|
Post by Anakin Blackwood on Jun 22, 2013 9:36:56 GMT
Jonathan Zenker
Hij glimlachte nog even en luisterde dan naar de woorden van Larissa en gaf een knikje. "Zolang jullie maar voorzichtig zijn en niets uithalen." Zei hij rustig tegen hen en glimlachte weer even. "En niet te ver weg afdwalen." Zei hij rustig en staarde eigenlijk een beetje voor zich uit, hij kon hen toch niet zien.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 22, 2013 15:37:11 GMT
Quenya
Ze keek naar de meiden die nu hun vader even om de nek vlogen, en verongeluk de thee omstootte." Papa, oh sorry papa!" sprak Serena direct omdat het niet haar bedoeling was geweest, ze was gewoon ontzettend blij dat ze weg mocht met de andere kinderen die hier leefde in het dorp. Quenya stond ook al op om een doekje te grijpen, al had het meeste kwaad zich al geschied natuurlijk.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 22, 2013 17:53:49 GMT
Jonathan Zenker
Hij hoorde de meiden wel op hem afkomen en voelde kort daarna een brandende pijn over zijn schoot gaan, maar het kon hem weinig schelen. Het deed wel pijn. "Het maakt niet uit." Zei hij zacht tegen hen en glimlachte flauwtjes. Het deed echt pijn. Hij haalde diep adem en bleef rustig, hij zette de plaat voorzichtig even op het bed en tastte zijn benen een beetje af om te zoeken waar het het ergste was, het was niet zo erg. Het was wel gloeiend heet.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 23, 2013 9:35:59 GMT
Quenya
Ze bleef even glimlachen en keek naar de meiden." Ga maar lekker spelen, dan eten mama en papa zo jullie lekkere ontbijtje op." Sprak ze rustig naar haar kinderen uit en glimlachte even terwijl ze allebeide nog even een kus op het voorhoofd drukte, even als de andere en het klonk vrij snel en hard aangezien ze eigenlijk allemaal achter elkaar aan rende, naar buiten heen. Quenya lachte nog even en keek toen naar Jonathan, en zuchtte." Gaat het?" Sprak ze even en keek naar hem." De meiden deden het volgens mij niet expres."
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 23, 2013 10:07:53 GMT
Jonathan Zenker
Hij bleef rustig zitten en verbeet de pijn een beetje, het was niet heel erg. Hij heeft erger gekend, meer pijn gevoeld dan dat. "Het gaat wel, het is niet zo heel erg." Zei hij zacht tegen haar toen de kinderen wegwaren en stond voorzichtig op. "Ik weet wel dat ze dat niet expres deden, het is ook niet erg." Zei hij zacht tegen haar en keek even haar richting uit met een flauwe glimlach. "Wil je toch even kijken, het is echt gloeiendheet." Zei hij rustig tegen haar, hij wist niet of hij nu verbrand was of niet. Hij voelde er amper nog wat in, en dat kon dus weinig goeds betekenen.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 23, 2013 10:18:19 GMT
Quenya
Ze zuchtte even." Nee, ze deden het ook niet expres, ze waren gewoon ontzettend enthousiast." Sprak ze rustig en streek even over zijn wang voor een moment en knikte even." Ik zal kijken lief." Sprak ze rustig en haalde even rustig zijn broek omhoog en keek even naar de plek." Het is wel verbrand.." Sprak ze en keek naar hem terwijl ze haar hand er rustig op zette en de wond begon te genezen, waar ze duidelijk niet veel kracht voor had, ze begon de wond bij haarzelf te plaatsen, maar in de vorm van een snee, die vrijwel direct begon te bloeden, maar zijn wond heelde, en daar ging het haar alleen maar om.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 23, 2013 10:18:59 GMT
Quenya
Ze zuchtte even." Nee, ze deden het ook niet expres, ze waren gewoon ontzettend enthousiast." Sprak ze rustig en streek even over zijn wang voor een moment en knikte even." Ik zal kijken lief." Sprak ze rustig en haalde even rustig zijn broek omhoog en keek even naar de plek." Het is wel verbrand.." Sprak ze en keek naar hem terwijl ze haar hand er rustig op zette en de wond begon te genezen, waar ze duidelijk niet veel kracht voor had, ze begon de wond bij haarzelf te plaatsen, maar in de vorm van een snee, die vrijwel direct begon te bloeden, maar zijn wond heelde, en daar ging het haar alleen maar om.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 23, 2013 13:46:47 GMT
Jonathan Zenker
Hij zuchtte en knikte even. "Zoalng het niet heel erg is." Zei hij zacht tegen haar en drukte zijn lippen op haar wang. Toen hij voelde wat ze deed duwde hij haar zacht weg. "Niet doen, ik wil dat het natuurlijk heelt. Je bent nog zwak." Zei hij zacht en ging weer zitten en nam haar voorzichtig vast. "Ik wil niet dat je dat doet."
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 23, 2013 15:08:08 GMT
Quenya
Ze keek naar hem en zuchtte even terwijl ze maar op hield Ze voelde het bloed over haar jurk, maar dat kon haar niets schelen." Ik wil je graag niet gewond zien liefje." Sprak ze en ging maar even zitten weer naast hem op het bed." Nu hebben we wel tijd voor ons zelf." Sprak ze rustig en gaf hem zachtjes een kus op zijn lippen en ze trok zelf haar jurk maar even uit en ging bloot tegen hem aanliggen, zodat hij gewoon haar lichaam even kon aanvoelen.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 23, 2013 17:03:34 GMT
Jonathan Zenker
Hij hoorde haar woorden aan. "k red me wel, jij moet aansterken." Zei hij rustig tegen haar en hoorde haar woorden er na. Hij glimlachte een beetje en voelde haar kus. Hij streek over haar rug en voelde dat ze al naakt was. "Hmm, zouden we niet eerst dat ontbijtje opeten van de kinderen, ze hebben er moeite voor gedaan." Zei hij zacht tegen haar en zocht haar lippen even op en drukte de zijne er op. Hij glimlachte dan weer even voorzichtig en streek verder langs haar lichaam en voelde wat vochtige op haar huid. Hij streek het over zijn vingers en bracht die dan naar zijn neus en mond. Bloed. "Je bloed." Zei hij zacht tegen haar en keek haar richting uit.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 23, 2013 19:25:22 GMT
Quenya
Ze keek naar hem en glimlachte even." Ik wou nu ook nog niet liefje, ik dacht alleen dat jij het misschien prettiger vond om me zo te voelen." Sprak ze rustig en ontving zijn kus rustig terwijl ze daarna kort een hand door haar eigen haren heen haalde. Toen hij het had over dat ze bloedde, zuchtte ze." De laatste tijd zijn mijn heelkrachten niet zoals ze waren. Ik veroorzaakt bij mezelf ook wonden. Vooral als ik zwakker ben." sprak ze rustig en glimlachte nog en ging dan even naast hem zitten en zette het dienblad rustig weer bij hen neer." Moet ij je even helpen, liefje?" vroeg ze nu maar aangezien ze niet wou dat er nu nog iets gebeurde.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 23, 2013 20:09:10 GMT
Jonathan Zenker
Hij luisterde naar haar en glimlachte klein. "Dat heb je dan goed gedacht." Zei hij zacht tegen haar en streek weer voorzichtig over haar rug en heelde nu zelf haar wond. "Beloof me dat je niemand meer heelt tot je weer aangesterkt bent Quenya, ik wil je niet weer kwijt. Ik wil je terug zien als ik mijn zicht terug krijg." Zei hij zacht tegen haar en knikte bij de vraag of ze moest helpen. "Graag, ik heb geen idee wat ze allemaal gebracht hebben." Zei hij zacht tegen haar. Hij wilde echt graag zijn zicht terug, hij wilde haar weer zien. Nu moest hij het met zijn handen aanvoelen. Hij streek weer voorzichtig over haar heup en glimlachte voorzichtig.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 23, 2013 20:40:36 GMT
Quenya
Ze keek naar hem en glimlachte even en drukte zacht een kus op zijn lippen." Lieverd, ik lig echt niet van vandaag tot morgen in een kist hoor, wees maar niet bang." Sprak ze rustig en glimlachte even en pakte een stuk toast." Toast met kaas, iets aan de bruine kant." Sprak ze even en legde het broodje rustig in zijn hand neer en glimlachte weer terwijl ze toch even een beetje beter ging zitten en keek even naar haar broer die nog lag te slapen.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 23, 2013 20:49:52 GMT
Jonathan Zenker
Hij glimlachte klein. "Dat weet ik wel, maar dan nog." Zei hij zacht tegenhaar en keek rustig haar richting uit. "Als ik weer alles zie, wil ik dat jij er nog steeds prachtig uit ziet, en niet onder de wonden zit." Zei hij zacht tegen haar. "Het laatste beeld wat ik nu van jou heb gehad was dat je van hout was.." Zuchtte hij en liet het broodje in zijn hand plaatsen. Hij glimlachte even en nam er een hap van. "Het valt mee, je proeft niet dat het wat aangebakken is." Zei hij zacht tegen haar. "Zo meteen komt er iemand binnen en zien je zo naast mij zitten." Zei hij zachtjes.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 23, 2013 21:10:59 GMT
Quenya
ze zuchtte en keek naar hem terwijl ze even zuchtte en even glimlachte."Maar ik was vast mooi van hout niet waar?" Sprak ze grappend en gaf hem een plagend duwtje en nam zelf ook een broodje. Ze haalde haar schouders op en deed enkel de dekens over haarzelf heen, en knikte toen." Zo, en ze hebben lekker pech anders."
|
|