|
Post by Niklaus on Jul 5, 2013 22:36:22 GMT
Ze ging liet hem weer bij haar naar binnen glijden en ook al was hij klaar gekomen, het voelde niet slecht. Juist goed, al was het niet dat hij nu meteen nog eens klaar kon komen. Hij kreunde dan ook door haar bewegingen. "Jij bent de beste." Hij grijnsde, daar kon ze niet overheen. Maar de grijns verdween, dat was zo stom. Hij leek enkel stome dingen te kunnen zeggen. Dingen die vreemd uit zijn mond klonken. Hij was blij om nog in haar te zitten en toen zij haar lippen op die van haar zette, wilde hij ook meer dan een simpele kus. Hij zoende haar, streelde haar lichaam en trok haar dicht tegen zich aan.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 6, 2013 9:55:07 GMT
Ze was zelf natuurlijk ook al klaar gekomen, maar het voelde gewoon zo ontzettend fijn, hij en zij hier op dit bed. Ze hoorde geluiden van de gang komen en de deur die opende, waardoor ze niet meer reageerde op zijn woorden die heel erg fijn voor haar voelde. Het was het meisje van eerder met haar musket in haar handen, trillend en shakend hield hij het ding op hen." K..k.. k..Klootzak.." Sprak ze even angstig en Ireena stond nu op, liet hem met tegenzin uit haar glijden. " Leg dat ding neer." Zei ze nog half buiten adem, door net. Ze pakte het ding bij de loop en ze schoot per ongeluk, waardoor Ze kreunde en achterover vloog een stukje, weer op het bed, en begon te bloeden nu, waardoor Ze snel begon te ademen, en kreunde terwijl het meisje geschrokken het geweer liet vallen en achteruit deinste , en begon te rennen, het huisje uit. Ireena kreunde enkel, en voelde het bloed uit haar lichaam gutsen .
|
|
|
Post by Niklaus on Jul 6, 2013 10:55:08 GMT
Niklaus keek naar het meisje, fronste en wilde zijn mond openen, maar Ireena was eerder. Hij zuchtte daarom enkel en toen er een schot klonkt, Ireena plofte weer op bed en Niklaus kroop richting haar. "Ssst." Zei hij sussent en eigenlijk niet eens wist waar ze geschoten was. Hij schoot in zijn broek en sloeg een deken om Ireena heen. "Waar is het?" Vroeg hij bezorgd, maar tilde haar op en trok haar tegen zich aan. "Waar zijn de dokters hier?" Vroeg hij zacht. Ze moest hem antwoorden!
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 6, 2013 11:06:10 GMT
Ze keek naar Niklaus en voelde het bloed, waardoor haar ogen.nu duidelijk om schoten, naar angst, naar pijn, alles. Hij stelde haar een vraag, maar ze kon haast geen eens antwoorden, het leek alsof de hele boel blokkeerde, en ze begon gewoon te happen naar adem, terwijl ze voelde hoe hij haar begon te tillen. ze Kreunde even, terwijl ze nu naar hem keek, en langzaam zwart werd voor haar ogen. Ze wees nog even naar voren, alsof hij die richting gewoon moest volgen, en viel weg, ze viel langzaam weg. Niet dood, nee, er was veel nodig om Ireena Dood te krijgen, maar door het bloedverlies dat ze nu had, verloor ze wel het bewustzijn. Het bloed had inmiddels de hele deken versiert, en een rode plek gevormd, en Ireena werd nu toch ook al iets witter in haar gezicht, al wel niet erg, haar Wilskracht was sterk, en daar leefde ze nu nog puur op. Zelfs nu in haar onderbewustzijn, vocht ze nog. Ze vocht tegen de naderende dood, die, als er nu niets gedaan werd, snel zou komen aankloppen.
|
|
|
Post by Niklaus on Jul 6, 2013 16:28:43 GMT
Zo snel als bij kon stond hij op, hij was blij dat hij een broek aan had gedaan en probeerde snel en zo min mogelijk haar te laten bewegen. Al had he vasr niet uit gemaakt omdat ze toch al buiten westen was. "Je bent vervelend." Mompelde hij geïrriteerd en kwam aan bij iets wat leek op iets waar ze een dokter konden hebbn. Ddaar stapte hij dan ook naar binnen en het klopte. Ze werd geholpen. "Zorg dat ze niet dood gaat, ik heb nog van haar tegoed." Bromde hij en hij voelde een geweer tegen zijn hoofd. "Welkom Niklaus, kom mee naar de gevangenis." Niklaus shudde zijn hoofd. "Waarom zou ik dat doen?" Bromde hij. "Je hebt je zus geschoten." Hij schudde zijn hoofd, maar hij werd meegesleurd door een aantal mannen. "We zullen zien wat haar woorden zijn." Zei een man vals en zo werd hij naar de cel gedragen. "Eindelijk hebben we hem." Vertelde een man blij en vertelde zijn verhaal. "Waarom zou hij haar naar de dokter brengen als hij haar heef geshoten. Wat was zijn verhaal?" De politie fronste, maar was al lang blij met het oppakken van niklaus.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 6, 2013 16:57:06 GMT
Ze voelde niets meer tot een goed 20 minuten later, dat ze bij kwam op een bed, en om zich heen keek. Haar borst was ingebonden en voelde pijnlijk aan. Ze kreunde , en het eerste wat in haar omhoog schoot, was nu eenmaal Niklaus." Niklaus... Ben jij daar.. broer.." Sprak ze en kreunde een beetje, terwijl ze overeind wou komen en even om zich heen keek., mwwr direct voelde ze een hand die haar weer omlaag drukte." U moet rusten." Sprak de stem en ze keek naar hem." Waar is mijn broer? Waar is Niklaus... Ik wil hem bij me hebben, ik wil mijn broer zien.." Sprak ze en de dokter keek naar haar, Terwijl een ander binnen kwam en naar haar keek." Is ze klaar om haar verhaal te doen?" Sprak de man en ze keek opzij, maar de dokter schudde zijn hoofd." Ze moet eerst aansterken ." Sprak de man en ze zuchtte." Ik hoef niet aan te sterken, ik red mezelf wel." Sprak ze en wou eigenwijs weer overeind komen.
|
|
|
Post by Niklaus on Jul 6, 2013 17:21:47 GMT
Niklaus verveelde zich in de saaie cel. "Waarom ben je hier?" Een oude man sprak hem aan en niklaus keek vluchtig naar hem om daarna wee kil voor zich uit te staren. "Ze denken dat ik mijn zus heb beschoten." De man knikte, maar zei verder niks meer. Daar was Niklaus blij om. "Waarom heb je haar geschoten?" Een man kwam aanlopen en bleef voor zijn cel staan. "Dat heb ik niet gedaan." Bromde hij en de man lachte spottend. "Je was dan wel verdacht dicht in de buurt." Mijmerde de man en keek hem dan ook aan. "Natuurlijk, ik woon hier ook." De man moest er enkel om lachen en Niklaus werd er alleen bozer door. Ze hadden hem altijd als verdachte bij vele moordzaken. Maar nooit hebben ze hem kunnen pakken met enkel bewijs. "Je hebt haar geschoten." Niklaus spring boos op en greep door de tralies naar hem toe. "Waarom zou ik haar dan hier hebben gebracht? Als ik haar daar zou shieten, wil ik haar dan niet gewoon dood hebben?" Siste hij boosen de man zuchtte. "We zullen het zo van Ireena zelf horen." Sprak hij met een lachje en was van plan om meteen naar Ireena toe te gaan.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 6, 2013 19:11:46 GMT
Ze werd gewoon gedwongen om te blijven, en ze zuchtte even." Ik ben de gouverneuze , En Niklaus de Gouverneur. Jullie kunnen mij niet vast houden." Sprak ze zich nu maar met de titel en de vrouw schrok behoorlijk, tenminste, dat dacht ze te zien. Ze zuchtte even en keek naar rn terwijl ze begon te lopen, eigenwijs, al deed het echt nog verschrikkelijke pijn, en was het gewoon beter dat ze zou gaan zitten, of liggen zelfs eigenlijk. Een man kwam bij haar, een duidelijk oudere man en vroeg haar over Niklaus." Nee, Hij heeft me niet beschoten. Dat deed ren jongere bediende, terwijl ik enkel lag te slapen, en Niklaus mij een ontbijtje wou brengen, omdat ik niet helemaal lekker was, en hij vond mij, Beschoten op het bed." vertelde ze de man.
|
|
|
Post by Niklaus on Jul 6, 2013 22:33:41 GMT
Niklaus hing met zijn armen buiten de tralies. Verveeld en hij wilde er gewoon uit. "Je hebt een goede band met je zus?" Vroeg de man en Niklaus grijnsde, terwijl hij voor zich uit keek. De man kon het dan misschien niet zien. Hij vond het ergens grappig. "Een betere tussen een broer en zus bestaat niet." Hij keek toch om, weer wat killer en de man knikte. "Wat is je naam?" Dit zorgde weer voor een bredere grijns. "Klaus Blackwood." De man slikte bij die naam. Een vloek, gestoorde kinderen. Ze hadden het allemaal. "Aangenaam." Zei de man wat moeilijk. "Jullie hebben een vloek en Blackwood moorden." Niaus zuchtte, hij moest hier weg voordat hij die man eht wat ging doen.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 6, 2013 22:42:38 GMT
Ze keek naar de vrouw en slikte." Breng me naar mijn broer, alsjeblieft." Sprak ze en keek naar de man, die even goed naar haar keek, in de toch wat belachelijke pyjama die de verzorgster aan had gedaan bij haar. Hij slikte en ze greep de man even bij zijn ballen, waardoor hij even kreunde en toch knikte." Oké, maar tien minuten.." Sprak de man en de verzorgster gaf een rolstoel aan hen. Nou ja een soort van dan, het leek niet echt op een rolstoel verder, maar ze kon erop zitten, het was meer een soort van kruk op wieletjes . Hij begon haar te duwen richting de gevangenis, en ze glimlacht even, merkte dat de man het iets te fijn had gevonden dat zij het maar al te graag met haar had gedaan , ter plekke nog. Ze glimlacht even en keek naar de gevangenis, waar ze naar binnen gebracht werd en buiten de cel van Niklaus werd geparkeerd." Heey Broertje.. " Sprak ze en slikte even voor een moment, ze moest zich een beetje inhouden qua taal, zeker omdat niemand iets van hun mocht weten." Bedankt dat je me naar de doctor bracht. Hoop dat die bediende snel gestraft zal gaan worden, en dat ze jou en mij tenminste gaan geloven, dat jij niet degene was die schoot." Sprak ze en kreunde even terwijl ze anders ging zitten, en nog even de zwakte voelde, en de duizeligheid.
|
|
|
Post by Niklaus on Jul 7, 2013 0:17:30 GMT
Niklaus keek op toen er iemand binnen kwam, kil natuurlijk. Het was niet de bedoelig dar hij aardig ging doen tegen zo'n vervelend mannetje. Maar hij zag dat het Ireena was. Met een vervelend mannetje en hij zuchtte. "Laat mij en mijn zus alleen." Bromde hij en de man leek dan toch te luisteren en vertrok. "Even dan, ik moet toch wat regelen." Mompelde de man en liep weg. Liet haar achter met Niklaus en de paar andere gevangene die er zaten. "Je moet rusten, ik had je naar huis moeten brengen en op bed moeten leggen." Zei hij en zuchtte. Hij wilde haar voelen, maar liet niks merken. Bleef hangen zoals hij hing. "Daarbij, ze zullen nu vast wel aan het bespreken zijn hoe en wat." Iets wat hij hoopte in ieder geval. Heb was waar, ze hadden het verhaal gehoord van Ireena en ze waren aan het kijken of ze hem vrij konden laten. De man kwam weer terug. "U hoeft dit niet van hem te zeggen? We hebben vernomen dat hij nogal eens aggresief en gewdadig is en zijn zin doordrukt." Niklaus moest spottend lachen om de man. "Alsof ze dat erg vind... Daarbij, ze is familie en mijn zusje. Bij haar ben ik heel anders. Een van jullie hoeft maar een poot naar haar uit te steken en ik beloof je, jullie zullen met zoveel pijn leven, dat je een eind maakt aan jullie zielige bestaan." De man slikte. "Dus laat me er uit." De man knikte en keek toch nog ergens hoopvol naar Ireena. "Probeer niks." Gromde Niklaus boos tegen hem en duwde hem aan de kant. Hij keek naar Ireena en tilde haar gewoon op en liep richting het huis. "Aasgieren." Mompelde hij en misschien was er een klein beetje joezie in zijn stem te horen, maar duidelijk de irritatie.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 7, 2013 1:03:00 GMT
ze keek naar de man en zuchtte even." Ik haat leugens, de waarheid is hetgrrb waar ik mee leef." Sprak ze rustig en keek naar hem." Dus ik ga geen verhalen ophangen, bedankt voor het vertrouwen." Sprak ze even vals richting de agent en keek naar Niklaus die nu vrij gelaten werd. Op zijn eerste opmerking zei ze niets en snoof enkel maar even voor een moment, en voelde al snel hoe ze veilig in de armen van Niklaus lag en glimlachte even voor een moment en legde even een arm om hem heen om zelf wat steviger te zitten bij hem en legde haar hoofd tegen zijn schouder." ik overleef het wel, Niklaus." Sprak ze rustig en gaf hem even een kus op zijn wang. Dat kon nog wel als zus, dat deed familie tenminste bij elkaar, vond ze, al wou ze hem gewoon zoenen eigenlijk. Ze zou dat kind pakken, ze wou nu al wraak, misschien was dat niet goed." Ik wil die pijnbank in de kelder eens uit gaan testen.. Ik ken veel genade voor jongere kinderen, maar zij ging te ver.. Ze zat aan mijn wapens, en schoot mij er bijna aan flarden.. Een goede marteling, dat heeft ze nodig.." sprak ze en snoof even, terwijl haar blik even wat donkerder werd.
|
|
|
Post by Niklaus on Jul 7, 2013 1:31:44 GMT
Hij knikte toen ze hem vertelde dat ze het wel ging overleven. Daar was hij wel zeker van en hij grijnsde bij haar idee. "Je begint het te begrijpen." Zei hij met een glimlach. Martelen, pijn doen en vernederen. Hij hield ervan en ze hoefde nog niet eens wat fout te hebben gedaan. Hij wilde de kus op zijn wang verlengen met meer. Maar hij hield zijn gezicht netjes vooruit. Hij bracht haar meteen naar binnen, richting het grote bed en drukte toen toch een kus op haar lippen. "Morgen zullen we het kind op jou manier straffen en ik zal je helpen als dat nodig is." Wet was lief voor zijn doen om dat te zeggen en hij ging langs haar liggen. "Maar eerst rusten." Zelf was hij ook wel moe geworden eigenlijk.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jul 7, 2013 1:43:07 GMT
Ze zuchtte even voor een moment en zag het huis naderen en keek naar hem voor een moment. " Ik houd er gewoon niet van als iemand aan mijn wapens. " Sprak ze en haalde kort een hand door haar zwarte haren heen, en voelde het zachte bed onder zich en ontving zijn kus met veel plezier, en glimlachte even." Trouwens, ik had die kerel een beetje uitgedaagd zo straks, vandaar dat hij zo deed, vermoed ik. Ik moest daar blijven rusten, maar een kneep in zijn ballen, en hij was over." Sprak ze en lachte even, en streek even over zijn lichaam heen en trok de deken even over hun heen." Blijf je wel bij me liggen nu?" Vroeg ze kalm en keek hem nog aan, en voelde hoe moe ze eigenlijk was op dit moment, al kwam dat meer doordat ze nog zwak was door bloed verlies. Het kind was ongedeerd gebleven, misschien een geluk, maar toch ergens een ongeluk.
|
|
|
Post by Niklaus on Jul 7, 2013 9:42:46 GMT
"Dan nog hoeft zo'n irritant man mannetje niet zo te kijken." Hij zuchtte. "Ik haat ze, hoe ze je oppakken en doen alsof ze goed zijn. Terwijl ze allemaal even zielig zijn." Zei Niklaus met een kleine grijns. "Sommige mensen zouden vrij gelaten moeten worden." Zei hij dan ook en Niklaus streelde de arm van Ireena. Toen ze vroeg of hij nu wel bleef liggen, knikte hij en ging wat dichter tegen haar aan liggen. Waarom voelde dit alles zo goed? Ergens haatte hij het. Maar omdat Ireena geen last had van haar buik, dacht hjj ergens dat ze niet zwanger zou zijn, een geluk. Want als ze zwanger zpu zijn van hem... Wat moest er dan gebeuren? "Ik zal bij je blijven." Zei hij zacht, wilde ook niet weg van haar. Iets wat hij porbeerde te negeren. Geen gevoel, enkel voor haar even blijven liggen. Dat hij ook jaloers was doordat die mannen zo naar haar keken, probeerde hij te negeren. Al wisr hij dat die man er over een aantal dagen een stuk minder goed uit zag doordat Niklaus ervoor zou zorgen dat hij geen ballen mee zou hebben.
|
|