|
Post by Johnny Powell on Jun 16, 2013 10:50:51 GMT
Johnny werd meegenomen richting het gesticht van de stad, en daar werd hij in een witte pyjama gehezen , en al snel kwam hij daarna bij en keek om zich heen terwijl hij maar de doktoren keek." Dot kunnen jullie niet doen.. De duisternis houd jullie allemaal in hun greep! Sprak hij schreeuwend bijna en zat vreselijk zenuwachtig nu op een stoel, maar wou gaan rennen. Echter alle uitgangen zaten op slot, en daardoor kon Johnny nergens heen, hij zat gewoon opgesloten. Hij stopte en stond zenuwachtig op zijn plek terwijl hij van links naar rechts keek. De doktoren hielden Johnny in de gaten, maar hun deden weinig op hem uit, ze lieten hem nog maar even, zodat hij kon wennen aan zijn nieuwe huis, waar hij nu waarschijnlijk de rest van zijn leven zou zitten..
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 16, 2013 11:11:17 GMT
Toen Johnny werd binnengebracht maakten de mariniers die Anakin vast hadden een achtervolging zodat hij ook naar daar werd gebracht. Hij kreeg ook een witte pyjama aan en werd neergelegd. Hij bleef doodstil liggen, het duurde wel een tijdje voor hij wakker werd, voor hij weer normaal functioneerde. Hij schoot een halfuur later dan Johnny wakker en keek wat paniekerig om zich heen. Waar was hij? Wat deed hij hier? Hij merkte al snel Johnny maar richtte er weinig aandacht op. Hij keek naar de dokters en zuchtte. Hij snapte het al, hij zat hier vast, samen met die Johnny. Hij kroop langzaam in een hoekje en slaakte een zucht.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Jun 16, 2013 16:01:27 GMT
hij keek nog om zich heen maar voelde weer zich kalmeren door enkele doktoren." Alsjeblieft meneer Powell, dit is uw nieuwe huis." Sprak de dokter en keek naar johnny die zuchtte en de andere kant uit liep en in de ruimte weer ging zitten waar al meerdere mensen zaten, en hij zag Anakin ook zitten, maar daar ging zijn blik al snel van af en keek hij alleen maar rechtuig richting de ramen die dicht zaten, en grote gordijnen voor hingen. Ze waren niet dicht, gelukkig maar, aangezien Johnny dat niet zou gaan trekken waarschijnlijk, en dat zouden ze hier tegen de avond ook wel gaan merken. Johnny was eigenlijk als de dood voor iedere vorm van Duisternis momenteel. Hij zenuwde wat en begon weer op zijn manier piano te spelen in de lucht.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 16, 2013 16:20:03 GMT
Hij slaakte een zucht en keek om zich heen. Hij verveelde zich nu al te pletter. Misschien zou hij hier wel weer wat bijkomen, zo kon hij zijn magere lichaampje weer wat trainen. Hij sloot zijn ogen langzaam en bleef in het hoekje zitten, donker met alle plezier. Hij bedacht zich dat Johnny dat niet zo graag had, waardoor hij ook meteen op stond en op een plekje ging zitten met meer licht. Hij was nog steeds moe, maar hier zou hij niet zomaar kunnen rusten voor enkele gekken om hem heen zaten.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Jun 16, 2013 16:30:11 GMT
hij keek naar hoe Anakin in een donkere hoek ging zitten en hij stond op." De duisternis! De duisternis is hier zeg ik je!" Sprak hij enk el en wees overdreven naar Anakin ook al verplaatste die zich al. Hij probeert ons te foppen! Hij probeert ons te misleiden!" Sprak hij en keek naar Anakin." Hij heeft de duisternis! Hij is de duisternis! We vallen allemaal onder zijn spreuk en als we niet oppassen! Dan zal hij ons allen in zijn macht!" Riep hij en bleef naar Anakin wijzen die echt in zijn ogen nu de boeman was, door zijn plotselinge omslag in gezicht. " Fuck.... Jesus christ... " Sprak hij en wiebelde zenuwachtig heen en weer op zijn plek terwijl hij naar de doktoren keek die hem iets wat bevreemd aan stonden te kijken.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 16, 2013 16:43:59 GMT
Hij keek naar Johnny en slaakte een zucht toen hij zijn zegje weer deed. "Ja, ik ben de duisternis hemzelfe. Dat ik Blackwood noem betekend nog niet dat ik ook iets zwarts in me heb." Zei hij rustig en streek door zijn haren heen. Hij keek weer even naar Johnny, rustig en bedaard. Hij was weer helder, al had hij nog steeds pijn in zijn ogen en was het litteken over zijn oog heen nog steeds wat aan het bloeden. Kleine druppeltjes. "Ik wil je niets doen Johnny, ik heb je zelf gered van die mariniers en dokters weet je. En ik heb nog steeds geen flauw idee wat ik hier doe want ik hoor in een cel te zitten in plaats van hier, kom op mijn familie heeft al zo een slechte naam." Murmelde hij als laatste naar wat dokters toe.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Jun 16, 2013 17:11:17 GMT
hij keek naar Anakin en schudde zijn hoofd ." Nee jij probeert mij te foppen! Ik heb het zelf gezien, de duivel ontwaakte in jou ogen. Probeer mij niet beet te nemen!" Sprak hij en bleef op een afstand staan, nog altijd zenuwachtig, en enkele doktoren overlegden al om Johnny naar een kamer te doen en die op slot te draaien, want zijn geschreeuw door de ruimte was niet echt de fijnste op dit moment al ging johnny alweer zitten en deed zijn hoofd van links naar rechts en bleef zenuwachtig van links naar rechtdoor wiebelen , terwijl hij met zijn vingers op de piano zat te rammen, nou ja piano, het was uiteraard de lucht. Zijn ogen speurden vrij vaak om zich heen, en de angst, ja die zag je meer dan goed in de ogen van Johnny, angst en flinke zenuwen.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 16, 2013 17:19:03 GMT
Hij slaakte een zucht en schudde zelf zijn hoofd lichtelijk. "Ik was kwaad wat wil je." Murmelde hij en stond nu weer op en liep rustig richting één van de dokters. "Mag ik alsjeblieft naar een andere kamer toe, anders blijft hij zo angstig en gek doen." Zei hij rustig tegen hen en keek hem kalm en beheerst aan terwijl hij soms wat bloed wegveegde. "Maar voor je antwoord." Zei hij rustig. Hij nam wat van zijn bloed op zijn vingers en liep op een snel tempo naar Johnny toe en veegde zijn bloed aanzijn wang af. "Jij zult binnenkort tot de duisternis behoren!" Klonk hij dan vrolijk en liep dan terug naar de dokters met een grijns. Hij vond het gewoon grappig, en als hij hier toch vast zat..
|
|
|
Post by Johnny Powell on Jun 16, 2013 19:42:14 GMT
hij keek naar de doktoren en toen naar hem." Niet doen, de duisternis zal jullie mee trekken!" Sprak hij hen waarschuwend en hetgeen wat Anakin daarna deed deed de man huiveren , en hij stond direct op en rende naar het raam waar het zonlicht door heen kwam, compleet panisch natuurlijk en veegde het bloed met volle vaart van zijn wang af." Ik zei het! De duisternis is onder ons! Hij is hier, de duivel!" Sprak hij in volle paniek en bleef trillend, en vreselijk zenuwachtig voor het raam staan, want hij geloofde echt dat de duisternis hem nu zou komen halen.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 16, 2013 19:54:47 GMT
Hij schudde zijn hoofd even en zakte rustig tegen de muur aan. "Laat maar, ik blijf hier wel zitten en kijk vrolijk toe hoe hij word meegenomen door de duisternis." Murmelde hij en schudde zijn hoofd lichtjes. Hij trok zijn benen op tegen zijn borst en keek naar de man voor het raam. "Je hebt nu een hele bloed streep op je wang ondanks dat je het wegveegde weet je." Zei hij rustig en bleef rustig naar hem kijken met een lichte grijns. "Maar neen ik meen het, ik wil naar een aparte kamer nu, ik ben moe." Zei hij rustig tegen de dokters en stond weer recht.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Jun 16, 2013 20:05:20 GMT
hij keek naar Anakin en kroop zenuwachtig weg tegen het raam." Ga weg duivel!" sprak hij en begon opnieuw te rennen en doktoren grepen hem dit keer en brachten hem naar zijn kamer nu en deden de deur op het slot en lieten Johnny in de kamer achter terwijl ze beide even naar de deur keken nog en johnny werd helemaal gek doordat de kamer donker was en begon op de deur te bonken." Laat me hier uit! De duisternis zal mij grijpen!" Schreeuwde hij keihard en zenuwachtig ging hij ijsberend door zijn kamer heen, terwijl hij angstig bleef rond kijken, want tja, hij geloofde Anakin volkomen momenteel.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 16, 2013 20:17:10 GMT
Hij schudde zijn hoofd. "Ik wil wel weg." Zei hij rustig tegen hem en merkte hoe hij al werd weggevoerd. Geweldig! Al wilde hij nog steeds naar een kamer om te slapen, wat hij na een tijdje zagen ook werd gebracht. Hij ging naar de kamer en plofte meteen op bed neer. Hij was moe, alleen moe en niets anders. Hij was ook meteen in slaap gevallen op het bed, het bloeden was al weer gestelpt gelukkig. Het litteken zou toch blijven tot hij op zijn sterfbed zou liggen, en hopelijk was dat niet in dit gebouw, en zeker niet met Johnny die dan heel vrolijk zou worden natuurlijk om de dood van de duisternis..
|
|
|
Post by Johnny Powell on Jun 16, 2013 20:41:33 GMT
hij ramde nog een aantal keren op de deur en een dokter kwam binnen met een paar kaarsen die hij aan stak en op het kastje zette." En nu je mond houden, Powell." Sprak de man en Johnny werd iets rustiger en keek naar hem. " Goedenacht Meneer powell." Sprak de dokter die nu weer zijn kamer uit liep en de deur weer op slot deed en daarna zijn ronde deed om de rest van alle deuren van de kamers ook te sluiten zodat ze nu kamer arrest hadden tot dat het avond eten zou beginnen. Johnny keek nog even naar de deur en ging toen zitten zenuwen op zijn bed, maar nu rustiger doordat de kaarsen brandde.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 16, 2013 21:00:51 GMT
Hij had geen last van iets momenteel, alles was rustig in zijn dromen nu, hij droomde weer over thuis en over werk later. En over Ireena, wat zou die wel niet denken als hij er niet was deze avond. En de dagen erna. Hij schoot daarmee wakker en baadde nu hevig in het zweet. Zijn kleding zat helemaal onder. Hij moest hier weg, hij moest zich normaal gedragen, laten zien dat hij hier niet hoorde en de dokters laten denken dat ze hem genezen hadden, hij wilde hier weg.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Jun 16, 2013 21:24:15 GMT
hij zuchtte even en keek naar de kaarsen, waarvan hij niet door had dat er een omviel , aangezien hij op het bed was gaan liggen en zijn ogen rustig gesloten had inmiddels en half in slaap gevallen was. Het vuur van de kaars schoot over naar de tafel, die in brand vloog en hij in eerste instantie niets door had, maar daarna wel. Hij schrok op en keek ernaar en begon te schreeuwen." Brand! Er is brand!" Schreeuwde hij en even leken zijn zenuwen weg, al kwamen die snel weer terug." Ik zei dat de duisternis mij zou grijpen, en het wil me hebben! Help!" Riep de man luid, en het zou waarschijnlijk overal in het gebouw goed te horen zijn, aangezien het hier vreselijk gehorig was.
|
|