|
Post by Sara Gather on Aug 17, 2013 19:45:46 GMT
Ze bleef tegen hem aanliggen en keek weer van de regen weg. Ze kroop dichter tegen zijn lichaam aan en sloot haar ogen weer eventjes. Ze verstopte haar gezicht weer tegen zijn borst aan en haalde langzaam en voorzichtig adem. "I-ik wil eventjes ergens heen.." Fluisterde ze nu toch zachtjes. Meestal ging ze er enkel 's ochtends op zondag heen om een klein simpel gebedje op te zeggen, daar bleef het dan ook bij, ze was niet zwaar gelovig, ze was ook niet iemand die zei dat alles flauwekul was, ze zat er wat tussen in. Het kon en het kon ook niet zo zijn. Punt. Ze keek weer naar hem en veegde voorzichtig wat tranen weg. Ze wilde nu gewoon eventjes naar haar Leila toe.
|
|
|
Post by joshua on Aug 17, 2013 19:50:09 GMT
Hij keek naar haar en slikte even voor een moment, en knikte toen.'' vind je het goed als ik even met je mee ga meisje? gewoon om je even een beetje te beschermen?'' vroeg hij rustig en keek haar aan.'' ik zal je met rust laten later als je even een moment alleen wilt.. Ik wil gewoon niet dat er nu weer wat met je gaat gebeuren.'' sprak hij eerlijk en keek naar haar. Het liefste zocht hij nu haar gedachten af, maar deed het niet. Vond hij niet eerlijk voor haar en daarom deed hij het dan ook niet.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 17, 2013 19:58:51 GMT
Ze keek hem aan en knikte. "Je mag best mee gaan." Zei ze zachtjes tegen hem en kroop voorzichtig uit zijn armen en stond ook rustig op nu. Ze wilde gewoon even heel graag naar haar dochtertje. Ze wreef even over haar armen en zuchtte. Ze veegde de laatste tranen van haar gezicht en keek hem dan weer rustig aan. "Dan laat ik je ook even het mooiste plekje op het eiland zien.." Zei ze zachtjes en nam nu voorzichtig zijn hand vast en trok hem al een beetje voorzichtig mee.
|
|
|
Post by joshua on Aug 17, 2013 20:09:56 GMT
Hij stond rustig op en knikte even terwijl hij rustig begon te lopen. Het was nog een beetje aan het miezeren momenteel, iets wat misschien in hun voordeel was. Zeker omdat het hier vrij bosachtig was. Hij knikte even.'' dat zou ik graag willen zien, mijn lief.'' sprak hij rustig en begon te lopen, afwachtend waar zj hem heen zou brengen.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 17, 2013 20:19:15 GMT
Ze rekte zich nog eventjes uit en trok hem zachtjes de hut uit, de miezer regen in en trok hem verder aan zijn hand. Ze liep vlotjes richting het bloemenveld, waar midden in het veld een kruis stond met de naam van haar dochtertje, en de geboorte datum wat ook meteen haar sterfdatum was. Ze vertraagde haar pas ietsjes zodra ze verder het bloemenveld op liep en keek naar de bloemen die rond haar graf groeiden. Ze glimlachte, het bleef een prachtig zicht.
|
|
|
Post by joshua on Aug 17, 2013 20:22:57 GMT
Hij liep zelf ook vlot met haar mee en keek naar het grafje en slikte even en keek naar haar. Dit wist hij niet.. Hij slikte even en sloeg een arm om haar heen.'' Dit is een prachtige plek..'' sprak hij rustig en keek naar alles voor een moment. Hij voelde de ziel die hier aanwezig was, een ziel die aan het ronddolen was, tot het rust kon vinden. Hij zuchtte even en keek even naar de ziel die hij opmerkte, en nam het in zijn gedachte mee naar boven. Als ze haar dochtertje nog terug wou, kon hij dat regelen, maar ze moest het zelf willen.'' Zou je.. Zou je haar terug willen.. Het is misschien een vreemde vraag, maar ik kan het doen..'' sprak hij en slikte even voor een moment, en keek haar even aan, terwijl hij een arm om haar heen liet.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 17, 2013 20:32:07 GMT
Ze keek naar het graf en liep langzaam dichterbij. "Dat is het inderdaad." Zei ze zachtjes op zijn woorden en ging aan het graf te zitten en keek er rustig naar. Ze keek hem rustig aan toen hij weer begon te praten en haar ogen werden groot. Haar dochtertje terug? Haar meisje? Ze slikte eventjes. "Z.. Zou je dat werkelijk kunnen?" Vroeg ze zachtjes aan hem en keek hem aan. "Ik zou graag mijn dochtertje terug willen.." Zei ze nu ook zachtjes gewoon
|
|
|
Post by joshua on Aug 17, 2013 20:38:31 GMT
Hij keek naar haar en liep dcihterbij Hij knikte even en keek haar aan.'' Ik kan dat doen, met een volle maan, alleen niet haar huidige leeftijd.'' sprak hij en keek haar aan.'' dan zal ik haar weer in je armen kunnen leggen.'' sprak hij rustig en keek haar aan.'' je moet alleen een ding weten.. Ik kan geen melk tevoorschijn halen, dat zal je wel zelf aan moeten maken om haar te voeden..'' sprak hij rustig en keek haar aan.'' Ik wil het voor je doen... Om je die zoneestralen in je leven terug te kunnen geven, want je mist haar, en dat merk ik aan je..'' sprak hij en ging voor haar staan, en wreef over haar schouders.'' De volgende volle maan is met 2 weken, kun je me die tijd geven?'' vroeg hij rustig en keek haar aan.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 17, 2013 20:49:03 GMT
Ze bleef zitten aan het graf van haar dochtertje en met zijn woorden sprongen er weer tranen in haar ogen, van geluk dit keer. Ze sprong op en vloog hem direct om de hals. Ze knikte enkel op zijn laatste vraag. Zolang kon ze wel wachten, en ze keek er vreselijk erg naar uit. Ze wist welke vruchten ze hier vond en welke vitaminen erin waren, in het oude gebouw had ze zelfs nog poedermelk zien liggen. Ze knuffelde hem stevig. "Dankje." Fluisterde ze liefjes. "Dank je dat je dat wilt doen.." Fluisterde ze weer zacht. "Ik hou van je." Fluisterde ze nu weer en haalde diep adem. Nu wilde ze ergens graag gedekt worden, door hem. In wolven vorm dan, anders moest ze nog 9 maand wachten. Ze glimlachte weer klein en waterig en legde haar hoofd zacht op zijn schouder. "Zou je haar als de jouwe willen beschouwen?" Vroeg ze nu ergens toch voorzichtig.
|
|
|
Post by joshua on Aug 17, 2013 20:56:09 GMT
Hij voelde hoe ze hem om de nek vloog en hij glimlachte even terwijl hij haar terug knuffelde en keek haar aan.'' Ik doe het graag.'' Sprak hij rustig en streek zacht over haar rug heen en zuchtte even een beetje opgelucht, blij dat ze hier wel blij mee kon zijn.'' Ik houd ook van jou meisje, en natuurlijk zal ik gewoon voor haar de vader zijn die ze nodig heeft, dat beloof ik je, voor altijd zal ze mij als vader hebben, en jou als geweldig liefhebbende moeder.'' sprak hij rustig en glimlachte even terwijl hij zijn lippen even zacht op de hare drukte.'' Speodig zal je haar terug hebben, mijn meisje. Ik zal gaan tarten met de wetten van de dood, maar dat heb ik over voor jou.''
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 17, 2013 21:05:44 GMT
Ze glimlachte kleintjes en bleef nu tegen hem aan staan met een glimlach. "Al wil ik dan wel zeker een kindje van jou ooit, of pups.. Wat je ook het liefste hebt." Zei ze zachtjes tegen hem en zoende hem even liefjes mee. Op zijn laatste woorden keek ze hem wel aan en de glimlach verdween. "Ik wil niet dat je er door in de problemen komt Khajit.." Fluisterde ze zachtjes en keek hem in de ogen. "Ik wil haar graag terug, maar ik wil niet dat je er door in de problemen komt.." Zei ze weer zacht en legde haar hand op zijn borst. Ze wilde werkelijk een kleintje van hem, of het nu mens of dier was, dat maakte haar vrij weinig uit, zolang ze maar een nakomeling van hem had
|
|
|
Post by joshua on Aug 17, 2013 21:09:17 GMT
hij keek haar aan en knikte.'' het leifste een kindje lieverd.'' sprak hij rustig en keek haar aan.'' Dat heb ik het liefste. Die kunnen onze krachten ook erven.'' sprak hij rustig en keen haar aan voor een moment.'' ik kom er niet mee in de problemen. Het is een neutrale keuze. Het tarten met de wetten van de dood is slecht, maar daarintegen maak ik iemand gelukkig, en dat is een goede daad. MEt mij zal niets gebeuren, zoalng jij gelukkig bent. Onze liefde is al een goede daad. iets goeds..'' sprak hij rustig en streek even door haar haren heen.'' Er zal dus niets met mij gebeuren, mijn lief.''
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 17, 2013 21:16:15 GMT
Ze luisterde naar hem en glimlachte kleintjes. "Een kindje dan." Fluisterde ze zachtjes en haalde langzaam adem. Ze was weer rustiger toen hij zei dat er niets ging gebeuren met hem en knikte. "Oké, dat is goed.." Fluisterde ze en kroop weer tegen hem aan. Ze keek naar het grafje en haalde diep adem. Haar baby'tje, na die jaren binnenkort weer in haar armen. Ze glimlachte weer bij die gedachte. "Ik kan niet wachten.." Fluisterde ze en duwde een kusje op zijn lippen. "En je moet maar zeggen wanneer je zelf een kindje wilt, een eigen kindje."
|
|
|
Post by joshua on Aug 17, 2013 21:19:27 GMT
Hij keek naar haar en glimlachte even voor een moment. Hij was blij haar nu zo weer te zien, en keek naar de bloemen, en liet er een struik bij groeien, een struik waar allemaal kleine hartjes aan groeiden, een dicentra. Hij keek ernaar.'' Een dicentra, ik vind die plant er voor nu heel mooi bij staan.'' Sprak hij rustig en keek naar haar.'' en ons kindje meisje, komt op het moment als jij er ook klaar voor bent. Als jij een kleintje wilt, dan ben jij degene nog altijd die het aan geeft. Want jij moet het dragen.'' Sprak hij rustig en streek even met een duim langs haar wang.'' Zolang we maar samen zijn, dat telt al heel erg veel.''
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 17, 2013 21:25:53 GMT
Ze glimlachte kleintjes en keek naar de struik die hij erbij liet groeien. "Hij is mooi." Zei ze zachtjes tegen hem en glimlachte weer eventjes. Ze luisterde naar zijn volgende woorden en knikte. Ze was er eigenlijk al wel klaar voor, maar ze wilde het niet meteen vragen aan hem ook niet, ze wilde toch een beetje wachten tot ze elkaar beter kende. Tot Leila enkele jaren zou zijn. Tot ze meer als genoeg voedsel konden kweken en hadden. Ze geeuwde even en keek rond. Ergens begonnen haar hormonen al op te spelen enkel aan de gedachten eraan, enkel haar hormonen van haar beesten leven. Dus de dieren in haar die wilden gedekt worden.. haar eigen lichaam had de nood er niet aan, maar de beesten in zich wel..
|
|