|
Post by Lord Lucian on Sept 21, 2013 20:05:29 GMT
rustig maar bekwaam was hij vandaag de markt op gegaan. Niet iets wat je snel lucian zag doen, zeker niet in de drukte die de markt vaak kende, maar door de afwezigheid van zijn butler, had de man momenteel geen andere keuze, en ach ja, was er echt iets slechts aan oom even onder de mensen te komen? je hoorde van de dagelijkse feiten wat, en wat er onder de mensen speelde,. En de meeste, die ontweken toch Lucian, zodra ze hem zagen lopen. Zo nu ook, er waren echt meerdere mensen die snel de andere kant uit liepen als ze hem zagen, o mensen die hem wat angstig aan keken. waarom wist Lucian ook niet, hij had veel macht, dat is waar, en zelfs bij de gouverneur had hij altijd in het goede daglicht gestaan. Natuurlijk had hij ook gehoord dat er een nieuwe gouverneur en gouverneuze was, en hij moest snel maar eens kennis gaan maken, dacht hij dan maar. Dat het eigenlijk helemaal geen goed idee was, wist de man ook niet, en de dood kon Lucian misschien soms ook maar niet te snel komen. Dan was hij weer bij zijn vrouw en dochtertje, al was hij momenteel bezig met alle manieren te vinden om hen weer naar deze wereld te halen, allen hadden natuurlijk geen succes.
|
|
|
Post by Jekyll and Hyde on Sept 23, 2013 20:04:33 GMT
Dr.Jekyll kwam net weg bij een patient en liep nu over de markt heen. Iedereen in Port Royal kende hem eigenlijk wel, maar er waren maar weinig die van Hyde afwisten en het liefst hield hij dat ook zo, al wist hij dat hij het niet verborgen kon houden en het was gewoon een kwestie van tijd tot heel Port Royal er waarschijnlijk van wist. Dat Jekyll en Hyde in feite dezelfde persoon was en niet twee broers of wat dan ook. Hij stopte bij een kraampje waar ze brood verkochten en hij kocht dan ook een heel brood. 'How are you this day Dr.Jekyll' vroeg de vrouw achter de kraam hem waarop Dr.Jekyll even glimlachte. 'Just fine thank you' glimlachte hij en even zijn zakdoek tevoorschijn haalde om zijn neus te snuiten. Hij keek wat om zich heen en glimlachte even lichtjes naar Lord Lucian die ook op de markt was, iets wat niet gauw voor kwam.
|
|
|
Post by Lord Lucian on Sept 23, 2013 20:19:36 GMT
Lucian zag Dr. Jekyll wel degelijk lopen, maar knikte enkel naar hem. aanspreken van iemand deed hij eigenlijk nooit meer, en toen hij naar een kraampje met fruit liep, wees hij ook de appels aan, en kocht geluidsloos 5 appels, en betaalde die ook zonder gesprek. Velen wisten het, lucian sprak niet veel de afgelopen 20 jaar. eigenlijk nooit, laten we het zo stellen. Hij zat nog te diep in de depressie. Hij miste ze, en dat gemis was in de afgelopen jaren nooit minder geworden, en hij kon niet wachten zijn Amelia weer in zijn armen te mogen houden, evenals Lady Fairfax, oftewel zoals het volk haar altijd kende, de bloedmooie Helena. Oh god, wat hield hij van haar. Hij ontweek dr. Jekyll nu ook een beetje, door de gebeurtenis. Hij was daar toen bij. Hij constanteerde dat zijn dochtertje ongenezelijk ziek was, en niet veel later ook zijn vrouw.
|
|
|
Post by Jekyll and Hyde on Sept 28, 2013 11:06:32 GMT
Dr. Jekyll wist dat hij niet zomaar even een gesprek kon beginnen met Lord Lucian, want hij kon niet raden hoe Lord Lucian op hem ging reageren. Hij kon namelijk ergens heel goed begrijpen dat hij wel de laatste persoon was die Lord Lucian waarschijnlijk wou spreken of misschien zelfs eigenlijk ook maar zien. Het was immers hij die had geconstanteerd dat de dochter en even later ook de vrouw van Lucian ongeneselijk ziek waren, maar daarentegen Dr. Jekyll deed ook simpelweg zijn werk, maar nogmaals hij kon de reactie wel begrijpen want als de rollen waren omgedraait had hij de dokter die het geconstanteerd had ook zeker gezien als de boosdoener.
|
|
|
Post by Lord Lucian on Sept 29, 2013 10:52:02 GMT
Rustig liep Lucian naar de bibliotheek momenteel, hij moest een boek hebben, een boek over rituelen, om zijn dochtertje en vrouw weer terug te brengen naar deze wereld. Hij leende het boek, en liep wat terug richting de markt, en ging op een bankje zitten te lezen. Meestal deed hij het thuis, lezen, maar hij wou het vandaag gaan uitvoeren. HEt eerste woord waar hij op kwam; bloed van degene die de ziekte heeft doorgegeven. En wie dacht je dat Lucian juist dacht wie haar die ziekte had gegevn? juist , gr. Jekyll. Hij sloeg het boek dicht zonder verder te kijken wat hij verder nodig had en begon te zoeken over de markt, met het boek onder zijn oksel, de titel van het boek uiteraard richting zijn lichaam gericht, en o zocht hij naar hem, met een boze blik in zijn ogen, zo zocht hij hem.
|
|