|
Post by Isabelle Moi on Aug 13, 2013 12:43:05 GMT
"Denk niet meteen het slechtste," zuchtte ze zachtjes. "Ze hebben ons niet gezien, echt niet," sprak ze glimlachend. "Dan duurt het wat langer, nou en. We hebben hier binnen alles wat we nodig hebben. Ze vinden ons echt niet," sprak ze tegen hem. "We zijn veilig dus je kunt er net zo goed even naar laten kijken." Ze liep rustig door naar de eetzaal waar het eten ondertussen al op tafel stond en de hele kamer vulde met zijn geur. "Ga zitten en eet wat," glimlachte ze waarna ze zelf ook ging zitten.
|
|
|
Post by joshua on Aug 13, 2013 20:57:38 GMT
Hij slikte en zei maar even niets meer. Hij liep geluidloos achter haar aan met zijn kleine broertje doodsbang op zijn arm, en ging dan ook rustig zitten aan de tafel en zette hem op zijn schoot. De stoel voelde zo goed.. Hij kende natuurlijk niet veel anders meer bijna dan de houten vloer waar hij op zat en sliep. Zijn zusjes keken verbaasd naar het eten en durfde niets te pakken, keken wat angstig naar hun broer, alsof hij het maar moest zeggen of ze wat mochten, maar hij knikte enkel, al hoefde hij zelf niets. Hij werd gewoon misselijk van de geur momenteel, hij was het geen eens meer gewend.
|
|
|
Post by Isabelle Moi on Aug 13, 2013 21:20:24 GMT
Dit eten had ze gemist, na 2 dagen al, laat staan zij. Ze schepte wat te eten op en bleef netjes en rustig eten, al zou ze het liefste meteen alles naar binnen gooien. Ze was bang, ookal had ze dat niet laten merken aan Joshua zodat hij gewoon mee was gegaan. Ze was bang voor wat er komen ging. Vond Brayden hen? En als hij hen vond dan zouden ze verschrikkelijk gemarteld worden. Zij zou de schuld op zich nemen maar ze hoopte dat het niet zover zou komen. Was Brayden hen op dit moment ook aan het zoeken?
|
|
|
Post by joshua on Aug 13, 2013 21:26:15 GMT
Hij slikte en zag hoe zijn zusjes voorzichtig iets pakte nu, maar echt op iedereen lette of diegene niet boos werd. Hij pakte voor zijn broertje een klein stukje kip, en voerde hem dat rustig, maar stak niets ervan in zijn eigen mond. Geen honger zou je het kunnen noemen, maar toch ook weer wel. Maar nu zou hij in ieder geval niets eten. De geur maakte hem helemaal misselijk, hij had het een half jaar niet gehad, en zijn broertje schrokte elk stukje bijna weer naar binnen, iedere keer weer. Hij slikte even voor een moment en keek haar aan. Brayden was inmiddels de stad aan het uitkammen, hield mensen aan of die misschien zijn 'vrienden' Had gezien, maar het bleef geluidsloos . Hij zuchtte even voor een moment. Hij moest zijn slaven meenemen.. Zijn 175 goudstukken verdienen.
|
|
|
Post by Isabelle Moi on Aug 13, 2013 21:35:27 GMT
"Het is je niet verplicht maar je mag wel eten hoor," sprak ze zachtjes tegen Joshua. Ze keek kort naar hen allen en glimlachte. Ze had het tot nu toe erg naar haar zin bij haar tante maar ze had niks anders verwacht. De komende tijd moesten ze allen voorzichtig zijn. Niks van zich laten horen en ook haar tante moest oppassen. Anders kreeg ze zo een kogel door haar hoofd. Ze nam een slok van haar drinken en at daarna weer verder van haar eten.
|
|
|
Post by joshua on Aug 14, 2013 2:36:40 GMT
Joshua knikte enkel maar voerde alleen zijn broertje nog het stukje kip, die alleen maar keek of hij nog een stukje mocht hebben, en Joshua pakte ook nog een stukje, omdat het toch zijn kleine broertje was, Hij was niet belangrijk. Zijn zusjes waren echt goed aan het eten nu, nu ze merkte dat ze gewoon konden eten. Maar hij at niets. Hij had geen zin erin, en de geuren maakte hem misselijk, iets wat niet veel voorkomend was bij Joshua. Hij voelde het brandmerk op zijn wang gloeien en prikken, ook iets waar de jongeman helemaal niets van aantrok, Hij was altijd al zo ingesteld, als zijn familie en vrienden maar gelukkig waren, dan was hij ook gelukkig. Hij verzonk een beetje in gedachten over Brayden. Misschien moest hij zich op offeren zodat hun allemaal vrij uit konden gaan, Dat Brayden hem alsnog kon verkopen.
|
|
|
Post by Isabelle Moi on Aug 14, 2013 8:11:15 GMT
Ze schudde korrlt haar hoofd. Wat moest ze met hem aan? Hij merkte vanzelf dat hij alleen maar meer honger kreeg en dat hij wel moest eten. Ze zuchtte kort en dwaalde met haar gedachten af. Als ze niet ontsnapt waren lag zij nu waarschijnlijk met een man in bed. Of het nu Brayden, die Gerald of een onbekende man was geweest, het was allemaal even erg. Ze zou ook niet tegengestribbeld hebben omdat ze bang was en daarom zou het allemaal nog erger geweest zijn. Ze was nu blij, blij dat ze ontsnapt waren.
|
|
|
Post by joshua on Aug 14, 2013 10:10:04 GMT
Hij zuchtte even en keek even kort om zich heen. Hij stond toen op en zette zijn kleine broertje op de stoel neer." Isabelle, ik ga me op offeren voor jullie." Sprak hij nu doelbewust en keek haar aan." Ik wil dat jullie gelukkig kunnen leven, en anders gaat het niet lukken ben ik bang." Hij aaide zijn broertje over zijn hoofd heen die de kip zelf verder op at, en Joshua wachtte al niet eens meer op antwoord, draaide zijn rug toe en liep in de richting van de deur.
|
|
|
Post by Isabelle Moi on Aug 14, 2013 10:27:38 GMT
"Dat denk ik niet," sprak ze zachtjes. "Je blijft gewoon hier," sprak ze toen wat harder. Ze stond op en liep toen verder achter hem aan. Ze greep zijn hand vast zodat hij stil moest blijven staan en keek hem aan. "Denk je dat hij dan niet verder gaat met naar ons zoeken? Je hebt alleen jezelf er mee, je word waarschijnlijk zo erg gemarteld dat je nog net blijft leven en dan? Hij verkoopt je zodat je niet in de weg loopt en gaat dan verder naar ons zoeken," sprak ze tegen hem. "Je kunt beter hier blijven dan daar," zuchtte ze.
|
|
|
Post by joshua on Aug 14, 2013 15:32:11 GMT
Hij draaide zich naar haar toe en keek haar aan voor een moment. Hij slikte even en luisterde naar haar woorden.'' beter ik gemarteld dan julli.'' sprak hij enkel en keek haar aan, terwijl zijn ogen overduidelijk rood waren, maar hij zich zelfs nu nog sterk probeerde te houden voor zijn broertje en zusjes, maar ook voor haar eigenlijk. HIj keek naar haar en kwam dichterbij voor een moment.''Ik wil je niet verliezen.. Maar ik kan hier ook niet blijven.'' sprak hij en drukte nu toch kort en zacht zijn lippen op de hare, maar schrok, waardoor hij ze eraf haalde. Misschien was hij inmiddels wel te close.. Hij was een slaaf, zij een edele, en die rang zou nooit meer veranderen.
|
|
|
Post by Isabelle Moi on Aug 14, 2013 15:45:30 GMT
"Stom toch eens met dat allemaal te zeggen," sprak ze zachtjes. "Denk eens een keer aan je zelf en niet aan iemand anders." Ze keek kort naar hem en glimlachte. Wat ze met de zoen aanmoest wist ze niet en ze keek dus ook alleen maar verbaasd. Ze was nog nooit buiten geweest en had dus nooit veienden gehad, laat staan een vriendje. Ze slikte kort en keek hem aan. "Blijf nu gewoon even hier," sprak ze zachtjes.
|
|
|
Post by joshua on Aug 14, 2013 15:52:24 GMT
hij keek naar haar en zuchtte even. Misschien dooordat ze wat seksueels met elkaar hadden gedaan, had hij gevoelens voor haar gekregen, maar of het wederzijds is, wist hij niet. Hij keek naar haar en pakte haar handen even voor een moment vast en wreef erover.'' ik .. ik.. ik denk dat ik je leuk vind meisje, te leuk..'' sprak hij nu ook maar direct eerlijk, en keek haar aan.'' Ik zal blijven.. Maar vor mijn familie, en voor jou, oke?'' sprak hij rustig en voelde nu zijn maag alsnog knorren voor een moment, maar daar zou hij straks wel voor gaan zorgen. Honger gevoel had hij niet echt meer doordat hij gewend was aan weinig tot geen eten, en dat zag je ook aan zijn lichaam, wat je nu niet door het vod goed zag, maar hij was broodmager.
|
|
|
Post by Isabelle Moi on Aug 14, 2013 16:00:48 GMT
Ze slikte kort en keek hem aan. "We kennen elkaar pas net 2 dagen," sprak ze zachtjes. "En ik heb voor Brayden niemand anders buiten huis ontmoet. "Ik kende niemand," sprak ze zachtjes. "Ik ben dit echt niet gewend," sprak ze al die tijd nog zachtjes, zodat niemand hen in de kamer kon verstaan. "Misschien later, maar nu ben ik er nog niet klaar voor," sprak ze vol medeleven tegen hem. "Mooi." Ze hoorde zijn maag knorren en keek hem aan. "Eet anders een stukje kip, maar niks eten is ook slecht, vooral na zo'n lange tijd." Straks zou ze hem in de kleren van haar oom zien waarschijnlijk, die was toch bijna even groot. Dan zou ze goed kunnen zien hoe mager hij was.
|
|
|
Post by joshua on Aug 14, 2013 16:07:19 GMT
hij slikete even en keek haar aan.'' ik weet het, maar door het moment wat ik heb gedeeld met jou.. het voelde zo mooi.. en sindsdien.. tsja, laat maar..'' Sprak hij enkel en draaide zijn hoofd even een beetje weg, voor hij haar weer aan keek.'' ik zal op je wachten isabelle..'' sprak hij enkel en keek haar nog altijd aan, al zat er nu pijn in zijn ogen, en kon hij haast wel janken op dit moment, met wat hij voelde. Hij knikte en liep terug naar de tafel, en pakte even een klein stukje kip, wat hij in zijn mond stak, en je zag zijn blik veranderen, de honger kwam op, en hij begon nu op te scheppen, en het behoorlijk naar binnen te schrokken, en vlug te eten. Hij maakte genietende geluiden, en zat al vrij snel ook vol, waarna hij zich nog misselijker voelde dan zo straks.
|
|
|
Post by Isabelle Moi on Aug 14, 2013 16:12:48 GMT
"Sorry," sprak ze zachtjes. Ze keek toch wat verbaasd. Dat was de eerste keer dat ze elkaar hadden gezien. Ze ging er maar geen vragen over stellen want dat ging hem nog verdrietiger maken dan hij nu al was. Ze zag het aan hem, hij was verdrietig. Begrijpelijk ook. Zij zou ook niet bepaald blij zijn als iemand haar afwees. Ze liep ook terug naar de tafel en ging daar weer zitten. Dadelijk gingen ze in bad, wat had ze daar een behoefte aan. Ze had het maar 2 dagen niet gehad maar het voelde veel langer. Ze had het op het schip echt niet lang vol gehouden. Ze glimlachte even en keek naar Joshua. Zie je wel, hij had wel honger.
|
|