|
Post by Barry Hatch on Aug 23, 2013 20:58:45 GMT
Damain & Morgan Emera
Damain ag de man op hem afkomen en zuchtte even.'' Nou en? we zijn allemaal anders?'' sprak hij enkeltegen de man en snoof even en stond nu op en ging in de stoel zitten naast de jongen in de hoek, en keek hem even aan.'' heey.'' sprak hij ook rustig en keek naar hem.'' Trek je niets van anderen aan.'' sprak hij en zag even een engelse vlag buiten wapperen, waardoor hij even achteruit schoot voor een moment, en een dokter deed direct dat gordijn dicht, dus dat kalmeerde de man ook alweer, en hij keek even naar zijn zusje, die haar gezicht tegen hem aan begraven had, omdat ze bang was voor de jongen.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 23, 2013 21:05:11 GMT
Damon
Hij bleef doodstil zitten in het hoekje en kneep zijn ogen stijf dicht. Hij wilde gewoon naar zijn kamer, maar hij mocht nooit niet naar daar gaan. Pas als iedereen naar zijn kamer was vertrokken uit deze ruimte mocht hij. Hij haalde langzaam adem en hoorde een stem dichtbij. W-was er iemand die hem wou spreken? Hij keek een beetje op en keek hem aan voor een momentje. Een man dan nog wel, de man die hem het knikje had gegeven, de man waar net die andere naartoe was gegaan om te zeggen wat hij was. Hij slikte eventjes. "He.." Zei hij enkel zachtjes tegen hem. Op dat laatste wist hij niet wat te zeggen. Niets van anderen aan trekken? Dat ging nogal moeilijk als iedereen zich tegen hem keerde.. Hij keek niet naar het zusje van Damain.. Dat had weinig zin..
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 23, 2013 21:14:33 GMT
Damain & Morgan Emera
Hij keek naar hem en glimlachte even vriendelijk. Ook al was hij anders, viel hij op hetzelfde geslacht zoals de man zei, wat moest er vreemd aan zijn? Hij was ook vreemd. Hij was bang voor engelse woorden, engelse taal en alles wat maar iets met engeland te makeb had! hij was een stuk vreemder.'' Ik ben Damain en is is morgan.'' sprak hij tegen hem. Hij sprak de naam van zijn zus toch duidelijk iets met angst uit, doordat die engels was, en die van hem van oude oorsprong duits.'Ga je even mee naar buiten?'' vroeg hij rustig aan hem, terwijl hij zijn trillende zus iets over de rug streek. Die was gewoon bang voor andere mensen.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 23, 2013 21:26:36 GMT
Damon
Hij keek weer even naar de grond, hij wilde mensen niet te lang aankijken. Hij hoorde zijn laatste vraag en knikte. "Ik mag niet naar buiten." Zei hij zacht tegen hem. Hij mocht niet naar buiten zolang er andere mannen buiten waren, dus dat was zeg maar nooit het geval. "Damon.." Zei hij nog enkel zachtjes al begon hij wel langzaam te merken dat hij iets met engels had.. nou ja, iets tegen engels.. "Noem me maar gewoon Damon." Sprak hij en had het nu in het Nederlands gezegd in plaats van Engels.
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 23, 2013 21:38:20 GMT
Damain & Morgan
Hij keek naar hem en knikte even.'' dat is jammer.'' sprak hij eerlijk en bleef hem wel aankijken, al schoot hij iets achteruit toen hij zijn naam zei, maar het ging al direct beter toen hij het op zijn nederlands uit sprak en hij zuchtte even opgelucht voor een moment.'' Fijn je te leren kennen damon.'' sprak hij rustig, en uiteraard op de nederlandse manier, want de engelse manier was gewoon eng, heel erg eng. OP zijn manier dan. Eigenlijk was er niets aan te vrezen. Een van de doktoren hield hen inmiddels in de gaten, die waren vast bang dat er iets ging gebeuren. Niet dat Damian er iets mee wou doen.'' Moor...'' sprak hij rustig en keek naar zijn zus. Hij doet je niets.. Hij doet niemand wat, hij is aardig.'' sprak hij haar even een beetje geruststellend toe.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 23, 2013 21:45:39 GMT
Damon
Hij merkte wel dat hij er van schrok toen hij het op zijn Engels uitsprak maar het beter ging in het Nederlands. Hij glimlachte, al verdween die snel weer toen hij merkte dat doktoren naar hen keken waardoor hij zijn handen tegen zijn borst drukte door die tussen zijn borst en benen te persen. Hij slikte eventjes en hoorde hem nu spreken tegen zijn zus. Hij deed ook niemand wat. En nog wilde iedereen uit zijn buurt blijven. Hij hield zijn handen weggestopt zodat de doktoren konden zien dat hij niets deed. Hij wilde weer naar zijn kamer.. Daar werd hij niet gecontroleerd en kon hij zichzelf eventjes zijn. "Ik doe niets.." Fluisterde hij enkel zachtjes en slikte.
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 23, 2013 21:50:09 GMT
Morgan & Damain
Hij merkte hoe de jongen weer in elkaar kroop en hij zuchtte even voor een moment.'' Houd verdomme op met naar hem te staren! hij is ook een mens, net zoals jullie.'' viel hij uit tegen de doktor die naar hem keek, en toch snel een andere kant uit keek. Het was dezelfde doktor die hij een maand geleden nog fiks had gevloerd, even als een paar anderen. waarom? ze hadden een engelse vlag in zijn kamer opgehangen, en hij protesteerde er tegen, al wel angstig, en tegelijk boos.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 23, 2013 22:00:41 GMT
Damon
Hij slikte en keek weer naar de grond, hoorde hoe Damain een beetje voor hem opkwam en slikte weer. Dat was.. Aardig.. Enkel de vrouwelijke doktoren werkten met hem, probeerden hem om te scholen naar Hetero, maar dat lukte hem niet. Ze probeerde hem altijd met hoeren los te krijgen, maar hij had er nooit genot in en hij vond de vrouwen nooit mooi. Een hopeloos geval zoals ze hem hier noemde. Hij haalde even diep adem en keek naar de muur naast zich. Soms, in een kleine kamer voelde hij zich veilig. Al het slechte werd buiten gesloten en hij zat binnen in de kamer, veilig. Zo raakte hij langzaam aan van zijn claustrofobie af. "Het heeft geen zin.." Zei hij nu toch zachtjes tegen hem. "Of ik nu mens ben of niet, het heeft geen zin.." Zei hij weer zachtjes en bleef helemaal in elkaar gekropen.
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 23, 2013 22:13:15 GMT
Damain & Morgan
Hij zuchtte even en keek naar hem.'' Ze moeten gewoon niet zo tegen je doen..'' Sprak hij rustig en keek naar hem en wreef hem even zachtjes over zijn rug heen. Wauw, dat voelde goed.. Hij slikte even voor een moment en trok zijn hand terug. Was hij? nee dat kon niet hij had in het verleden al eens een vriendin gehad. Duurde niet lang, door zijn fobie, maar goed. Hij had een vriendin gehad. Hij keek weer naar zijn zusje die nu kalmeerde en op stond.'' K-k-k-k k..'' begon ze en hij knikte even.'' Ga maar moor.. ik kom straks..'' sprak hij tegen zijn zus, die alleen nog maar de k had uit gestotterd, maar hij wist donders goed wat ze bedoelde.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 23, 2013 22:20:16 GMT
Damon
Hij sloot zijn ogen weer even toen hij weer begon te praten. "Zo doen ze al sinds ik hier ben.." Zei hij zachtjes en voelde hem over zijn rug wrijven waardoor zijn ademhaling even ophield en weer opgang kwam toen hij stopte. Hij slikte eventjes en haalde diep adem voor een moment. Hij was bang geworden voor aanrakingen eigenlijk, puur door de doktoren die hem probeerden te veranderen. Door de vrouwen die hem al overal hadden aangeraakt. Er kwamen wee twee hoeren door de ruimte gelopen maar hij keek er niet naar. De hoeren werden begeleid door twee vrouwelijke doktoren die hem recht trokken. Kom op, weer eens tijd voor je sessie. "I-ik wil niet.." Zei hij meteen zachtjes en probeerde te blijven zitten. Hij barstte bijna weer in tranen uit toen ook de hoeren hem mee begonnen te trokken richting de gang naar een kamertje waar ze weer alles gingen proberen. "Ik wil niet!" Hij probeerde zich los te rukken al waren ze met vier toch wat sterker dan hij alleen. "Alsjeblieft stop dit. Ik vind het niet leuk, ik wil dit niet!"
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 23, 2013 22:27:08 GMT
Damain
Hij keek naar de vrouwelijke doktoren en slikte even voor een momnet en keek naar de vrouwen. De neiging hun te vleoren was groot, maar de ene vrouw droeg een engelse vlag op zijn shirt, waardoor hij achteruit schoot in de stoel. Hij slikte en keek naar hun.'' Weg met die vlag, weg met die vlag..'' sprak hij angstig en de vrouw keek even naar hem, maar concentreerde zich meet op damon nu. Hij werd nu door een andere doktor benaderd, en die keek hem aan.'' Gaat u mee Damain? uw sessie gaat ook beginnen.'' sprak de man en hij schudde zijn hoofd.'' niet voordat damon los word gelaten.. Hij is een mens, geen beest.'' sprak hij enkel en keek naar de man, l kwamen er twee anderen aan die engels begonnen te praten achter hem waardoor hij gillend, echt behoorlijk homo achtig overigens, begon te rennen.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 23, 2013 22:34:10 GMT
Damon
Hij slikte en probeerde los te komen, maar hij werd al in een kamertje getrokken. De deur ging nooit op slot, de twee doktoren stonden altijd voor de deur zodat hij niet wegkon. Damon werd door de twee hoeren op het bed geduwd en er drupten tranen over zijn wangen. Hij wilde niet nog eens, hij wilde gewoon naar zijn kamertje. Zijn veilige kamertje. "Ik wil niet.. Alsjeblieft. Stop.." Snikte hij nu zelfs zachtjes en hoorde de gil even vanop de gang en slikte even. De vrouwen begonnen zich uit te kleden en kropen dan bij hem op bed. Hij snikte, trok alle lakens over zich heen en verstopte zich zo goed mogelijk. Elke aanraking liet hem huiveren. De doktoren liepen even weg van de deur en liet die op een kier staan, maar dat had hij niet door.
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 23, 2013 22:41:22 GMT
Damain
Hij rende een kameertje in, en voelde zich weer gevangen. Hij sliykte even en merkte hoe de deur dicht ging, en ze een engelse vlag ophingen en hij begon te gillen, en kroop angstig weg. Niet die vlag.. Niet die vlag.. Engels en engelsen waren slecht.. Hij kneep zijn ogen dicht en merkte hoe de mannen hem nu al buiten het kameertje brachten.'' Dit gaat nog niet lukken. We gaan andere dingen proberen. Schrijf een engels woord op zijn muur. maar zorg dat het op een extreem nederlands woord lijkt. doe maar cat.'' Hij liep snel weg en keek nu naar het kamertje waar Damon in was gebracht. Hij wou naar binnen bij hem, en hij keek ook naar de doktoren.'' laat die jongen met rust.. sprak hij en de twee mannen begonnen al engels te praten, waar hij gillend en vrij homoachtig l voor weg rende. Hij was net boos genoeg om hun te vloeren.
|
|
|
Post by Jessica Malone on Aug 23, 2013 22:48:29 GMT
Damon
Hij slikte en bleef rillend onder de lakens liggen en gilde zelf eens nu toen ze hem onder de lakens uit probeerde te krijgen en kroop snel het bed uit en duwde de deur open. Met betraande wangen rende hij richting de tuin, hij wilde naar buiten. Buiten was fijn.. Hij rende verder door en kroop dicht weg in enkele bosjes en begon van voor naar achteren te bewegen terwijl hij zichzelf kalm probeerde te houden en nog steeds zacht bleef huilen en snikken. Ze hielpen hem hiermee niet, ze maakten hem enkel angstiger dan hij al was. Hij wilde dood, hij wilde dit niet meer. Liefde zou hij hier toch ook nooit krijgen. Geen enkele man wilde bevriend met hem worden en vrouwen werd hij bang voor. Hij kneep zijn ogen dicht en liet zich op zijn zij vallen, snikken en wel. Waarom konden ze hem gewoon niet vermoorden.. hij wilde weg hier..
|
|
|
Post by Barry Hatch on Aug 24, 2013 8:00:24 GMT
Damain Emera
Hij slikte even voor een moment en zag nu hem naar buiten rennen, en rende hem nu achteraan. De doktoren keken naar hem, hij rende namelijk zonder zijn zus echt raar, waardoor ze even slikte. Hij ging direct bij hem zitten, en trok hem tegen zich aan.'' Damon..'' sprak hij, uiteraard op zijn nederlands en begon hem te troosten. Voor hem was hij niet raar, hij was een normaal persoon. Hij sloot echter wel zelf zijn ogen, door de engelse vlag die verderop hing. Dat vervloekte ding...
|
|