|
Halo
Dec 31, 2014 0:53:36 GMT
Post by Sara Gather on Dec 31, 2014 0:53:36 GMT
Sara
Ze had alles uit de jongen losgekregen wat ze had willen weten, hij zat op dezelfde school en in dezelfde klas als Evan, dus dat kwam ook mooi uit als zij vrije dagen had, dan kon ze haar 'vriendje' bezoeken op school. En als ze werkelijk gelukkig met hem werd, was dat enkel een pluspunt en hoefde ze zich geen zorgen meer te maken om Evan, dan kon ze weer haar gang ene beetje gaan. Ze was een uur eerder terug dan verwacht, maar ze had dan ook gewoon de jongen van op date meegenomen naar het huis en sleurde hem naar har kamer op de zolder. Ansley was toch weer in zijn hondenvorm, en Evan had zich weer opgesloten op zijn kamer, wat een wonder.
Sean O'Donnell
Hij voelde hoe ze de traan wegveegde en lachte weer om wat ze fluisterde. "Not always, there has been a time when I didn't even know what smiling was, and when I'm alone, hiding things isn't needed. So smiling is also not needed," klonk hij zacht. "it became natural for me to hide everything and smile like I couldn't care less about what happened to the world, and everyone found it normal, so I kept doing it." murmelde hij en lachte weer zachtjes, alsof het een geweldig gesprek was en er gelachen moest worden. "Smiling is easy, hiding is the hard part."
|
|
|
Halo
Dec 31, 2014 1:03:52 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Dec 31, 2014 1:03:52 GMT
Evan Het verveelde, al het schrijven. Maar het moest, wilde hij zijn gedachten een beetje op orde krijgen. Uiteindelijk vond hij het wel genoeg en liep naar beneden, ondertussen had hij gemerkt dat Sara was thuisgekomen, haar aanwezigheid was altijd wel te merken. Terwijl hij een biertje pakte, ging zijn blik scherp omhoog. Er klopte iets niet. Er was nog iemand in huis. Hij opende het flesje bier en nam een slok waarna zijn blik naar Ansley ging. "Don't. Let her have some fun," klonk Ansley, waarop Evan weer een slok van zijn bier nam. "It's my house," mompelde hij en liep naar boven, hield het flesje in de ene hand terwijl hij de deur van haar kamer opende met de andere. Hij leunde rustig in de deurpost en nam een slok van zijn bier. "I hope you're having fun together," hij grijnsde. "Sara, after that pathetic figure has left my house, please come to me," hij keek vanuit de hoek van zijn ogen even scherp naar haar, zijn blik was duister. Hij sloot de deur weer en liep naar zijn kamer toe.
Louisiana "Hunter" McKennedy Ze kon het niet laten om hem een klap op zijn achterhoofd te geven. Niet al te hard, maar het zou Hunter niet zijn als het zacht was geweest. "Smiling is a part of hiding it," mompelde ze en sloot haar ogen weer. "It shouldn't be normal to people. Especially not all those pathetic angels. Thought that atleast they'd show empathy. I guess I was wrong, so I suppose it are all selfish bastards anyway."
|
|
|
Halo
Dec 31, 2014 1:28:40 GMT
Post by Sara Gather on Dec 31, 2014 1:28:40 GMT
Sara
Ze hield zich wel bezig met de jongen, niet op een slechte manier of extreme manier. Gewoon filmpje kijken op laptop, nog wat praten. Ze keek op toen Evan opeens haar kamerdeur opende en trok een wenkbrauw op. "I don't know, but last time you complained about knocking, learn to knock," sprak ze als eerst en keek naar hem. "Well, if you can wait for 4 hours, sure," klonk ze enkel en zwaaide nog even naar hem toen hij vertrok en rolde dan met haar ogen. Wat hoopte hij zelfs, kwam hij maar lekker naar haar toe. Ze ging ook weer gewoon verder met de film, idioot was het.
Sean O'Donnell
"Auwch," klonk hij overdreven en grijnsde weer even. "Oh yeah sure they do, I was born an angel, but never felt like one. I was harsh as a kid, saw only the bad things in life and was, well, depressed. They just hit it in me that I need to act happy and stuff, can't do anyting else." Sprak hij kalm en haalde zijn schouders weer op. "You can call it what you want, I don't care about it anymore."
|
|
|
Halo
Dec 31, 2014 1:33:49 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Dec 31, 2014 1:33:49 GMT
Evan Garthers Hij verwachtte wel dat ze niet zou opdagen, wat hem zacht liet grinniken terwijl hij weer verder ging met schrijven. Hopelijk wist ze dan ook wel dat gevolgen, als ze hem al een attitude gaf mocht ze er ook nog eens voor opdraaien. Het was zíjn huis, hij was hier de baas. En had hij gezegd dat er mensen over de vloer mochten komen? Absoluut niet. Zijn bier was al snel op, maar hij bleef schrijven. Aangezien er toch geen einde kwam, kon hij het beste zijn tijd eraan verdoen. Totdat die kerel naar huis ging, zodat hij aan de slag kon met het ongehoorzame wolfje van het huis.
Louisiana "Hunter" McKennedy "They hit you?" Ze lachte zachtjes. "Goddamn, they are even worse than they told us they are. Come on, man. Aren't angels supposed to be all halos, wings and happiness? Fuck off, man. That's pathetic," ze schudde haar hoofd en sloot haar ogen weer. "Ofcourse you don't. You don't care about anything but yoursel- No, scratch that. You don't care at all. You just smile it away, like snow in front of the sun, all things fade for you. Don't they?"
|
|
|
Halo
Dec 31, 2014 2:13:58 GMT
Post by Sara Gather on Dec 31, 2014 2:13:58 GMT
Sara
Ze zou hem wel eens versteld doen staan. Na de film had ze de jongen uit huis gelaten en vertrok ze weer naar de kamer van Evan waar ze nu ook gewoon binnen viel zonder te kloppen. "You wanted to speak to me and give me a fatherish speech about; My house I didn't invite that guy into my house?" Vroeg ze nu ook gewoon meteen aan ham en trok een wenkbrauw op, plofte gewoon op zijn bed neer. Ze verwachtte in iedergeval dat het zoiets zou zijn, zo niet zou ze verbaasd zijn eigenlijk.
Sean O'Donnell
"Oh, I got used to it." Klonk hij nu ook rustig en zakte zelf nu ook weer wat meer in het water. "I care less about myself then about anything else thank you. Yes I want to stay alive, i fear death after all i've seen. "The only thing I care about at this moment, is living and you. Because you are my owner at this moment, so I need to care like a loyal dog."
|
|
|
Halo
Dec 31, 2014 2:22:09 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Dec 31, 2014 2:22:09 GMT
Evan Garthers Toen ze zo plots zijn kamer binnen kwam lopen keek hij even vanuit de hoek van zijn ogen naar haar, maar ging dan weer verder met schrijven, totdat hij vond dat het genoeg was. Dat was alweer een kwartier later. Hij legde zijn pen neer, sloot het schrift en stond op, stak zijn handen in zijn broekzakken terwijl hij naar haar toe liep en haar strak aankeek. "There are rules here, so. Yes, you could say that." Hij hield zijn hoofd iets schuin. "Though, your attitude isn't really benefiting you. There's a reason why we don't invite random strangers into this house, Sara. And you being the fucking demon you are now, should understand so. We do nót look for dates, love, friendship, or fucking anything in this house. You're not human anymore," zijn toon klonk kalm, haast te kalm als je erover nadacht. Maar dat veranderde al snel, hij greep haar bij de keel en smeet haar met veel kracht tegen de boekenkast aan, waardoor de boekenkast schudde en wat schriften van de planken vielen, een plank zelfs schuin ging staan waardoor nog meer schriften vielen en de muur achter de boekenkast ook schade had opgelopen. "You're useless, God," mompelde hij dan, meer in zichzelf en schudde zijn hoofd.
Louisiana "Hunter" McKennedy "Death is better than life, darling," mompelde ze grinnikend en keek even opzij naar hem. "Don't care for or about me. I don't need a dog to care about me," ze keek naar het water en haalde haar schouders op. "Just follow some fucking orders, I'll see what I'll do," ze wuifde wat met haar hand. "For the rest, man, do whatever the fuck you want. As long as you're ready when I call."
|
|
|
Halo
Dec 31, 2014 2:58:21 GMT
Post by Sara Gather on Dec 31, 2014 2:58:21 GMT
Sara
Ze keek naar hem toen hij nog een kwartier bleef doorschrijven in zijn schrift en keek naar hem toen hij bevestigde wat ze had gezegd. Ze hoorde zijn woorden wel, maar ze geloofde er niet in. En aan zijn toon te horen was hij ook niet klaar met haar, en dat werd enkel bevestigd toen ze bij haar keel gegrepen werd en tegen de boekenkast werd gegooid. Ze gaf geen kick, het deed pijn, maar ze liet niets van zich horen wat ook maar duidde op de pijn die ze voelde. Ze kon er gewoon niet bij dat je helemaal harteloos kunt blijven leven. Ansley had nog iets van een hart in zich zitten, hij was nog aardig. Evan had niks, en ze zag er ook geen hoop in eigenlijk dat hij ooit zou veranderen. En daar kwam de dagelijkse, of was het nou een uurlijkse, belediging weer voor haar. Ze kroop langzaam overeind en hoestte behoorlijk wat bloed op waarna ze even steun zocht bij de muur. "You're not my father, yuou can't tell me what I can and can't do." sprak ze nu ook enkel en keek hem aan. Ze moest zeggen dat het haar mentaal en fysiek veel pijn deed, maar ze zou het niet opgeven. Ze had liefde nodig, ze heeft het nooit echt gehad, maar hij zag enkel zijn eigen problemen, vond het normaal dat er geen liefde bestond en dan bleef hij zo maar denken. Ze zou er niets meer aan vuil maken. "You're just an idiot, all pathethic writing your thoughts into stupid books." Ze gooide een boek naar hem toe en boog enkel even. Ze gooide de kast nu ook gewoon helemaal omver. "Here, comes in handy to calme your mind," ze drukte zich langs hem en verliet de kamer nu ook gewoon met een dichtslaande deur. Ze liep de trappen wat mank af en hoestte eenmaal in de keuken weer bloed op wat ze ook maar meteen opkuiste hier. Ze zou vanzelf wel helen, ze zou enige vorm van hulp toch wel afslaan.
Sean O'Donnell
Hij haalde zijn schouders op. "And yet many fear it," sprak hij zacht en knikte even. "Sure, you're wish is my command," klonk hij zacht en stapte nu maar zelf rustig uit het bad en pakte een handdoek om om zijn middel te slaan. Zijn huid werd anders veel te rimpelig en dat was nou ook iets waar hij niet tegen kon. Hij schraapte zijn keel en keek rustig om naar haar. "What are your plans for today?" Vroeg hij nu ook gewoon zacht.
|
|
|
Halo
Dec 31, 2014 3:13:32 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Dec 31, 2014 3:13:32 GMT
Evan Garthers Hij had er vrij stil bij gestaan, zijn blik naar de grond geslagen terwijl hij het boek opving en zachtjes zuchtte. Langzaam kwam hij weer tot beweging, de muur herstelde zich terwijl hij naar de boekenkast liep en het ding recht op zette, de planken herstelden zich en de boeken vlogen naar hun oorspronkelijke plek. Het boek dat ze naar hem had gegooid hield hij vast, hij keek er even naar. Year 1543, week 4, full moon. Stond er op de kaft. Hij opende het boek en las het een beetje door. Dit herinnerde hij zich nog duidelijk. Zijn blik werd doffer. Hij borg het boek op, greep naar het flesje op zijn bureau en liep naar beneden, hij gooide het flesje in de lege krat die in de keuken stond en pakte zijn jack, waarna hij naar de achterdeur liep. "Ansley, keep track. I'm leaving," klonk hij enkel. Ansley wist wel wat het betekende. Het kon maanden, soms jaren, duren voordat hij terug was. Dus hij zou wel zien wanneer hij terug kwam. Een zucht verliet zijn lippen, hij stond op en liep naar Sara toe, schudde zijn hoofd en veranderde van vorm zodat hij zijn hand op Sara's schouder kon leggen om haar te helen. "Don't try to cut me off," mompelde hij enkel, omdat hij wel wist dat ze het niet wilde.
Louisiana "Hunter" McKennedy Ze haalde haar schouders op en keek naar haar hand, het was voor haar ook tijd om uit bad te gaan, voordat ze op een oude oma leek. Ze stapte uit bad, pakte de handdoek die ze eerst al had en sloeg die om haar lichaam heen. "I'll see, I'm skipping school today, probably gonna stay the night elsewhere cause like fuck parents," klonk ze en rekte zich uit waarna ze haar haren opnieuw opstak om ervoor te zorgen dat die niet nat werden door haar lichaam. "Maybe I'll train, maybe I'll tease some bitches, who knows."
|
|
|
Halo
Dec 31, 2014 3:29:39 GMT
Post by Sara Gather on Dec 31, 2014 3:29:39 GMT
Sara Gather
Hij had geen zwak punt die ze kon raken om hem eens naar haar te laten luisteren, als ze iets zei was het alsof het een taal was die hij niet begreep. Ze gooide het doekje doordrenkt met bloed weg en hoorde Evan niet veel later naar beneden komen. "Oh yes run away, it will help. Pathetic idiot," murmelde ze enkel en probeerde diep adem te halen, maar haar ribben lieten het niet toe aangezien die flink gekneusd waren door de klap. Ze had het alweer opgegeven om hem ook maar eens op te laten kijken van waar ze toe in staat was. Als een hond die trucjes voor zijn baasje uitvoerde, en het baasje gewoon niet naar het dier omkeek hoe erg hij ook wilde opvallen. Ze hoopte dat hij lang wegbleef. het was hier vast veel rustiger zonder hem, zonder het hele gedoe. Ze wilde meteen de hand van Ansley wegslaan, maar ze hoorde zijn woorden al fronste enkel. Ansley wilde ze nog respecteren, hij deed normaal, hij kon makkelijk in haar meegaan. Evan was dom op dat vlak. Geen dates, geen liefde en geen vriendschappen. Dus een geïsoleerd leven, weg van alles wat ook maar iets goeds kon opleveren, weg van alles wat zijn gedachten op iets anders zou kunnen zetten. Natuurlijk werd hij gek van zijn gedachten als hij zich zo zielig opstelde en zich opsloot, weg van de gemeenschap en enkel wat pleziertjes zocht en mensen bestudeerde.
Sean O'Donnell
Hij keek even naar haar en liet het bad nu leeg lopen als ze er toch uitstapte. "Make it a good day then. I'll probaply rest, again untill my body is healed from everything. Another week should do, after that, I can start with training." mompelde hij, het laatste meer in zichzelf eigenlijk. "Well, have fun," hij droogde zich rusig af en trok wat propere kleding aan waarna hij op zijn bed neerplofte
|
|
|
Halo
Dec 31, 2014 3:39:53 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Dec 31, 2014 3:39:53 GMT
Ansley De man keek enkel naar Sara, bestudeerde haar wat. Toen ze eenmaal geheeld was, maakte hij een kopje thee voor zichzelf en nam uiteindelijk een slok van de dampend hete thee. "You can think what you like about him, Sara, but is it really in your nature to judge someone so badly? Haven't you thought about the reason for his behaviour at all?" Klonk hij kalm, hij doelde er geen ruzie mee te maken, het was daadwerkelijk kalm bedoeld en enigszins hoopte hij in ieder geval een persoon wijzer te maken. Zeker nu Evan weg was, aangezien hij zijn motor had meegenomen was het Ansley al duidelijk dat hij een flinke tijd weg zou blijven. Wat interessant zou worden, hoe erg hij het ego van de jongen haatte, het was wel terecht. In de jaren dat hij met Evan had gewerkt wist hij dat hij niet zomaar dingen deed, en niet zomaar een plek verliet. Zeker niet als Ansley achter bleef, hij hield altijd een oog op de plek, aangezien de oude man ook vaak genoeg zichzelf in de nesten had gewerkt. En aangezien Evan verplicht is zich altijd terug bij hem te voegen, moest hij wel altijd ervoor zorgen dat hij wist dat hij nog leefde. En dat was nu hetzelfde met Sara, tot Evan's ergernis. Een lachje verliet Ansley's lippen. "He is quite something, but dear God, he is nót pathetic. Have you ever read a page of his books? Perhaps you should.. You'll open your eyes by only a few sentences. That I know cause I hear the sentences before they get written down."
Louisiana "Hunter" McKennedy Ze had zijn voorbeeld gevolgd en zich aangekleed. Haar haren deed ze goed, waarna ze naar het raam liep en wat naar buiten keek. "Mhm.. I'll probably see you in a week then. Make sure you train these days, you'll need it. I'll see you in 6 days, I'll be testing your abilities," ze keek over haar schouder naar hem toe en grijnsde voor een moment waarna ze uit het raam sprong.
|
|
|
Halo
Dec 31, 2014 3:55:55 GMT
Post by Sara Gather on Dec 31, 2014 3:55:55 GMT
Sara
Ze hoorde Ansley praatte maar gaf er geen reactie op eerst. "Running away because he's pissed, he'd say it. Everytime he speaks te me or watches at me it's all; 'You're useless, you're pathethic, you're nothing, you can't do a thing, stupid wolf'. Don't tell shit about judging someone badly." Sprak ze nu ook gewoon. "I don't want to read his stupid books, he can die in his fucking books." klonk ze nog enkel voor ze de keuken uitliep zonder nog naar Ansley om te kijken. Ze had respect voor de man, maar ze hoefde nu even geen zooi over Evan te horen. Ze liep nu ook gewoon naar boven, naar haar kamer waar ze de deur dichtgooide en op slot deed. Ze overleefde het best een tijd zonder eten en drinken. Ze deed de gordijnen dicht en kroop onder de lakens, om er een tijd niet meer onderuit te komen.
Sean O'Donnell
Hij keek naar haar en knikte rustig even. "Sure, i'll do that. I'll see you then," hij grijnsde nu even en keek haar na waarna hij de grijns van zijn gezicht af liet glijden en op het bed ging liggen, om weer te gaan slapen. Hij zal vanavond wel even trainen in het bos, daar kon hij even los komen en alles doen zoals hij wou, nieuwe dingen uittesten zonder dat hij veel pottenkijkers had.
|
|
|
Halo
Dec 31, 2014 4:01:25 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Dec 31, 2014 4:01:25 GMT
Ansley Hij zuchtte zachtjes en schudde zijn hoofd. "Youngbloods.." Mompelde hij en liep terug naar de bank toen zijn thee op was. Soms vroeg de man zich diep af waarom hij hier nog was, gezien hij een vrij belangrijk persoon was konden ze vast en zeker iemand anders vinden voor Evan en Sara. Hij sloot zijn ogen terwijl hij ging zitten op de bank. Maar iemand anders was hij dus niet, en hij wilde niet dat de twee elkaar afmaakten, de nieuweling afmaakten en eigenlijk wilde hij hun niet missen. Het was een interessant duo en na jarenlang in stilte te hebben geleefd was dit toch wat leuks.
Louisiana "Hunter" McKennedy Ze rekte zich eens uit terwijl ze over straat liep, zoekend naar iets interessants. Iets wat ze kon doen, iemand die ze kon plagen. Maar mensen waren aan het werk, of op school, ziek thuis.. Het ging maar door. En dat soort dagelijkse activiteiten interesseerden haar niet echt, de lol was er snel vanaf als je de doorsnee mens, demon of engel bezocht.
|
|
|
Halo
Dec 31, 2014 4:16:57 GMT
Post by Sara Gather on Dec 31, 2014 4:16:57 GMT
Sara
Ze bleef op haar bed liggen die ondertussen weer ijskoud was, wat ze wel fijn vond, die koude in haar kamer was geweldig. Ze deed rustig haar kleding nu uit tot op haar ondergoed en ging weer op het bed liggen, sloot haar ogen en probeerde wat rust te vatten. Ze wilde de kamer niet uitkomen na vandaag, ze zag wel tot wanner ze hier bleef. Tot ze echt uitgedroogd of uitgehongerd raakte, ze verwachtte dat dat wel ff duurde. Ze zette al haar gedachten op een rij en duwde elke gedachte uiteindelijk weg tot er enkel ruis in haar hoofd was, stilte en controle, gewoon om te kunnen rusten. Het liefst wou ze dat ze nooit Evan was tegen gekomen, dan was ze nu nog normaal aan het leven thuis, veiliger.. Ze gooide haar mobiel aan de andere kant van de kamer. Ze wilde wel eens voelen hoe het was om Evan te zijn, alles van zich af te stoten. Misschien zou ze ooit een boek van hem lezen, maar ze had er eigenlijk totaal geen zin in.
|
|
|
Halo
Dec 31, 2014 4:31:23 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Dec 31, 2014 4:31:23 GMT
Evan Garthers Maanden waren voorbij verstreken, 8, aangezien hij het had bijgehouden. Het schrijven ging gewoon door en boeken bleven verschijnen in zijn boekenkast. Hij was maandenlang weg geweest, eerst even in de Hel gezeten en daarna is hij wezen touren met zijn motor. Hij had getraind tot en met, had geen enkel contact gehad met mens, engel of demon en het was heerlijk geweest. Geen Ansley die hem lastig viel, geen Sara die hem moordneigingen gaf. Echter was het wel tijd voor hem om terug te keren, hij kon niet wegblijven. Hij stond al een tijdje voor de tuin geparkeerd, keek over het hek naar het huis. Het zag er hetzelfde uit. Met tegenzin reed hij zijn motor de tuin in, zette hem weg en liep naar binnen. Ansley begroette hem niet, hij wist dat het geen nut had om met Evan te praten op het moment. Evan liep gelijk door naar de keuken, pakte een biertje uit de koelkast en liep naar boven.
|
|
|
Halo
Dec 31, 2014 8:48:42 GMT
Post by Sara Gather on Dec 31, 2014 8:48:42 GMT
Sara Gather
De maanden waren traag voorbij gegaan. Ze had wel getraind en ze kon al haar krachten nu wel onder controle houden. Ze was doorgegaan met het daten en was in een relatie gekomen met een jongen, ook demon dit maal, en ook intelligent. Ze was en flinke tijd in haar kamer gebleven. 4 maand had ze zich in haar kamer opgesloten, zonder eten, water en contact. Ze was wel zo af en toe gaan douchen, maar enkel zodat ze niet zou gaan stinken. Ze had zichzelf ook flink verwaarloosd van wat je aan haar lichaam zag, aangezien ze flink vermagerd was. Ze bevond zich nu ook gewoon in de kamer van Evan, las wat boeken door en slikte ook bij wat ze las. Ze snapte nu wel waarom hij zo was geworden, maar dan nog hoefde hij niet slecht te doen tegen anderen. Ze had zijn boeken allemaal netjes teruggelegd op hun oorspronkelijke plek en hoorde net iemand de trappen opkomen waardoor ze fronste. Was hij weer thuis gekomen? Ze snoof zijn geur op, ja dus. Ze dook snel het raam uit om naar het hare te gaan klimmen en kroop zo in haar kamer. Ze plofte neer op het bed en herhaalde nog een keer wat ze had gelezen. Ze belde haar vriendje nu even op, om te zeggen dat Evan weer thuis was en dat hij dus niet meer bij haar binnen kon komen in huis, dus moesten ze buiten of bij hem thuis weer afspreken.
|
|