|
Post by Anakin Blackwood on Jul 9, 2013 20:35:00 GMT
Jonathan Zenker
Hij keek haar in de ogen en slikte toen ze er niet op reageerde. "Ik meen het Quenya, ik hou van je.." Zei hij zacht tegen haar en duwde een kusje op haar voorhoofd nadat ze de kinderen weer weglegde. "Rust maar even lieverd, dat zal je wel wat goed doen." Zei hij zorgzaam
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 9, 2013 20:43:11 GMT
Quenya
Ze keek even naar hem en voelde de kus op haar voorhoofd. ze zei nog niets en liep de kamer geluidsloos uit en ging de kamer in haar ze eerder sex hadden gehad en sloot de deur, die ze op slot deel en daarna op het bed ging liggen en ze langzaam aan begon te huilen. Hij had haar gekwetst dit keer, en ze kroop een beetje in elkaar, terwijl ze zachtjes begon te snikken en ze gewoon even helemaal alleen was, en haar hart gebroken voelde. Ze merkte wel dat ze zwanger was van hem inmiddels, maar de neiging dit kind ook te doden was groot.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 9, 2013 21:19:49 GMT
Jonathan Zenker
Hij wilde net zijn armen zacht om haar heen slaan toen ze opstond en de kamer uitliep. Ze geloofde hem niet, ze geloofde hem gewoon niet.. Hij keek haar na, zijn gezicht had een gebroken blik opstaan. Waarom geloofde ze hem niet? Hij bleef doodstil zitten op het bed en stond dan meteen weer op en hoorde haar huilen en snikken in de kamer waar ze eerder aan hun kindje hadden gewerkt. Hij ging zacht aan de deur staan. "Quenya?" Vroeg hij zachtjes. "Alsjeblieft, ik wil je niet als hoertje. Je bent mijn meisje, ik hou van je. Ik hou van je karakter. Als het moet hebben we langer als een jaar geen seks meer, kan ik het zo bewijzen? Kan ik je zo bewijzen dat ik van je hou?" Vroeg hij achter de deur aan haar. "Geloof me, alseblieft." Voegde hij er nog aan toe. "Quenya..." Zei hij nogmaals.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 9, 2013 21:33:54 GMT
Quenya
Ze keek naar de deur maar antwoordde verder niet door dat ze hem gewoon even niet geloofde. Ze wou alleen zijn, en onbewust was ze het kind al aan het doden door een woede van binnen. Ze slikte en antwoordde hem dan ook niet en bleef liggen en kroop onder de dekens. Ze voelde even een buikpijn en zuchtte even voor een moment.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 9, 2013 21:40:59 GMT
Jonathan Zenker
"Lieverd, toe." Zei hij zachtjes, smekend. Hij was bang, voor wat ze het kind nu misschien wel niet aandeed.. Als het er nog was.. Als ze het al niet had vermoord.. Hun laatste kindje. Iets in hem zei dat het al te laat was, dat het al dood was. "Ik hou echt van je, hoe kan ik het bewijzen.. Alsjeblieft. Laat het me bewijzen." Zei hij zacht aan de deur en slikte. Hij hoorde wel beweging in de kamer, maar hij kreeg geen antwoord.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 9, 2013 21:45:02 GMT
Quenya
Ze zuchtte." Ga weg, Jonathan, ik wil alleen zijn nu." Sprak ze met de tranen duidelijk aanwezig in haar stem. Ze slikte even en keek naar de deur en sloot nu haar ogen terwijl de tranen bleven stromen over haar wangen. Het kindje was inmiddels dood, Zou met haar plas morgen er gewoon uit komen. Ze zuchtte even en de tranen werden alleen maar erger, en de jonge tweeling leek het te voelen, want die begonnen in de andere kamer ook weer te huilen.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 9, 2013 23:01:37 GMT
Jonathan Zenker
Hij hoorde haar woorden, en dat deed hem pijn. Hij had haar gekwetst.. Ze hield nog wel van hem.. toch? Hij zakte zachtjes tegen de deur aan en bleef dan maar stil zitten. Wat als ze hun relatie nu verbrak? Hij zou niet meer in staat zijn ook nog maar iets te doen. Ze was zijn leven, ze was belangrijk. Er begonnen nu ook tranen uit zijn ogen te komen en hield zich dan maar stil. Hij werd bang dat ze hem zou dumpen nu, dat ze geen gevoelens meer had.. Dat er nooit een laatste kindje kwam. Dat laatste wist hij bijna zeker, doordat er een hevige steek van zijn buik naar zijn hart schoot, wat hem vreselijke pijn bezorgde. "Ik hou van je.." Fluisterde hij zachtjes tegen zichzelf dan maar, zij wilde het niet meer geloven. "Ik hou zo vreselijk veel van je.." Hij slikte en veegde zijn tranen wat weg en bleef zitten.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 10, 2013 5:48:32 GMT
Quenya
Ze keek naar de deur. Ja natuurlijk hield ze nog van hem, vreselijk veel zelfs, maar zijn opmerking had hem gekwetst, flink zelfs. Ze slikte en begon zachtjes nu te trillen, en dacht ze aan hun leven samen, hoe het begon.. Zij stapte op hem af en vervloekte hem toen. Ze raakte echt verliefd op hem, en hij echt op haar.. Maar zij was toen nog demon in opleiding, en nu.. Zou ze hem echt willen verliezen? ja ze was flink gekwetst, en haar woede van binnen had hun kindje al vermoord.. Maar als het moest zou ze die zo terug kunnen brengen, dat wist ze. Ze slikte even en stond nu op, liep naar de deur en opende die zachtjes. ze kroop tegen hem aan, maar zei nog niets, ze wachtte af.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 10, 2013 7:15:00 GMT
Jonathan Zenker
Hij bleef nog steeds rustig zitten en wachtte tot ze naar buiten kwam, Ze moest er een keer uitkomen. Hij staarde af en toe wat voor zich uit en dacht een beetje na. Het was zijn bedoeling niet geweest haar te kwetsen, dat was nooit de bedoeling. Hij slaakte een zucht en streek door zijn haren heen, hoorde nu wat beweging in de kamer en hoorde het slot van de deur gehaald worden. Niet veel later voelde hij hoe ze tegen hem aankroop waardoor hij niet twijfelde en haar meteen in zijn armen sloot
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 11, 2013 9:28:33 GMT
Quenya
Ze.voelde zijn armen om haar heen en kroop tegen hem aan. " Jonathan.. ik.. Ik.." Ze stopte haar woorden, Wist niet of ze ze wel wou zeggen. Het verlaten van hem, stond haar dichterbij dan het blijven bij haar. Ze slikte en sloot haar ogen even. Ze zei maar niets meer, ze wou vertrekken maar toch ook blijven, ze wist het niet.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 11, 2013 11:33:16 GMT
Jonathan Zenker
Hij hoorde dat ze wat probeerde te zeggen waardoor zijn greep om haar lichaam iets verstevigde. Hij wilde niet weten wat ze wou zeggen, hij wist dat het niets goed kon zijn. "Niets zeggen, alsjeblieft." Fluisterde hij. Hij was bang dat ze hem verliet. Hij voelde geen leven meer in haar buik, hun laatste kindje... Dat kwam er dus niet meer. Hij zag dus nooit een kind van zichzelf gewoon opgroeien wat hem een harde steek in zijn hart gaf. Dit bevestigde enkel dat ze hem wel zou verlaten. Pijn kwam in zijn ogen te staan, verdriet zag je nu duidelijk in zijn gezicht, ze mocht hem niet verlaten dat mocht ze niet doen.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 11, 2013 14:18:16 GMT
Quenya
Ze slikte en kroop toch een beetje tegen hem aan, al voelde ze wel dat hij pijn had, om alles, ze wist niet of ze het zelf allemaal kon dragen, dat wist ze gewoon niet. Een paar dagen geleden wou ze nog dolgraag met hem trouwen, maar vandaag leek zelfs dat niet hetgeen wat ze wou, integendeel zelfs, ze wou het helemaal niet. Ze wou hier weg, en de kinderen meenemen, naar Minas Tirith, En dan zelf haar taak als Demon te gaan voltooien. Ze voelde even helemaal niets meer voor Jonathan, Nou ja niets was een groot woord. Haar hart was gebroken door zijn opmerking van vandaag.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 11, 2013 14:30:54 GMT
Jonathan Zenker
Hij slikte en streek zacht over haar rug. Ze mocht niet weggaan, hij had het zo niet bedoeld. Helemaal niet. "Laat me alsjeblieft niet alleen.." Fluiserde hij zachtjes. "Ik hou van je, ik kan niet zonder je.." Zei hij zachtjes. Hij was echt bang en had veel pijn nu, hij wist dat ze hem ging verlaten. "Ik doe alles voor je, maar alsjeblieft. Ga niet weg. Het was niet mijn bedoeling je pijn te doen, helemaal niet. Ik wou je niet kwetsen, dat zou ik nooit doen. Het was echt mijn bedoeling niet." Zei hij voorzichtig en slikte weer moeizaam terwijl tranen over zijn wangen begonnen te rollen. En hun kinderen dan.. Hij had ze net allemaal weer terug samen met haar..
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 11, 2013 14:34:30 GMT
Quenya
Zijn aanrakingen voelde niet m,eer vertrouwd, en ze duwde hem nu even van haar af.'' Ik wil er over nadenken, jonathan.. Ik slaap vannacht hier, alleen.'' Sprak ze en liep weer weg, dezelfde kamer in, die ze weer op slot draaide, en vervolgens richting het bed liep en daar op ging zitten, en de tranen weg veegde. Ze had tiojd nodig, om even alleen te zijn en er over na te denken. Ze hoopte alleen maar dat hij haar die tijd wou en zou gunnen.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 11, 2013 14:49:00 GMT
Jonathan Zenker
Hij merkte dat ze niet eens op zijn aanraking reageerde, anders vond ze het fijn of lief. Nu niets.. Was het misschien dan toch voorbij. Hadden de goden dan eindelijk wat ze wilden? Dat ze niet gelukkig waren met elkaar. Hij voelde dat hij werd weggeduwd, waardoor zijn hart helemaal brak. Ze zou vannacht niet bij hem zijn, maar alleen. Hij voelde de pijn door zijn lichaam schieten. "Q-Quenya." Slikte hij met tranen in zijn ogen, maar ze liep de kamer in en draaide hem weer op slot. Hij sloeg zijn blik neer, keek naar zijn handen, zijn verlovingsring. Zijn verlovingsring van haar, na alles wat ze hadden meegemaakt, liet ze zich afstoten door één zin die hij verkeerd had gezegd. Eentje maar. Hij slikte en stond trillende recht. Met zijn vingers gleed hij even over de deur die ze op slot had gedaan en liep dan maar naar hun kamer toe. Hij kroop voorzichtig in het bed, dook onder de lakens en liet de tranen nu allemaal vallen, stortte helemaal in. Zij was het beetje dat hem recht hield, samen met hun kinderen en zijn zus, twee daar van zouden wegvallen. Ze zou hun kinderen niet zomaar achterlaten, die zou ze meenemen...
|
|