|
Post by Johnny Powell on Oct 23, 2013 5:57:16 GMT
Enrico Engardes
Hij zuchtte even." Als ze maar niet denkt dat ik van gedachten verander. Ze is overduidelijk een Templar ." Sprak hij rustig en de vissers knikte, zij waren ook van The brotherhood, of wisten er althans van, aangezien ze in het dorp leefde, wat connor had opgezet. Ook iets waarom Connor altijd beter was in de ogen van Achilles. Hij zuchtte even en pakte zijn witte jas en keek even naar de vissers." Help me even." Sprak hij en deed haar zijn witte overjas aan, of nou ja, legde die meer om haar heen, en deed alle wapens eraf, en bij hem om, evenals de zilveren kappen, want daarin zaten zijn mesjes." Als Achilles dit ziet..." Mompelde hij meer in zichzelf. " Dan zit ik echt met de gebakken peren." Mompelde hij er nog achteraan.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Oct 23, 2013 6:06:10 GMT
Kendra Smith
Langzaam begon ze bij zinnen te komen en hoorde zijn woorden nog wel. Ze kreunde zachtjes en voelde hoe iets over haar heen werd gelegd. Ze opende haar ogen een klein stukje en sperde ze wijd open toen ze Enrico zag. Ze bedekte haar gezicht meteen onder de jas. "Sorry, sorry, sorry, sorry." Fluisterde ze meteen zacht. Ze was bang voor hem, althans de Kendra die hij te zien kreeg was bang voor hem. Ze begon meteen weer te snikken terwijl ze zich bleef verstoppen onder de jas. "Sorry." Herhaalde ze af en toe nog eens en kroop tot een bolletje op onder de jas terwijl ze verder snikte. Komedie spelen was zo makkelijk.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Oct 23, 2013 6:14:29 GMT
Enrico Engardes
Hij keek naar haar en zuchtte even." Stop met je vreselijk stomme toneelspel." Sprak hij enkel en pakte de jas van haar af en legde die even opzij." Geef me een reden waarom ik je nu niet in een keer vermoord, smith." Sprak hij rustig en keek haar aan, en bukte bij haar neer en liet het mesje onder zijn zilveren kap vandaan komen." Hier zit bloed aan.. Bloed van iemand die je kent en waar jij op lijkt." Sprak hij rustig en keek naar haar. " Ga. Ga nu en.." Sprak hij en stopte zijn zin." Nee nu doe ik het weer." Sprak hij enkel en stond weer op." Ach ik ben hier niet gemaakt voor. Connor, waar je bent, steek haar als eerste dan maak ik je werk af." Riep hij enkel over de kade. Ja hij had haar vader wel vermoord uit eindelijk, nou ja, uit zijn lijden geholpen. Enrico ruimde altijd rommel op." Kendra, roep het voort, the brotherhood is een persoon kwijt." Sprak hij enkel, rukte het ebleem van zijn jas af, waardoor er wat stof los kwam, en hij het logo naast haar neer gooide en daarna begon te lopen. Hij was er klaar mee. Hij voelde gewoon meer voor Kendra en kon haar niet doden..
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Oct 23, 2013 6:31:02 GMT
Kendra Smith
Ze bleef zacht snikken ondanks alles wat hij zei. Enkel bij dat van haar vader liet haar langzaam aan stoppen. Ze luisterde wel verder naar zijn woorden en keek pas langzaam op toen hij wegliep. Ze stond rustig recht en keek naar het embleem naast zich. Ze raapte het op en slikte even. "Waarom?" Sprak ze enkel en rende achter hem aan en greep zijn pols zacht vast. "Waarom?" Vroeg ze nog eens en rilde nog even door de kou. "Waarom vermoord je me niet?" Sprak ze en hield zijn pols zacht vast en keek rond of niemand van de Templars dichtbij was. "Vertel, alsjeblieft." Zei ze zacht en keek hem aan terwijl ze het embleem vasthield. "Ik ben geen Templar, mijn vader was er een." Sprak ze nu ook en trok hem licht mee. "Alsjeblieft, vertel mij hoe hij gestorven is." Ze speelde nog komedie al had hij toch een gevoelige snaar geraakt bij haar om haar vader te vernoemen, al kookte ze vanbinnen wel een beetje. Ze had veel vragen voor hem en wilde niets anders dan alles te weten komen. "Je bent niet in staat me te vermoorden, maar waarom? Mijn vader heb je toch vermoord of snap ik het niet?" Vroeg ze al weer wat rustiger terwijl ze tranen wegveegde en naar zijn gezicht keek met haar groene en blauwe oog. Hij had er nog niets van gezegd eigenlijk, dat was ook de eerste keer.
|
|
|
Post by Niklaus on Oct 23, 2013 10:04:41 GMT
Kanta:
Ze rolde met haar ogen, ze mocht niet over haar naam zeuren? Als hij het goed uitsprak, dan hoefde ze niet zo te reageren. Ze zuchtte, hij hoefde haar niet te vergelijken met dat mens. Ergens wist Kanta namelijk dat ze vast niet op haar zou lijken. Ze leek op weinig indianen, simpelweg omdat ze niet in een stam was opgegroeid. "Je wil vast dat iedere indiaan op haar lijkt. In de hoop dat je haar ooit nog zal zien." Sprak ze hem ijzig toe. Ze was hier niet zozeer voor liefdadigheid. Al kon ze lief zijn, ergens was te merken dat ze ook een vechter was. Dat ze niet in de warmte van een stam was opgegroeid. "Klinkt als een prachtig sprookje." Ze haalde haar schouders op, keek hem met een twinkeling in haar ogen aan. "Vele indianen volgen hun stam en dat is dan ook enkel waar ze aan kunnen denken. Niet iedere indiaan is zo blind om te vertrouwen op sprookjes en wijsheden." Dit ging dan ook voornamelijk over zichzelf, want de meeste indianen volgde hun stam nu eenmaal. Iets wat zijzelf waarschijnlijk ook had gedaan, als ze er niet was uitgezet. Ze volgde hem, terwijl ze dicht bij hem bleef. Al bleef ze soms iets te lang staan om het te bekijken. Hoopte niet dat iemand haar zag, dit was blijkbaar te mooi om waar te zijn. Want overal leken ze rond te lopen. Juist op zoek naar haar soort, het waren mannen in rode jassen. Ze hadden haar vastgegrepen en hoe erg te ook probeerde, ze kwam niet los. "Is ze van jou?" Vroegen ze dan ook aan Haytham en hem vragend aankeken. Vluchtig keek het meisje om zich heen, vroeg zich af of het door haar kleding kwam om dat het leek alsof ze steeds alleen was.
Amaro/Nana
Amara luisterde naar zijn woorden. Haar bruine ogen liet ze bedenkelijk op hem rusten. Dit terwijl ze ook werkelijk nadacht over wat ze had gehoord. Het was inderdaad iets met indianen, maar ze had niet kunnen achterhalen waarom ze deze wilde. 'Ze willen hen niet meer in de bossen.' Gebaarde ze. 'De meeste leken er blij mee te zijn, het uitroeien van de indianen. Maar ik weet niet zeker of het de man zelf was die dat wilde, of dat het werkelijk gezegd was.' Gebaarde ze. Maar dat was ook moeilijk, ze gaven makkelijk hun mening en ze wist niet helemaal of het dan ook hun bedoeling was om dit te doen. Ze glimlachte toen Benjamin over de wijn begon en ze nam dan ook een slok. Ze knikte om te beamen wat hij zei. De wijn smaakte inderdaad goed. 'Moeten we Haytham waarschuwen? Als we hem voor niks storen, word hij daar niet blij van.' Ze probeerde de gebaren zo makkelijk mogelijk te maken, anders zou ze het wel op een briefje moeten schrijven.
|
|
|
Post by Jay Tupelo on Oct 23, 2013 19:56:05 GMT
Enrico Engardes
Hij keek naar haar en voelde hoe haar hand om zijn pols sloot, en slikte even voor een moment, en draaide zich om naar haar toe. Hij was echt kleddernat, maar dat kon hem niet schlen.'' ik ben daar te weekhartig voor. God heeft ons niet gemaakt om elkaar te moorden. Hij had andere plannen voor de mens.'' SPrak hij en slikte even voor een moment. Tja wat moest hij anders verzinnen? Dit klonk wel sullig, vond hij achteraf, maar het was waarheid ergens, ook al geloofde hij zelf helemaal niet in god. Hij liet zich mee trekken en keek haar aan.'' Ik heb je vader niet vermoord, noch ernstig verwond. Dat deed Connor. Toen ik ter strijde kwam, zag ik je vader liggen. De goedheid in me wou hem helpen, ik wou het bloeden stoppen. Maar hij smeekte mij hem uit zijn lijden te verlossen. IK wou het niet, maar hij pakte mijn hand, en zette die in zijn keel.. Ik heb me nog nooit zo schuldig gevoeld.. Achilles.. hij had me geprezen, dat voelde goed. Connor zei niets, en ik voelde me schuldig. Ik wil al tijden weg bij hun. Maar nu is de druppel gevallen en ga ik het ook doen. Ik wil niet langer in een oorlog vechten waarvan ik weet dat ik die niet zal winnen, of überhaupt wil winnen. Ik wil een meisje, een mooi meisje en een toekomst opbouwen. Geen familie traditie die ik nu zo nodig op moest volgen. Niets minder en niets anders. Maar ok mag niet.''
HAytham Kenway
Hij stopte bij haar eerste woorden en draaide zich om.'' Shut your mouth.'' sprak hij en wees met zijn vinger naar haar borst.'' One word about ziio and i will kill you instead of helping you. easy as that. I will feed you your teeth then.'' sprak hij en wou echt net verder lopen toen hij een soldaat zag en hij zuchtte even voor een moment.'' She is with me, and if you don't like it, go and annoy some random villager.'' sprak hij en wuifde de man gewoon een beetje weg. Haytham was niet bang voor een conflict, hij wist wel wie ging winnen, en dat was hij. Hij zuchtte even en pakte kort de pols beet van Kanta, en trok haar een klein stukje mee voor hij haar weer los liet en even naar het uithangbord van the green dragon keek, die uiteraard heel toepasselijk een draak was. Hij knikte even voor een moment, en wachtte gewoon rustig of zij hem zou volgen, al keek hij meer naar iedereen om zich heen. Hij ving ook al wat geluiden op over het konvooi, al wel niet zoveel info als Benjamin en Amaro hebben opgepikt en daardoor dacht hij er ook verder niet over na.
Benjamin Church
Hij keek naar hem en opnieuw deed hij er even over om het allemaal in zich op te nemen, maar he, het lukte hem, en dat was het belangeijkste toch? hij slikte nog even een slokje wijn door en keek naar hem.'' I think it's wise to go to Haytham. I mean, Without him the [pln won't succed, be honest. We need the whole team, including Haytham.'' Sprak hij rustig tegen hem en draaide weer een beetje met de wijn in zijn glas, en dacht nog even een beetje na.'' LEt's do that because i have seen the camp from a distance and it is heavily guarded by red devils. And then i am not tlking about ten guards, no let's say it where almost 50. And our group is only 8 persons big right now, if i don't count the daughter of gerald. I only count real Templars like our own selfs.''
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Oct 23, 2013 20:10:43 GMT
Kendra Smith
Ze keek hem aan en slaakte een zucht bij wat hij allemaal vertelde. Hij was inderdaad heel weekhartig. Dus hij had haar vader niet vermoord? Maar uit zijn lijden verlost? Ze slikte en hield zijn pols nog steeds vast en keek af en toe naar hem terwijl ze hem mee bleef trekken, de markt weer over en keek goed rond of ze niemand van de templars zag. "Ach joh. Komt nog wel." Murmelde ze tegen hem en liep nog net een stapje rapper. Ze was zelf ook nog steeds kletsnat door de duik in het water, maar zo meteen trok ze wel wat anders aan. Ze bedacht zich vlug iets en deed de kap over haar hoofd van het splinterdunne vestje onder haar jurk zodat ze niet herkend werd. Ze trok hem mee naar haar huis en duwde hem gewoon naar binnen. "Het is hier net wat veiliger om over zo'n dingen te praten." Murmelde ze als uitleg en deed de kap weer af. "Mijn vader was geen opgever, ik weet niet waarom hij ook maar smeekte om zowat vermoord te worden." Zuchtte ze en keek naar haar doorweekte kleding en dan weer naar hem. "Die Achilles leek ook heel blij toen je me weggestuurd had trouwens. Al leek jij daar iets minder blij mee als ik goed gekeken had." Sprak ze rustig en deed haar haren los dus nu over haar rug golfde. Ze stak de haard aan omdat het hier toch maar frisjes was en keek weer naar hem. "Ga zitten ofzo." Mompelde ze dan ook nog aangezien ze dat was vergeten te zeggen. "Ik ben een verschrikkelijke gastvrouw, sorry for that." Voegde ze er kort na toe. "Wil je wat drinken?" Vroeg ze dan ook meteen. Ze kon beter nu even aardig tegen hem doen, misschien kreeg ze hem alsnog rond haar vinger gedraaid.
|
|
|
Post by Niklaus on Oct 23, 2013 20:12:57 GMT
Kanta:
Ze keek hem met een frons aan. Wist niet of ze verwachtte hem zo te reageren. Daarbij was ze niet aardig tegenover hem geweest, maar toch. Ze had wat ze wilde, ze mocht niks over haar zeggen. "Whatever." Ze had wat ze wilde, wist nu dat hij Ziio dus niet zomaar een indiaan vond. Ze streek door haar zwarte haren, waarna ze met haar helder groene ogen naar hem keek. Maar de bewakers brachten ergens toch een angstigere blik op haar gezicht. Ze voelde zijn hand om haar pols en was blij dat de man haar los had gelaten, maar ze trok zich niet los uit de greep van Haytham. Ze liep met hem mee en toen hij haar los liep, keek ze dan ook naar hem. Ze volgde hem en bleef iets dichter bij hem in de buurt als dat ze eerder deed. "Je hebt me nodig, is het niet?" Vroeg ze met een lichte grijns. "Anders had je me makkelijk bij die man achter kunnen laten. Wat maakt het jou uit?" Ze hield haar hoofd wat uitdagend schuin. Wachtte totdat hij haar zou antwoorden.
Amaro:
Ze knikte 'I know we need him' gebaarde ze snel. Ze bedoelde niet dat ze hem er niet bij wilde hebben. Ergens was ze misschien bang dat hij gewoon boos zou worden. 'Kan het zijn dat hij gewoon is waar we hem hebben achter gelaten?' Je kon aan haar gezicht zien dat het een twijfelachtig geval zou zijn. Snel nam ze een paar slokken van de wijn. 'let's go.' snel dronk ze het glas leeg om op te staan. 'we kunnen beter meteen gaan.' alles werd met gebaren gedaan en ze hoopte maar dat hij zich niet beledigd ging voelen.
|
|
|
Post by Jay Tupelo on Oct 24, 2013 5:10:46 GMT
Enrico Engardes
Hij keek naar haar en glimlachte toch nog even voor een moment, terwijl hij zijn korte, natte haren even een beetje droog wreef. Hij zuchtte even en keek haar aan, terwijl hij nu gewoon met haar mee liep. Zijn ebleem was van zijn jas af die hij nog steeds over zijn schouder droeg, maar dat voelde meer dan bevrijdend eigenlijk. De kleding zat hem altijd wel goed, moest hij eerlijk zeggen, maar hetgeen waar hij voor stond.. tja dat was een ander verhaal. Hij zuchtte en liet zich mee trekken, wist niet langer meer waarom hij zou tegen werken.'' Zonder dat je me handje vast houd, loop ik ook wel mee hoor, mama.'' Grapte hij en grijnste even.'' All you need to do is ask.'' Sprak hij daar nog achteraan, al hield hj er verder zijn mond oer en keek even haar huisje rond toen ze eenmaal binnen waren. Hij knikte even op haar eerste woorden.'' Dat klopt, op straat lopen er genoeg van onze soorten rond.'' Sprak hij daar nog bij terwijl hij daarna rustig verder luisterde.'' heey, als ik iets verkeerds gedaan heb met je vader, zeg het me, maar hij smeekte het gewoon. De angst in zijn ogen.. HEt was niet normaal meer. Ook al was het een sterke man geweest, on dat moment echt niet meer. Maar hij had ook drie steekwonden. Vier als je mijn genadeklap mee rekent.'' Rustig ging hij nu ook zitten bij de haard en schudde zijn hoofd even op haar laatste woorden. Dat over Achilles negeerde hij maar, hij had geen zin het daar over te hebben.'' IK ga morgen trouwens terug naar Florence, naar mijn echte thuis. Er vaart een boot af morgen rchting Rome. Ik wil gewoon niet langer deel zijn van waar dat symbool mij gevangen houd.''
Haytham Kenway
Hij keek naar haar en zuchttte nu terwijl hij haar gewoon mee naar binnen trok in de tavern.'' You don't trust me. Like most indians. So i saved you. Those redcoats will lock you up, and send you to the Gallows, if not execution by block. '' Sprak hij als verklaring op het feit dat hij haar gered had, hij vond het niet nodig om te zeggen dat hij haar inderdaad nodig had, maar toch begon in HAytham zijn hoofd het feit dat hij haar nodig had minder te worden, doordat hij zich behoorlijk aan haar begon te irriteren, al was dat niet direct af te lezen aan zijn uiterlijk, die nog steeds behoorlijk koeltjes was, en haar aan keek.'' COme, let's go upstairs. My men aren't here, i Believe, maybe Phelan, but that isn't something i am sure about. He is a freak on mediatition, so if he is doing that now, pleae stay calm, and especcialy don't disturb him. HE won't thank you for that, even do he is deaf.''
Benjamin Church
Hij keek naar haar en zuchtte even kort.'' Haytham is Always in the tavern or the market. That wull be mopst of the times, but let's try the tavern first. Hij dronk zjn wijnglas leeg, en zette die weer op tafel.'' Let's go, Amaro, before is is to late.'' sprak hij rustig tegen haar, duidelijk dt haar laaatste gebaren niet helemaal tot hem over gekomen waen. Hij begon te lopen, naar buiten en zo verder, ze moesten toch via de markt, dat was het korste, en daar keek hij ook even bevreemd op toen hij Kendra verder op zag.'' Great, maybe we need to tell that to. Kendra, the daughter of Gerald, with someone from the Brotherhood.'' sprak hij rustig en wees niet heel opvallend, maar knikte wel even naar de kant van Kendra op. Hij was een klein mannetje op zich, dus echt opvallen zou hij misschien niet doen, of toch wel, hij ou het zelf geen eens weten.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Oct 24, 2013 5:20:29 GMT
Kendra Smith
Ze snoof even en luisterde weer naar hem. "Je bent ouder als mij, wat ga je mij mama noemen. En ik trek graag, Ik ben niet zo voor het vragen." Sprak ze rustig en voelde ergens al wel dat ze gezien waren. Daar baalde ze van. Ze keek hem aan en slaakte een zuchtje. "Ik heb toch al zo het gevoel dat iemand me heeft gezien van de templars." Murmelde ze en keek hem weer aan. "Ik zeg niet dat je iets verkeerds hebt gedaan, ik zeg gewoon dat ik dat nooit in mijn vader gezien heb." Sprak ze rustig en keek hem aan met een schuin gehouden hoofd. Hij ging weg morgen? Daar had ze geen zin in. Ze schudde dus ook licht haar hoofd. Ze had geen zin dat hij wegging nu ze toch al zo veel te weten was gekomen. Ze sloot haar ogen even en keek naar het vuur in de haard. "Waarom ga je weg?" Vroeg ze nu dan terug en keek hem aan. "Je hebt meer kans dat ze je daar gaan afmaken als ze het ook maar te weten komen Enrico." Zei ze rustig tegen hem en sloot haar ogen weer even. "Hmm. Weet je zeker dat je niets wilt drinken?" Vroeg ze nog rustig. "Ik heb nog wijn staan die anders nooit op raakt. Mijn vader hield van wijn. We hebben meer als genoeg flessen in de kelder staan." Zei ze rustig en keek hem weer rustig aan.
|
|
|
Post by Niklaus on Oct 24, 2013 8:21:47 GMT
Kanta:
Ze keek hem aan, luisterde naar zijn woorden. Hij had haar geholpen daarstraks, maar moest ze gelijk haar hele vertrouwen op hem leggen? Aangezien het anders kon zijn geweest als er meer geweest waren. "Ok." Mompelde ze, al was het vertrouwen van iemand nogal moeilijk voor haar. "I'm sorry…. But why did you save me?" Vroeg ze hem toen wat serieuzer en keek hem nieuwsgierig aan. Waarom had hij haar dan niet laten staan? Aan indianen deden de meeste mensen eigenlijk niks en lieten deze gewoon oppakken als het ze hen te pakken kregen. Het leek haar niet zo dat de man zoveel sympathie voor de indianen had, dat hij haar daarom hielp. Dat hij het zielig zou vinden of dat hij zich er goed bij zou voelen. "Yes, sir Kenway." Zei ze rustig, als antwoord dat ze iemand niet mocht storen. Ze had zijn naam zo vaak in gedachte herhaald, dat ze deze niet zo snel zou vergeten. Als ze hier vaker wilde komen, moest ze sowieso de namen kunnen uitspreken. Niet zoals Haytham die haar naam niet eens kon uitspreken. Ze volgde hem, al zei iets in haar achterhoofd dat als ze alleen waren, hij alles met haar kon doen. Martelen om antwoorden te weten, maar ergens was ze dan ook een beetje naïef en geloofde ze niet dat hij dat zou doen.
Amaro/Nana
Het maakte haar vrij weinig uit, daardoor knikte ze dan ook om mee te lopen. Volgde Benjamin, totdat ze zijn woorden hoorde. Ze fronste, wilde bijna haar mond open doen om te praten, maar hield zich in. 'That's not good.' gebaarde ze en keek naar de twee. 'Dan hebben we iemand minder, hij gaat dit niet waarderen.' gebaarde ze en zuchtte dan ook. Maar ze ging weer recht staan. 'We have to find Haytham.' Was het gebaar en ze liep door, verder richting de Tavern. Want om eerlijk te zijn, had ze geen zin om nog langer naar die twee te kijken. Haar donkere ogen had ze voor zich uit staan, waarna ze dichter bij de tavern kwam en eenmaal aangekomen de deur opende. Al was er op het eerste gezicht geen spoor van Haytham
|
|
|
Post by Castiel on Oct 24, 2013 20:27:30 GMT
Naam: Crowley Leeftijd: 35 Aan welke kant sta je? : Geen foto/uiterlijk: extra: Crowley helpt degene die hem de beste deal kan geven, als hij beide deals niks vind helpt hij niemand, het is simpel. Crowley Crowley liep op zijn dooie gemak over de straten heen, waarbij hij af en toe zijn blik over bepaalde mensen laat gaan. Crowley was niet de man die zich bij een club sloot om er bij te kunnen horen of om zich veilig te voelen, nee hij sloot zich nergens bij aan eigenlijk want hij vond het allemaal eigenlijk maar een bij elkaar geraapt zooitje bij elkaar en degene die het hardste kan jengelen wint. Ok misschien overdrijft hij het nu ergens, maar ach. Nee Crowley is heus gewillig om te helpen als nodig is, geef hem gewoon een zeer goede deal en hij is je man, wat ik daarbij nog wel bij moet toevoegen dat het dan ook nog afwachten is of hij zich er aan houd of dat hij je figuurlijk keihard in de rug steekt.
|
|
|
Post by Jay Tupelo on Oct 26, 2013 17:33:03 GMT
Enrico Engardes
Rustig keek hij haar huisje rond en zijn ogen bleven even steken op het portret aan de muur. Het deed hem toch ergens pijn het te bekijken, te weten dat hij haar haar vader had zien sterven, nou ja, die genade klap had gegeven. '' Jij kunt ook geen grapje hebben. Heb eens wat lol in je leven meid, kom je veel verder mee.'' Sprak hij en knikte enkel toen ze zei dat ze waarschijnlijk al gezien was.'Ach het spijt me gewoon voor je. Als ik wist dat hij kinderen had.. of althans jou, had ik harder gewerkt hem weer op de been te krijgen. Ik voel me er echt schuldig over.'' Hij liet zijn hoofd even zakken en sloot zijn ogen.'' Het spijt me.. Ik ben een watje en dat zal ik blijven.'' Hij luisterde verder naar haar verhaal en slikte.'' Hij schreeuwde het naar mij.. Toen ik hem wou verplaatsen, uit het strijdveld. Connor die me toe keek.. Achilles vanuit het landhuis, die alles zag gebeuren.. Het is echt nog steeds verschrikkelijk als ik eraan denk..'' Door dat ze een hele andere vraag stelde, over waarom hij weg ging, dook hij ineens in hele andere gedachten, en het vrolijkte hem misschien zelfs een beetje op. '' Ik ga vluchten en ik weet dat het misschien niet slim is, maar als ik hier blijf al ik nooit mezelf kunnen zijn. Nooit de Enrcio die ik wil zijn. Hier zal ik altijd een brute assassin zijn.. en dat wil ik niet Kendra. Ik kan dat niet. Het liefste biecht ik alles op over the brotherhood, in ruil voor bescherming, voor vrijheid. Maar ik weet dat ik dat niet aan jou kan vragen, niet aan Connor, ook niet aan mijn andere familie lid, al weet ik geen eens precies wat hij van me is, we hadden dezelfde opa, namelijk Haytham.'' Ze begon over wijn en hij schudde zijn hoofd.'' Nee geen wijn meer voor mij. IK houd misschien van een goed wijntje op zijn tijd, maar ik moet nu er even aan denken dat ik helder moet blijven. Zeker als ik morgen ga reizen naar Florence.'' Hij knikte even en ging zitten op een stoel bij de haard, omdat hij puur een beetje op wou warmend, ook zijn kleding was natuurlijk nog steeds helemaal doorweekt. Hij bleevf overigens ten alle tijden bewapend, van zijn touwsperen tot aan zijn mesjes onder de zilveren kappen die hij ook nog droeg.
Benjamin Church
Hij knikte even.'' exactly. He is going to be mad at her. Very mad. THis will not be very pleasant for her...'' Sprak hij rustig en slikte even. Maar Benjamin zat er echt absoluut niet mee, moest hij eerlijk zeggen. Dan hadden ze maar een minder, dat kon vast wel ingevuld worden toch? Ook al was het konvooi wel groot, en konden ze elke helpende hand gebruiken, dat was ook iets wat Benjamin wist. Hij liep rustig verder naar binnen en keek even naar de gasten die er al zaten.'''Come on, he must be upstairs, or else we wait.'' Sprak hij kalm en liep naar boven waar hij inderdaad Haytham zag, met een meisje, waar hij direct zijn wenkbrauw van omhoog haalde. Wat moest Haytham in godsnaam met een indiaan?'' haytham.. can we speak to you for a moment..'' sprak hij voorzichtig, wist niet of hij stoorde ergens in.
Haytham Kenway
Hij liep verder de trap op en stopte bij de tafel, waar hij net haar vraag hoorde. Hij zuchtte en keek haar direct aan.'' Don't ask stupid questions, and I won't answer this one. Can't you just believe in the good of my heart? that will be enough thank you.'' Sprak hij nu, en wat irrtatie drong nu wel door in zijn stem, al bleef zijn uiterlijk cool, en normaal. Het was iets wat haytham vaker deed, en waar sommige niet goed wisten of ze haytham wel of niet serieus moesten nemen. Toch kon je het beter doen, daar kwam je altijd wel achter als je Haytham langer leerde kennen. ze bevestigde even dat ze Phelan niet zou storen en hij knikte even.'' Good. and please, call me Haytham, Kanta.'' Sprak hij rustig en schoof een stoel naar achteren.'' Please take a seat, i will get you something to drink.'' Sprak hij rustig tegen haar en ou net weglopen naar beneden toen hij Benjamin en Amaro zag en stopte even. Hij keek naar Benjamin en luisterde even naar hem, waarna hij ook naar Amaro keek.'' IS it urgent? i've got a visitor.'' Sprak hij tegen beide en gebaarde even kort naar kanta, en richtte hen beide toch even een beetje strenge blik toe.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Oct 26, 2013 17:54:19 GMT
Kendra Smith
Ze keek hem in de ogen. "Ik doe niet zo aan die grapjes, en je komt ook niet ver als je niet eens serieus kunt doen op zen tijd hmm?" Vroeg ze en keek hem in de ogen voor een klein en kort moment. "Wat bedoel je met mij, Ik ben toch ook zijn kind, wat is het verschil met mij en een kind?" Sprak ze tegen hem omdat ze het niet meteen begreep. Zij bleef toch ook gewoon een dochter van Gerald. Ze luisterde eigenlijk niet meer naar wat hij over haar vader vertelde, het kon haar niet veel meer schelen en ze wilde geen beelden in haar hoofd halen over hem en hoe hij er waarschijnlijk uit had gezien, zo verzwakt. Ze snoof en deed haar haren even rustig los en luisterde weer verder naar hem, haar ogen werden groot. Vluchten? Nee, ze wilde meer te weten komen over hem, over the brotherhood. Ze wist dat ze gezien was, en ze wist dat Haytham haar een kogel door het hoofd zou halen zodra ze de kans kreeg, dus moest ze eerder zijn als hem en moest ze het proberen uit te leggen. Ze keek naar Enrico en zuchtte zachtjes. "Een watertje dan?" Vroeg ze rustig en volgde zijn bewegingen toen hij ging zitten op een stoel aan de haard. Ze kreeg zo een vaag idee in haar hoofd, al rilde ze enkel al bij het beeld dat ze voor zich zag dat ze met hem bezig zou zijn. Ze slaakte een zucht en zette zichzelf er een beetje overheen waarna ze rustig op hem afliep en op zijn schoot kroop voor even. "Waarom zou je wegvluchten, je weet dat ze je sowieso achteraan komen en als ze weten dat je ze in de steek laat, loopt het niet goed af Enrico." Fluisterde ze zacht en hield haar gezicht dicht bij het zijne waar haar blonde haar nu wat langs golfde. "Dus doe geen domme dingen Enrico." Sprak ze zacht en voelde dat hij nog wat nat was met zijn kleding, maar zelf was ze dat ook nog. Ze keek in zijn ogen en glimlachte zelfs een beetje terwijl ze haar armen op zijn schouders legde nu. "Wees anders, wees niet meer die klunzige die ze kennen. Ze zullen verrast zijn." Zei ze rustig en haalde een hand door zijn haar waarna ze een paar centimeter dichter kwam met haar lippen tot de zijne, maar dan gewoon van zijn schoot op stond, nog voor haar lippen de zijne hadden geraakt. "Waar blijf je slapen tot morgen dan? Als je morgen dan toch zo nodig wilt vertrekken en je leven nog wat wilt verpesten?" Vroeg ze aan hem en keek hem in de ogen aan, een beetje zwoel en tegelijkertijd nog vrij triest eigenlijk. Al speelde ze dit weer als een spelletje, leuke spelletjes. Al kon er wel een kant zijn die echt wel lief was, maar dat was nu gewoon even niet. Dat moest hij maar verder kunnen ontdekken als hij zou blijven, zo niet, speelde ze het door en zorgde dat hij er niet zomaar mee wegkwam.
|
|
|
Post by Niklaus on Oct 26, 2013 17:59:03 GMT
Kanta:
Dus deze man was de goedheid zelf? Ze keek hem aan, al vond ze de opmerkingen die hij gaf nu niet bepaald aardig. Ze moest eerlijk zijn dat ze hem niet helemaal snapte. Ze mocht geen stomme vragen stellen? Maar alles wat voor hem normaal was, zou dan vast als 'stomme vraag' gezien worden. Ze knikte dan ook enkel, waarna hij vertelde. Ze mocht hem Haytham noemen, snapte hij niet dat het niet helemaal serieus bedoeld was? Het maakte haar ook niet zoveel uit, toen hij haar vertelde dat ze moest gaan zitten, luisterde ze dan ook en deed dat. Het was voor haar vreemd, alles eigenlijk en ze keek dan ook steeds rond. Moest ze andere kleding hebben? Haar heldere ogen bekeken de gebaren van de mensen en toen hij zei dat hij drinken ging halen, glimlachte ze naar hem. "Thank you." Zei ze wat onzeker. Niet helemaal wetend wat tegen hem te zeggen.
Amaro:
'Stupid girl.' Gebaarde ze en was blij toen ze de tavern binnen liepen. Echter verdween die hoop weer toen ze hem nie zag. Benjamin zei iets over boven en toen kwamen ze hem tegen. Haar mond viel haast open bij het zien van de indiaan. Maar in plaats daarvan keek ze echter minachtend naar haar. 'A visitor?' Aan haar gezicht was de verwarring te zien. Zo vaak was hij niet met een vrouwelijk persoon te zien. 'Two things to be honest...' Ze zuchtte en keek met haar donkere ogen naar Haytham. 'We saw Kendra with someone from the brotherhood. And tonight will be the big happening.' Gebaarde ze vlug, hopend da het goed genoeg zou zijn. Want dat was ook nog altijd de vraag bij hem.
|
|