|
Halo
Jul 7, 2015 0:31:08 GMT
Post by Sara Gather on Jul 7, 2015 0:31:08 GMT
Soul Evans
Hij slaakte een diepe zucht bij zijn woorden en kwam goed terecht toen Evan zijn voet had beet genomen. "I don't want to fight," zuchtte hij geërgerd. Sara hield zich er maar een beetje buiten nu. Veel kon ze toch niet echt doen momenteel en om zich uit de stenen te wringen, had ze ook niet veel zin in. Ze zag wel hoe het uitdraaide, het verbaasde haar eigenlijk vooral dat Evan het zowat toegaf. Een band? Welke band? Hij was degene die haar altijd wegduwde, hij was degene die haar weg wilde hebben en dat ze het partnerschap opzegde tussen hen. Een drukkend gevoel ontstond nu in haar borst door de gevoelens en hoe verder ze nadacht, hoe groter de druk was waarna ze uiteindelijk ook een traan liet ontsnappen, vrij onbewust eigenlijk. Soul besloot dan maar mee te gaan in dit spelletje, wat had hij te verliezen? Sara zou hem hierdoor niet verlaten, en Evan kon haar toch niet van hem afnemen. Hij schoot dan maar naar Evan toe om hem aan te vallen, hij zag wel hoe ver hij kwam met mankracht.
|
|
|
Halo
Jul 7, 2015 0:40:28 GMT
via mobile
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 7, 2015 0:40:28 GMT
Evan Garthers Vanuit zijn ooghoeken keek hij kort naar Sara, zacht, uiterst zacht, grinnikte hij en keek weer naar Soul. Hij viel aan met brute mankracht, maar tegenover Evan was dat niks. Als iemand wist hoe het was om vermoeid te zijn, dan was hij het wel. Het verzwakte hem, maar nog zou hij het winnen. Dat wist hij zeker. Hij stopte Soul met zijn handen, greep hem bij zijn schouders en gooide hem dan weer over zijn eigen schouders weg zodat hij een paar meter verderop landde.
|
|
|
Halo
Jul 7, 2015 0:53:12 GMT
Post by Sara Gather on Jul 7, 2015 0:53:12 GMT
Soul Evans
Ook al had het zo zacht geklonken had hij de grinnik wel gehoord waardoor zijn blik naar Sara ging en zag in welke staat ze zat. Hij liet zich over zijn schouders gooien en kwam goed terecht verderop waarna hij weer naar Evan toeschoot. Hij was hier veel te moe en te lui voor, wat een stom iets om te doen, en dan nog in het midden van de straat ook. "This is so uncool," murmelde hij onder zijn adem en dook naar beneden voor hij bij Evan aankwam om op zijn voeten te mikken en hem van zijn balans af te krijgen.
|
|
|
Halo
Jul 7, 2015 1:13:27 GMT
via mobile
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 7, 2015 1:13:27 GMT
Evan Garthers
Hij zuchtte zacht en sprong omhoog toen Soul het op zijn voeten had, echter kwam hij niet al te best neer door zijn dronken toestand. Hij sloot zijn ogen voor een moment en geeuwde, opende zijn vuist waardoor Sara vrij kwam waarna hij weer naar Soul keek en met zijn vingers knipte, maar zijn wijsvinger wees naar Soul toe die omringd werd door hoog vuur dat steeds meer op hem in kroop. Hij zuchtte zacht, het leek hem wel makkelijk om daar uit te komen. "Whatever, you're weak anyway," Mompelde hij en wuifde met zijn hand waarna hij weg liep.
|
|
|
Halo
Jul 7, 2015 1:19:02 GMT
Post by Sara Gather on Jul 7, 2015 1:19:02 GMT
Sara Gather
Ze stond langzaam op toen ze vrij werd gelaten door Evan nu en veegde ook meteen de traan ruw van haar wang af toen ze het door had. Soul maakte zich niet bepaald druk om het vuur. Hij liet de wind meehelpen om het vuur uit te blazen waarna hij naar Sara liep en haar meteen in zijn armen sloot. "Oh please, go away and stay away. It's not her fault that you can't control your feelings. Don't blame her for those things," Soul trok haar nu ook gewoon mee naar binnen en Sara liep ook gewoon mee met hem. Ze wist nog altijd niet wat ze moest denken, en het drukkende gevoel bleef er zitten. Het deed pijn, en ze wist niet eens goed waarom.
|
|
|
Halo
Jul 7, 2015 1:27:15 GMT
via mobile
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 7, 2015 1:27:15 GMT
Evan Garthers Hij had nog met zijn ogen gerold en zuchtte zachtjes, toen hij eenmaal thuis was sprong hij het raam weer in en ging aan zijn bureau zitten, greep een van de half volle flessen en gooide het gelijk achterover waarna hij naar zijn bed liep, ondertussen de lege fles tegen de muur gooide en daarna op zijn bed belandde, op zijn buik. Hij zou morgen zijn kater uitzieken en daarna niks meer doen, hij was klaar met alles. Het kon hem niet meer boeien waar hij belandde. Niks was erger dan zo leven, dag in dag uit. Hij zat nog liever in het hellevuur.
|
|
|
Halo
Jul 7, 2015 1:36:02 GMT
Post by Sara Gather on Jul 7, 2015 1:36:02 GMT
Sara Gather
Ze kroop meteen tegen Soul aan toen ze eenmaal op de bank zaten en verstopte zich even helemaal tegen hem aan waarna ze het er even allemaal uitgooide. Ze wist niet wat ze er van moest denken. Moest ze nu terug achter Evan aangaan of niet? Maar hoe moest het dan met Soul? Ze wilde hem niet verlaten, ze hield werkelijk van hem. "I have to talk to him," murmelde ze nu ook zacht tegen Soul en keek hem met wat rode ogen aan. "I'll be back in 1 hour, I promise," zei ze met een wat verzwakte stem en gaf Soul een lange kus op zijn lippen waarna ze van de bank afkroop en zich naar buiten begaf, naar het huis van Evan en Ansley. Ze wilde eigenlijk weer naar huis. Ze had beloofd hem niet meer lastig te vallen, en ze had ook geen reden om zich nog druk te maken over hem. Hij had wat hij wou, en daar hoorde zij niet bij. Ze bleef ook even staan in de straat waar hij woonde, twijfelend of ze niet gewoon terug zou gaan en probeerde te vergeten wat er was gebeurd net. Ze wilde wel weten hoe hij zich voelde, maar dat had ze eerder al eens proberen uit te zoeken en dat was haar ook slecht bekomen. Ze klemde haar kaken op elkaar en maakte een omkeer, terug naar Soul's huis toe. Ze deed het wel met de goede herinneringen die ze nog had van hem en de serieuze gesprekken die ze hadden gevoerd, het had geen nut nu met hem te gaan praten , waarover had ze dan moeten beginnen zelfs?
|
|
|
Halo
Jul 7, 2015 1:54:03 GMT
via mobile
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 7, 2015 1:54:03 GMT
Evan Garthers Hij had het wel gemerkt dat ze in de buurt was gekomen, anders had Ainsley het ook wel gemerkt.. Maar beide deden niks. Evan was gewoon te uitgeput, ziek en dronken en Ainsley vond het geen goed moment. Het werd tijd om haar los te laten, tot zijn grote spijt. Hij zou haar niet uit het oog verliezen, maar het was duidelijk dat dit zo niet langer kon doorgaan. Hij wilde het Sara niet aan doen om Evan heel de tijd in haar buurt te hebben. Het was pijnlijk om aan te zien.
|
|
|
Halo
Jul 7, 2015 8:45:45 GMT
Post by Sara Gather on Jul 7, 2015 8:45:45 GMT
Sara Gather
Met slome passen wist ze zich weer naar huis te begeven, al maakte ze ook een omweg om er even wat langer over te doen. Ze wilde niet weer opeens thuis staan en dan uitbarsten in tranen, dat had Soul niet verdiend. Ze hield van hem, en ze wilde Evan er niet tussen laten komen. Ze had nog altijd gevoelens voor Evan, en dat moest hij ook wel weten dacht ze zo, anders had hij zo vast niet gereageerd. Ze wist alleen niet hoe het nu verder moest. Evan leek dieper te zitten dan ooit nu ze weg was bij hen, maar hij had zelf gewild dat ze wegging.. Tranen stroomden ondertussen over haar wangen heen terwijl ze alle stegen nam die ze kon nemen om thuis te komen. Ze wilde Soul ook geen slecht gevoel geven, of laten denken dat ze meer van Evan hield dan van hem. Ze drukte haar nagels in het vel van haar armen en klemde haar kaken stevig op elkaar om geen geluid te maken, alles zo stil mogelijk te houden.
|
|
|
Halo
Jul 7, 2015 13:04:10 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 7, 2015 13:04:10 GMT
Evan Garthers Hij wist dat hij weer een slapeloze nacht voor zich had, maar eigenlijk boeide het hem niet meer. Hij bleef liggen zoals hij lag, te vermoeid om zich te verplaatsen ook al begonnen enkele spieren te klagen doordat ze al vast zaten. Hij zuchtte geërgerd en sloot zijn ogen weer, na een enkele tijd uit het raam te hebben gestaard. Zijn gedachten overweldigden hem uitermate, maar hij had geen zin om op te staan en te gaan schrijven. Zijn handen waren moe, zijn armen waren moe. Hij was überhaupt gewoon moe. Op een gegeven moment zou Ainsley hem wel uit bed trekken, zeggen dat hij door zou moeten gaan. En hij wist dat hij zou luisteren, dat hij weer verder moest. Hij moest namelijk iets doen, dood gaan ging niet zomaar, niks doen ging ook niet zomaar. Hij zat eigenlijk gewoon vast in een hels patroon van zijn leven. Misschien was het dan wel beter om gewoon door te gaan. Hij zuchtte, keek naar zijn zwarte rugzak en drukte dan zijn gezicht in zijn kussen. Hij zou morgen wel naar school gaan, afleiding deed hem altijd goed en een nieuw slachtoffer kon altijd leuk zijn.
|
|
|
Halo
Jul 7, 2015 18:59:45 GMT
Post by Sara Gather on Jul 7, 2015 18:59:45 GMT
Sara gather
Ze kwam wat later thuis aan en kroop meteen in de armen van Soul toen ze zag dat hij nog altijd op de bank zat, te wachten tot ze terugkwam. "I didn't talk to him. I don't know about what we should talk," zei ze zacht voor hij vragen kon stellen en nestelde zich helemaal tegen hem in. Soul sloeg haar rustig in zijn armen en knuffelde haar liefelijk. "It's fine Sara, you'll be okay and he'll be also, eventually," zei hij zacht tegen haar en wreef over haar rug. Sara knikte en sloot haar ogen die nog wat nat waren van de tranen. Ze wilde ook niet naar school gaan eigenlijk, te veel moeite.
|
|
|
Halo
Jul 7, 2015 19:24:59 GMT
via mobile
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 7, 2015 19:24:59 GMT
Evan Garthers
De volgende ochtend was hij vroeg op, had gedoucht en liep nu in zijn boxers rond om al zijn spullen eens bij elkaar te rapen. Hij zuchtte geërgerd en trok een zwarte broek aan, deed zijn riem goed en greep een zwart shirt. Hij trok een paar sneakers aan en greep zijn rugzak, waarna hij naar buiten liep en zijn suv in stapte om naar school te gaan.
|
|
|
Halo
Jul 7, 2015 19:57:19 GMT
Post by Sara Gather on Jul 7, 2015 19:57:19 GMT
Sara Gather
Ze was die nacht ook met Soul op de bank in slaap gevallen, ze was doodop. Wat als een mooie dag begonnen was, was weer slecht geëindigd. Ze snapte niet wat Evan opeens bezielde om zo naar hier te komen en dan gewoon weer te vertrekken na wat woorden die haar eigenlijk verward hadden gemaakt. Soul was gaan werken, om hun beide te kunnen onderhouden, dus zat ze momenteel alleen thuis voor de tv. Ze zat er aan te denken om weg te gaan voor even, weer het huis uit naar ergens anders. Als ze Evan een beetje kon peilen zou hij vandaag naar school gaan om zijn gedachten ergens anders op te zetten, dus kon ze wel naar Ainsley. Met die gedachten liep ze nu ook het huis uit richting het huis van Evan en Ainsley. Ze zag wel waar het op uitdraaide. Ze belde rustig aan en keek een beetje om zich heen. Wat was de straat hier altijd zo stil zeg..
|
|
|
Halo
Jul 7, 2015 21:28:30 GMT
via mobile
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 7, 2015 21:28:30 GMT
Ainsley
De doberman lag op de bank, wat ingedompeld, aangezien er niet veel voor hem te doen was en hij zich op zich geen zorgen hoefde te maken dat demonen of engelen zouden aanvallen. Dit was zijn territorium en met hem wilde je niet vechten. Hij keek op toen de deur geluid maakte. Zijn ogen sloten zich weer zodat hij zich kon concentreren op wie er bij de deur stond. Toen hij merkte dat het Sara was liet hij de deur open gaan. Lopen was eigenlijk ook een kleine moeite. Ruzie met Evan liep nooit echt mooi af, zijn achter poot deed veel zeer, wat normaliter zijn linkerbeen zou zijn, dus liet hij het er ook bij zitten en bleef op de bank liggen.
|
|
|
Halo
Jul 8, 2015 10:05:18 GMT
Post by Sara Gather on Jul 8, 2015 10:05:18 GMT
Sara Gather
Ze liep rustig naar binnen toen de deur openging en keek naar Ainsley die op de bank lag in zijn hondenvorm. "Hey Ainsley," zei ze nu ook tegen de hond en liep rustig naar hem toe waarna ze op de bankleuning ging zitten. Ze merkte dat hij pijn had aan een van zijn poten maar zei er ook niets over. Ze wist toch al wel waar het door kwam. "So, how are things going here?" Vroeg ze nu ook maar. Zij had niets te doen, hij had niets te doen, mooi meegenomen.
|
|