|
Post by Jay Tupelo on Oct 26, 2013 20:20:12 GMT
Enrico Engardes
Hij keek naar haar en slikte even.'' Ik bedoel ook daarmee jou.'' Sprak hij rustig. Jij ben en blijft zijn kind toch?'' sprak hij even en merkte hoe ze dichterbij kwam en slikte even voor een moment, doordat ze zo dichtbij hem hing, en begon zijn hart ook tien keer sneller te kloppen dan eerder. Hij wist het nu, hij vond haar leuker dan hij al dacht. Hij keek haar recht in de ogen aan, en onbewust gleed een hand om haar heupen heen, al schrok hij iets toen zij eenmaal weer op stond, en voor even dacht hij iets verkeerds gedaan te hebben, waardoor hij iets naar beneden keek. Zijn hart ging als een bezetenen te keer terwijl zijn ogen zoekend naar een plek gingen waat hij kon kijken.'' Ik wil vluchten, want ik weet dat ik nooit bij the brotherhood zal horen, ondanks mijn sporen daar liggen. Ik heb altijd voor order, purpose and direction, gestaan. Juist hetgeen waar de Templars voor staan.. Niet the brotherhood..'' Sprak hij en slikte even voor een moment.'' Maar ik zal het nooit kunnen, door mijn roots, Haytham zou mij nooit toe laten. Nooit. Door mijn achtergrond, en dat niet alleen, ik ben een watje. Echt, ik kan gewoon bijna niet anders zijn.'' Sptak hij en begon iets rood aan het lopen momenteel. Hij wou op staan, haar tegen zich aan trekken, en liefdevol zoenen.. Ze was zo mooi.. Zo prachtig.. Ze leek echt werkelijk een engel uit de hemel.. Hij keek haar aan en slikte.'' Vannacht slaap ik in mijn hutje..'' Sprak hij en stond nu toch op, liep naar haar toe.'' Kendra.. speel jij een spelletje met me..'' sprak hij nu ook en liep dichterbij haar.'' Alsjeblieft, speel niet met me..'' sprak hij en slikte even.'' Want jij doet mijn hart sneller gaan.. Sprk hij en kwam met zijn lippen gevaarlijk dichterbij.'' Zet je lippen op de mijne als je het meent.. Ik wil niet langer spelen..'' Sprak hij nu ook vanuit het niets, maar duidelijk in de war.
Haytham KEnway+ Benjamin Church
HAytham keek naar de gebaren en zuchtte even.'' Great. Call everybody together. We need to discuss this issue. I will deal with Kendra Tomorrow morning.'' Sprak hij rustig en keek even naar Kanta.'' Kanta, i'm sfraid that you need to leave us for a moment. I need to deal this issue with my one group. I would like to ask you to take place in my bedroom when my man arrive. Can you do that for me? OH and amro and Church.. Whe need to find a man named Crowley. I would like to see that you take him as well.'' Sprak hij tegen haar en keek haar diep in de ogen, en daarna naar benjamin die al knikte naar hun.'' Amaro,Shall I get Lee and the others? i know exactly where they are. That you are going to look for that Crowley guy?'' Stelde benjamin voor, en Haytham sloeg even zijn handen achter zijn rug.'' Just do how you like it. I will stay with my guest. I offered here a drink, and she didn't get one. Oh. last thing. I thinked about the attack, and get a couple of prostitues. Why? Because soldiers love beautifal woman and they don't ask questions. We just need to pay them.''
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Oct 26, 2013 20:31:10 GMT
Kendra Smith
Ze keek hem aan en rolde haar ogen een beetje. "Maar waarom zei je dan; 'of Uberhaupt dat hij jou had' ?" Vroeg ze nu nogmaals en keek hem weer even aan waarna ze weer naar het portret van haar ouders keek die op de muur hing. Ze had zijn streling over haar heupen wel gevoeld, en ze had ook wel gemerkt dat zijn hart sneller te keer ging. Ze glimlachte licht zodat hij het niet zou zien en luisterde verder naar hem, keek af en toe om te zien hoe hij verder reageerde op net. Hij wist niet waar te kijken. Hij had het echt zwaar te pakken blijkbaar. Ze bleef naar hem luisteren en bleef lichtjes glimlachen tot hij rood aan begon te lopen. "Je kunt het altijd aan Haytham vragen weet je. Hij is niet zo erg soms. Vaak, maar niet altijd." Murmelde ze op het laatste en keek weer even naar het portret aan de muur. "Waarom ben je eigenlijk dan ooit bij the brotherhood gegaan Enrico? Werd je zo onder druk gezet hmm?" Vroeg ze en keek weer even over haar schouder heen om naar hem te kijken met een klein glimlachje. "Ah, dus je hebt hier een hutje? Das zielig voor je." Murmelde ze, als hij hutje zei dan dacht ze ook niet anders dan aan een zwerver in een vervallen hok. En van een assasin had ze wel wat anders verwacht eerlijk gezegd. Ze had haar blik weer op het portret gericht toen ze hem hoorde opstaan en dichter tot haar lopen. Ze luisterde naar elk woord dat hij zei en draaide zich rustig naar hem om, merkte hoe dichtbij hij met zijn gezicht was waardoor ze in zijn ogen keek. Waarom zou ze niet met hem spelen? Hij was zo makkelijk... Ze glimlachte kleintjes na zijn laatste woorden en gleed met haar hand door zijn haar en duwde haar lippen nu zacht op de zijne. Ze moest het geloofwaardig maken, ook al deed ze dit liever niet. Haar hand bleef in zijn haar terwijl de andere zich op zijn borst plaatste op de plek van zijn hart die ze ook werkelijk snel voelde kloppen. Ze sloot haar ogen dan ook maar rustig en greep hem wat steviger vast, alsof ze de zoen echt meende.
|
|
|
Post by Jay Tupelo on Oct 26, 2013 20:48:47 GMT
Enrico Engardes
Hij keek naar haar en slikte even.'' Laat mijn woorden zitten, ze zijn niet van belang..'' Sprak hij enkel en keek haar aan. Hij stond echt recht achter haar telkens en slikte.'' ik moest van mijn vader..'' Sprak hij en slikte even.'' en mijn opa, die ik nog kort heb gekend. Ze zweiden dat ik de familie trots moest maken, en in italie is familie de echte schat die je hebt. Dus ik wou ze trots maken, ook al wist ik al diep van binnen dat the brotherhood niets voor mij was. Niet voor mij gemaakt.'' Sprak hij en slikte even voor een moment.'' mijn hutje is echt een houten blokhut, net buiten boston, niets zieligs aan.'' Sprak hij even en een kleine glimlach kwam kort op zijn lippen te hangen, terwijl hij haar nu echt in de ogen keek, en haar lippen langzaam op de zijne voelde, waardoor hij mee begon te zoenen, zacht en teder, terwijl hij helemaal warm werd van binnne. Hij zoende haar zacht, liefdevol, terwijl zijn handen langzaam op haar heupen hingen, en hij haar bleef zoenen, totaal niet door dat ze wel met hem aan het spelen was, nee hij wou het niet meer geloven dat ze nu nog met hem zat te spelen. Hij bleef zacht zoenen, en langzaam aan, zocht hij nu toch wel met zijn tong toegang tot haar mond, al bleef hij ten alle tijden gewoon rustig zoenen. NAtuurlijk zou hij niet te snel gaan, Hij wou haar ook leren vertrouwen, al zou Achilles nu helemaal niet blij worden. Maar daar focuste hij zich niet op. Hij focuste zich op een gesprek met Haytham. Hopend dat hij die vandaag of morgen nog zou krijgen. En anders.. hij wist het nu niet.. Hij kon haar meenemen naar Florence.. Het was er warm, mooi weer, alles.. Hij slikte. Hij moest er gewoon niet over na denken nu.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Oct 26, 2013 21:02:54 GMT
Kendra Smith
"Nou, ik luister graag naar een uitleg als het over mij gaat. Maar voor deze ene keer mag je die woorden wel laten zitten ja." Zei ze rustig tegen hem en had nog even naar het portret gekregen terwijl ze verder naar zijn verhaal over zijn vader en opa. Over dat hij zijn familie trots moest maken en het niets voor hem was geweest. Over het verhaal erna, over dat het niet echt zielig was en een echte houten blokhut was. "Dan had je niet hutje moeten zeggen, nu zag ik echt zo een zwervershok voor me." Zei ze met een glimlachje. Ze zoende hem toen ze uiteindelijk haar lippen op de zijne had geplaatst en hield haar ogen gesloten. Ze voelde meer walging dan ook maar een tinteling. Ze wilde hem het liefst zo snel mogelijk van zich af, maar ze moest zich sterk houden nu. Ze probeerde ook zo liefdevol mogelijk met hem mee te zoenen terwijl haar handen nu beide weer rond zijn nek lagen en zacht streelden om hem gerust te stellen. Hij leek niets door te hebben, de arme jongen. Ze kreeg bijna medelijden met hem. Hij was te goed gelovig. Ze merkte dat hij met zijn tong toegang tot haar mond zocht waardoor haar hart toch ook net een tikkeltje harder ging. Dat wilde ze niet, nog niet. Ze draaide dus daarbij ook haar hoofd weg toen zijn tong bijna in haar mond had gezeten. "Nog niet." Fluisterde ze daarna ook als excuus en legde haar hoofd ook tegen hem aan terwijl ze tegen hem aan bleef staan. Ze moest het echt laten lijken, en als ze echt heel eerlijk was, voelde het niet echt slecht om in iemands armen te staan, ze wist alleen niet goed of ze het prettig vond dat het Enrico was die haar vast had. Ze sloot haar ogen weer even terwijl ze haar hoofd tegen zijn schouder had gelegd en weer wat in zijn nek streelde. Hoe zou ze dit gaan uitleggen aan Haytham morgen? Dit ging niet goed komen. Ze opende haar ogen weer even en glimlachte toch klein. Zolang ze niet werkelijk wat voor hem zou beginnen voelen was alles best voor haar. Als hij ooit zou voorstellen naar Florence te gaan, zou ze het afwijzen. Dit was haar plekje, hier hoorde ze thuis. Hier lagen al haar geheimen en herinneringen verborgen. En dan nog, het was niet meer als een nep relatie voor haar. Ze moest ook stiekem wat glimlachen toen ze over Achilles dacht, benieuwd hoe die eigenlijk op dit zou reageren, al vergat ze het snel en keek weer naar Enrico op met een glimlachje. Ze duwde nog een kusje op zijn lippen en liet hem dan wat los. "Nog niet." Herhaalde ze nogmaals doelend op die tongzoen en streek nog even langs zijn wang voor ze zich weer voor de haard ging zetten om weer wat op te warmen. "Wou je nou nog wat drinken?" Vroeg ze opeens ook weer en keek even over haar schouder naar hem met een glimlachje.
|
|
|
Post by Jay Tupelo on Oct 26, 2013 21:20:23 GMT
Enrico Engardes
Hij zoende eerst nog maar door, de woorden die daarvoor waren gesproken waren voor hme nu even niet belangrijk. Dit was zoveel fijner, een stilte, en genieten van haar, van hun. Hij geloofde er helemaal in, inderdaad, als zij ooit zijn hart zou breken zou hij waarschijnlijk ook instorten, en dan kreeg je een hele andere Enrico naar boven, dat was een ding wat zeker was. Enrico was een lieve jongen, tot op zekere hoogte. MEt pijn en booheid had je hem echt heel erg ver. J dan zag je wel waarom er assassin bloed in zijn aderen stroomde, en zag je hem liever niet. Wraakzuchtig, noem enrico zo maar.. Hij had eindelijk zijn woedeaanvallen van vroeger onder controle, en was nu inderdaad wat klunzig, en tja.. nogal goed gelovig. Hij zou hier blijven de komende tijd, voor haar, al wou hij natuurlijk zijn familie nog wel zien in Florence. Zijn moeder in ieder geval, zijn vader was al heel lang geleden overleden, het broertje van Haytham, van goed 7 jaar jonger. Je kon dus in feite stellen dat Haytham zijn oom was, ook al leken ze totaal niet op elkaar. Hij baalde wel dat ze geen tongzoen wou, diep van binnen, maar respecteerde het wel.'' Sorry. Ik liet me al teveel mee slepen in het moment.'' Sprak hij rustig en streek zacht over haar rug toen ze eenmaal tegen zijn schouder aan leunde. Zijn hart had weer zijn natuurlijke ritme terug gekregen, maar de kriebels en warmte dat door zijn lijf vloeide, zei wel hele andere dingen, en voelde haar hand niet veel later langs zijn wang gaan, en beantwoordde de kus zacht en teder.'' Je bent prachtig, zoals de engelen van god.'' Sprak hij nog complimenterend en ging ook rustig naast haar zitten voor de haard, en sloeg rustig een arm om haar heen, om haar ook iets tegen hem aan te duwen.'' Blijf lekker zitten, ik hoef echt niets.'' Sprak hij nu zwoel tegen haar, terwijl in zijn ogen duizenden lichtjes leken te stralen, door de reflectie van de vlammen die in zijn ogen knetterden, wat een mooi effect gaf in zijn donkerbruine ogen.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Oct 26, 2013 21:32:35 GMT
Kendra Smith
Ze merkte dat ze geen antwoord meer kreeg op dat van dat hutje waar ze het even over hebben gehad. Ze bleef stil en rustig toen hij ook zo leek te zijn, het was ook niet echt de bedoeling het zo snel te laten stoppen. Ze wist dat ze nog steeds voorzichtig moest zijn, en ze moest weten wat ze wilde weten voor het Haytham te vertellen. Ze sloot haar ogen nogmaals en bleef er maar wat bij zitten, hoorde zijn woorden nu over de tongzoen en glimlachte lichtjes. "Maakt niet uit. Ik ben er gewoon nog niet echt klaar voor." Zei ze rustig tegen hem om maar wat te zeggen en keek hem weer rustig aan met een kleine glimlach. Ze was weer eerlijk tegen zichzelf, de warmte van een man voelde werkelijk niet slecht. Maar het bracht haar in de war, daar speelde har goede en slechte kant nu net in mee. De ene kant wilde hem niet kwetsen, de andere kant wilde hem enkel gebruiken voor eigen doeleinden. Ze hoorde het compliment van hem aan waardoor ze glimlachend naar hem opkeek. "Dankje." Zei ze zacht tegen hem met een stralend glimlachje en merkte hoe hij nu naast haar plaats nam. De arm die om haar heen werd gelegd liet haar wat dichter bij Enrico kruipen en knikte op het antwoord op haar vraag. Ze legde haar hoofd weer rustig tegen hem aan na ze hem nog even in zijn ogen had gekeken waarna ze weer naar het vuur keek dat haar ook al veel warmte gaf. Ze slaakte een opgeluchte zucht, ze zou niet weten hoelang ze dit vol zou houden eigenlijk, hem aan het lijntje houden. Ze kroop weer een beetje op zijn schoot, met har rug nu naar het vuur gericht en haar borst tegen het zijne. Ze moest een makkelijke houding aannemen, dat was nog zo prettig. "Wil je nu nog steeds weg uit Boston?" Vroeg ze nu dan ook en keek hem weer in zijn ogen met een onschuldige lieve blik. "Of ben je van gedachten veranderd?" Vroeg ze nu ook meteen even aan hem en glimlachte weer kleintjes terwijl haar hand zich weer naar zijn wang verplaatste. Ze wist dat ze nu tot diep bij hem ingedrongen was, ze had hem waar ze hem hebben wou.
|
|
|
Post by Jay Tupelo on Oct 26, 2013 21:53:07 GMT
Enrico Engardes
Hij keek naar haar en glimlachte even terwijl hij haar even aan keek.'' gewoon angeven, mijn mooie engel.'' sprak hij nu en streek met zijn vrije hand even over haar wang hen. Ze zat nu inderdaad heel erg diep bij hem, en nu was het juist dat moment dat ze heel erg voorzichtig moest wezen. Want nu zat ze gevoelig bij hem, ook al had ze het misschien niet door. Kwetsen zou zijn andere kant loslaten waar ze niet blij mee zou zijn, dat was haast 100% zeker. Hij keeek naar haar bij haar vraag en legde zijn haden weer rustig op haar heupen en wreef even zachtjes.'' Ik blijf voor jou, al wil ik in de toekomst nog wel eens naar Florence. Mijn moeder is oud, en ik wil haar nog graag laten weten hoe het met me gaat.'' sprak hij rustig en keek haar rustig aan in de ogen.'' Maar nu niet meer. Nu blijf ik hier voor mijn engel, van wie ik houd, en wie voor dezelfde principes staat als ik. ORder, prupose en direction. Zoals de templar...'' Sprak hij rustig en slikte even.'' Als ik Haytham kan spreken zal ik het doen, en anders sterven in vrede, als hij me niet wit, en jou ook verbant. Want jij verdient een goede toekomst. Ik kan je zoveel vertellen over de brotherhood, mijn engel, maar ik zal dat liever direct vertellen aan de grote baas hemzelf.''
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Oct 26, 2013 22:07:05 GMT
Kendra Smith
Ze keek weer in zijn ogen en glimlachte weer bij zijn woorden aan te horen. "Dan zal ik wel aangeven waar ik tot in staat ben op dat moment. Al moet jij dat ook wel doen moest er later wat anders van komen." Glimlachte ze en kroop wat dichter tegen hem aan toen hij even over haar heupen wreef. Ze was opgelucht van zijn woorden. "Daar ben ik blij om." Zei ze met een glimlach en hield haar hoofd wat schuin terwijl ze nog wat dichter kroop zodat er geen ruimte tussen hun lichamen in meer was. "Hmm." Murmelde ze ook enkel en bleef rustig verder luisteren. "Daar ben ik blij om." Fluisterde ze nu ook en streek zacht over zijn rug heen, van zijn schouderbladen tot net boven zijn kont. Ze glimlachte weer even. Ze zou hem ook niet meteen gaan kwetsen, ze begon er plezier in te vinden dit allemaal te flikken, maar het zou niet makkelijk zijn aangezien ze dan 2 liefdes zou hebben. Al had ze het die andere jongen nog nooit verteld, en liet ze het ook nooit merken. Maar dat was terzijde. Ze moest zich nu meer op Enrico focussen. "Kun je hier niet blijven? In mijn huisje? Ik moet morgen toch richting Haytham." Sprak ze met een rustige stem en duwde een kusje op zijn wang. "Tenzij je echt weg wilt, mag het ook hoor." Lachte ze nu ook zacht en keek hem met een glimlach aan waarna ze hem toch een zachte kus op zijn lippen gaf en er even met haar tong langs streek, hem een beetje plagen. "Hoeveel houd je van me?" Vroeg ze nu ook nieuwsgierig en keek hem liefjes aan in de ogen. Ze was gewoon benieuwd wat hij zou zeggen. Ze kenden elkaar maar een paar uurtjes.
|
|
|
Post by Niklaus on Oct 27, 2013 8:53:06 GMT
Kanta:
Ze keek naar de gebaren, maar ze snapte er niks van. Al leek Haytham niet blij te zijn met wat hij te 'horen' had gekregen. Ze horde haar naam en keek dan ook snel op maar hem. Ze was benieuwd naar wat ze gingen doen, wat normale mensen nu eigenlijk hier deden. Of althans, ze wist niet helemaal of deze mensen iets normaals deden. Maar dat maakte het juist spannend, haar lichte ogen keken naar de twee mannne voor Haytham en daarna keek ze weer naar hem. Ze kon het vragen, als zijn antwoord, nee was. "Can I join you? I can help." Vroeg ze toch wat onzeker en haar ogen sloeg ze neer, terwijl ze daarna naar hem keek. Was benieuwd of het mocht, of ze hen mocht helpen. Ze stond op omdat ze het antwoord eigenlijk al wist. "Please." Zei ze toen ze voor hem stond. Amaro glimlachte door het meisje, waarna ze naar Haytham keek. 'Indiaan is wel een goede afleiding, ze zullen haar niet zomaar laten gaan.' Gebaarde ze. Het was gewoon iets wat ze eigenlijk hardop dacht. Niet dat ze echt vond dat ze mee moest gaan, maar als ze zoveel kogels op zich af kreeg. Was het een grote kans dat ze dood ging. Dus waren ze ook weer van haar af, opgeruimd staat netjes. 'But, it's your choice.' Gebaarde ze snel en knikte naar Benjamin. Geen probleem, Amaro draaide dan ook meteen om en liep naar buiten.
|
|
|
Post by Jay Tupelo on Oct 27, 2013 9:32:49 GMT
Enrico Engardes
Hij knikte even en voelde hoe ze nog dichter tegen hem aan kroop en glimlachte daardoor nog net even wat breder. Dit was gewoon liefde op het eerste gezicht van hem, en het voelde ook goed haar tegen zich aan te hebben. Hij had ook nog maar 1 vriendin voor haar gehad, nog in Florence. Marr Annabella, zoals ze geheten had, was vermoord door een groep, de Italiaanse Templars, noem ze zo maar. Het was pijn dat nog steeds in zijn hart zat, maar hij had verdrukt door zijn dagen van training, zijn dagen van wijsheid die hij had gekregen. Dat was ook nog maar 2 jaar geleden, dus zeg maar dat het bijna nog vers was voor hem, al wel dan enorm weg gestopt. Hij hoorde haar vraag en glimlachte even voor een moment, waarna hij nog even een zacht kusje op haar lippen drukte.'' IK houd heel veel van je.. Je was echt liefde op het gezicht.'' Sprak hij rustig en voor een kort moment kon je toch ook pijn in zijn ogen zien, al moest je dan goed kijken eigenlijk. Je moest het daadwerkelijk zien om het op te merken.'' Maar om even terug te komen op je vraag.. Ik denk dat ik beter vannacht in mijn blokhutje kan slapen, om achilles en de anderen.. Ze moeten nog even niets door hebben over het feit dat ik met Haytham ga praten.. Snap je, mijn engeltje?'' sprak hij rustig en streek even dooor haar haren heen.'' Ik moet geen argwaan maken. Niet voordat alles geregeld is, en ik dat logo keihard door de ruiten smijd. Daar heb ik zo veel zin in.'' Hij lachte even kort om het idee, ja het voelde nu al goed.
HAytham + Benjamin Church
Haytham keek naar hun allen en dacht even na.'''Amaro, wait.'' Sprak hij enkel na alle woorden die gezegd waren, maar ze was al weg waardoor hij even naar BEnjamin keek, en naar Kanta.'' kant, do you know who we are?'' vroeg hij rustig en keek haar aan.'' Ever heard of the brotherhood and The templars?'' was direct de vraag die darop kwam.'' Off course, we can use you, just like amaro said, and in my head it sounds brilliant. '' Sprak hij rustig en keek naar BEnjamin voor een moment.'' Church, you go now, oke?'' sprak hij rustig en Benjamin knikte even waarna die ook vertrok.'' This is a private conversation.'' Sprak hij Benjamin nog achterna, en keek hoe hij de tavern verliet, voor Haytham zich volledig op Kanta stortte en haar aan keek.'' Kanta.. We can use you. But how are your fighting skills? are you charming enough to help us? How far will you go to reach are goal? It can be dangerous, and i will not be responsible for your life. I won't be for anyone of our group.''
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Oct 27, 2013 9:51:27 GMT
Kendra Smith
Ze glimlachte even en luisterde verder naar hem. Het voelde best wel goed, dus genoot ze er ook van voor zolang het zou kunnen duren. Ze sloot haar ogen weer rustig en kroop dichter wat tegen hem aan. Ze voelde zijn lippen weer even op de hare voor een zachte kus waar ze liefjes in meeging en haar ogen opende om hem aan te kijken. Ze zag wel iets in zijn ogen, maar kon niet goed vinden wat het was. Ze hoorde zijn antwoord op haar vraag en glimlachte weer lief naar hem. "Dat vind ik fijn." Zei ze zacht en streek weer even door zijn haren heen en gaf hem nog een lieve kleine kus. Ze hoorde zijn antwoord nu en slaakte een zachte zucht. "Jammer." Sprak ze er dan ook enkel op en sloot haar ogen weer eventjes en voelde zijn borst wat schokken doordat hij moest lachen met zijn eigen woorden. Ze had het weer een beetje koud ondanks ze aan de haard zaten en hij wem wat warmte afgaf. Ze keek even naar de jas die hij aanhad en kroop er bij hem in zodat zij het wat warmer had en ook dichterbij hem in zat eigenlijk, aangezien ze nu echt tegen hem aan zat gedrukt zeg maar doordat ze in dezelfde jas van hem zat. Ze sloeg haar armen wat beter om hem heen en slaakte weer een zuchtje. "Hmmm." Klonk ze ook genietend bij hem. "Dan moet ik je morgen eerst nog gaan zoeken voor ik naar Haytham kan." Zuchtte ze zacht om op haar vraag terug te komen of hij hier niet wou blijven. "Ik had je graag bij mij gehad namelijk om me veilig te voelen." Voegde ze er aan toe en slaakte weer een zuchtje waarbij ze haar hoofd weer tegen zijn borst aanlegde.
|
|
|
Post by Niklaus on Oct 27, 2013 11:48:38 GMT
Kanta:
"No, never heard of them." Niet van iets dat The Brotherhood heette. Templars was ook iets dat ze niet kende, ze was nog nooit zo dichtbij de mensen van de stad geweest. Waardoor dit sowieso al vreemd voor haar was. "Het maakt me ook vrij weinig uit. Twee verschillende stammen, dan ben ik voor jou stam." Ze haalde haar schouders op en keek met een glimlach aan. Hij vroeg of ze kon vechten. "I can kill a bear with one arrow." Je kon aan haar horen dat haar engels niet helemaal perfect was, al kon ze de mensen wel verstaan en kon ze het wel degelijk. Al zei ze sommige dingen niet helemaal zoals ze zouden horen. "I just focus on the eye." Ze glimlachte naar hem. "Indianen moeten hun eten vangen in de bossen, dus ik wij kunnen overleven." Ze hield haar hoofd schuin. "I will do anything to help you, as long as you don't use me as a slave." Nee, ze vond het niet erg om te helpen. Maar ze wilde geen slaaf van hem zijn. "So, tell me your brilliant idea."
Amaro:
Ze was naar buiten gelopen, ook al was ze een vrouw en wist niemand dat. Ergens vond ze het niet erg, er werd haar niks gevraagd en niemand wilde meer van haar als vriendschap. Dus dat was erg handig voor haar, ze moest naar hem zoeken. Crowley? Ze keek om zich heen, vroeg aan een aantal mensen of ze deze kende. Dit zorgde ervoor dat ze bij iemand aan kwam. Opeens vroeg ze zich af waarom zij dit moest doen. Ze kon niet praten! Ze liep op hem af om even haar hoofd als groet even te knikken. Ze pakte papier uit haar gewaad en vervolgens schrijfgerei. 'Haytham heeft je nodig' schreef ze erop en gaf het aan hem.
|
|
|
Post by Jay Tupelo on Oct 27, 2013 14:27:13 GMT
Enrico Engardes
Hij keek naar haar en zuchtte even.'' het spijt me meisje, hoe graag ik ook bij je wil zijn.. Die argwaan kan ik niet direct gebruiken.'' Sprak hij rustig en streek met een vinger strelend langs haar wang heen.'' Als ik teveel argwaan wek, dan zijn de templars ook niet veilig, en dus jij ook niet en ik houd echt veel van je. Zonder jou zou ik niet eens meer willen leven denk ik. Zo voelt het nu tenminste.'' sprak hij enkel en bleef haar aan kijken, probeerde in zijn hoofd een oplossing te vinden.'Ik blijf wel, Kendra. Achilles zal niet gaan controleren of ik thuis ben, en als hij het doet, maakt het nog niets uit. Morgen is toch mijn dood, of ik leef.'' Sprak hij rustig en keek haar aan.'' ik hoop natuurlijk het tweede, maar de verhalen die ik over haytham heb gehoord, zijn niet altijd de beste, zeg maar gerust dat ze totaal niet goed zijn, in eerste instantie.'' hij streek door haar haren heen, en deed de jas even iets beter om haar heen. De jas was ook nog wat nat, maar lang zo nat niet meer als zijn onderkleding.'' Je hoeft vannacht niet bang te zijn. Ik ben bij je. Ik blijf hier. Je hoeft je dus niet onveilig te voelen.''
HAytham Kenway
Hij keek naar haar en luisterde aandachtig en knikte even voor een moment.'' Oke, that should be good. I won't tell you all off our secrets, your trust needs to build himself. But for now, welcome to the Templars. We stand for order, purpose, direction. Nothing more. People Like George washington are our enemy. And tonight we will intercept a convoy. A convoy heading to a man called Salaf, a slave dealer. He deals people like you to rich people to be there slaves. We need to get a stop to it. First general Braddock, he killed people like you, and bought there land, burned there villages, and more awful things. HE was like a brother to me, but he betrayed me. I killed him at that time, with my girl, Ziio.'' Vertelde hij rustig.'' but that is not your deal. It's mine and i need to bear it. I think i could use you in the front. Helping Phelan and Benjamin. They will tell you what to do. But first.. I will go to gett you a drink and then we need to find you some new clothes, before people get suspicious.''
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Oct 27, 2013 14:35:47 GMT
Kendra Smith
Ze slaakte een zuchtje toen hij er verder over door ging, dat hij de argwaan niet kon gebruiken momenteel, maar was wel vrij verbaasd toen hij toch opeens van gedachten veranderde. Ze keek hem rustig aan en keek in zijn ogen. "Ik zorg wel dat je blijft leven." Murmelde ze zachtjes en legde haar gezicht maar weer tegen zijn hals en duwde er een zachte kus in. Ze moest in haar rol blijven. Ze merkte wel dat het nog natter was onder de jas, maar het was wel warmer moest ze eerlijk zeggen. Ze slaakte nogmaals een zucht en glimlachte rustig. "Hij zal mij ook niet snel meer willen zien als ze toch al weten dat ik bij jou ben." Sprak ze rustig en keek hem weer even aan. Hij bleef hier in huis, mooi. Dan hoefde ze hem morgen niet te gaan zoeken. Ze sloot haar ogen maar weer en dacht een beetje na hoe ze het later moest verder zetten. Misschien zou ze binnenkort wel wat voelen voor hem, wat dan? Ze keek weer even naar zijn gezicht en glimlachte voorzichtig. "Oké." Zei ze zacht tegen hem. "Dank je dat je bij mij blijft vannacht." Zei ze rustig en kroop met haar handen onder het witte, natte shirt en legde haar handen ook gewoon op zijn borst neer, dat was al een stuk warmer aangezien het vuur haar dus echt niet opwarmde. En haar handen bevroren gewoon haast dus was het nog zo prettig even iemands huid te hebben en wat isolatie zodat ze het warm hield. "Je bent warm." Fluisterde ze nu ook zachtjes met een klein lachje, doelend op dat ze haar koude handen op zijn naakte borstkas legde nu.
|
|
|
Post by Jay Tupelo on Oct 27, 2013 14:59:12 GMT
Enrico Engardes
Hij zuchtte even voor een moment, en sloot zijn ogen waarna hij rustig even weer naar haar keek. Zijn ogen keken rustig naar d de vlammen , en luisterde naar haar.'' Zolang jij maar niet sterft. Ik zal me dan echt schuldig voelen als ik jou onder de vuren zal verliezen.'' De worden, niet nogmaals, wou hij erachter aan zeggen, maar besloot dat maar niet te doen. Kendra hoefde daar nog niets van te weten van de pijn van Annabella. Dat zou hun relatie alleen maar fout oen, dacht hij zo, ook al was het voor hem gewoon een grote stap om over heen te gaan, en dat wist hij ook wel. Hij voelde dat ze zijn shirt omhoog gdeed, en hoe haar handen zijn gespierde borst begonnen te raken, en vond het echt wel fijn dat ze dit deed. Hij slikte tpch even, hoe ver wou ze nu gaan? Hij wist het gewoon even niet zeker. Hij sloot kort zijn ogen en glimlachte op haar opmerking.'' Ik heb geleerd mezelf warm te houden onder de onstandigheden zoals zo straks. Het is nog hartje winter, en je ziet het, niets aan de hand verder.'' sprak hij rustig en keek naar het buur weer, er moest echt zometeen weer wat hout op, dan kon het weer wat breder en warmer branden. Want ook al was hij warm onder zijn kleding, hij was toch een beetje koud.
|
|