, leunend tegen een boom aan met zijn armen over elkaar geslagen. "I have four blows left," zijn blik ging even naar Sara ter bevestiging waarna hij weer naar Jonathan keek. "Defense not included ofcourse..." Zijn hoofd hield hij ietsjes schuin terwijl zijn ogen langzaam zwart kleurden en zijn huid witter trok, de aderen in zijn gezicht meer zichtbaar waren en het duistere uiterlijk wat hij al had, eigenlijk erger werd.
Louisiana "Hunter" McKennedy "Hmm.. That's true. But I gotta keep them on my good side as well, who knows, they can come in handy," ze stond op en ontdeed zich van haar jurk waardoor ze in stockings en haar lingerie kwam te staan en zich eens uitrekte. "Ah, way better," zuchtte ze opgelucht uit en keek dan naar Sean, sloeg haar armen over elkaar. "And now you're my slave, huh? Fucking great.. That'll bring some shit up."
|
|
|
Halo
Oct 3, 2014 19:33:31 GMT
Post by Sara Gather on Oct 3, 2014 19:33:31 GMT
Jonathan
Hij keek over zijn schouder toen hij opeens achter hem verscheen en verdween zelf snel voor hij de grond raakte en kwam aan de andere kant van het veld te slaan. "You're not takin me down that easly. I have my own pride," klonk hij met een grijns, en schrok totaal niet van de veranderingen in zijn uiterlijk. "Aaah, you look cute like that," Jonathan glimlachte wat liefelijk, Sara snapte er geen bal van en vond het maar een vreemd stel om te zien vechten. Ze keek ondertussen even rond of ze Evan nergens zag, dit mocht hij ook niet missen. Jonathan begon langzaam richting Ansley te lopen, elke stap werden zijn ogen roder tot ze felrood en doordringend waren. Hij stopte voor Ansley's neus en bekeek hem heel vluchtig. "This will be a very long fight," hij grijnsde weer klein waarna hij weer verdween in as en mee werd gevoerd met de wind, in de kant van de bossen. Zijn aanwezigheid niet meer voelbaar zodat hij niet wist waar het vandaan zou komen. Hij mocht toch wel wat sterkte bevatten als hij ooit de hel zou willen leiden.
Sean O'Donnell
Hij keek naar haar en glimlachte weer klein. "True," fluisterde hij zacht en volgde haar bewegingen met zijn ogen toen ze de jurk uit trok. "Hmm, you don't like dresses?" Vroeg hij ook gewoon rustig en verschoof zijn lichaam iets, waar hij al meteen mee stopte door de pijn die zich momenteel nog in zijn lichaam bevond, over een uurtje zou het wel beter gaan. "Well, being a slave is better then living as a plant or being dead," fluisterde hij en sloot zijn ogen. "I don't care what I should do for you, or what you're doing to me."
|
|
|
Halo
Oct 3, 2014 20:09:07 GMT
Post by pieceofmind on Oct 3, 2014 20:09:07 GMT
Ansley Hij grinnikte zachtjes, keek hem recht in de ogen aan toen de afstand zo nauw tussen hen in was. "I can't deny that," klonk hij schouderophalend waarna hij zijn ogen sloot om zich even te kunnen concentreren op zijn hoor- en reukvermogen. Zijn hoofd draaide lichtelijk mee terwijl hij Jonathan's locatie bepaalde. Het was toch wel te verwachten dat dit kinderspel was, wanneer hij hem getraind had? Hij mocht dan sterker zijn geworden, het was niet dat Ansley stil had gezeten en zat weg te rotten op de bank bij Evan. In tegendeel. Ansley rekte zich eens rustig uit, het zag er ook niet spectaculair uit, nog niet althans. De twee waren bekenden, wisten elkaars sterke kanten en zwakheden. Nu zou een demon ze niet moeten hebben, maar des te meer ze naar de mens kropen, des te zwakker ze werden. Niet alleen in de gedachten en gevoelens, maar ook in hun spel. Dat was hem opgevallen met eerdere demonen die hij getraind was, maar Jonathan was altijd al een apart geval geweest. Zwak, maar met een doorzettingsvermogen die andere zou afschrikken. Echter, was Ansley net zo vastberaden. Hij grijnsde, zijn blik ging naar de dobberman die naast hem zat, hij aaide het dier eens over zijn kop. "These babies.." Hij grijnsde en keek naar Sara, wees haar aan. "Are your worst nightmare," klonk hij en keek eens rond. "But for our next Lord.. They are toys," hij grinnikte terwijl de hond begon te blaffen, woest en luid. De geluidsgolven brachten veel decibellen en geluidsgolven met zich mee, die zo sterk waren dat ze de wind manipuleerden en de aanwezigheid van Jonathan nog sterker naar voren haalden. "Gotcha."
Louisiana "Hunter" McKennedy Ze schudde haar hoofd lichtjes en liep naar hem toe, wiegde lichtjes met haar heupen terwijl ze eens zacht zuchtte en met haar wijsvinger over zijn torso heen streek, haar blik volgde haar vinger. "Nope, they're so.. Girly and uncomfortable," mompelde ze waarna ze even naar hem keek, maar dan weer terug naar haar vinger die alle lijnen van zijn lichaam verkenden. "You're lucky I've been so kind to do help you out then.. But don't expect me to stay this kind. Today was a rare moment," mompelde ze verder en hield haar hoofd ietsjes schuin, een kleine glimlach sierde haar lippen op een duivelse manier. "I'll see what I'll do with you."
|
|
|
Halo
Oct 4, 2014 5:18:08 GMT
Post by Sara Gather on Oct 4, 2014 5:18:08 GMT
Jonathan
Hij wist uiteindelijk wel dat hij hem zou vinden, maar hij had het altijd kunnen proberen. Hij kon geen aanvallen doen die hij van Ansley geleerd had, of toch moeilijk nhet zou niet goed komen in ieder geval. Hij dacht het even over en bleef wachten, luisterde naar alles wat er nog werd gezegd en hoorde de luide blaf. Hij hield zich stil en dacht weer even aan vroeger, Ansley's zwakheden.. Hij had er niet veel, wat het moeilijk maakte voor hem, maar hij zou niet verliezen. Hij begon weer te bewegen, rond het veld heen en schoot uiteindelijk de bomen in. Hij was sterker in zijn krachten geworden vooral, dus in de bomen had hij een voordeel. Sara fronste even. "I'm not realy afraid of dogs though, Ansley," klonk ze rustig. Jonathan bleef stil en gebruikte zijn krachten om de wortelen van de boom richting Ansley toe te bewegen onder de grond. Eenmaal toen die daar was schoot de wortel naar boven, het was niet om hem werkelijk aan te vallen, eerder om af te leiden.
Sean O'Donnell
Hij keek nog even hoe ze terugkwam lopen en sloot zijn ogen dan weer om zichzelf niet te veel te forceren. "Hmm, it's not like you either," fluisterde hij en slaakte een zucht, voelde haar vinger over zijn lichaam heen ging waardoor hij soms sidderde van de lichte aanraking. "I know you won't stay kind, but I really don't care about it,"hij grijnsde kleintjes en haalde even diep adem die hij dan weer van zijn lippen liet ontsnappen. "I'm curious," murmelde hij nog op haar laatste woorden met een glimlachje0
|
|
|
Halo
Oct 4, 2014 13:31:39 GMT
Post by pieceofmind on Oct 4, 2014 13:31:39 GMT
Ansley "You should be," klonk hij naar Sara toe en grinnikte. "You should be terrified of these babies," hij haalde zijn schouders op, aaide de hond over zijn bol terwijl hij rustig rond keek. Toen de wortel uit de grond schoot bleef hij kalm staan en keek Jonathan's richting uit, hij haalde een wenkbrauw op. "You know.. This is getting boring.. I have four blows left.. I think we should level it up," hij grijnsde terwijl zijn ogen rood kleurden. "Don't you agree?" De hond blafte woest, het volume werd steeds luider totdat de bladeren door de trillingen van de takken vielen en de grond lichtjes schudde, hij liet het dier los waarna hij wegrende, opgaande in een dikke, zwarte rook.
Louisiana "Hunter" McKennedy "Oh, babe.. Don't be curious, you'll find out soon enough," klonk ze zoetjes en grijnsde waarna ze voorover boog om met haar lippen zijn hals aan te raken, ze streek zachtjes verder met haar vingers en drukte wat kusjes in zijn nek. "Hmm.. For now you should just rest, you won't do much when you're in pain," mompelde ze bij zijn oor.
|
|
|
Halo
Oct 4, 2014 15:47:37 GMT
Post by Sara Gather on Oct 4, 2014 15:47:37 GMT
Jonathan
Hij bleef uiteindelijk rustig in de boom zitten toen Ansley er niets op uitdeed en slaakte een zucht. Sara fronste lichtjes en zuchtte. Het zou allemaal wel weer. Jona keek pas op toen Ansley zich tot hem richtte. "Meh, you're making it to easy and I'm not into attacking today," hij grijnsde en sprong rustig uit de boom. De dobberman was hij niet bang van. Als het moest kon hij altijd zijn wolven oproepen. Zijn ogen waren nog altijd felrood, met kleine pupillen. "Well, let's start it. You won't get to those 4 blows," hij grijnsde en bleef rustig, er was niet veel leuks wat gebeurde. Ansley's aanvallen waren te voorspellen, en de zijne vast ook. Wat had je verwacht als ze elkaar al goed 100 jaar kennen.
Sean O'Donnell
"Hmm," kwam er enkel zacht van zijn lippen toen ze kusjes in zijn nek drukte en slaakte een stille zucht toen ze wat bij zijn oor zei. "Indeed," klonk hij er enkel zachtjes op terug. "I'll see you later then," voegde hij er nog zacht aan toe en opende zijn ogen nog een klein beetje waarna hij haar even aankeek. "Good luck with your parents," hij grijnsde licht en sloot zijn ogen weer om wat te kunnen rusten en weer op krachten te komen.
|
|
|
Halo
Oct 4, 2014 20:35:16 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Oct 4, 2014 20:35:16 GMT
Ansley "I suppose it'll be hard to actually fight," klonk hij zachtjes lachend en keek de hond nog even na waarna hij zich naar Jonathan keerde en zuchtte. "Fist to fist is predictable, you're better with your right hand, but your left foot and use them more often. You try to be unpredictable by switching it off but minor movements make it easy to predict for me. Even when you don't think about your moves, your brain still decides so therefore I'd know what you'd do. I'm strong on both sides, you know that, I'm harder to predict but you're an easy blocker. This is useless," hij lachte zachtjes en schudde zijn hoofd.
Louisiana "Hunter" McKennedy Ze grinnikte zachtjes en knikte op zijn woorden. "Sure thing, thanks. You too here, eh. I'll be back tomorrow morning," klonk ze en keek naar haar jurk. Ze kon niet echt over straat in haar lingerie, het maakte haar niet veel uit, maar als haar ouders erachter kwamen had ze problemen. Een diepe zucht verliet haar lippen waarna ze naar de jurk liep, het ding oppakte en zich er weer netjes in werkte. Ze trok haar hakken aan en liep naar het raam toe.
|
|