|
Post by Johnny Powell on Sept 22, 2013 9:17:36 GMT
Johnny keek naar Anakin en voelde de wrijving over zijn schouder, mar momenteel stonden er weer tranen in de ogen van Johnny en hij knikte even.'' Tenmpeltje, achter het huis.. Daar zaten wij drie altijd op zondag middag, en vertelde ze me de mooiste verhalen..'' Sprak Johnny even verdrietig, en de tranen begonnen te lopen over zijn wangen. Jeeves zei niets, stemde er lleen maar bij in, dat was duidelijk.'' Wat u zegt.'' Sprak hij dan ook bevestigend. Duidelijk had de man spijt van zijn daden, het was aan de hele man te meken, zeker nu de man ook trannen in zijn ogen kreeg.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 22, 2013 9:24:18 GMT
Hij keek naar beide en gaf een knikje. "Is goed." Zei hij rustig en tilde nu weer de kist van Johnny's vader op en droeg hem mee naar waar Johnny had gezegd. Hijkeek even naar beide en vond het wel erg voor hen, zodra hij zou te weten komen dat zijn moeder ook dood was zou hij ook wel huilen waarschijnlijk. Maar daar wist hij nog niets van. Hij liep rustig met de twee verder en keek zo af en toe naar Johnny. Hij wilde hem graag troosten, maar hoe kon hij dat nou doen.. Straks zouden ze nog wel zien hoe en wat. Hij wilde zo meteen gewoon weer even rustig zijn en bij Johnny blijven om hem toch de ondersteunen nu, dat had hij ook bij hem gedaan.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 22, 2013 9:34:21 GMT
Johnny rolde de rolstoel voort, al ging het niet makkelijk door het gras waar hij nu door heen moest. Hij keek naar de twee kisten en Jeeves zette de kist neer, en begon weer een graf te graven voor de kisten, dit keer een familie graf, zodat later Johnny er ook nog bij kon, mocht hij ooit sterven, zo had hij het gedacht. Johnny keek naar Anakin en wou hem nu echt even heel graag op zijn schoot hebben, hem omhelzen en knuffelen.'' Lief..'' sprq hij dan ook even, aangezien Jeeves nu toch al aan het graven was. Niet snel maar toch..
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 22, 2013 9:44:34 GMT
Hij bleef rustig verder lopen en zette ook rustig de kist neer toen ze er waren. Hij keeknaar Jeevesdie begon te graven en wilde net gaan helpen toen Johnny hem aansprak. Hij keek naar hem en liep rustig naar hem toe, kroop dan voorzichtig op zijn schoot en streek over zijn wang om wat tranen weg te vegen. "Ja?" Vroeg hij zachtjes en keek hem rustig in de ogen aan. Hij sloeg zijn armen voorzichtig om zijn nek heen en keek nog steeds in zijn ogen. "Wat is er lief? Zeg het maar." Fluisterde hij eb bleef rustig naar zijn gezicht kijken, veegde zo af en toe een traan weg.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 22, 2013 9:53:35 GMT
Hij slikte even en sloeg zijn armen even helemaal om Anakin heen.'' blijf even bij me, alsjeblieft..'' sprak hij enkel, en dat moest waarschijnlijk al genoeg zeggen waarschijnlijk. Jeeves duwde nu de kisten in het graf en keek er even naar voor een moment.'' Rust in vrede..'' Sprak hij rustig en begon de kisten te begraven, en een duidelijk fel licht kwam even uit het huis opdoemen, de geesten van zijn ouders.. Eindelijk op weg naar de hemel, om hun rust te vinden. Maar net toen Jeeves de lijken wou begraven, begon hij te kuchelen, en viel de man ook op de grond. Niet dood, maar het was niet ver meer, doordat de man momenteel een beroerte kreeg.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 22, 2013 10:00:09 GMT
Hij voelde hoe zijn armen helemaal om hem heen werden geslagen en hoorde zijn woorden. Hijknikte. "Isgoed mijn lief." Fluisterde hij en streek over zijn rug, voorzichtig en zacht. Hij keek even naar het huis en zag het felle licht, dat was iets goeds. Hij keek om bij het horen van Jeeves en slikte even. "Johnny." Zei hij daarom ook meteen zacht en liet hem voorzichtig een beetje los en hurkte naast Jeeves neer. Hij slikte en voelde rustig naar zijn pols, hij leefde nog. "Hij moet naar binnen Johnny." Sprak hij dan ook meteen en keek hem eventjes aan. "Ik begraaf de kisten zo meteen wel verder." Zei hij rustig en tilde de man voorzichtig op en kreun weer eventjes. "Mag hij even op jou schoot lieverd? Mijn rug kan niet veel meer hebben." Zei hij zachtjes tegen hem en trokeen wat pijnlijk gezicht.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 22, 2013 10:08:37 GMT
Johnny likte toen anakin van zijn schoot af ging. Hij wou het helemaal niet, moest hij eerlijk zeggen vond zijn aandacht fijn, die hij van zijn mannetje kreeg en had ook niet door wat er met Jeeves gebeurde daardoor, maar schrok wel toen hij Jeeves zag en knikte.'' Zet hem maar neer.. Ik breng hem naar zijn bed..'' Sprak hij direct en keek hem aan, afwachtend dat hij jeeves op zijn schoot had gezet, zodat hij vooruit kon gaan met zijn rolstoel, om richting het kleine zijhuisje te gaan, de plek van Jeeves, waar hij altijd zijn thuis had gehad, tijdens zijn werk voor de familie.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 22, 2013 11:03:21 GMT
Hij keek naar hem en knikte kort. Hij zette Jeeves rustig op Johnny's schoot zodat hij kon vertrekken en begon nu rustig het graf dicht te gooien zodat de twee eindelijk hun rust konden vinden. Hij sloeg nog een gebedje over dat hij hun zoon goed zou beschermen en voor hem klaar zou staan waarna hij rustig begon te lopen achter Johnny aan richting het zijhuisje. Hij wilde zeker weten dat er niets met de man was, hij zag er wel verschrikkelijk uit eerlijk gezegd, zo gebroken zelfs. Hij vond het een wonder dat de man nog leefde eigenlijk, dat hij zo oud was geworden. Hij wist ook wel dat Johnny eerder dan hem ging sterven later, hij zat al dichter bij de 50 dan hij zat. Hij slikte en rende een stukje verder achter Johnny aan tot hij hem had bereikt en slikte even.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 22, 2013 11:09:36 GMT
Hij keek even naar Jeeves, die steeds verder weg zakte op zijn schoot, steeds meer de duisternis in werd gesleept. Johnny merkte dat de man nu echt op was, nu de waarheid eruit was, nu hij het niet meer hoefde te doen kon de man rusten. Het was dan ook dat Jeeves al stierf op de schoot van Johnny, vlak voordat hij überhaupt bij het huisje aan zou komen, en het gebeurde ook. De man bleef roerloos liggen op de schoot van Johnny, en zou geen polsslag meer hebben, of überhaupt een hartslag. De man was er klaar mee, hij was nu klaar met alles. DE man had op een vreemde manier eigelijk nooit rust kunnen vinden, altijd druk in de weer, met alles plannen, maar nu dat niet meer hoefde had de man zich over gegeven. Johnny merkte het nog niet direct, en reeed daardoor ook gewoon het huisje binnen, om Jeeves op het bed neer te leggen. Jeeves was gestorven op 52 jarige leeftijd. Iets wat al uitzonderlijk oud was voor deze tijd.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 22, 2013 11:15:46 GMT
Hij liep verder en hield de man wat in het oog, met zijn oog speurde hij alles af. Zijn hart stopte. Hij slikte en liep wat trager verder. Hij was gestorven. Hij slikte en keek naar Johnny toen ze aan het huisje kwamen en hielp wel even met hem op het bed te leggen. Hij slikte en voelde voor de zekerheid aan zijn polsslag en schudde zijn hoofd lichtjes naar Johnny, als teken dat hij er niet meer was. "Hij is dood." Zei hij zacht tegen de hem en slikte eventjes. Hij kroop voorzichtig op de schoot van Johnny nu om hem nog steeds dat beetje steun te geven en sloeg zijn armen weer om hem heen. "Ik vind het zo erg voor je." Fluisterde hij zachtjes en hield hem goed vast.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 22, 2013 11:29:25 GMT
Johnny slikte en keek naar Jeeves.'' hij is..'' Hij maakte zijn zin ook niet af, had waarschijnlijk ook niet zo veel nut waarschijnlijk, maar nu voelde Johnny echt nog wel veel pijn dan dat hij eerder voelde en hij kroop echt een beetje tegen anakin aan. Hij was nu echt al zijn familie kwijt, van zijn zus wist hij niets, behalve zijn lieve vriend, natuurlijk. Hij snikte een beetje en voelde de tranen echt stromen. Hij maakte er geen geluid bij, maar momenteel zat hem alles gewoon tegen.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 22, 2013 11:44:41 GMT
Hij slikte eventjesen knuffelde Johnny goed en stevig zodat hij nog wat steun aan hem had. "We moeten die zus van je maar eens zoeken." Zei hij zachtjes. "Je vader zei dat je nog een zus had." Zei hij zachtjes tegen hem en streek even door zijn haren heen. "Rustig maar." Fluisterde hij en veegde zijn tranen zachtjes weg en kuste ze soms een beetje weg zodat hij wist dat hij er altijd voor hem zou zijn. "Alles komt nog wel goed mijn lief. Ik bescherm je voor alles, ik zal altijd bij je blijven. Ik zal jen ooit verlaten." Fluisterde hij zachtjes en streek weer even door zijn haren en over zijn wang terwijl hij af en toe een kusje bleef geven.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 22, 2013 12:02:44 GMT
Hij hoorde de woorden van zijn zus, maar hij schudde zijn hoofd.'' nee ik heb hhaar gezien..'' Sprak hij en slikte even. Ze zocht mij, onder die bruug.. Maar is gedood..'' Sprak hij en slikte even, en wist niet dat het eigenlijk twee zussen was die hij had, een tweeling, de ene leefde nog wel. Maar die informatie had zijn vader niet gegeven. Hij schaamde zich er ook voor omdat ze van een andere vrouw waren, hij was vreemd gegaan in de relatie met de moeder van Johnny. Dus in feite was het zijn halfzus. en de moeder van zijn zus? een hoer, en daar zat zij nu ook volledig in, in dat leventje. Johnny vond het fijn hoe Anakin hem nu troostte, en dat liet hij ook duidelijk merken, en kroop helemaal tegen hem aan, weigerde hem nu los te laten.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 22, 2013 12:07:51 GMT
Hij luiterde naar hem en slikte. "Oh." Zei hij dan ook zachtjes en hield hem goed tegen zich aan. "Het spijt me daar ook voor." Fluisterde hij dan ook mar zacht en streelde over zijn rug en langs zijn nek. "ik ben er nog, ik zal er altijd voor jou zijn lief. Ik zal je nooit in de steek laten, en ik zal nooit eerder sterven dan jou." Fluisterde hij zachtjes. "We zullen jeeves zo meteen ook begraven, waar jij wilt lieverd." Fluisterde hij zachtjes en knuffelde hem rustig verder. "Hij heeft je ouders wel bevrijd nu, ze kunnen nu eindelijk rusten." Zei hij zachtjes, probeerde hem wat op te fleuren. "maar ze zullen er nog steeds altijd zijn bij jou. En zolang ik bij je ben, hoef je nergens bang voor te zijn." Fluisterde hij weer zacht en gaf hem nog een kusje op zijn wang.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 22, 2013 12:30:53 GMT
Hij keek naar hem en slikte even voor een moment terwijl hij rustig bij hem bleef zitten.'' Jeeves verdient het eigenlijk niet om bij mijn ouders te liggen, maar hij heeft het toe gegeven en hun hun rust gegeven.. Hij moet bij hun..'' Sprak hij door zijn tranen heen, en slikte even. Hij keek hem met zijn knalrode ogen aan, terwijl hij rustig naar hem luisterde.'' Ze zijn op een betere plek nu, de hemel. Het duister zal ze niet langer bedreigen..'' sprak hij nog rustig, duidelijk dat hij door zijn woorden iets kalmeerde momenteel.
|
|