|
Post by Sara Gather on Aug 3, 2015 23:08:10 GMT
Dit is het lyle house. Je ouders zetten je af met als uitleg één of andere mentale stoornis.
Uitleg Deze rpg is geinspireerd op de darkest powers trilogie. Het is dus zo dat je een tiener bent met bovennatuurlijke krachten. Je kunt je wel en niet bewust zijn over je eigen krachten, dit mag je zelf beslissen. Meisjes liggen per 2, jongens ook. Er is een eetzaal, daar móet je elke avond(zes uur), middag (één uur) en ochtend (tien uur) zijn om te eten! De begeleiders checken het na! ER is een ontspannings ruimte met enkel zetels Er is een vrijetijdsruimte. Daar staan computers, en spelcomputers. Je kan enkel mails sturen met deze computers Er is een wasruimte. Als straf, of taak kan het zijn dat je de was moet doen. In de wasruimte is een deur die lijd naar een kruipgat. Deze is opslot Er is een keuken. Hier mag je niet komen. Er is een tuin, voor ontspanningen
Lijstje Naam [voor- en achternaam]: Geslacht: Leeftijd: Gave: karakter: Foto:
Kamer 1:
Kamer 2:
Kamer 3
Kamer 4
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 4, 2015 0:25:27 GMT
Naam [voor- en achternaam]: Sachiko & Yuuma Geslacht: vrouw Leeftijd: 15 Gave: Sachiko kan shapeshiften naar een wolf pup, aangezien ze haar volledige gave heeft afgestaan aan haar alter, omdat ze het niet wilde en ze er bang van werd. Dus Yuuma kan veel dingen met zijn gedachten doen, zelfs een katana creeëren als het echt moet. karakter: Sachiko is een verlegen en zeer onzeker meisje, ze is bang van de wereld en het meest bang van zichzelf, daarom komt ze niet graag in de buurt van mensen. Maar het is een lief meisje, die graag mensen helpt en snel eenzaam en verdrietig is als ze niet bij mensen is, dus is het heel erg dubbel op. Yuuma, haar alterego, is een mannelijke, sterkere versie van haar. Hij 'leeft' echt in haar lichaam, brein en ziel. Yuuma is aggressief, kil, grootmoedig en heeft een klein maar gouden hart. Hij beschermt Sachiko ook al doet hij haar graag voor schut zetten, in haar ogen. Foto: &
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 4, 2015 0:47:37 GMT
Lijstje Naam ; Tetsuya Kuroko Geslacht: Male Leeftijd: 16 Gave: Turns invisible karakter: Kuroko has a deadpan and straight forward personality. He is very hard working and always tries to satisfy the needs of his friends above his own. He is quite gloomy and unnoticeable. Despite his initial kind personality, Kuroko gets extremely furious at dirty play, when his friends are threatened and get injured. When Kuroko gets angry, it gets very hard to beat him, as he is filled up with fighting spirit. Also when the situation worsens, he seems to turn talkative. despite his unnoticeable personality, Kuroko is very gentlemanly when dealing with women. Overall, he is a very calm, rational person, but it is shown that he also has his silly moments. It has been shown that he has a soft spot for cute animals, like kittens and dogs Foto: vignette1.wikia.nocookie.net/kurokonobasuke/images/b/b7/Angry_Kuroko.png/revision/latest?cb=20131208095104orig03.deviantart.net/a010/f/2012/357/2/b/kuroko_tetsuya_vector_by_ii_chii-d5oylup.pngand his dog Tetsuya #2 data.whicdn.com/images/66889080/large.jpg
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 4, 2015 1:05:21 GMT
Sachiko "We're going on a trip, Sachiko, I'm sure you'll like it," her parents told her as they stepped into the car. Though, Sachiko wondered where they were going, since basically all her clothes were packed, alongside some other items, like notebooks and pencils. It kept her deep in thought, because her parents just didn't want to tell. "You'll see when you're there," they only said, and it annoyed her slightly. She was scared that they were going somewhere bad, she didn't want to go anywhere bad. Her room was the safest place on Earth and she was leaving it now. As they drove further and further from the known environment, Sachiko became more scared. Eventually she just sat curled up in her seat in the back of the car, with her earbuds in her ears and music playing softly, trying to calm her down, but it didn't work in the least. She had never been here before and it was quite terrifying to be somewhere new. Being somewhere new probably meant meeting new people and she didn't want to meet new people. She bit her bottom lip softly and frowned slightly, this wasn't a good thing. She could feel it in her bones. This was bad. This wasn't going to be a fun trip and her parents would leave her, but little did she know where she would end up. Yuuma was annoyed by his little sister's whining, eventhough they weren't related in the least. He was an alterego, made up by her frightened mind in order to help her out. But he didn't quite do that. He was annoyed by Sachiko, he didn't help her at te moment. In fact, he was complaining about how she shouldn't be so scared, how meeting some new people would be good since she only locked herself in her room over the last few months. It was for her own safety and that of others, she had said. Rarely eating, drinking and coming out of the bedroom to go to the restroom had been taking her toll on her. Her parents thought she was sick, had an illness in her mind, but none of that was true. She didn't have any mental health issues, she was fine. Apart from Yuuma, but she didn't mind him being there, sometimes. Eventually the car stopped moving and Sachiko snapped out of the little imaginary world and looked around. She was quite shocked to see gates open and the car move towards the entry of a massive facility. Her eyes gazed around for as much as she could, being trapped in the car meant that her sight wasn't optimistic. She sighed softly, in order to try and get her breathing under control, but she was still breathing very silently but shakingly. The car stopped again, this time her parents stepped out and a few people walked up to them. Hesitatingly, Sachiko stepped out of the car as well, her gaze went around to check out the surroundings, she took it all in and took a deep breath. Everything seemed so big, everything was so new. Was she staying here? Her parents spoke a few words to the people dressed neatly, Sachiko bowed slightly, greeting the people politely with a nod. After a while, everything was out of the car, all her belongings were beside her in suitcases and her parents drove off, leaving her standing where she stood since stepping out of the car. Her gaze was locked on the car, tears burning in her eyes. She couldn't understand how her parents just left her to rot away in such a frightening new place, she didn't know how to adjust and Yuuma wasn't quite helpful, being angry at their parents he was using filthy and naughty words, screaming and shouting in Sachiko's mind.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 4, 2015 1:28:50 GMT
Tetsuya
His parents told him to pack his stuff because there was something not quite right in the house, so they said. Tetsu never noticed anything in the house that was weird though. The truth was, his parents became scared of their son because he had that lack of appearance and he'd disappear in an instant and reappear at the most unwanted or unrequested situations. He never noticed that it was freeking them out, if he knew he would've stop that, but it's a bit to late know. So, as they said they were going to a hotel to stay for a few nights, little did he know that he'd be all alone after they would arrive at that place. He was curious about where they were going, he didn't know any cheap hotels in the area of their house. Tetsu fell asleep in the car almost halfway the ride to the place and woke up when the car stopped for a minute to because there where gates that had to be openend. This is not a hotel.. He looked around and then noticed how #2 woke up too and stretched himself. "So, where are we?" he looked up to his parents that sighed and drove past the gates. "We're sorry Tetsuya, but you'll have to stay here.." he looked puzzled and knew they weren't joking. "Well okay," he murmured and when the car stopped again, he noticed another car that drove away with a girl leaving behind, crying. He stepped out of the car and got his bags and #2 with him and looked at how his parents left him quicky. He didn't cry, he didn't know why, they'd come back eventually, or so he thought. When he snapped out of his thoughts he noticed the girl again and walked to her, or what for her should feel like he just appeared out of nowhere. "Why are you crying?" He asked on a quiet and soft tone.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 4, 2015 1:40:19 GMT
Sachiko
Being a sucker at holding back tears, a few of them had escaped despite Sachiko's good try, so her cheeks were slightly stained from the bit of mascara that she had on her eyelashes. Sachiko never was one for make up. Only a slight coat of mascara to elongate her already long lashes, but that was about it. Her arms were crossed, she was hugging her upper arms with her hands and her chest with her lower arms. Her tiny chest felt like it was about to explode, due to her heart racing so much. She rolled her bottom lip in, since it was trembling. Yuuma seemed to warn her about something but she was too deep in thought, so she got startled by a boy suddenly appearing next to her, although he spoke soft and quiet, she jumped away from her spot, startled by the sudden appearance of the boy and the question he asked. Quickly she wiped away her tears to cover the fact that she had been crying, fiddling with the sleeves of her school uniform nervously. Her eyes shortly met up to his face, to see what the boy looked like, but she quickly looked down at the ground again, trying to find her words. "U-Uhm.." Unfortunately was all she could get out. Yuuma was already yelling at her, telling her to get on with it. Tell a lie, say something that doesn't reveal the truth because he was a stranger and strangers weren't to be trusted, apparently neither were her parents and perhaps that's why she was crying. The trust and serenity her parents gave was gone, they broke it all in one go. "Uhm.." Her soft, yet weak sounding voice started again, trying to look for words. "I j-just feel hurt.. Because m-my parents left.." The little girl eventually managed to get out in a sweet, slightly high-pitched but very softly speaking voice. Her brother facepalmed inside of her mind, which caused her to be more nervous, since she knew he didn't like the way she acted and she didn't want to be of any trouble to the guy standing in front of her. She kept her gaze locked on the ground and shuffled around a bit on her spot. She wanted to ask the boy about his sudden appearance, but she felt like it was just her being in thought too much. "Why.. Do you ask?" She asked quietly instead, in order to win some more information.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 4, 2015 8:26:01 GMT
Tetsuya
He waited patiently on her answer and kept #2 in his arms at the moment. #2 was still a bit fuzzy because he just woke up, but that wasn't a problem to him. His big blue eyes pierced right through her. She seemed scared, nervous and there was something else about her, but he didn't know what. He kept looking at her, waithing for a answer from her, but it took her a while to answer. He was abot to say that she didn't have to tell it if she didn't want to, but then she said it and he looked at #2 who was fully awake right now. Without thinking he brought #2 to her cheek and he licked her cheek, tasting te salt on it and barked rght after, as if he tried to comfort her. "Me too," he told her when he held #2 back in his arms. "I don't feel hurt about it though. I practically lived alone." Testu looked around and saw the neatly dressed people looking at them, well he was almost certain that they were looking at her because they probply didn't notice him at all. When the girl asked a question he looked back at her and thought for a short while. "Because girls shouldn't be crying. For what I think anyway," he just answered and meanwhile he was stroking #2 in his arms. He was happy that he could take his dog with him, so he wasn't alone, that was a good thing.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 4, 2015 9:52:56 GMT
Sachiko When the dog suddenly licked her cheek, she raised her eyebrows in surprise. A little bark was followed shortly after whilst she wiped her cheeks carefully and straightened her clothes out, tugging her sleeves over her hands and then folding her hands together, she looked up to the boy and the dog and listened carefully to what he had to say. "That doesn't sound exactly like fun either.." She softly stated when he said that he practically lived alone. In her eyes, that seemed quite scary and boring, in a way. Since you don't exactly have someone to spend time with, apart from his little puppy who looked adorable. It surely must be fun to play around with the little animal, that way time passes by more quickly. The boy was looking around whilst she had her eyes focused on the puppy for a moment, but she then looked around as well, wondering if anything had changed and if he had seen anything. Neatly dressed people were looking at them, although they seemed to have more eye for her. Yuuma stated that the boy was dangerous, something wasn't right about him since she was talking to him but others either didn't see him, or he wasn't actually there and she had some weird hallucination. But that'd be doubtful. She turned her head back, but kept glancing for a moment with her gaze, nervous about what was going to happen. She looked back up to the boy when he started to speak again. His words formed a few thoughts in her mind. She wondered why girls shouldn't be crying, but came to the conclusion that it's no fun for anyone to cry cause it mostly means a sad feeling. She looked up to him for a moment and nodded slightly, but then looked back at the ground to make sure she didn't look at him too long, scared that he might be offended if she did.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 4, 2015 11:56:41 GMT
Tetsuya
"#2 likes you," he said when she raised her eyebrows when the dog licked her face. He kept a straight face when she said that it didn't sound fun to live alone and haalde zijn schouders lichtelijk op. "It never bothered me. It's fine to live by myself. I got my friends and #2 to keep me company." he stated on that and looked at the gates that were closed once again. So their parents really aren't planning to come back anytime soon. he wasn't invisible at the moment, his lack of presence was just the main problem of him. He wasn't noticeable unless he talked to you or you bumped into him, it was actually very usefull to leave in a conversation that he didn't want to have. He just has to use his misdirection and gone he was, as if he disappeard all of a sudden. It was very usefull in basketball though, he realy loved that sport and thought back at the games they played at school. Does this mean that he can't play basketball anymore? He frowned a bit by that thought and looked back to the girl next to him. "What did your parents tell you when they brought you here?" he asked her, because this wasn't a hotel, that was obvious. He noticed how she turned her gaze away from him, but it didn't matter to him because she looked nervous and scared, looks like she's not really the social type.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 4, 2015 12:27:15 GMT
Sachiko For a moment she locked gazes with the puppy, the name was lovely, not really something you'd usually hear for a dog but she didn't mind. She liked unique names better than something you hear every day. She nodded slightly at his words. "Then it's not that bad," she replied and hugged her chest, nervously looking around for a moment, she wondered when those people who were dressed neatly were going to come over and ask them to come inside, or worse. She didn't know where she was and she didn't know what to do due to that. Yuuma was shouting at her, telling her to avert her gaze and stand up straight. But she felt small, she felt helpless and she wanted to run away like a lost puppy because those people kept staring and it was making her feel uncomfortable. Though, she stood her ground, like she was told to by her brother and looked up to the boy for a moment. "They said we were gonna go on a trip and that I'd like it, but.. I doubt if I will like this place.." She softly whispered at the last part of her sentence, afraid that the people standing further away could hear her. She didn't want to be in trouble. Softly she sighed and looked up to him again for a moment. "What did they tell you? Oh.. May I know your name?"
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 4, 2015 12:50:40 GMT
Tetsuya
He nodded a bit after her words and sighed again. "I guess I won't see my friends any time soon though, not in this place anyway," he murmured and petted #2 on his head. What place was this? He never knew this place exicted either. It didn't look like they'd get out of here when they wanted, there was enough security in here, almost frightening. By that information he could state that they were kept here because they would be dangerous, as a sort of prison to keep them away fromthe rest of the world. He looked back at herhen she answered his question again en kept on looking to her for a while. "You can always try." if you didn't try, you wouldn't know, that's what he thought. When she bounced the question back at him he looked once again to the gate. "They told me that we had to go to an hotel because there was something wrong with our house, but I never noticed anything wrong with our house though. I should've seen this coming. And my name is Tetsuya, Tetsuya Kuroko." he said to her and let her see a tiny smile of his. "I'm curious if there will be others coming," #2 barked after he said that and wagged his tail a bit because he was excited about something. Tetsu looked at the puppy and lifted him up a bit to bring him to his eye level. "So I'm not the only one, right #2?" the puppy licked his nose and barked as an answer. "That's good,"
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 4, 2015 13:15:00 GMT
Sachiko She nodded slightly to the words he spoke, agreeing on what he said. She doubted if he'd see friends here. If they would even see their parents again. They wouldn't just leave her forever, right? Or his parents, although she didn't know him, it would seem impossible for their parents to just leave them behind like this. There had to be a logical explanation but she couldn't think of anything and that was what worried her most. This place didn't seem all too friendly, it looked okay, but with so many guards it was just obvious that this was some sort of important facility. "I can.." She softly spoke on that she could always try, but she had a bad feeling about this place and so did Yuuma, so she didn't know what to believe. He spoke again and she tilted her head slightly, wondering why they would make up such a foolish lie, when it was obvious that the boy knew how things were put together. It was quite strange. Normally her parents would have told her the truth, they always did. As much as it could hurt. She looked up to him when he introduced himself and nodded slightly. "That's a lovely name," she spoke softly. "It seems like a massive place, it would be weird if we were the only two there," she shrugged slightly, looking at the two for a moment. It was adorable to see how the puppy loved his owner and how he treated the puppy. "How old are you, Tetsuya-kun?" She then asked, trying to keep the conversation going but also trying to get the know the boy who she would be seeing more often in this place.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 4, 2015 13:54:46 GMT
Tetsuya
He put #2 back on the ground and looked up at the gate again that opened and revealed two other cars driving in and leaving two kids behind. He wasn't planning o going there, those two seem to get along well, so he would let them be. "If they don't treat us like animals everything would be okay." he stated and let his hands disappear in his basketball jacket. He just came from school practice, so he still had his basketball clothes on, he even had a basketball in his bag to train his skills. When she complimented him on his name, he nodded. "Thank you," he said to her and looked up again to the two kids that were talking to each other. "Well, we're not alone anymore," the two cars drove away and the gates closed once again after they left. He looked at the girl next to him when she asked about his age, now that he thought about it, she never said her name. Not that he'd ask for it though, she still looked afraid. She reminded him of a friend of his, of Akashi, but he doesn't know why really, they got nothing in comment. "I'm 16," he said eventually when he broke apart of his thoughts. "you?" he looked at her with his blue eyes and waited patiently.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 4, 2015 14:51:44 GMT
Sachiko She looked up when she heard cars, it was a moment to be able to escape, Yuuma yelled at her. Run, he yelled, but she stood still and calm. She didn't want to leave, it would probably bring her in big trouble. The cars drove away again, more parents leaving their children behind. Two kids again, who seemed to get along just fine, so she quickly looked back at the ground since she didn't want to be rude for staring. Sachiko nodded slightly to what he said, if they don't treat us like animals, it indeed should be okay. But it still didn't help her bad feeling about this place. It was a gut feeling she couldn't deny and Yuuma had the same. "Maybe there are more people inside as well?" She questioned, looking up to the massive building they were standing in front of. A slight breeze caught up, wiping her hair in her face so she tugged it behind her ear in order to see the building correctly, instead of having her sight full with hair. She looked at him for a moment when he answered her question and she nodded slightly, he was older than her. "I'm fifteen," she answered quietly and looked at her hands whilst she was playing with the rings around her fingers, trying to mute down her nervous feeling, which eventually would happen, the more that they'd talk. He was a calm person from what she could judge for now, and that helped get her into a more relaxed state.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 4, 2015 15:40:42 GMT
Tetsuya
Tetsu saw something in her eyes, like a doubt of somewhere, a thought maybe and it very much resembled Akashi's eyes. "You look like a friend of mine," he said to break a little silence that had fallen between them when the two kids arrived. When she said something about people inside he nodded. "I guess so," he said on her words and followed her gaze to the building. He looked back at #2 when he softly barked at him to receive some attention because he was spacing out. "Why don't we go inside? It's useless to stay here," Tetsu looked at the girl and kept calm. He knew it was useless to freak out, besides, this wasn't to bad. He took a few steps back and got his bags to go inside in a minute. He looks at the girl again, waiting to see if she'd come or stay outside, oterwise he'd go in alone.
|
|