|
Post by Anakin Blackwood on Sept 7, 2013 16:29:34 GMT
Hij keek hem aan en merkte wel dat hij echt heel zenuwachtig was momenteel, hoe rustig hij net was geweest. "Zolang ik naast je ben is het geen probleem, ze kunnen je niets doen mijn lief. Ik ben hier bij jou, niemand doet je wat." Fluisterde hij en hoorde hoe zenuwachtig hij echt was nu. Hij slikte. "Rustig." Fluisterde hij weer en hoorde dan de bewakers weer en slikte. Liet hem nu voorzichtig los maar bleef hem aankijken. Hij nam zijn hand toch weer vast zodat de bewaker het niet zag en keek dan weer naar Johnny. "Ik wil niet dat je van me gescheiden word. Deze nacht mijn lief, deze nacht ben je veilig." Fluisterde hij zodat enkel hij het hoorde en legde zijn hoofd tegen de tralies aan.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 7, 2013 16:36:32 GMT
Hij slikte en liet hem maar een beetje los, al wou hij het niet.. Hij wou bij hem in de cel, zijn lippe voelen, zichzelf kalmeren bij zijn liefje. De wachter zuchtte en sprak een andere wachter aan voor een moment, die de cel van Johnny open zette.'' Kom hier zenuwpees.'' sprak hij rustig en keek naar hem, terwijl Johnny hem aan keek, en toen naar Anakin.'' We gaan jou en schone slaapster naast je eens bij elkaar inzetten, we hebben een cel te kort.'' Sprak hij en johnny stond direct op, natuurlijk luisterde hij nu, en merkte hoe hij weer geboeid werd en de cel uitgehaald werd, en een bewaker de cel van Anakin opende, maar niet echt oplette of Anakin bij de deur zat ofzo.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 7, 2013 16:46:29 GMT
Hij keek op toen de wachter hem van plan was bij Anakin in te zetten waardoor hij ook meteen recht stond en zijn broek en shirt voorzichtig weer aandeed om zo te kunnen rennen. Sukkels. Hij snoof eventjes en liep langzaam richting de celdeur, zodra die openging dook hij eruit en greep Johnny bij zijn geboeide armen, trok hem meteen mee naar buiten, de lucht weer in. Hij begon te rennen, hield hem stevig vast en dook onder de brug waar hij zijn doos had, zijn huis. "Hier lieverd, we zijn hier weer." Fluisterde hij zachtjes.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 7, 2013 16:57:30 GMT
Johnny schrok, zeker doordat zijn benen ook net geketens werden aan zijn armen, en een grote lijn volgde, daardoor kon hij ook niet snel rennen, en struikelde hij zo af en toe over de boeien die zijn armen en benen aan elkaar haddem gebonden, en hij slikte even toen hij zijn doos zag, al was hij er uiteraard niet zonder scheuren of stoten gekomen. Zijn knieen bloedde momenteel, en er zat ook een lelijke jaap op zijn voorhoofd.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 7, 2013 17:11:06 GMT
Anakin had het niet echt door en had hem zo goed mogelijk proberen mee te trekken, weg van de gevangenis. Hij keek pas echt helemaal naar hem toen ze er waren en slikte. "Oh god, lieverd. Sorry. Het spijt me vreselijk!" Sprak hij meteen en zette hem zacht neer op de grond. Hij zorgde snel voor wat water en begon zijn knieën meteen te verzorgen, ook zijn rug was weer helemaal opengescheurd, maar het kon hem niet schelen. Hij begon hem meteen helemaal te verzorgen. "Sorry, sorry, sorry, sorry..." Fluisterde hij zachtjes en duwde een kusje op zijn lippen. "Het spijt me vreselijk." Fluisterde hij zachtjes terug en bleef hem verzorgen. "Het spijt me echt zo vreselijk." Herhaale hij meerdere malen, wat had hij nou weer gedaan? Hij wilde hem geen pijn doen.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 7, 2013 17:53:46 GMT
Hij slikte en keek naar Anakin, die zich direct zorgen begon te maken om hem, en hij vond dat duidelijk heel lief en slikte even.'' het.. het.. maakt niet uit liefje.. alsjeblieft, je rug..'' Sprak hij enkel en keek naar hem terwijl hij ging zitten en ontving zijn kus nog en keekhem aan.'' het maakt niet uit.. Alsjeblieft ga zitten.. Je rug, mijn lief...'' Hij slikte en keek hem aan, terwijl hij naar de vervloekte boeien om ijn armen en benen keek. Er lag hier o snel niets om e te breken, maar e ouden hier niet lang veilig ijn momenteel, en de Marine was ook al beig met de stad uit te kammen.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 7, 2013 17:58:10 GMT
Hij keek naar hemen slikte even, stopte pas toen hij helemaal verzorgd was en keek dan pas op op zijn woorden, en nu voelde hij ook zijn rug pas echt doorschieten. Hij slikte en streek over zijn wang. "Ik red me wel even, maar we moeten hier weg..." Fluisterde hij zachtjes en keek hem in de ogen al ging hij toch zitten en keek naar zijn boeien. "Ze zoeken ons vast al, ze zullen ons vinden mijn lief. Hij slikte en keek hem weer aan. "We moeten hier weg.." Fluisterde hij weer zachtjes
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 7, 2013 18:07:06 GMT
Hij keek naar hem en slikte even voor een moment.'' Ik weet het.. Weet jij iets.. iets waar we veilig zijn..'' Sprak hij en likte even, wist elf geen plek momenteel, het gekkenhuis was afgefikt, en zijn eigen landhuis.. Tja dat was te beien of e daar kwamen. Het huis dat hij van zijn ouders had geërfd, zou dat wat zijn?'' we kunnen naar het landhuis van mijn ouders.. op de heuvels achter het bos..'' Sprak hij en slikte even. Liever ging hij daar niet heen, maar ze leken momenteel niet echt een hele andere keue te hebben.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 7, 2013 18:12:49 GMT
Hij keek naar hem en slikte eventjes. Hij wist niets, hij wist zijn eigen huis, maar daar zouden ze ook vast gaan zoeken. Hij slikte en probeerde na te denken terwijl de pijn verder ging door zijn lichaam. "Dat is wel een goed plan voor mij mijn lief. We kunnen hier niet blijven." Fluisterde hij en keek naar zijn boeien. Hij zocht snel een scherpe dikke steen en legde één van de kettingen op de grond en klopte er hard op zodat die van zijn armen naar zijn benen al kapot was. die van zijn benen deed hij ook snel, zijn armen konden wachten. Hij keek naar hem, gaf hem nog een zachte zoen omdat het misschien ook de laatste kon zijn. "Kom, jij moet mij leiden, ik weet niet waarheen." Zei hij zachtjes
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 7, 2013 18:27:11 GMT
mijn z doet soms raar, sorry als ze missen Hij keek naar hem en knikte en begon te rennen toen zijn benen eenmaal los waren, richting het landhuis verderop. Hij slikte even terwijl hij door bleef rennen richting het huis, en zo af en toe wel om keek, want hij wou hem nu niet langer meer missen, zijn lieve schatje. Zijn kus die hij gaf voor ze begonnen te vluchten was magisch, en hij wou hem nu gewoon niet meer kwijt.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 7, 2013 19:02:05 GMT
Hij keek naar hem en knikte nog even waarna hij ook hard begon te rennen, nam zijn hand ondertussen vast om hem zeker niet kwijt te raken. Ze schoten langs zijn ouderlijk huis, maar dat kon hem even niet schelen, ook al wist hij dat een deel van zijn familie daar wel was. Hij rende gewoon verder met Johnny, zo hard mogelijk, zo snel mogelijk om bij het landhuis te komen, zodat ze even veilig konden zijn, eventjes maar. Dat was al genoeg.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 7, 2013 19:06:03 GMT
Hij keek om en voelde zijn hand in de zijne, en dat voelde al prettig. Dat ze langs het ouderlijk huis van Anakin schoten, vermoedde hij geen eens, en wist het geen eens, misschien maar beter ook. Hij zuchtte even en keek naar hem terwijl hij verder de heuvel op ging, en een groot hek nu opende en dicht deed. Daarachter stond een prachtig wit landhuis, paarden stonden buiten, alsof er nog geleefd werd. Werd er ook, de butler woonde er nog altijd, en verzorgde alles nog zoals het hoorde. Want iedereen, echt iedereen verwachtte dat Johnny ooit nog thuis zou komen, en die dag, nou die was vandaag gekomen.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 7, 2013 19:12:43 GMT
Anakin rende hard verder met hem en vlocht zijn vinger nog eens zeker door de zijne heen. Hij was al blij dat ze vrij waren nu. Hij liep met hem door het hek heen en keek kort rond, paarden? Hij bleef kalm en keek even naar Johnny. Hadden ze Johnny al verwacht? Hij zag nog wel. Hij liep nog steeds rustig verder met Johnny en keek nog steeds een beetje rond. "Ik ben al blij dat we vrij zijn voor nu." Fluisterde hij zachtjes, ietsjes buiten adem door zijn bloedverlies. Hij had te veel verloren momenteel, en zo meteen wilde hij echt verzorgd worden, alles deed pijn.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Sept 7, 2013 19:18:51 GMT
Hij slikte en stopte met rennen terwijl hij naar de grote deur liep en die open deed, en de butler zag staan, die om keek naar hem en tranen in zijn ogen leek te krijgen en hem aan keek.'' jonge heer Powell, u bent terug..'' Sprak de man en keek naar hem en ook naar Anakin.'' En u heeft een vriend, zie ik..'' Sprak hij duidelijk dat hij het niet erg vond dat hij biseksueel was. Toen de butler echter naar Anaknin keek schrok de man duidelijk.'' Jonge heren, alstublieft, wacht hier.'' Sprak de man en kwam terug met een koffer. Sta mij toe uw rug onder handen te nemen..'' Sprak de butler tegen Anakin, en Johnny keek enkel naar zijn butler en het huis.. HEt voelde niet heel fijn, maar ook niet verkeerd. Maar een ding was zeker, Johnny sliep buiten. in de binnentuin, in het midden van het huis. Nooit zou hij zich meer in laten sluiten door 4 muren.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Sept 7, 2013 19:26:35 GMT
Hij was blij toen ze vertraagden en voelde zich meteen wat verzwakken eigenlijk, alles deed pijn. Elke stap deed pijn. Hij leunde voorzichtig tegen Johnny aan toen ze even stilstonden en hoorde de woorden van de butler zelfs maar vaag eigenlijk door het bloedverlies. Hij keek naar de butler, wat wazig en nog steeds met zijn ene rode oog. Hij hoorde de woorden van de butler en gaf nu een voorzichtig klein knikje, dat had hij graag gewild. Heel graag. Alles deed hem pijn dankzij die rug van hem, en hij voelde ook hoe hij op het punt van flauwvallen stond waardoor hij ook iets zwaarder tegen Johnny aan begon te leunen en zijn ogen wat wegdraaiden.
|
|