|
Post by Frank Tupelo on May 31, 2013 20:03:40 GMT
Esther Evergreen
Ze kek op en zag nu Silvy binnen komen.'' Mama!'' flapte ze eruit, en wou weg lopen bij de man. Waarom zou ze dat nou? Ze slikte even en de man liet haar los, maar kwam naar haar toe.'' Wewlk kind hebben jullie dan? ik hoef niet dat oude vlees te hebben, en ik heb voor een half uur met haar betaalt!'' sprak de man en Esther trilde helemaal, bang voor beide nu een beetje, ook omdat ze Silvy zojuist mama had genoemd.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 31, 2013 20:08:31 GMT
Silvy Hofman
Ze keek de man rustig aan en glimlachte vriendelijk. "De kamer een beetje verder, 101 zit een meisje van 11 jaar in, ongeveer zelfde karakter als Esther. Dan kun je wat je nu betaalt hebt gratis voor een uur bij dat meisje doen." Zei ze rustig tegen hem. "Die heeft trouwens al meer rondingen voor een 11 jarige." Zei ze rustig. Dat loog ze niet. Dat kind had echt al dikke borsten voor haar leeftijd. Ze had de roep van Esther wel gehoord, en iets in haar liet een warm gevoel los, maar ze zei er niets over en liep naar Esther toe. "Kom maar meisje." Zei ze zacht tegen haar en deed haar haar vest om en nam de kleren ook mee die de man van haar had afgetrokken.
|
|
|
Post by Frank Tupelo on May 31, 2013 20:13:42 GMT
Esther Evergreen
Ze keek naar de man, en de man vertrok, die liet zich dat geen twee keer zeggen. Esther keek naar haar, en voelde haar warme gevoel weer.'' Sorry dat ik je zo noemde.'' Sprak ze rustig en keek een beetje angstig nog, door dat ze bang was dat ze misschien boos op haar was.'' Maar ik vind jou lief, en je lijkt mij mama voor mij.'' sprak ze en keek haar aan, terwijl haar oogjes nog op angst stonden, maar die angst was meer om andere dingen. Ze verwachtte nu geen pak slaag meer, niet van haar althans meer van anderen. Toen ze zei dat ze moest komen, sprong ze van het bed af.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 31, 2013 20:17:56 GMT
Silvy Hofman
Ze keek naar de man die vertrok en keek dan weer naar Esther en deed haar de kleding weer aan, wat er van overbleef dan en deed daarover haar vest bij Esther om zodat ze het niet jou kreeg. "Het maakt niet uit meisje, ik vind het niet erg." Zei ze zacht tegen haar en glimlachte. "Kom, dan breng ik je weer thuis. Bij mij." Zei ze zacht tegen haar en hield haar goed vast en liep de kamer uit. Ze gaf haar een kusje op de wang en verliet nu het bordeel weer met haar stevig in haar armen. "Je woont nu bij mij meisje." Zei ze zacht
|
|
|
Post by Frank Tupelo on May 31, 2013 20:22:45 GMT
Esther Evergreen
Ze keek naar haar en glimlachte weer een beetje en kroop een beetje tegen haar aan.'' mag ik jou mama noemen?'' vroeg ze nu voorzichtig, en hield haar nu goed vast. Ze was een beetje los gekomen, maar zou tegen anderen toch nog heel angstig zijn, dat was een ding wat wel zeker is, want in het sociale was ze absoluut geen makkelijke, en ze kende niets anders dan dat ze moest werken.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 31, 2013 20:48:31 GMT
Silvy Hofman
Ze luisterde naar Esther en glimlachte even. "Natuurlijk mag dat lieverd." Zei ze glimlachend tegen haar en streek over haar rug en bracht haar naar huis waar haar hond nog trouw stond te wachten voor de deur dat niemand iets kwam stelen. Ze liep rustig naar binnen en keek naar de kapotte deur. Dat was zo gemaakt. Ze legde Esther op de bank en gaf haar nog een kusje op de wang en maakte dan de deur weer even snel. "Heb je nog dorst of honger meisje? Dan kunnen we zo meteen even wat rusten als je dat wil." Zei ze zacht tegen haar.
|
|
|
Post by Matt smith on May 31, 2013 20:59:34 GMT
Esther Evergreen
Ze keek naar haar en zuchtte even terwijl ze rustig naar huis gingen en ze stak vermoeid een duim in de mond. Ze was kapot, en ze voelde zich nog steeds harstikke misselijk. Morgen zouden de tweede symptomen komen, de pokken over haar hele lichaam. Ze kuchelde weer en haalde haar duim daarbij uit haar mond. Toen ze de bank onder haar voelde, zei ze ook.niets meer op haar vraag, doordat ze weg zakte. Ze had nog nooit zoiets zachts onder haar lijfje gevoeld.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 31, 2013 21:02:41 GMT
Silvy Hofman
Ze keek naar het meisje en glimlachte kleintjes toen ze al wat wegzakte. Zelf nam ze nog even wat om te drinken en gaf haar hond te eten en drinken waarna ze Esther voorzichtig weer optilde en haar op haar bed legde wat een stuk zachter moest liggen. Ze trok haar vest uit bij Esther en legde de lakens nu over haar heen. Ze trok haar nachtjapon aan en kroop dan naast Esther in het bed en sloeg een arm om het meisje heen en trok haar zacht tegen zich aan. "Slaapwel." Fluisterde ze het meisje nog toe voor ze haar ogen sloot.
|
|
|
Post by Matt smith on May 31, 2013 21:10:05 GMT
Esther Evergreen
Ze merkte niets van wat er was gebeurt. Helemaal niets en sliep daardoor ook een paar uurtjes door, waarin ze vreselijk begon te trillen en te zweten, en rode pokken zaten nu overal over haar tengere lichaam. Ze werd nu lang zaam wakker en voelde de arm om haar heen, maar ze had het harstikke koud, door het zweet en trilde helemaal. Ze voelde zich totaal niet lekker, en de rode pokken lieten haar schrikken, maar ze durfde haar niet wakker te maken.
|
|
|
Post by Jessica Malone on May 31, 2013 21:18:45 GMT
Silvy Hofman
Ze hoestte even zachtjes in haar slaap en hield Esther goed vast om haar niet te hoeven verliezen. Ze werd langzaam wakker toen ze ook het zweet voelde van haar en keek wat naar haar lichaam. Ze keek naar de pokken over het lichaam van het meisje en slikte even. Ze wikkelde haar meteen goed warm in en keek haar rustig aan. "Rustig maar meisje, het is niets ernstigs." Zei ze zacht tegen haar en stond rustig even op. De hond kroop nu bij Esther op het bed om haar warm te houden. Silvy maakte snel wat soep en thee voor het meisje en bracht het naar de kamer. Haar moeder had haar het altijd geleerd ze maken toen zij hetzelfde heeft gehad. Ze hielp het meisje iets overeind en keek haar aan. Ze nam een lepel soep en hield het haar voorzichtig voor. "Eet een lepeltje soep en neem een slokje van de thee, zo kun je weer gaan slapen." Zei ze zachtjes
|
|
|
Post by Matt smith on May 31, 2013 21:24:40 GMT
Esther Evergreen
Ze keek naar hem en zuchtte even voor een moment en keek haar aan. " Mama.. Ik ben bang.." Sprak ze zachtjes Rn keek haar aan." Ga ik nu dood?" Vroeg ze zwakjes , aangezien ze dat woord vaak genoeg had gehoord. Ze kuchelde weer en nam daarna netjes een beetje soep en wat thee, toen het afgekoeld was en keek omhoog. Ze leek weer even een jong kindje van 6. Ze had natuurlijk ook geen opvoeding gehad in principe en daardoor had ze ook een flinke achterstand
|
|
|
Post by Jessica Malone on Jun 1, 2013 6:05:52 GMT
Silvy Hofman
Ze keek naar het meisje en glimlachte liefjes. "Je moet niet bang zijn lieverd, je gaat niet dood. Ik zorg voor je." Zei ze zacht tegen haar en hield haar weer even een lepel soep voor. "Is de soep goed?" Vroeg ze zacht aan haar met een lieve glimlach. Ze was blij dat ze nu toch een beetje loskwam. Ze drukte nog een kus op haar voorhoofd en glimlachte. "Je gaat niet dood meisje."
|
|
|
Post by Matt smith on Jun 1, 2013 7:21:38 GMT
Esther Evergreen
Ze keek naar haar en trilde nog een beetje terwijl het zweet over haar hoofdje liep." Ga jij nooit meer weg,mama?" sprak ze rustig. Later zou ze haar echte moeder wel willen zien waarschijnlijk. Die leefde nu op straat, en werkte ook als prostituee , omdat haar man dood was en zij ook het huis uit moest. Ze keek naar Silvy , maar wist niet meer te zeggen. Tegen. haar kwam ze nu los, maar ze zou tegen iedereen anders doodsbang nog zijn.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Jun 1, 2013 7:39:53 GMT
Silvy Hofman
Ze glimlachte kleintjes en hieldhaar nog even een lepel soep voor. "Ik ga nooit meer weg Esther, beloofd." Zei ze zacht tegen haar en keek haar liefjes aan. "Ik blijf bij je, en ik maak je beter." Zei ze zacht tegen haar en hield de lepel soep rustig voor haar mond. "Nog één lepeltje en dan mag je wel stoppen met de soep als je dat wilt." Zei ze lief.
|
|
|
Post by Matt smith on Jun 1, 2013 7:50:57 GMT
Esther Evergreen
Ze keek naar haar en nam netjes de lepel soep in haar mond. Ze durfde namelijk nog niet tegen te spreken en te zeggen dat ze eigenlijk al vol zat, dat durfde ze gewoon niet. Haar oogjes begonnen zich nu wel weer langzaam te sluiten; meer doordat ze de zachte stof van het bed onder zich voelde en ze was heel anders gewend. En nu ook stond ze op om te gaan. slapen, en ging vervolgens op de grond te liggen, en ze wou daar in slaap vallen, premier zoals ze gewond was.
|
|