|
Post by Matthew Blackwood on Aug 30, 2013 21:30:22 GMT
Matthew keek Finn aan om ergens ook zijn gedachten misschien te kunnen peilen, wie weet hoe de gevoelens van Finn zich konden ontwikkelen, nee dit mocht hij niet denken. Wat? Nee natuurlijk mag hij het wel denken, het hoeft alleen niet zo te zijn. Matthew pakte de handdoek aan en bedankte Finn voor alles inclusief voor de handdoek en de richting te wijzen naar de badkamer. Matthew liep de badkamer in en ging zich opfrissen door een bad te nemen die er in de ruimte stond. Hey Finn zei dat hij zijn tijd mocht nemen en zijn tijd nemen doet Matthew dan ook. Hij pakt wat emmers water om het bad mee te vullen en zo gauw het is gevuld gaat hij erin zitten. Matthew stapt dan na een tijdje het bad uit, wanneer zijn huid wat rimpelig is geworden. Hij droogt zich af en slaat de handdoek om zijn middel heen. Matthew voelt dan eerste alsof zijn schouderblad aan de rechterkant breekt en vervolgens zijn ruggengraat waardoor hij dubbel klapt en Matthew een schreeuw niet tegen kon gaan vanwege de pijn. Hij hijst zichzelf dan weer omhoog, en ziet hoe zijn botten onder zijn huid bewegen en dan word het kalm. Aangekleed loopt hij in een vaart de badkamer uit. 'Ik moet gaan, bedankt nog maals voor alles' zei hij en richting de deur liep.
|
|
Finn
landrot
Posts: 26
|
Post by Finn on Sept 1, 2013 16:42:41 GMT
Even zuchtte hij toen Matthew de badkamer in was gelopen, hij had er bijna hoofdpijn van gekregen. Alles wat er door hem heen ging, waarom deed iemand dat en hoe kwam het? Hij ging dan ook aan zijn bureau zitten om op te schrijven wat hij vernomen had. Maar die deed hij snel weer weg toen hij dat gedaan had en stond op om thee te maken. Hij had de thee opgezet en de kan netjes op tafel gezet met twee kopjes. Hij hoorde de deur open gaan en keek op naar de jongen, die ontzettend snel was. Maar Finn was ook niet de langzaamste en had al genoeg weglopende patiƫnten langs zien komen. Hij klemde dan ook zijn hand om de pols van Matthew. "Weggaan?" Vroeg hij dan ook verbaasd. Hij was werkelijk verbaasd over hoe dit liep. "Weglopen is niet echt de manier Matthew." Zei hij dan ook en keek hem toch deels bezorgd aan.
|
|
|
Post by Matthew Blackwood on Sept 1, 2013 17:01:02 GMT
Matthew was bijna weg, het scheelde gewoon heel weinig en hij was weg. Maar dan voelt hij de hand van Finn om zijn pols heen. Matthew ramt Finn dan ineens tegen de muur op met een kracht en agressie die hij nog nooit eerder heeft gehad, en hij wist niet waarom het nu wel gebeurde, dit was niet wie hij was, dan waarom voelde hij zich zo anders, wat was dit, wat gebeurde er met hem. 'Het spijt me, het was niet mijn bedoeling dat te doen' zei hij en Finn dan ook los liet. Wat gebeurde er, eerst datgene in de badkamer, nu ineens een kracht en agressie die hij nooit had gehad. Want laten we redelijk wezen Matthew is nou niet bepaald sterk te noemen normaal gesproken, normaal gesproken hoefde je hem maar een mep te geven of hij had een blauwe plek.
|
|
Finn
landrot
Posts: 26
|
Post by Finn on Sept 1, 2013 17:08:29 GMT
Finn hapt naar adem, de klap op zijn rug zorgde ervoor dat hij even moeite had met ademen. "Dat had ik nodig." Zei hij dan ook wat moeilijk, hij moest echt meer adem hebben en hij zakte dan ook op de grond. Het was niet zijn bedoeling om dat te doen, maar hij had het wel gedaan. Waarom had hij dat gedaan? Wankel stond hij op en fronste naar hem, niemand was zo sterk dat hij zoiets kon doen? "Wat heb jij opeens?" Mompelde hij dan verbaasd, kon nog niet helemaal helder nadenken. Denken over dat hij misschien in gevaar kon zijn. Want mythe en legende bestonden niet. Dus het enige wat er nu bestond, was een Matthew die asociaal en agressief deed.
|
|
|
Post by Matthew Blackwood on Sept 1, 2013 20:21:05 GMT
Matthew wist niet wat voor antwoord hij op de vragen van Finn moest geven, want hij wist ook niet wat er gebeurde. 'Als ik het zou weten dan zou ik je het vertellen' zei hij alleen maar, ja wat kon hij Finn nog meer vertellen, helemaal niks. Er was geen excuus noch geen verklaring voor wat er zojuist allemaal was gebeurd en wie weet wat er nog meer zal gebeuren. 'Het spijt me echt, en misschien kalmeert een kop thee me wel, als je me er niet uit trapt' zei hij en zijn handen even tegen zijn oren houd omdat hij meende dat mensen van buiten hoorde praten, maar gewoon heel duidelijk. Beter gezegd het voelde alsof al zijn zintuigen beter werden. Op een gegeven moment toen iemand van wat blijkbaars een van Finns bedienden was met een stuk vlees langs liep snoof Matthew de geur van het rauwe stuk vlees op en kon je ergens gewoon de honger in zijn ogen zien ergens. 'Het spijt me...Ik moet gaan...Nee echt het spijt me' Matthew was gewoon compleet in de war en hij liep dit keer wel de deur uit richting zijn eigen huis.
|
|