|
Post by Ireena Blackwood on Jun 16, 2013 8:17:17 GMT
ze zat inmiddels rustig op haar stoel in de kamer en was bezig met haar geweer te poetsen. Haar wonden had ze verbonden, en ze keek even haar huisje rond wat werkelijk niets waard was eigenlijk. Armoedig, en eigenlijk het enige wat er duur was, waren haar wapens waar een aantal sierlijk van langs de muur hingen. Ze zuchtte even voor een moment terwijl ze kort naar haar omgeving keek die niet heel veel bijzonders gaf eigenlijk, maar het gevoel dat er nog iets zou gaan gebeuren vandaag stond haar groot in het vaandel , zeker toen ze iemand op de deur hoorde kloppen. Ze laadde haar wapen en liep ermee naar de deur en zag Evy en Niklaus ervoor staan en direct stortte ze haar wapen op Niklaus." Wat moet je? Kom je je tweede kogel halen? Door je hoofd ditmaal?" sprak ze en hield ook Evy in de gaten want die leek pissig te zijn, en ze wist precies wat Evy dan zou doen, al leek ze nu toch iets anders.. Ze leek in de greep van Niklaus, iets wat Elijah zelfs maar zelden voor elkaar kreeg bij het meisje.
|
|
|
Post by Niklaus on Jun 17, 2013 9:12:03 GMT
Niklaus keek haar rustig aan en keek daarna naar Evy. Hij hoorde haar woorden en schudde zijn hoofd. "Er is een kind bij Ireena." Zei hij rustig en keek in haar blauwe ogen. Hij was niet bang voor die ogen, vond het simpelweg lelijk en ze zouden haar eigenlijk af moeten binden. "Ik kom mijn excuses aanbieden." Natuurlijk was dit niet op de meest goede manier verwoord. Want excuses waren... Niet echt zijn ding. Maar hij deed het wel eens. Hij keek haar kil aan, maar dat was een blik die hij bijna niet van zijn gezicht af leek te krijgen. "Evy kwam in onderweg tegen, is het een probleem als we even binnen komen?" Een glimlach sierde zijn lippen, al was deze zoals gewoonlijk nogal gemeen.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 17, 2013 17:22:15 GMT
Ze keek naar hem en naar evy en zuchtte even.'' Jij weet net zo goed als ik dat Evy niet echt meer een kind is Niklaus.'' Sprak ze rustig en keek hem aan.'' en nee, je mag niet binnen komen, tenzij je Anakin hebt gevonden.'' Sprak ze rustig en keek naar hem terwijl ze even door haar zwarte haren streek.'' Hier kan ik je gelukkig weigeren, in een steeg niet. Ik heb al genoeg bloed verloren voor vandaag, en dat is hetgeen waar je zo van geniet toch? ga een oud omaatje plagen of zo.'' Sprak ze enkel voor ze de deur net zo hard weer in zijn gezicht dichtklapte en terug naar haar woonkamertje ging, en daar ging zitten, met haar wapen op haar schoot.
|
|
|
Post by Niklaus on Jun 17, 2013 18:02:13 GMT
"Evy is een kind, al moet ik toegeven dat ze misschien niet altijd zo heeft gereageerd." Zei hij rustig, hij glimlachte, Anakin was weg? Weigeren dat hij binnen mocht komen. Haar huis zag er niet heel veel anders uit als de steeg waar ze in had geneukt met die vent. "Het is niet mijn bedoeling nog meer bloed van je af te nemen." Zei hij rustig, al was dat iets wat hij graag wilde. "Het is jammer dat je enkel met je pistool kunt richten Ireena. Wat als je nu eens zonder dat ding ertussen aan kijkt. Als je toch niet bang voor me bent? Waarom het geweer?" Vroeg hij rustig en bleef voor de deur staan, wachtend totdat ze weer naar buiten zal komen. "Kom op Ireena, je laat toch niet zomaar je broer voor een dichte deur staan?" Vroeg hij rustig en keek even naar Evy en daarna weer naar de deur.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 18, 2013 10:56:38 GMT
ze stond weer op gooide het geweer aan de kant en liep weer naar de deur toe, en gooide die open.'' Niklaus, als jje zon graag wilt bewijzen dat i8k bang ben, dan kun je lang wachten, want ik ben niet bang voor een sukkel zoals jou.'' Sprak ze duidelijk boos. en je zei zo straks je bent niet een volbloedje, moeder heeft vast met een andere vieze vent in bed gelegen vor jou walgelijke gezicht, waar wij, nu helaas tegen aan moeten staren.'' Sprak ze overduidelijk boos en ze keek naar hem terwijl haar blik boos en vooral op instortwen stond en ze hem maar al te graag wat klappen uit wil delen. En als je zo graag binnen wilt komen, dan zet je al die verdomde tassen van je neer, je spullen uit de zakken en waar dan ook leg je verdomme neer, dan mag je binnen komen, maar anders wil ik niet dat je binnen komt, dit is mijn eigen terrein, en zoals je ziet is het hier vaak druk.''
|
|
|
Post by Niklaus on Jun 18, 2013 11:12:28 GMT
De woorden die ze sprak, het maakte hem boos. Ze lokte het uit, te erg misschien. Want dit kon Niklaus niet hebben, verveeld keek hij haar dan ook aan. Dit terwijl hij nog steeds niet geïnteresseerd was in haar woorden. Al hoorde hij ze wel en als het iets was wat hij altijd wilde. Dan was het erbij horen, nu was het iets dat hij niet eens meer wilde. Maar haar woorden brachten geen goede stemming bij hem naar boven. Misschien dat ze niet zo boos op hem had moeten reageren, maar hoe ze nu reageerde, werkte bij Niklaus totaal niet. In een ruk trok hij aan haar shirt en terwijl hij haar hard naar zich toe trok, liep hij naar binnen. Hij liet haar niet los en het was nu zijn beurt om boos te kijken. Wat ging hij met haar doen? Vele mogelijkheden spookte door zijn hoofd. "Wil je zo graag pijn? Je wil zo graag dat ik dichtbij je ben." Grijnsde hij, een houten stoel zag hij staan en het was makkelijk haar daar op vast te binden. "Woorden en woorden, terwijl je jezelf enkel achter een geweer verstopt." Hij keek naar Evy en daarna naar de deur, hopend dat ze begreep dat deze dicht moet en daarna keek hij weer snel naar Ireena. Want er waren zoveel mogelijkheden. Hij had de omgeving in zich opgenomen en moest er dan ook voor zorgen dat zij niet bij een geweer kon komen.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 18, 2013 11:24:49 GMT
Ze keek naar hem en snoof terwijl ze voelde dat ze hem vast greep en ze snoof even, maar geen greintje angst kwam in haar naar boven.'' als jij nou verdomme eens de waarheid in jezelf naar boven laat komen, eikel, dan had je mij nu niet zo gezien.'' Sprak ze en voelde hoe ze op een stoel werd gebonden, maar de stoel was behoorlijk Fragiel, net zoals de rest van haar spullen in haar huis eigenlijk, dus echt strak vastbinden, tja, de stoel was niet stevig, evenals de rest in haar huis. behalve de wapens.. Ja dat was het enige dure in haar huis.''Je beseft je toch wel dat dit niets gaat helpen?'' sprak ze rustig en ze keek naar Evy die toch iets achteruit begon te deinzen, bang voor de twee, al waren het de prikkels, en de spanning tussen de twee die daar voor zorgde, en kroop ze alweer weg in en donker hoekje van de kamer.
|
|
|
Post by Niklaus on Jun 18, 2013 11:48:57 GMT
Hij schudde rustig zijn hoofd. "Nee, maar ik vind het leuk als mensen ontsnappen. Wil zeggen dat ze inderdaad weg willen." Zei hij met een lichte grijns en om keek naar Evy. "Ga weg of doe normaal." Siste hij en keek weer naar Ireena. "Weetje wat het is?" Hij schudde met een lach zijn hoofd. "We hadden een goed team kunnen zijn." Hij rolde met zijn ogen. Maar het maakte niet veel uit. Want Ireena haatte hem en Niklaus mocht zijn zus ook niet bepaald. Ze had hem in zijn been geschoten en wat was niet iets wat hij snel ging vergeten. "Hoe was het eigenlijk? Je maagdelijkheid verliezen aan iets wat niet klopte?" Grijnsde hij. Nee, hijzelf was zijn maagdelijkheid ook niet op een nette wijze verloren eigenlijk. Maar dat was iets wat andere niet hoefde te weten.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 18, 2013 15:28:07 GMT
ze hoorde zijn woorden en keek naar hem en lachte in het begin even." Niklaus , als je denkt dat ik weg wil komen, dan had je nu mij niet moeten vastbinden. Dit getuigt wel weer dat jij zwak bent, heel zwak. Je durft geen confrontatie met iemand aan te gaan. Tenminste niet zonder geweld, of de ander compleet hulpeloos te maken. Dat maakt jou zwak en bang." Sprak ze en keek naar Evy , met wie hij het momenteel niet echt slim aan pakte, verstand van kinderen had hij ook al niet, dat was nu meer dan duidelijk. Hij begon over dat ze een goed team samen konden zijn, en ook daarop kon ze enkel lachen, aangezien ze dat ook onzin vond. " Niklaus, wij hebben samen meerderheid jaren onze jeugd doorgebracht, je moet toch weten dat ik heel anders werk als jou. Jij zet je woede om in wraak. Ik beheers mijn woede en redeneer alles juist. Jij vertelt de leugen terwijl de waarheid zoveel beter is." Sprak ze en moest toch toegeven dat zij ook hongerig op zich naar het bloed was, maar het bloed ging ze enkel bij haar zelf zien, en liet anderen niet het slachtoffer worden. Misschien was het wel een tic in hun familie, zij wist het ook niet. Hij begon over haar maagdelijkheid en lachte even." Als ik het al verloren was, dan vond ik het zeker niet erg." Sprak ze met een lach en keek hem aan." Maar helaas voor jou, kwam je er net tussen zeilen toen hij mijn maagdelijkheid wou af nemen. Dus ik ben sterker nog, maagd." Sprak ze en keek naar hem terwijl haar ogen geen enkele angst vertoonde enkel woede. Ze keek naar evy, maar die kroop nu verder in het hoekje, vooral angst, aangezien ze op deze manier Ireena absoluut niet kende, en vond het maar vreemd wat er allemaal gebeurde nu met haar zus, en haar broer.
|
|
|
Post by Niklaus on Jun 20, 2013 13:32:39 GMT
Hij luisterde naar haar woorden en keek met een glimlach om. "Dan zijn we blijkbaar alle twee zwak. Ik maak mensen hulpeloos en jij verstopt je achter een geweer. Ik zie geen van ons twee als de goede." Hij keek om zich heen, wat een saai huis... Nee, hij vond het een lelijk huis. De wapens liet hij voor wat het was, hij hield niet van geweren en pistolen. Al kon hij wel goed werpen met zijn messen. "Ik zet mijn woede om in wraak?" Vroeg hij met een flauwe glimlach en schudde zijn hoofd. "Nee, dat zie je denk ik verkeerd, gelukkig dat je niet boos bent, want dan kon je goed redeneren toch? Iets wat je nu niet echt doet." Zei hij rustig. Hij zette zijn woede misschien wel om in wraak, maar hijzelf zag dat niet zo. Als zij iets deed, dan was het logisch dat hij weer wat terug deed, hij werkte niet zozeer uit zijn woede. Hij liep naar zijn zus toe, met dezelfde grijns op zijn gezicht. "Je kunt werkelijk alleen maar verwijten, ik vond je leuker toen je niks zei." Hij boog voorover, zodat hij op dezelfde hoogte zat met zijn gezicht. "Waarom denk jij het goede te doen? Terwijl je even slecht bent." Hij schopte tegen een van de stoelpoten, toen deze het dan ook begaf, pakte hij haar kleding vast om haar naar zich toe te trekken. Met een simpele beweging van zijn mes, sneed hij de touwen los en bracht haar weg van de wapens. Hij was totaal niet blij met de woorden van Ireena, het zorgde ervoor dat hij inderdaad opnieuw haar wat aan wilde doen. Hij pakte zijn mes om deze tegen haar hals te leggen. "We kunnen het over doen, wat er in de steeg gebeurde." Grijnsde hij. "Voordat ons vervelende broertje alles kwam verpesten." Zijn gezicht was dicht bij die van haar en hij hield haar stevig vast, wetend dat ze ieder moment los zou willen komen.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 24, 2013 7:31:33 GMT
Ze snoof en keek Niklaus alleen maar aan, terwijl haar blik echt op woede stond. Ze luisterde naar hem, en een klein flauw, vals grijsnje kwam op de lippen van Ireena te liggen, al verdween die gauw weer. Het was niet Ireena om vals te zijn eigenlijk, tenzij de andere het er ook werkelijk om maakte, en Niklaus was goed op weg, om die kant van Ireena los te breken, en het niet zo leuk meer te vinden. Oke, ze kon nu niet bij haar wapens, daar had hij een punt, maar ze kon nog wel gemene klappen uit delen, maar ze zou het nog even afwachten.´´ Ja, ik denk dat ik net even wat beter ben dan jou Niklaus. Ik bedoel, jij bent werkelijk de eerste die ik verwondde met mijn wapen, ik heb nooit iemand iets aangedaan ermee, zeker niet toen ik nog in de pub werkte van de stad, maar waar hij nu een andere stomme trien heeft aangenomen, omdat ik toevallig te duur werd.´´ Sprak ze en snoof opnieuw, ja ze zou dat mens echt wel een kogel door de kop jagen, maar dat zei ze maar niet, ze moest zich nog even vasthouden onder de schulp waar ze momenteel onder zat. Ze voelde niet veel later een trap tegen haar stoelpoot en hoe hij haar weer vast greep. Maar tegen stribbelen, dat zou ze niet doen, waarom ook. Hij begon weer over de steeg, en ze haalde een wenkbrauw omhoog.´´ Kijk Niklaus, als jij dar je pret uithaalt. Best. ´Broertje lief´ woont hier bij bij mij in, dus als hij weer thuis komt, tja, dan lukt het je ook niet.´´ Sprak ze en keek hem enkel en alleen aan, en zag hoe Evy zich langzaam naar de deur begon te plaatsen, en ze hoopte stiekem, ze wist namelijk dat Evy in dat opzichte een beetje op haar leek, een paar mariniers zou roepen, uit pure angst bij haar dan wel, maar goed. HEt was iets, en ze wist momenteel dat deze situatie niet hetgeen was waar zij zichzelf waarschijnlijk uit zou kunnen redden. Niet alleen althans.
|
|
|
Post by Niklaus on Jun 24, 2013 10:01:18 GMT
"Hoe dramatisch." Zei hij rustig en haar aan keek. "Je probeert jezelf werkelijk boven mij te verwoorden. Dat jij inderdaad beter bent. Ook jij bent een Blackwood. Wat maakt de andere helft dan uit." Hij stond dicht tegen haar aan, terwijl zij de muur wel in haar rug moest voelen. Hoe erg hij dan ook genoot van dit, was misschien erg. Toen ze het had over een trien die haar plaats had ingenomen, grijnsde hij. "Dan zorgen we er toch voor dat ze verdwijnt, zodat hij wel weer terug moet naar jou." Hij was niet zo beroerd om te helpen, als het met bloed te maken had, dan was het nooit een probleem voor hem. Als hij er pret uit haalde, best? Dat was het stomste antwoord dat hij ooit had gehoord. Dat 'broertje lief' bij haar woonde had hij niet veel aandacht aan. Dan moest hij dus zorgen dat hij klaar was voordat de jongen thuis kwam. Met een hand bleef hij haar tegen de muur aan duwen, terwijl hij zijn andere hand in haar broek schoof en zonder twijfel zijn vinger bij haar naar binnen schoof. Dat Evy er was en dit niet iets was voor kinderen om te zien, maakte hem totaal niks uit. Hij dacht er nog niet eens aan, hij dacht enkel aan wat hij wilde. Hij wilde de baas zijn, hij was de baas! Hij kende geen familie en dat was ook waarom hij er geen moeite mee had om het met haar te doen. Niklaus had het vaker gedaan en wist dan ook hoe het moest, al helemaal als de tegenpartij er geen zin in had. Hij wist de juiste plekjes te vinden. Hij grijnsde dan ook naar haar. "Broertje lief? Ik ben ook je broer, ben ik dan ook lief?" Zei hij speels.
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 24, 2013 10:38:53 GMT
Ze keek naar hem en lachte even.'' Dat jij zo zielig bent, Niklaus. Sorry. Je woorden verwijzen wel weer wie er op dit moment de slimste, alwel het slachtoffer is in deze kamer.'' Sprak ze rustig en keek hem enkel aan, wat hij deed, deed haar lichtpijn, zeker die vinger die bij haar naar binnen ging, doordat ze een vreselijk strakke broek aan had, voelde ze het extra, maar gaf er geen kick op, dat plziertje kreeg hij niet. Dat hij het even eerder had over dat hij haar ging vermoorden zuchtte ze.'' nee niet doen Niklaus. Dat verdient dat meisje niet, die heeft al genoeg ellende mee gemaakt, ze zat onder de littekens, en was ook nog zwanger.'' sprak ze duidelijk dat ze daar toch een stukje zwakte had liggen, voor mensen die het zwaarder hadden dan haar. Want zei had het niet zwaarder, echt niet. Ze was blij dat Evy nu wel de kamer uit was, en de voordeur stond dan wel open nu, waardoor je vanuit hier open en bloot over de straat heen keek, maar ze woonde een beetje in een achterbuurtje, dus veel volk was hier niet overdag, 's avonds was het drukker. '' Jioj ben een gore klootzaak.'' Sprak ze dood gewoon op zijn laatste woorden. Als ik volgens jou samen met jou een goed team was, mag je als eerste je hele gedrag eens veranderen. Dan kan ik je misschien lief noemen, nu doe ik dat dus absoluut niet.''
|
|
|
Post by Niklaus on Jun 24, 2013 10:53:51 GMT
"Die woorden doen pijn." Zei hij sarcastisch. Echt meende hij het niet, want hij had de woorden al vaak zat gehoord. Hij kikte er haast op, het was iets als ze hem lief noemde. Dat zou hij veel slechter kunnen hebben. Toen ze zei dat hij haar niet mocht vermoorden, kwam er toch een glimlach op zijn lippen en haalde zijn hand even uit zijn broek om zijn vinger even tegen haar lippen aan te leggen. "Je gaat me niet vertellen dat je medelijden hebt?" Vroeg hij met een grijns en haar broek naar beneden duwde. Hij voelde haar huid onder zijn vingers en grijnsde. "Ze was zwanger? Is dat geen goede reden om iemand af te maken?" Zei hij en zijn hand weer naar beneden liet gaan, wetend dat hij haar niet ging vermaken met het naar binnen schuiven van zijn vingers. Zij wilde het niet en dat was voor hem een extra reden om het te doen, zij genoot niet en hij wel. Daar hield hij van. 'Jij bent een gore klootzak.' Die woorden lieten hem nu toch lachen. "Ik doe niet veel anders als je lieftallige vriendje in de steeg. Dan ben ik een gore klootzak en hij niet?" Hij duwde zijn vingers net wat harder naar binnen, maar hij had geen zin om lang op de daad te wachten. Dus dat ging ook niet erg lang duren, soms vond hij het extra leuk om ze zo te vervelen. Maar niet bij haar, hij wilde het gewoon doen en maagden waren goed...
|
|
|
Post by Ireena Blackwood on Jun 24, 2013 11:07:26 GMT
Ze snoof enkel, en voelde wat hij deed nu, maar heel weinig kon het haar schelen, al toen haar broek naar beneden ging, en ze voelde zijn vingers weer was het na haar idee afgelopen, en duwde ze haar been nu omhoog, om hem in zijn ballen te trappen nu, ze had geen zin om door hem ontmaagd te worden, en dat mocht hij weten ook op dit moment. Enkele mariniers naderden het huisje nu, door Evy die hen angstig had geroepen, met de woorden dat haar zus in gevaar was, woorden die ze enkel sprak omdat ze bang was. Maar de mariniers konden het huisje niet echt vinden, door een waardeloze beschrijving van EVy, die als de dood was, ook voor de mannen. Ireena keek enkel vals naar hem, hopend dat haar trap geholpen had, want echt zin in de daad had ze niet. '' Die vent in de steeg, hield ik ook al daadwerkelijk cvan. Maar hij en ik mochten niet trouwen, omdat hij van hogere stand was dan ik.'' Sprak ze nu kwaad, angst kwam niet uit haar ogen, maar de woede voor Niklaus borrelde nu wel op, en dan was ze niet zo lief poesje meer.
|
|