|
Post by Ireena Blackwood on Jul 13, 2013 12:44:36 GMT
Quenya
Ze keek naar Jonathan nog en drukte een luchtkus richting hem en keek naar de man die binnen kwam en de meiden, die totaal niet konden doen alsof, keken angstig naar hem, en hij keek naar hoe hun handen verbonden waren met die van Quenya, en zij keek grof naar hem." Quenya.. Mijn vrouw, wat ben je aan het doen?" Sprak hij en kwam dichterbij haar, terwijl hij willend zijn lippen op de hare drukte en aan haar borsten zat, wat haar natuurlijk pijn deed, die waren nog steeds blauw. " Kom eens hier.. Verkrachting is leuker dan dat je zo graag wil.. Je was zo Willend mijn kind te willen dragen.." Sprak hij en scheurde de jurk die Quenya aan had open met een enkele slag en keek naar haar lichaam." Ach gosh , helemaal blauw.. Je hebt pech.." Sprak hij en dook met zijn geslachtsdeel direct in haar en ze gilde even.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 13, 2013 13:32:14 GMT
Jonathan Zenker
Hij bleef tegen de muur zitten, onzichtaar als het ware, en het deed hem verschrikkelijk veel pijn om te zien dat die man aan zijn vriendin zat, zijn verloofde. Hij stondvoorzichtig op, nog steeds onzichtbaar en hield de ring in zijn hand. De zin om zelf de man te geven wat hij nu bij haar deed was groot, maar kwam dat niet verkeerd over. Pech gehad dan. In een snelle beweging ketende hij de man vast aan zijn polsen en enkels en aan zijn middel en trok het strak aan om hem tegen de muur te trekken. Hij zette er een bezwering over dat hij niets kon doen, dat hij het niet kon breken. en ook niet kon veranderen naar zijn demon vorm. Hij hield zich onzichtbaar. "Fijn hé, vast geketend zitten..." Hij liet zijn eigen broek zakken terwijl hij nog steeds onzichtbaar was en dook achterin hem, bij het enige gat dat hij ook had. Het voelde niet prettig, maar het kon hem momenteel weinig schelen. Hij dook diep in hem en klemde zijn kaken op elkaar, hij zou niet van hem af zijn zo snel, dat kon hij vergeten. En ook al was hij bezig aan een homo verkrachting, het boeide hem momenteel echt niet.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 13, 2013 13:56:04 GMT
Quenya
Ze voelde hoe de man in haar begon te bewegen, en begon te gillen toen ze merkte dat hij begon met zijn genen te plaatsen, in plaats van die van jonathan. Haar tranen begonnen te lopen en voelde al snel hoe de pijn stopte, en hoe hij uit haar ging. Ze keek op zij richting jonathan, of althans dat dacht ze en keek ervan weg aangezien de man begon te gillen, want dit voelde bij hem helemaal niet fijn. Ze slikte en voelde het vervelende gevoel van onderen. En haar buik even als haar borsten deden momenteel echt vreselijk veel pijn.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 13, 2013 17:21:12 GMT
Jonathan Zenker
"Hoe vind je het? Hé!" Klonk hij kwaad en kwam al snel in hem klaar en gng dan uit zijn achterste en duwde zijn geslachtsdeel in zijn mond en bewoog daar hard in en trok dan zijn broek weer op. "Klootzak." Siste hij en werd dan weer zichtbaar en liep naar Quenya toe. Hij legde zijn hand zacht op haar buik en zorgde dat de genen gewoon weggingen, verdwenen en zorgde dat ze nooit meer geplaatst konden worden. "Ons laatste kindje moet maar wachten." Fluisterde hij bij haar oor en zorgde dat zij nu losraakte. Hij duwde de ring om de vinger van de man en snoof. "En nu luister je naar mij." Siste hij naar de man
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 13, 2013 17:43:07 GMT
Quenya
Ze slikte en keek naar hem toen ze zijn hand weer voelde en slikte even." Ik wil ons kindje.." Sprak ze haast smekend naar hem toe en keek naar hem terwijl hij alweer weg liep naar de man die direct luisterde toen de ring om was." Ja mijn meester." Sprak hij en Quenya begon toch zachtjes te huilen terwijl ze nog steeds vast in de kettingen zat.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 13, 2013 18:29:27 GMT
Jonathan Zenker
Hij keek naar de man. "Verbreek de spreuk op de kettingen!" Beval hij naar de man en liep dan weer naar Quenya toe en streek over haar wang. Hij deed zijn vest uit en legde die om haar schouders heen. "Rustig lieverd, ik maak jullie zo meteen los, Dan zorg ik dat jullie allemaal gescheiden zijn van deze man en ik zorg dat hij dit nooit meer bij iemand kan doen." Zei hij zacht tegen haar. "En over ons kindje moet je je niet druk maken lieverd, als we thuis zijn zorg ik er voor lieverd." Fluisterde hij bij haar oor. "Al zal ik niet in je gaan, ik wil je geen pijn doen. Ik plaats mijn genen wel weer in je." Zei hij zachtjes en streek over haar wang en zorgde dat haar lichaam bedekt werd.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 13, 2013 18:39:46 GMT
Quenya
Ze zuchtte even en keek naar de man die de spreuk verbrak en alle kettingen braken van de vrouwen en ze keken naar Jonathan, allen met hoop, ze wisten niet waar ze waren en wouden terug naar hun eigen verloofde ." Alsjeblieft, help ons terug naar onze verloofdes ." Sprak een van de vrouwen en Quenya stond op, terwijl ze rustig even haar armen om Jonathan heen sloeg, blij dat ze hem weer in de armen had en hem kon blijven houden, en ze legde haar gezicht even op zijn borst.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 13, 2013 19:06:22 GMT
Jonathan Zenker
Hij keek naar de vrouwen en knikte rustig. "Ik zorg eerst dat jullie gescheiden zijn van hem." Zei hij zacht. Hij zorgde voor de scheidingspapieren door die in zijn hand te laten verschijnen, met ieders naam op en die van de man. Hij zorgde voor verschillende pennen. "Zorg dat jullie je handtekening erop zetten." Zei hij zacht en zette het pak papieren op de grond zodat ze er allen aankonden en ze hun eigen blad konden pakken. Daarna liet hij de man ze tekenen zodat ze gescheiden waren. "Neem de ringen al maar af, die zijn nu waardeloos."
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 13, 2013 19:12:48 GMT
Quenya
Ze zuchtte en liet Jonathan even los, om zelf ook even te tekenen, en keek naar haar vriend, haar verloofde waar ze vandaag nog aan getwijfeld had. Hij was zo lief voor hun, maar ook voor haar. Ze wou hem niet meer kwijt. Ze glimlachte en keek even naar de vrouwen terwijl ze haar armen weer om hem heen sloeg." Ik houd van je.." Sprak ze zacht tegen hem en keek even naar de ring om haar vingers terwijl ze geklingel hoorde van de ringen die op de grond vielen van de andere vrouwen." Bedankt, u bent onze held.. Hoe kunnen we u ooit bedanken?" Zei een van de vrouwen en keek naar hem.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 13, 2013 19:32:22 GMT
Jonathan Zenker
Hij keek naar de vrouwen en naar Quenya en glimlachte. "Ik ook van jou." Fluisterde hij en streek over haar wang en keek dan naar de vrouwen die wat zeiden en glimlachte weer naar hen. "Jullie kunnen me bedanken door veilig thuis te komen, en een gelukkig leven te leiden met jullie verloofdes." Zei hij rustig tegen hen en glimlachte. Hij zorgde dat de man de papieren tekende en keek alles na. "Zorg nu dat je afstand doet van je krachten en ze nooit meer terugkrijgt." Zei hij tegen de man.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 14, 2013 8:36:13 GMT
Quenya
ze keek naar de vrouwen die knikte en snel begonnen te lopen. Enkele van hen zaten nu echt aan de andere kant van Arda, Zeker het kleinste vrouwtje, het hobbit vrouwtje, die net zoals de rest duidelijk zwanger was, Hij had hen allen gepakt voor zijn kinderen, en daar zouden meer als de helft van de verloofdes van afschrikken waarschijnlijk. De man knikte en stond op, sprak een spreuk uit, en veranderde al niet lang daarna in een vlammenzee , en er bleef niets anders over dan een skelet, overduidelijk van een Elf
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 14, 2013 10:25:28 GMT
Quenya
Ze voelde hoe hij haar optilde , maar kreunde wel even. Zelfs dit deed haar even pijn door de blauwe plekken die haar lichaam bedekte, overal en nergens. Ze zei nog even niets, viel half in slaap. Ze leunde tegen zijn schouder aan en deed haar best nog wakker te blijven. Maar echt ren succes was het niet, net toen Jonathan eigenlijk de ring had gepakt, en weg wou lopen; viel ze al in zijn armen in slaap. Toch door dat ze zich zo druk had gemaakt, en doordat ze jonathan zijn opmerking nogal haar kwetste .
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 14, 2013 10:31:49 GMT
Jonathan Zenker
Hij keek naar Quenya en voelde hoe ze in slaap viel op zijn rug. Hij zuchtte zachtjes en duwde een kusje op haar voorhoofd. "Welterusten mijn lieverd." Fluisterde hij haar lief toe en begon rustig te lopen, naar Mirkwood. Volgende week zouden ze wel weer naar Rivendell vertrekken. Hij zorgde dat hij Quenya niet wakker maakte en liep stevig door waardoor hij er in een uurtje weer was en haar meteen op het bed legde. "Oké.." Murmelde hij en keek de kamer rond.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 14, 2013 10:41:01 GMT
Quenya Ze sliep rustig door en kroop in haar slaap nog steeds verder tegen hem aan terwijl hij verder liep naar huis. Toen ze thuis waren kwamen de kinderen direct op hun vader af gerend." Papa! Je bent terug!" Spraken ze blij en knuffelde hem gewoon, ze waren gewoon hartstikke blij dat hun ouders weer terug waren en ze keken naar de drieling die hun in een bedje hadden laten liggen en hun zus lag ook in een van de bedjes te slapen - Oakvale?
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 14, 2013 11:15:45 GMT
Jonathan zenker
Hij keek naar de kinderen en glimlachte even naar hen. "Ik ben blij terug te zijn." Zei hij zacht tegen hen en knuffelde hen allen even en keek dan naar de drieling en het meisje, die mochten rustig blijven doorslapen. Hij keek weer naar zijn kinderen en streek door hun haren. "En nu komt alles weer wat goed hoop ik." Zuchtte hij zachtjes en sloot zijn ogen kort.
inspiloos :/
|
|