|
Post by Evy on Sept 1, 2013 18:33:32 GMT
Evy zat angstig in een hoekje van de kamer, heel bang, keek ze naar het lijk wat in de kamer had. Oke, Evy had vaker bloed gezien, maar niet op deze manier, dit was gewoon eng, dit was haar eigen moeder, haar mama. De tranen stroomden over haar wangen, en nu zou elke verkeerde emotie die de kamer binnen zou komen gevaarlijk zijn, heel gevaarlijk. Ze begon zachtjes te huilen, zachtjes, maar totaal niet hard. Terwijl ze huilde schreeuwde ze tussendoor eens een keer, omdat haar borstkas zich uitzette, haar botten leken helemaal te breken, en het deed haar pijn waardoor ze achterover op de grond klapte en nog harder begon te huilen door de pijn die door haar lichaam schoot. Het lijk van haar moeder lag er maar, ze was overduidelijk dood, en ook Evy zat onder het bloed, omdat zij ook diverse wondjes had gekregen. De piraten wouden haar meenemen naar het schip, maar ze was boos geworden, en je raad het misschien al, ook de twee piraten lagen momenteel kreunend en steunend in de kamer, meet dood als levend. De wond die Evy dan ook over haar hoofd had lopen, groeide met volle snelheid dicht, en ze gilde nog een keer, niet wetend wat er aan de hand was met haar, en ze zou het ook niet kunnen bevatten waarschijnlijk.
|
|
|
Post by Matthew Blackwood on Sept 1, 2013 20:52:31 GMT
Matthew kwam terug bij zijn ouderlijke huis, helemaal bezweet en buiten adem alsof hij zojuist de marathon had gelopen. Hij was hier nu al even niet meer geweest en hij had er dan ook nog geen idee van dat mams was overladen en dat Caoimhe nu inmiddels bij Elijah was, nee die verassing moest hem nog in de schoot geworpen worden. Hij liep naar binnen heen, en hoorde gesnik van boven komen. Hij liep naar boven heen en zag daar het hele scenario waarbij hij zelf naar adem hapte om het feit dat hun moeder daar dood lag en om het feit dat hij dit er niet bij kon gebruiken, niet nu en zijn honger naar vlees werd in een rap tempo leek het wel alleen maar groter. Hij strompelt dan ook meer de kamer uit om weer terug naar beneden te gaan, ja hij laat Evy nu alleen en nee Evy zag er ook niet te best uit, maar hij had nu ook zorgen om zichzelf. Matthew doorzocht de keuken en vond nog een stuk rauw vlees die in de hoek van de aanrecht lag, mama's kook bereidings plek. Hij snoof de geur op en zonder er verder bij na te denken pakte hij het ineens op en begon hij ervan te eten. Matthew kon niet ophouden met eten en hij vond het heerlijk, hij had dan ook niet echt door waar hij daadwerkelijk mee bezig was.
|
|
|
Post by Evy on Sept 1, 2013 21:10:21 GMT
Evy keek op toen ze iemand hoorde, keek ze kort op, en zag Matthew verschijnen, en gromde echt dierlijk naar hem, alsof ze niet haar zelf weer was, al gilde ze daarna, en sprongen haar ogen naar blauw, echt helderblauw, terwijl haar lichaam langzaam een bruine kleur kreeg. Ze gilde nog een keer, al werd die gil afgemaakt door de grom die uit haar getransformeerde bek kwam, en na 5 minuten zat er een Balverine. Weliswaar een kleinere dan een volwassen Balverine, maar Evy was natuurlijk zelf ook nog geen eens volwassen. Ze stond op, en keek naar haar zelf, waarna ze een lang gerekte huil uit stootte, en naar de twee mannen keek, en haar moeder. Ze gromde en sprong instinctief op de nog half levende piraten af, en begon een van hen te vreten, hun vlees er gewoon af te scheuren, en at er smakelijk van, en leek ook gewoon niet meer op te houden, waarna ze ook al snel aan de andere begon die er op de grond lag
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Sept 6, 2013 15:45:03 GMT
Ze bedacht zich even, al had ze Anakin niet meer gehoord, of althans ze wou het niet horen. Ze was veranderd, en totaal niet meer echt lief, twee dingen hadden daar een beetje voor gezorgd. Niklaus, door zijn gedrag, en het vampire-Corvinus Strain Hybrid virus wat nu momenteel bij haar op zijn sterkst begon te worden, hielp uiteraard ook niet mee. Ze liep nu richting het ouderlijk huis. Ze wou weten waarom zij zo werd, en bovenal, waren er inmiddels al meer Familie leden die zo anders waren geworden.. Ze liep het huis in, en keek even rond. Ze hoorde gegrom van boven komen, maar dat was niet direct interressant, en liep ze naar de keuken, waarschijnlijk zat hun moeder daar vast wat te drinken, zoals meestal als ze hier kwam. Dan was ze weer eens doodmoe van Evy. Ze liep de keuken in, en zag verrassend genoeg niet hun moeder, nee het was matthew die al het vlees stond op te eten, en ze leunde even een beetje tegen de deurpost aan.'' Smaakt het broer?'' zei ze toch vrij emotieloos, en sloeg haar handen over elkaar haar terwijl ze naar hem keek.
|
|
|
Post by Matthew Blackwood on Sept 7, 2013 18:29:06 GMT
Matthew had er totaal geen aandacht voor van wat er boven allemaal gaande was met zijn zusje, die boven aan het veranderen was in een of ander beest. Nee Matthew was nu zo op het rauwe vlees gefocust dat het voor hem leek alsof alles om hem heen compleet in het duisternis zat en dat de enige licht spot op hem was gericht. Hij had het dan ook eerst niet door dat zijn zusje de keuken was binnen gelopen, het was pas toen ze begon te spreken dat hij weer zogezegd terug op aarde kwam en door kreeg waar hij mee bezig was. 'Oh mijn god wat gebeurd er met mij, wat gebeurd er hier met ons' bracht hij nogal geshockeerd en zijn girly voice het er echt niet beter op maakte. Hij kwam in de benen en liet het vlees voor wat het was, waarop hij met de rug van zijn hand zijn mond afveegde en weer naar zijn zusje keek maar je in zijn houding nog steeds kon zien dat hij nog altijd niet op zijn gemak was.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Sept 7, 2013 18:36:55 GMT
Ze keek naar hem en keek hoe hij begon te 'ontwaken' en keek naar hem en het vlees. Hij stelde haar een vraag en zijn stem maakte zeker haar humeur er niet beter op en ze snoof ook even.'' De blackwoord vloek. egt dat je wat, broer.'' Sprak ze tamelijk emotieloos momenteel, haast steenachtig, alsof ze al werkelijk dood was. ze liep nu dichterbij en keek naar hem.'' Wat ben je geworden, weet je het elf?'' vroeg ze terwijl ze naar de tafel liep en vers bloed van boven rook, en gegrom, gebuek, de deur was niet groot genoeg om Evy er doorheen te laten. Ze keek even naar het plafond, waar de olielamp aan het schudden was, en stof naar beneden kwam zetten.'' Wie is dat?'' vroeg ze zich hardop af, en na veel gekraak hoefde ze daar al geen antwoord meer op, want Evy kwam al naar beneden zetten, richting de keuken, en keek daar naar hun, grommend, flink grommend, terwijl ze op twee poten ging staan en hun aan keek. Met een reflex schoot ze op MAtthew af, sprong ze echt op hem, want Ireena rook niet meer levend.. Matthew op haar manier wel.
|
|
|
Post by Matthew Blackwood on Sept 8, 2013 9:41:25 GMT
Wanneer Ireena over de vloek begint weet Matthew natuurlijk wel waar ze het over heeft, maar het was gewoon iets wat hij liever wou vergeten. Helemaal niks goeds komt uit dit alles en dan is hun moeder ook nog is dood. 'Ik weet van de vloek natuurlijk weet ik ervan, ik heb er alleen geen idee van van wat ik aan het worden ben. Ik heb gewoon deze honger naar menselijk vlees en ik denk dat ik het tegen probeer te gaan door ander vlees te eten ergens in mijn onderbewustzijn, ik weet het niet' zei hij en ook het gestommel van boven hoort. Evy kwam weer beneden en voor Matthew het goed en wel besefte sprong ze ineens in een vaart op hem af. Matthew laat dan ook een gil horen, maar in een reflex heeft hij Evy haar poot vast en het was de bedoeling om haar weg te duwen inplaats daarvan brak hij eerst haar poot om haar daarna van zich af te duwen en op te staan. 'Het spijt me' zei hij, hey waarom zei hij dat, zij viel hem als eerste aan.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Sept 8, 2013 10:34:16 GMT
Ze keek naar de aanval van Evy op Matthew, en waarom had ze echt de neiging om Evy te helpen? ze wist het niet. Misschien omdat zij Matthew altijd wel een watje had gevonden, die in haar ogen niets zinnigs deed. En zijn homoachtige, tja dat was iets waar Ireena zich helemaal aan stoorde. Maar een ding was zeker, gelukkig had Matthew haar buik nog niet gezien, ze was nu eenmaal zanger, en door de inmiddels dikke baarmoederwand, viel het wel degelijk op. Ze snoof even en keek naar hem voor een moment, en zag hoe hij de poot van Evy brak, die jankend achterover klapte, en een huil uitstootte, die voor haar behoorlijk hard klonk, zo dichtbij en even haar oren dicht hield met haar handen.'' God, Matthew. JE kunt wat..'' Sprak ze rustig en liep nu dichterbij.'' Omarm het maar.'' Sprak ze enkel en legde een hand op zijn schouder voor een moment.'' Je bent nu sterker dan ooit, en mensen vermoorden, daar is niets ergs aan.'' Sprak ze rustig en merkte niet dat haar ogen weer veranderde, de witte rand weer groeide, en een blauwe rand op haar iris achter liet. Ze lette niet op Evy die nu op de grond lag te janken door de pijn, maar keek enkel naar Matthew, en richtte haar aandacht op hem.'' Ga eens met Niklaus praten. '' zei ze rustig.'' Geloof me, betere halfbroer kun je niet krijgen.'' Sprak ze en wreef nog even over zijn schouder, voor ze rustig door begon te lopen, de keuken uit, zij wist nog niet dat hun moeder dood was, en daarom wou ze nog altijd vragen hoe het kwam dat hun zo werden.'' ma!'' riep ze dan ook door huis heen.
|
|
|
Post by Matthew Blackwood on Sept 9, 2013 15:31:41 GMT
Matthew was er nogal geschokt om van dat hij de poot van zijn zusje had gebroken, wat als zijn zusje terug zou veranderen dan zou ze met een gebroken arm zitten in beide gevallen was het erg. Hij wou niet dat dit gebeurde, hij gunde niemand de vloek die over zijn familie heen ruste, maar kennelijk leek Ireena het allemaal niet zo erg te vinden. 'Hoe kun je dat zeggen, we kunnen geen mensen vermoorden, je weet dat het verkeerd is' zei hij haar. Hij kon de honger naar menselijk vlees echter niet onderdrukken en hij had ook het gevoel dat het met de minuut erger werd, maar nee hij mocht het niet van zichzelf, hij moest het tegen proberen te gaan. 'Ben je zwanger' vroeg hij ineens toen hij dit keer wel naar haar buik keek en Ireena ineens om hun moeder begon te roepen 'mam is er niet meer, ze left niet meer' vervolgde hij en het niet kon laten dat er een traan over zijn wang liep die hij met de palm van zijn hand wegveegde.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Sept 9, 2013 16:49:42 GMT
Ireena leek emotieloos, want zelfs toen hij zei dat hun moeder dood was, deed het haar weinig, en bleef ze haar steenharde uiterlijk behouden terwijl ze zich omdraaide weer naat Matthew toe.'' Mensen vermoorden is niets mis mee als je ze nodig hebt om te overleven, matthew.'' Sprak ze en ging gevaarlijk dicht bij hem staan, of in ieder geval voor zijn neus, en keek hem aan.'' Ik roei nog de hele mensheid uit als het nodig is. Zoalng ik van hun bloed moet leven, heb ik geen andere keuze..'' Ze nam weer afstand, maar bleef in de keuken.'' En ja ik ben zwanger. Zwanger van een hele lieve man.'' Sprak ze en wreef even over haar buik heen, die direct weer even begon te steken. Geweldig. De traan van Matthew deed haar weinig. NIklaus had haar overduidelijk ook beinvloed, waardoor Ireena toch wel degelijk anders was geworden dan ze vroeger was.
|
|
|
Post by Matthew Blackwood on Sept 12, 2013 9:25:39 GMT
'Ergens diep van binnen weet je dat dat niet juist is, je kan hier niet echt van genieten, we zijn vervloekt..Hoe kan dat ook maar positief zijn' zei Matthew en Ireena aankeek. Natuurlijk had Matthew het ook wel in de gaten dat Ireena niet meer de persoon is die ze was en dan heeft hij het geen eens over de hele vervloeking en dat ze net zoals de rest van de familie waarschijnlijk in een of ander wezen was veranderd, maar het is gewoon haar complete houding en alles. Matthew vroeg zich eigenlijk af of er ergens nog een sprankje van de oude Ireena te vinden was, ergens diep binnen. Op het moment dat Ireena dicht voor zijn neus stond had Matthew al een stapje terug gedaan, niet omdat hij bang was ok misschien ergens ook wel al had hij er nog geen idee van dat dat eigenlijk niet echt meer nodig was, maar ook omdat hij gewoon van zijn persoonlijke ruimte hield.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Sept 12, 2013 9:41:36 GMT
Ze keek hem enkel aan, en zijn woorden deden haar niets.'' Geniten kan je hiervan wel, hoe graag ik het kmisschien zou willen oplossen. Ja er sterven wat mensen, maar ik ben wel een stuk sterker, sneller en behendiger.'' Sprak ze en keek naar hem terwijl ze even kort haar hand door de zwarte haren heen haalde en rustig en toch wat arrogant bij hem wegliep.'' Geniet van de kracht die je nyu hebt.'' Sprak ze en keek naar evy, die op de grond lag, nog steeds eigenlijk, al lag haar been er duidelijk weer wat beter bij, en keek ze enkel naar hun, terwijl ze nog zachtjes piepte. De maag van Evy hoorde je nog duidelijk rommelen. Ze keek naar hen voor een moment, en Ireena keek naar haar zusje.'' Soms.. Ik wou dat ik jou nek om kon draaien.'' Sprak ze nog sissend naar Evy, die gromde, en op haar af wou vligene, maar door het kapotte been, zakte ze weer op de grond, en jankte ze net zo hard weer, doordat het vreselijk pijnn deed voor haar. Ze zou in ieder geval de eerste dagen waarschijnlijk niet lopen en eten, wat niet goed zou uitpakken voor Evy. Ireena keek even met een vermakelijk gezicht naar Matthew, alsof ze juist iets heel gemeens met hem wou doen.'' Als je dan zo graag van de vervloeking af wil en het gezin wil redden, matthew, help je zusje dan eens en geef haar eens wat eten.'' sprak ze met een licht sarcastische toon.
|
|
|
Post by Matthew Blackwood on Sept 14, 2013 10:44:20 GMT
Matthew zou hier nooit van kunnen genieten, althans zo denkt hij er nu over, hij weet ook maar al te goed dat dingen kunnen veranderen, of het nou iets kleins is of iets groots. Zijn blik ging ook even naar Evy, die hij meer had verwond dan dat hij zelf echt kon beseffen, en misschien ergens genoot hij daar wel van aangezien hij altijd zijn hele leven zeer fragiel was geweest en hoe Evy hem ech wel meerdere malen een gebroken arm of een hersenschudding had bezorgd in haar buien. Maar toch dat genieten en dat hij veranderd in een monster zijn dingen die ver uit elkaar liggen of liggen ze nu juist dicht bij elkaar. 'Nee ik kan niet naar buiten, want daar komt niks goeds van' zei hij tegen Ireena. De honger naar menselijk vlees werd gewoon te groot en hij mocht daarvoor niet in de buurt van mensen komen.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Sept 14, 2013 11:04:25 GMT
IReena Zuchtte even en keek naat Matthew voor een moment, nogal verveeld momenteel eigenlijk, waarom wist ze ook niet. Ze liep zelf even weg, en kwam al snel terug met een kind, van een jaar of 8, die heel vrolijk op zich met haar naar binnen wandelde, want he, de gouverneuze, daar was niets mis mee toch.'' Kijk, en dit is mijn broer, en dat ons huisdier, een hele lieve wolf.'' Sprak ze enkel, terwijl haar tanden momenteel behoorlijk groeide, en het kind met volle kracht naar evy toe gooide. HEt meisje schreeuwde en gilde keihard, door het vreten van Evy. Ireena keek er alleen maar vermakelijk naar, en keek toen naar Matthew.'' Als jij niet voor je zusje zorgt, doe ik het wel..'' Sprak ze met een grijns, maar die grijns verdween al snel weer, en ze kwam dichterbij, en kreunde even voor een moment, en zakte even door haar linkerbeen heen, terwijl ze zo even bleef zitten, en een hand op haar buik legde. Haar nieuwe krachten hadden ook voor een extreme groeiboost van het kind in haar buik gezorgd, en tja, wat denk je dat er daardoor gebeurde? juist.. Een flink vervroegde bevalling.
|
|
|
Post by Sherlock Blackwood on Sept 15, 2013 19:30:26 GMT
Sherlock kwam naar een hele lange afwezigheid weer terug bij zijn ouderlijke huis, niet om gezellig te gaan praten over hun vervloeking maar hey hij moest er toch een keer naar toe gaan, laten zien dat hij ergens sociaal is. Ok nee dat was niet helemaal waar, er was iemand dood gegaan die niet dood hoorde te gaan, het bezorgde hem alleen maar meer werk want hiervoor moest iemand die nog eigenlijk niet hoorde dood te gaan, die moest nu dood gaan en als dat te vaak gebeurde betekende dat verstoring in de natuurlijke order en dat betekent chaos. Ja ergens vond Sherlock zijn vloek ergens best leuk, maar het was ook ontzettend vervelend om het mild te zeggen. 'Don't I just come back in the right moment' zei hij over Ireena haar bevalling en de koekjes uit de kast pakte en er een in zijn mond stopte, hij gaat zijn lieftallige zus heus niet helpen want waarom is dat nodig.
Matthew had misschien niet veel met zijn zus te maken, maar hij dacht dat hij haar goed genoeg kende dat ze nog ergens wel gevoel had, maar daar zit hij dus kennelijk flink naast, bij het zien met alles wat ze doet. Het eerste wat Matthew doet wanneer Ireena met een jong meisje naar binnen komt gewandeld is naar achteren deinsen, niet door angst voor het kind maar uiteraard uit angst voor zichzelf dat hij het kind wat zou aandoen. Hij kon het dan ook gewoon niet voorkomen om het kind te redden, want in zijn buurt was het net zo onveilig geweest als in Evy haar buurt waarschijnlijk. 'Hoe kun je' mompelt hij en opkijkt wanneer zijn broer binnen komt gewandelt. Net zoals Sherlock hielp Matthew Ireena ook niet zo gauw ze in bevalling valt, maar Matthew had andere redenen dan Sherlock.
|
|