|
Halo
Aug 31, 2014 18:22:55 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 31, 2014 18:22:55 GMT
Evan Garthers "The more negative you think about it, the worse it'll be," klonk de man, hij sloot de poort en keek haar aan, haalde zijn schouders op en bewoog dan toch maar richting het oosten. Hij liep rustig voor een moment om haar even in de gaten te houden, maar verdween daarna toch door de snelheid die hij aannam. Evan was ondertussen al op de plek aangekomen, het duurde maar enkele seconden. Hij keek even rond en knikte goedkeurend, het zag er perfect uit. Het gras zou een zachte landingsbodem zijn. De bomen.. Iets minder, maar ze moest het maar snel leren. Hij rekte zich eens uit en keek op naar de man die aankwam. "And?" Mompelde Evan terwijl hij zijn mouwen goed deed. De man haalde zijn schouders op. "We'll see."
|
|
|
Halo
Aug 31, 2014 18:32:07 GMT
Post by Sara Gather on Aug 31, 2014 18:32:07 GMT
Sara Gather
Ze murmelde wat in zichzelf toen hij nog wat zei en liep ook nog even rustig waarna ze naar hem keek toen hij er opeens vandoor schoot. Ze slaakte een diepe zucht en begon ook maar te rennen uiteindelijk, eerst nog op mensen tempo en dan sneller en sneller zoals gezegd was. Ze kon hun geur lokaliseren waardoor ze hen ook snel wist te vinden, al was het afremmen net wat moeilijk waardoor ze uitschoof over het gras en zo ook even bleef liggen. "Brakes would be handy," murmelde ze nu ook zacht waarna ze overeind kwam en naar de twee keek die er natuurlijk voor haar waren.
|
|
|
Halo
Aug 31, 2014 18:46:42 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 31, 2014 18:46:42 GMT
Evan Garthers Zijn blik ging scherp naar het westen toen hij haar aan hoorde komen, volgde haar rustig en lachte zachtjes toen ze uitgleed. Ansley moest zelf ook een zachte grinnik onderdrukken. "I suppose you aren't a natural," klonk Evan kalm waarna hij zich uitrekte. "Get ready, the training starts now," klonk Ansley waarbij Evan knikte. Hun ogen veranderden tegelijkertijd waarna de bomen dichter op elkaar leken te kruipen om de open ruimte af te sluiten, het licht wat doorschemerde tussen de bladeren werd verbeterd zodat de omgeving wat lichter werd en alles beter zichtbaar was. Evan stak zijn handen in zijn broekzakken terwijl Ansley zijn armen over elkaar heen sloeg, hij stond een kwart naar Evan gedraaid waardoor hij vanuit zijn ooghoeken naar Sara keek. Ze zagen er zo vrij intimiderend uit, Evan hield zijn hoofd laag. Ze stonden beide in de schaduw van de bomen en wachtten rustig af op het moment dat de grote dobberman en de grote, zwarte leeuw zouden aanvallen.
|
|
|
Halo
Aug 31, 2014 19:42:08 GMT
Post by Sara Gather on Aug 31, 2014 19:42:08 GMT
Sara Gather
Ze keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan en hief haar vinger. "Shut up, I didn't hit a tree so I'm not that useless," klonk ze daar op en liet haar hand dan weer naar haar zij zakken en zette zich lichtjes schrap op wat er haar te wachten zou staan. Ze zou waarschijnlijk heel erg vaak gaan uitwijken voor aanvallen als die er al kwamen, het uitwijken was geen probleem voor haar in ieder geval. Ze hield haar ogen op de twee en luisterde ondertussen naar alle geluiden die zich om haar heen sloten, alles wat bewoog schoten har ogen naartoe, en keerden dan weer naar de twee die bij elkaar stonden, dit ging leuk worden..
|
|
|
Halo
Aug 31, 2014 20:28:41 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 31, 2014 20:28:41 GMT
Evan Garthers Hij grijnsde even om haar woorden. "You slipped, that's just as bad," klonk hij enkel waarna de leeuw plotseling opdook en haar onderuit haalde en zich dan naast Evan plaatste, de leeuw ging zitten waardoor hij met zijn hoofd bij Evan's schouder kwam, de kille grijns bleef rond zijn lippen staan terwijl hij zijn kin hief en vanuit zijn ooghoeken van de leeuw, die dezelfde kleur ogen had, naar Ansley ging die voor nu alleen nog maar observerend naar Sara keek, bedenkend hoe ze zichzelf hieruit ging redden. Ze zouden zich niet inhouden, je leerde zo niet om hard te zijn, om demon te zijn. Maar hij vroeg zich af wat er van zou komen. Na enkele momenten waren zijn gedachten weer compleet geleegd, alsof er geen leven in zijn brein was.
|
|
|
Halo
Aug 31, 2014 20:34:54 GMT
Post by Sara Gather on Aug 31, 2014 20:34:54 GMT
Sara Gather
"Oh shut up," klonk ze enkel op zijn woorden en rolde met haar ogen. Ze schoot opzij toen de leeuw verscheen en krabbelde dan ook meteen weer overeind. "Cheaty little bitch," murmelde ze binnesmonds en haar ogen schoten nu ook weer naar paarsachtig rood met dunnen pupillen. Ze hield alles nog steeds scherp in de gaten, elke geur, elk geluid en alles wat ook maar bewoog in haar gezichtsveld. Ze wist dat ze moest oppassen met twee sterke demonen, en dat zou ze doen ook, na deze training zouden haar krachten ook wel weer beter ontwikkeld zijn.
|
|
|
Halo
Aug 31, 2014 20:39:46 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 31, 2014 20:39:46 GMT
Evan Garthers Hij grinnikte zachtjes en keek naar de leeuw die rustig met zijn staart zwaaide. Evan keek dan weer naar Sara en trok een wenkbrauw op. Ze stond flink op scherp van wat hij kon zien, echter met twee sterke demonen moest ze meer doen dan dat, vond hij in ieder geval. Hij keek naar Ansley die nog altijd observerend naar haar keek, waarschijnlijk zocht hij een juist moment. Toen hij deze gevonden had dook de dobberman opeens uit de grond op en beet haar flink in haar arm, de leeuw greep zijn kans en rende gelijk ook er op af, sprong op en viel haar aan.
|
|
|
Halo
Aug 31, 2014 20:49:59 GMT
Post by Sara Gather on Aug 31, 2014 20:49:59 GMT
Sara Gather
Ze bleef naar alles kijken wat er gebeurde en merkte dat Ansley op iets leek te wachten. Ze fronste en het moment dat ze dat deed kwam de dobberman uit de grond gesprongen. Ze klemde haar kaken op elkaar en duwde haar voet tegen de kop van het beest aan zodat het haar los zou laten, of het nou wonden werden of niet. Toen de leeuw ook nog eens aankwam rennen draaide ze zich zo dat het dier tegen de hond aanvloog en hem aanviel. Ze rukte zich los van de dobberman en ontspande haar kaken weer, ze voelde de pijn niet die door haar arm ging, de adrenaline hield de pijn wel tegen voor nu. Ze was niet dom, ze was ook niet meer het zielige katje die je alles kon wijs maken, oh nee, ze had zich sterk gevormd nu.
|
|
|
Halo
Aug 31, 2014 20:55:24 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 31, 2014 20:55:24 GMT
Evan Garthers Hij hield zijn hoofd wat schuin, de dieren verdwenen in zwarte rook waarna hij naar Ansley keek. "She's fast," klonk Ansley waarop Evan knikte, echter ging het gesprek via hun gedachten er anders aan toe. Ze knikten kort naar elkaar, Evan deed zijn blouse uit en overhandigde deze aan Ansley die hem netjes over zijn arm vouwde. Even rekte hij zich uit waarna hij zijn hoofd schudde waardoor zijn lichaam veranderde in de leeuw van net. Zwart, groot en gevaarlijk. Zijn ogen waren nog altijd hetzelfde terwijl hij naar Sara keek. Ze mocht sterk zijn nu, ze was niet sterker dan dat hij was. Bij lange na nog niet en hij weigerde om zwakker te worden dan zij. Dus zette hij het op rennen, hij rende naar haar toe, echter vormden er nog twee leeuwen naast zich waarbij ze door elkaar begonnen te rennen zodat hij uit zijn positie kwam te staan en haar plotseling van achter greep, hij beet in haar zij, drukte zijn kaken flink op elkaar om door te bijten en liet de leeuwen die nog over waren ook nog eens het op een aanval zetten.
|
|
|
Halo
Aug 31, 2014 21:07:27 GMT
Post by Sara Gather on Aug 31, 2014 21:07:27 GMT
Sara Gather
Ze snoof en hield haar ogen weer op de twee terwijl de wonde in haar arm weer langzaam dicht groeide aangezien ze zich daar ook op concentreerde. Ze haalde even diep adem die ze dan weer liet ontsnappen en klemde haar kaken weer op elkaar. Ze keek even naar hoe hij zijn blouse uitdeed en een zacht lachje kwam van haar lippen af bij een wat flauwe gedachte, al was ze er snel weer bij met haar gedachten en keek naar hem. Ze zag hem veranderen en op haar afrennen met twee andere leeuwen die ook opeens opdoken. "Cheaty bastard," klonk er van haar lippen en keek over haar schouder heen toen hij achter haar aanviel en spande haar spieren aan in haar buikstreek zodat ze niets van de beet voelde. Voor de andere wolven hier waren mepte ze de leeuw, of evan, of whatever, op zijn neus en met haar ellebogen in zijn oogkassen om de greep te verzwakken en op te springen uit zijn greep. "I don't like oversized cats," murmelde ze en keek naar de twee andere leeuwen die ze nu vlotjes ontweek en tegen een boom liet aan knallen, ze zou middernacht nog niet eens halen als het zo verder ging, met moeite hield ze dit nog een halfuur vol.
|
|
|
Halo
Aug 31, 2014 21:12:17 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 31, 2014 21:12:17 GMT
Evan Garthers De drie leeuwen sprongen weer weg, de een had zich van de boom afgezet, de andere kwam netjes op de grond neer en Evan had haar los gelaten. Hij veranderde terug, de leeuwen verdwenen waarna hij zijn lippen af likte en het bloed onder zijn lip met zijn duim wegveegde. Zijn ogen sloten zich even waarna hij zachtjes lachte. Hij keek vanuit zijn ooghoeken naar Ansley die enkel knikte en omhoog sprong om in de bomen te verdwijnen. "If you want to survive, you need to focus on everything at once. Balance your attention," klonk Evan kalm, hij haalde een hand door zijn haren heen om alles netjes te leggen. "By the way.. I'm not a 'cheaty bastard' what the fuck is that for language anyway? In our world, you fight to survive, so you better start fighting."
|
|
|
Halo
Aug 31, 2014 21:39:02 GMT
Post by Sara Gather on Aug 31, 2014 21:39:02 GMT
Sara Gather
Ze legde een hand in haar zij om deze ook weer te kunnen helen en volgde het geluid van Ansley door de bladeren heen, snoof zijn geur op zodat ze wist waar hij was en liet haar ogen op Evan rusten. Ze haalde weer een paar keer diep adem en liet haar zij los toen deze weer redelijk geheeld was. "Well, I'm trying alread, you can't expect from a 1 year old newbie to do everything perfectly," klonk ze nu ook en lette weer op haar omgeving, op de aanwezigheid van Evan, van Ansley. Zorgde dat ze niets mistte van hen, van wat ze deden, van wat ze dachten. Ze zou het wel overleven uiteindelijk, dat hoopte ze toch te bereiken.
|
|
|
Halo
Aug 31, 2014 21:52:23 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 31, 2014 21:52:23 GMT
Evan Garthers "More like less than 24 hours. But I can expect you to be better than this. Especially since you wanted to become partners with me. That means you atleast have some skills in you, but I don't see fucking anything," zijn ogen gloeiden meer op zodat de wind veranderde, in plaats van windstil begon het ongelofelijk te waaien waardoor de geuren door elkaar heen gingen, Ansley en Evan konden alles nog makkelijk bepalen maar voor een nieuweling kon dat lastig zijn. Dat was gunstig, Ansley bewoog snel door de bomen heen waardoor je haast niks zag gebeuren, zeker met de wind nu. De man viel haar van voren aan, waardoor Evan opeens verdween en haar aan haar linkerflank aanviel.
|
|
|
Halo
Sept 1, 2014 2:30:15 GMT
Post by Sara Gather on Sept 1, 2014 2:30:15 GMT
Sara Gather
"Oh come on," murmelde ze op zijn woorden en slaakte een diepe zucht. "I think I like you less and less these days," ze haalde haar schouders weer op en ging wat steviger op haar voeten staan bij de wind, ze kon de geuren niet meer bepalen, en het geluid ook niet meer, dus moest ze op haar zicht vertrouwen. Ze keek scherp overal heen en keek naar Ansley die van voor kwam en uit haar ooghoeken naar Evan die in haar flank aanviel. "Fuck no," klonk er van haar lippen en sprong weer op toen beide dicht genoeg waren en zette haar voet op Evans hoofd om die tegen die van Ansley te rammen. Ze kwam terug op haar voeten terecht op de grond en hield zich al klaar voor een eventuele nieuwe aanval van hun, of van hun dieren die opeens konden verschijnen.
|
|
|
Halo
Sept 1, 2014 8:09:33 GMT
Post by Mary-Anne Rogers on Sept 1, 2014 8:09:33 GMT
Evan Garthers Bij de trap die tegen zijn hoofd kwam gromde hij, maar ze waren beide haar te snel af door hun val te breken en te verdwijnen door de snelheid die ze renden. Evan wist in een boom te springen en Ansley kwam op de grond te zitten op een knie terwijl hij afremde. Hij wist een lachje uit te stoten met deze training, maar Evan vond er niks grappigs aan. Hij ging op zijn hurken op de tak zitten en bekeek de plek even. De wind stond nog altijd hevig, maar de bladeren beschermden hem nog prima. Voor nu liet hij het maar aan Ansley over, hij zou wel zien wanneer hij er weer bij sprong, daarnaast wilde hij ook eens zien wat de man zou doen wanneer hij alleen tegenover een nieuweling stond. Zijn verhalen waren altijd sterk geweest, maar woorden bewezen niet altijd alles. Ansley ging recht op staan, kraakte zijn knokkels even en bekeek zijn handen, ze zagen er wat beschadigd uit door alle keren dat hij moest afremmen of ergens zich afzette, maar het kon altijd veel erger. Zijn handen waren nog niet aan het bloeden, dus zo erg kon het niet zijn. Hij keek dan op naar Sara en wachtte rustig af.
|
|