|
Post by Ireena Blackwood on Jul 11, 2013 14:58:22 GMT
Quenya
Ze slikte en kroop op het bed en deed de dekens over haar heen, terwijl ze naar het plafond staarde. Ze voelde zich verschrikkelijk, maar tegelijk bevrijd.. ze wist niet wat het was, en het voelde ergens goed, maar toch ook niet. Dennis, die in de andere kamer was, keek naar Jonathan.'' papa, wat is er?'' vroeg hij en kroop op het bed bij zijn vader, en al snel volgde de meiden en Quinten ook, want ze hadden hun sterke vader nog nooit zien huilen. Gallues was niet in de kamer, die was nog steeds aan het buiten spelen.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 11, 2013 15:18:29 GMT
Jonathan Zenker
Hij liet de tranen verder over zijn wangen stromen en merkte dat de kinderen bij hem kwamen. Hij sloeg hen allen voorzichtig in zijn armen en slikte. "Binnenkort zie ik jullie misschien niet meer.." Fluisterde hij zachtjes en hield hen goed vast. Hij wilde zijn kinderen bij zich houden, ze nu momenteel nog zien groeien. Zou Quenya dat ook van hem afnemen? Net zoals hun laatste kindje dat misschien nooit meer zou komen? Neen, niet misschien. Hij wist het zeker, hij wist zeker dat die er niet meer kwam, en dat hij niet lang meer had met hun kinderen, hun prachtige kinderen.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 11, 2013 22:01:35 GMT
Dennis
Hij keek naar zijn vader en voelde zijn sterke armen om hem heen sluiten en de rest kroop er ook een beetje bij, en schrokken gewoon van zijn woorden." Waarom papa? "vroeg Serena wat ontwetend en Quinten keek even geschrokken." Pap, We gaan toch niet nogmaals bij mama weg? Niet nu toch?" Vroeg de jongen, aangezien hij het natuurlijk al eerder mee had gemaakt.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 11, 2013 22:07:41 GMT
Jonathan Zenker
"Ik denk dat jullie moeder me binnenkort verlaat. Ze gaat jullie niet bij mij laten, jullie gaan waarschijnlijk met haar mee moeten." Zei hij zachtjes tegen hen en hield hen goed vast. "Dus jullie gaan niet bij mama weg." Zei hij zachtjes. "Ik weet het nog niet zeker, maar ik heb er weinig hoop in dat ze bij mij blijft." Zei hij weer zacht en sloot zijn ogen even. "Mama slaapt vannacht hiernaast, als jullie naar haar toe willen. Maar niet zeggen dat ik dit nu allemaal gezegd heb." Zei hij zacht tegen de kinderen en fluisterde het ook zodat Quenya zeker niets opving.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 11, 2013 22:18:14 GMT
De kids
Ze luisterden naar hun vader en schrokken duidelijk even." Papa moet bij mama blijven! Jullie trouwen!" Sprak Larissa geschrokken en Serena begon zelfs bijna te huilen. Quinten keek naar hem en slikte even. Hij had het natuurlijk al een keer eerder meegemaakt, en.hoopte dat het nu goed zat. De deur bij Quenya ging van het slot en ze veranderde in haar Demonenvorm, en kwam zo de kamer van.Jonathan weer binnen en sprong op het bed. Ze keek naar haar kinderen en liep nu naar jonathan toe. Ze zei niets, Legde enkel haar kop tegen zijn lichaam aan, terwijl ze duidelijk zijn genen weer in haar buik plaatste en achter hem ging liggen, en een poot beschermend om hem heen legde. Ze wou niets zeggen, maar hem alleen dit geven. Ze voelde zich te alleen, en wist dat Jonathan het ergens ook goed bedoelde. Maar nu, ze wou rust op haar manier.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 11, 2013 22:30:00 GMT
Jonathan Zenker
"Shh, Larissa." Zei hij zachtjes tegen haar en streek zijn dochters door hun haren heen en liet zijn blik ook even op Quinten vallen. Zijn eerste en oudste zoon. Hij glimlachte klein naar hem en duwde hem een kus op zijn voorhoofd. Hij keek op toen Quenya binnenkwam in haar demonenvorm en merkte wat ze deed. Hij voelde haar kop tegen zijn lichaam duwen, hoe er wat tintelingen door hem heen gingen wat betekende dat ze zijn genen weer bij haar plaatste. Ze verliet hem niet? Hij was opgelucht, sloot zijn ogen voor een seconde en keek dan weer naar hun kinderen en glimlachte naar hen. Hij voelde de poot om hem heen waardoor hij ietsjes naar achteren moest leunen, ietsjes tegen haar aan en trok de kinderen er gewoon bij.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 11, 2013 22:33:51 GMT
Quenya
Ze keek naar hun kinderen die ook naar haar keken, toch enigszins met bewondering, terwijl Dennis normaal naar haar keek die kende het natuurlijk.nog niet." Blijft Mama?" Sprak.Serena direct en ze knikte haar kop even, maar veranderde niet terug of zei niets. De kinderen begonnen direct weer te glimlachen, vonden het duidelijk geweldig dat hun moeder nu dan toch bleef.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 11, 2013 22:40:17 GMT
Jonathan Zenker
Ze bleef bij hem.. Hij haalde langzaam adem, hij was blij met het antwoord dat ze Serena gaf. Dat zag je duidelijk aan hem. "Sorry dat ik dat zei, ik bedoelde het echt niet zo.." Fluisterde hij zacht tegen haar en streek voorzichtig kort over haar vacht. Hij was echt bang geweest..
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 12, 2013 4:13:28 GMT
Quenya
Ze keek naar jonathan en duwde haar neus tegen zijn mond, als teken dat hij dat niet moest zeggen, en gewoon moest genieten van dit moment. De kinderen gingen allemaal een beetje liggen terwijl Amina, en de drieling die nog zaten te spelen met zijn vieren, zo af en toe op keken. Quenya keek naar jonathan, gaf hem een klein likje en legde haar kop langzaam neer.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 12, 2013 8:41:02 GMT
Jonathan Zenker
Hij streek even over het skeletten hoofd van haar en knikte dan maar toen ze aangaf dat hij niets moest zeggen. Hij voelde het likje en glimlachte voorzichtig. Hij kroop wat tegen de kinderen en Quenya aan en sloot zijn ogen nu weer even. Hij hield hen allen een beetje vast. Alleen Galleus mistte nog, de jongste tweeling sliep nog.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 12, 2013 10:44:35 GMT
Quenya
Ze zuchtte even en keek met haar kop rond naar de kinderen en toen weer naar jonathan terwijl haar neus witte, vriendelijke rook uit blies. Gallues was nog buiten, maar zou nu ook langzaam thuis gaan.komen waarschijnlijk, doordat het langzaam donker begon te worden. ze voelde enkele hevige steken door haar maag gaan en hoorde een boze stem die de trap op kwam rn duidelijk verschillende wachters gewoon aan de kant open gooide. De deur vloog open en ze schrok, het was die man.. Maar hij herkende haar nu natuurlijk niet en keek naar de kinderen en Jonathan." Geef me mijn vrouw terug." Sprak hij enkel grof naar Jonathan.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 12, 2013 11:16:27 GMT
Jonathan Zenker
Hij opende meteen zijn ogen weer toen hij een boze stem hoorde en harde stappen. Hij duwde de kinderen voorzichtig wat weg en schoot meteen naar zijn wolvenvorm en ging dreigend voor de man staan. Ze is hier niet. Gromde hij. Quenya kon niet meer onder zijn spreuk komen doordat ze de ring van Jonathan om had, en de verlovingsring. Hij gromde kwaad, begon naar de man te happen, hij moest maar maken dat hij wegkwam anders beet hij hem dood.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 12, 2013 11:25:43 GMT
Quenya
Ze keek naar Jonathan en de man, maar deed alsof ze van niets wist en merkte de kinderen die nu angstig tegen haar aan kropen, En ze nam ze ook beschermend vast. Hij zag wat Jonathan deed." Oh een wolf.. Demon zeker? Ik ook." Sprak hij en veranderde zelf ook en kon hier nauwelijks staan, een grote draak stond nu voor Jonathan zijn neus, en hij blies even rook uit, maar hij was zeker veel groter dan Jonathan.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 12, 2013 12:42:36 GMT
Jonathan
Hij liet zich niet afschrikken door de grootte van de draak voor zijn neus. Hij duwde de draak de kamer hard uit zodat ze dit buiten konden uitvechten, binnen zou toch niets meer van overblijven anders
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 12, 2013 13:12:48 GMT
de man Hij voelde hoe hij naar buiten gedrukt werd en groeide daar nog een stukje, tot de grootte van een volwassen draak, terwijl zijn vleugels zich uitspreidde tot bijna 5 meter inmiddels.
|
|