|
Post by Frank Tupelo on May 31, 2013 13:19:46 GMT
Esther Evergreen
Ze keek naar haar en knikte terwijl ze mee liep naar het badkamertje, en trok het bruine vod uit wat ze aan had, en meer had ze ook niet aan. Haar zwarte haren zaten flink in de klit, en ze was gewoon verdolven onder een laag modder. Ze was nu goed 8 jaar niet meer in bad geweest, en het voelde dan ook heel vreemd aan toen ze in het bad stapte. Het was warm, iets wat ze wel fijn vond, maar ze zei er niets over. Je zag gewoon dat het meisje nu al schoon werd, en dat het brandmerk op haar rug ook flink onstoken was geweest. Nu pas viel haar bleke huid op, ze was gewoon ziek. Ziek van alle bacillen en nu kuchelde ze ook even en begon ze te trillen.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 31, 2013 13:26:31 GMT
Silvy Hofman
Ze keek naar het meisje en zuchtte zachtjes. Ze begon haar wat proper te wrijven en haalde haar zwarte haren uit de klit zodat die weer mooi zouden glanzen. Ze wreef haar helemaal schoon en het water zag er nu helemaal bruin uit. Ze keek naar haar en zuchtte zachtjes. Ze legde een propere doek klaar zodat ze haar daar in kon rollen even om haar warm te houden als ze uit het bad kwam. "Kom er maar uit wanneer je wilt meisje." Zei ze zachtjes. Het vod dat ze eerder aan had gehad gooide ze nu weg, dat had ze niet meer nodig. Ze had nog meer dan genoeg kleren van zichzelf van vroeger. Ze wachtte rustig tot ze er uit zou komen, ze zag er vreselijk ziek uit, en ze wist ook niet of ze het nog lang zou volhouden, maar Silvy zou er alles aan doen om haar in leven te houden. "Kom maar, dan geef ik je zo meteen nieuwe kleren om aan te trekken en krijg je wat te eten meisje."
|
|
|
Post by Frank Tupelo on May 31, 2013 13:32:12 GMT
Esther Evergreen
Ze liet haar rustig doen, zonder gek doen, zonder tegen stribbelen, helemaal niets. Ze was broodmager, haar ribben kon je nu meer dan goed tellen, en nu helemaal, nu ze steeds schoner werd. Haar zwarte haren begonnen nu prachtig te krullen, zoals haar moeder ook altijd had. Want ze had echt een goede bos krullen, en voor een slaaf, zou je niet verwachten dat ze er zo uit zag, eigenlijk bijna van Adel. Ja haar ouders waren dat ook beide, maar ze wouden haar niet. Toen ze zei dat ze zelf mocht beslissen waneer ze eruit ging, wou ze er ook direct uit, ze wist hoe het ging bij haar oude meester, die sloeg haar als ze erin bleef zitten, en die stiremen waren op haar lichaam ook te zien, meer dan goed zelfs. Ze kwam eruit en bleef staan wachten, terwijl ze nog een keer kuchelde, en haar hoofdje nog altijd omlaag hield, en onderdanig naar haar toe was.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 31, 2013 13:39:17 GMT
Silvy Hofman
Toen het meisje er meteen uitkroop zuchtte ze zachtjes en keek naar haar hele lichaam, ze zag er zo verschrikkelijk uit. Ze legde de doek om haar heen en wreef haar wat droog en tilde haar dan weer rustig op naar haar slaapkamer toe en legde haar even zacht op het bed neer. Ze zocht wat kleding bijeen, een mooi fris jurkje en wat ondergoed voor haar. Ze haalde de doek zacht van haar lichaam af en gaf haar de kleren. "Doe die maar aan meisje." Zei ze zacht tegen haar en keek haar aan. "Je mag heus praten hoor meisje." Zei ze zachtjes en gaf Esther nu zelf een kusje op haar wang, alsof ze haar kleine zusje was. "Ik geef je zo meteen ook wat om te eten Esther." Zei ze zachtjes. "Je zult vast honger en dorst hebben."
|
|
|
Post by Frank Tupelo on May 31, 2013 13:46:18 GMT
Esther Evergreen
Ze voelde hoe ze af werd gedroogd, maar gaf weer geen kick, tot ze zei dat ze zich aan mocht kleden, wat ze deed met een klein knikje. Maar zei nog niets en toen zei ze het weer, dat ze best mocht praten.'' Ja mevrouw.'' Sprak ze nu, aangezien ze niets fout wou doen. Bij haar naam aanspreken zou ze toch nog niet doen, dat was ze nooit gewend geweest. Ze trok de kleding aan zoals van haar gevraagd werd, en er werd weer een soort van vraag gesteld, maar deze moest ze altijd negatief beantwoorden, dat had ze geleerd, anders kreeg ze niets.'' ik heb geen honger en geen dorst mevrouw.'' sprak ze nog steeds met haar hoofdje naar de grond gericht.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 31, 2013 13:50:37 GMT
Silvy Hofman
Ze zuchtte zachtjes. Ze deed echt haar best om het meisje los te krijgen, misschien had ze meer tijd nodig. Of het zou nooit meer goed komen. "Dat geloof ik niet Esther." Zei ze zachtjes op haar laatste woorden. "Je bent niet meer bij je meester meisje, je mag zeggen dat je honger hebt, dat je dorst hebt. Je mag doen wat je wilt, ik straf je niet. Niemand gaat je nog pijn doen Esther." Zei ze zachtjes. "Kom, dan maak ik wat te eten voor je." Zei ze zacht en stak haar hand zacht uit naar die van haar om haar hand vast te nemen. "Je mag me alles vertellen Esther, ik ben niet je meesteres. Jij bent geen slaafje meer, je bent een echt meisje nu." Zei ze zachtjes.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on May 31, 2013 14:00:00 GMT
Esther Evergreen
Ze keek niet op, en bij haar woorden maakte ze zich al klaar voor de klap die zou komen, maar die bleef uit, waardoor ze iets leek te kalmeren, maar ze was nog steeds doodsbenauwd dat ze iets fout deed, en het had zeker veel tijd nodig voor ze los kwam. De woorden die daarna kwamen waren volledig onbekend voor haar en ze kroop dus ook iets in elkaar, bang dat het slechte woorden waren. Gehoorzaam pakte ze haar hand vast, omdat dat moest, maar ze zei er niets op. Ze kon er niets mee, want ze wist niet wat het was. Ze kuchelde weer opnieuw, en begon over te geven, al was het enkel gal, wat ze op de grond uit spuugde en ze gilde nu en dook in elkaar.'' Het spijt me... Het spijt me..'' Sprak ze angstig en dook helemaal weg, en liet haar hand ook los.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 31, 2013 14:09:09 GMT
Silvy Hofman
Ze keek naar het meisje en zuchtte zachtjes. Ze hadden haar echt helemaal gebroken, dit was toch geen leven voor een kind. Ze keek naar Esther en hield haar hand zachtjes vast en begon richting de keuken te lopen tot ze moest overgeven op de grond. Ze was niet kwaad, dat was ook in haar houding te zien. Ze keek naar het meisje en keek haar aan. "Rustig maar meisje, het maakt niet uit. Ik veeg het zo meteen wel op." Zei ze zacht tegen haar en duwde weer een kusje op haar wang en trok haar zacht tegen haar lichaam aan en keek haar aan. Het maakt echt niet uit, ik ben niet boos op je." Zei ze weer zachtjes met een lieve glimlach en legde haar hoofd zacht op haar schouder en hield haar zacht vast in har armen. "Kom, ik zal nu snel wat te eten maken voor je. Dan kun je uitrusten in mijn bed meisje, er gaat niets naar meer gebeuren." Zei ze zacht en tilde Esther weer op en racht haar naar de keuken. Ze zette haar voorzichtig neer op een stoel aan de tafel en haalde snel wat fruit uit haar tas en begon dat te snijden en in een klein potje te doen met een vorkje zodat ze een fruit salade had. Ze zette het neer voor Esther. "Hier, eet maar op." Zei ze zacht en gaf haar ook een glaasje water. "Je mag ook met je vingers eten als je dat wilt."
|
|
|
Post by Frank Tupelo on May 31, 2013 14:17:48 GMT
Esther Evergreen
Ze trilde ehelemaal en dook verder in elkaar, verwachtte dat ze een klap zou krijgen en momeplde nog steeds: ''Het spijt me,'' en de volle angst stond in haar ogen. Ze werd er altijd met haar hoofd ingeduwd, en daarna moest ze het schoonmaken. Doordat ze gepakt werd gilde ze weer, maar het bleef uit dat ze haar erin duwde. '' HEt spijt me!'' Schreeuwde ze weer, en keek haar enkel angstig aan, vooral omdat ze werd mee genomen en op een stoel gezet. Ze begon te huilen, uit angst, bang dat ze nu zou slaan met de zweep, en het mes keek ze dan ook meer dan angstig na toen ze het fruit begon te snijden, en trilde gewoon van angst. Ze keek naar het fruit, maar at niet. Ze was te bang..
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 31, 2013 14:22:25 GMT
Silvy Hofman
Ze keek naar het meisje en sloeg haar blik zelf wat neer. Ze deed haar best om haar te kalmeren maar het leek haar gewoon niet te lukken. Ze legde het mes weg zodat ze het niet meer zag. Ze probeerde zoveel mogelijk goed te doen voor haar, maar ze bleef maar bang voor haar. Ze wreef zachtjes over haar arm en liep stilletjes de keuken uit. Ze nam een vod en kuiste het overgeefsel op en waste de doek daarna meteen af. Ze ging zachtjes op de bank zitten en keek naar het plafond. Ze zag wel of ze wilde eten of niet, ze bleef hier wel even om haar rustig te laten doen. Ze haalde langzaam adem en aaide haar hond zacht over zijn kop die een beetje kwispelde.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on May 31, 2013 14:32:00 GMT
Esther Evergreen
Ze keek naar haar en kalmeerde enkel maar toen ze weg ging, maar ze nam geen hap, ze durfde het gewoon niet, want dit was veel te luxe.. dit was vast voor Silvy, en niet voor haar. Ze stond op en paktye een dweil uit de kast, die ze vond en begon de vloeren te boenen, zoals ze altijd deed rondom deze tijd, ze wou geen straf hebben... Dus ging ze maar werken, en liet het eten mooi op de tafel staan, zonder er enige blik nog naar te werpen.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 31, 2013 14:37:55 GMT
Silvy Hofman
Ze hoorde wat geluiden en keek even op en zag hoe ze de vloer dweilde. Ze schudde haar hoofd en stnd rustig op. "Esther. Niet doen." Zei ze zachtjes en tilde haar weer op en zette haar weer op de stoel en legde de dweil weer in de kast en deed die nu op slot zodat ze niet aan de schoonmaak middelen kon. Ze zette het kommetje fruit weer voor haar neer. "Eet maar wat meisje, er gebeurt je werkelijk niets. Ik heb al gegeten vandaag, dus eet maar." Zei ze zacht tegen Esther. Ze prikte een stukje appel op het vorkje en hield het voor de mond van Esther zodat ze haar mond open zou doen.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on May 31, 2013 14:46:15 GMT
Esther Evergreen
Ze keek op en merkte hoe ze weer op de stoel werd gezet. waarom mocht ze niet werken? ze snapte er niets van. Dat moest ze altijd doen toch? daarvoor was ze geboren werd er altijd gezegd. Toen ze met het stukje appel naar haar mond ging deed ze gehoorzaam haar mond open, en hapte het stukje appel eraf, maar haar twee angstige ogen zochten naar een punt om naar te kijken, want ze mocht niet naar haar kijken, ze moest onderdanig blijven en nu liet ze haar hoofd ook maar weer zakken, om haar onderdanigheid te tonen.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 31, 2013 14:55:39 GMT
Silvy Hofman
Ze glimlachte toen ze het stukje appel opat en nam nu een stukje banaan op de vork en met twee vingers duwde ze zachtjes haar kin wat omhoog zodat ze naar haar keek. "Ik doe je geen kwaad,." Fluisterde ze en haar uitdrukking stond lief en zorgzaam, niet dwingend, niet kwaad of wat dan ook. "Je moet niet onderdanig zijn, dat is voor niets nodig." Zei ze zachtjes en hield het stukje banaan nu rustig voor haar mond. "Je bent evenwaardig aan mij, ik ben vanaf nu jou grote zus." Zei ze zachtjes tegen het meisje en streek zacht over haar wang en hield haar hoofdje dan weer wat omhoog zodat ze niet weer naar beneden keek maar haar aankeek.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on May 31, 2013 15:01:48 GMT
Esther Evergreen
Haar angstige ogen keken haar nu aan omdat ze dat wou, en ze pakte ook vrij trillend het stukje banaan van de vork, ze zou zo nog de eerste tijd blijven en met veel geduld zou het pas veranderen, want ze kende niets anders van pijn en angst, en kleine traantjes begonnen ook op te wellen uit haar ogen, door de angst die het meisje had. Ze slikte het stukje fruit even door, en zat nu al bijna vol, ze kende niet veel eten, doordat ze altijd maar een paar kruimeltjes broodn had gekregen in feite, en ze kende gewoon niets. Ze wou wat zeggen, maar de angst hield haar tegen, en ook haar laatste woorden waren haar totaal onbekend, en ze reageerde niet.
|
|