|
Post by Anakin Blackwood on Jun 16, 2013 22:29:09 GMT
Hij was weer een beetje ingedommeld tot hij dat geschreeuw hoorde en meteen naar de muur keek waar het vandaan kwam. Hij had een kamer in dezelfde gang als die van Johnny, hij rook het, het vuur. Hij herkende de geur maar al te goed van op het schip. Hij sprong op en liep richting de deur waar hij zijn oor tegen zetten, hij hoorde geren op de gangen, dokters die Johnny uit de kamer gingen halen voor het vuur. Hij bleef rustig staan en probeerde de deur te openen, op slot. Natuurlijk. Hij slaakte een zucht en keek om zich heen, geen raam, niks. Hij wreef even voorzichtig in zijn ogen om wat wakkerder te worden en keek weer naar zijn deur.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Jun 17, 2013 5:18:54 GMT
hij keek naar hoe de doktoren zijn deur openden en hem er gewoon uit sleepte." Geen kaarsen meer, je went maar aan het donker!" Sprak de man en Johnny werd op die woorden een stuk zenuwachtiger dan eerder en hij keek kort de gang rond." Haal deze gang leeg, en evacueer iedereen naar de gezamelijke ruimte. Mocht de brand uit de hanegem lopen, vlucht , maar laat die gekken daar. De wereld is vast blij als we van ze allemaal af zijn." Sprak de dokter, en Johnny werd alweer meegenomen naar de kamer hiernaast, de gezamelijke ruimte waar hij ging zitten. op de stoel waar hij eerder ook zat.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 17, 2013 8:21:47 GMT
Hij hoorde wat er gezegd werd en hoe de deur weer werd geopend voor hem en hij naar de gezamenlijke ruimte werd gebracht. Hij zag Johnny zitten, wierp hem een grijns toe en ging dan rustig op de vensterbank zitten en keek naar buiten, naar de lucht. Hij zat wat voorover gebogen waardoor zijn ruggengraat goed te zien was in de pyjama. Zijn benen waren tegen zijn borst gedrukt en zijn handen lagen op zijn knieën. Hij snoof even. Die kerel was echt gek. Hij had weinig slechts in zich, buiten dat korte lontje en de drang soms om iemand te straffen.. hij keek weer even naar Johnny en de andere mensen en haalde langzaam adem.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Jun 17, 2013 8:42:04 GMT
Hij keek opzij en zag Anakin alweer binnen komen.'' Duivel.'' Sprak hij nu vrij zacht en wiebelde weer op zijn stoel terwijl zijn hoofd heen en weer ging, en zijn handen weer op de ontzichtbare piano aan het spelen was. Johnny had zelf eigenlijk ook geen kwaad in zich, dat kon je zo zien, hij was enkel gewoon gestoord, doordat hij teveel van die boeken had gelezen, en er helemaal in was gaan geloven, en werkelijk overal en nergens de duisternis zag. Sterker nog, Johnny was sindsdien een Expert in het ontdekken en bezien van Duistere magie, en hij zag het eigenlijk bij iedereen, en het was ergens nog een wonder dat hij het niet in de doktoren zag, al zou dat niet lang meer gaan duren.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 17, 2013 9:27:04 GMT
Hij bleef rustig zitten op de vensterbank en keek naar de mannen en vrouwen in de kamer nu, allemaal even gek, hij was nog rustig en normaal. Hij slaakte een zucht en sloot zijn ogen weer voor een moment, zijn gezicht straalde nu enkel rust uit, en misschien een klein beete pijn en angst. Dat zou er ook moeilijk uitkomen. Hij bleef in dezelfde houding zitten op de vensterbank en neuriede heel zachtjes wat in zichzelf en keek af en toe op toen de dokters wat leken te zeggen tegen elkaar en luisterde goed. Hij wilde hier nog steeds weg, dit was geen plek van hem. Dit was nog erger dan in een cel. Hij keek weer rustig naar Johnny en hield zijn ogen nu even op hem gericht.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Jun 24, 2013 7:37:06 GMT
Johnny keek om zich heen, terwijl hij zag dat de brand, die zich in zijn kamer had laten ontstaan, niet echt onder controle werd gehouden, en de vlammen begonnen te rijzen, en echt behoorlijk uit begonnen te slaan. De doktoren keken elkaar aan, en begonnen zich langzaam te verplaatsen naar de deur, wetend dat ze iedereen die ´gek´was hier achter zouden laten en er zelf gewoon vandoor gingen. Johnny keek naar hen, maar het kwam nog even niet in zijn gedachten op, puur doordat hij Anakin meer dan goed in de gaten hield momenteel, aangezien hij de duivel was, en dus ook niet normaal was in zijn ogen. Maar ja, dit was nu eenmaal Johnny. Hij geloofde mensen gewoon niet zo snel, en dacht in ieder mens wel wat dnkers te zien. Zijn vingers stopten en legde hij weer op zijn schoot neer, maar hij bleef zenuwachtig wiebelen, en er kwam geen enkel zinnig woord uit zijn mond weg.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jun 24, 2013 10:04:56 GMT
Hij keek naar de doktoren en had het meteen door. Hij snoof en stoof op de deur af en blokkeerde die. "Als wij hier doodgaan, gaan jullie er ook aan. Alle mensen die hier zitten zijn niet minderwaardig dan jullie." Schreeuwde hij naar de doktoren toe en hield zich tegen de deur gedrukt. "Als jullie eruit gaan gaat elke persoon in deze kamer mee. Begrepen?!" Schreeuwde hij weer kwaad. Ze waren gek zeker om hen hier achter te laten. Hij negeerde Johnny even nu en lette alleen op de doktoren, ze dachten zeker dat ze meer waard waren. Niemand zou ze missen.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Jul 2, 2013 10:08:32 GMT
Johnny keek op, en hoorde nu de woorden van Anakin meer dan goed en hij stond op.'' Duivelszoon.. Jij bent geen duivelszoon?'' sprak hij nu en liep dichterbij, de vlammen genegerend en keek naar de doktoren, die nu naar johnny keek.'' jij ben een gevallen engel, maar wel gestuurt door god..'' Sprak hij en wees naar hem.'hoe heb ik kunnen twijfelen.'' Sprak hij vlug, en behoorlijk zenuwachtig zoals altijd. Hij keek naar de doktoren, die hun dus schijnbaar achter wouden laten, maar die vluchtte nu al een andere kant uit, richting een andere uitgang, en johnny keek naar iedereen in dit honk die nu de hoop allen eigenlijk een beetje hadden gevestigd op Anakin, door Johnny, alsof hij dat leiderschap had. Oke, het kwam meer door zijn titel, tenlsotte was hij wel gek, maar hij wist van Duistere zaken echt behoorlijk veel af, en hij vertrouwde anakin, die hij eerder een zoon van de duivel had genoemd.
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 2, 2013 10:21:17 GMT
Hij bleef tegen de deur aantaan zodat die langs daar niet wegkonden en hoorde de woorden van Johnny wel. Nou, dat was in ieder geval beter dan een duivelszoon te worden genoemd. Hij snoof en keek weer vrij kalm richting Johnny en gaf een licht knikje naar hem en liet zijn ogen eens door de hele kamer glijden en zag de doktoren weer wegglippen. "Dacht het niet." Murmelde hij en stormde naar de andere uitgang toe waar ze door wouden vlichten en blokkeerde die ook weer. "Als wij sterven, sterven jullie gewoon mee." Sprak hij duidelijk tegen hen en hield ze allemaal in het oog. "Jullie blijven hier als jullie ons achterlaten. Als jullie gaan, gaan wij mee naar buiten. We zijn niet minderwaardig aan jullie, dus ik laat jullie de keus. "Ik kan evengoed de deur tegen houden als jullie willen vluchten en ik laat iedereen mee vluchten, begrepen!" Sprak hij duidelijk tegen de dokters.
|
|
|
Post by Johnny Powell on Jul 2, 2013 10:29:32 GMT
hij keek naar de doctoren en zag hoe de anderen nu Anakin een beetje begonnen te helpen en de doktoren duidelijk naar elkaar keken.'' DOe die deuren open, en we zullen allemaal gaan.'' Sprak een van hen nu en johnny kwam dichterbij, omdat de andere ingang nu bijna over welmd werd door de valmmen.'' Alsjeblieft, ik heb een vrouw en kinderen!'' sprak een andere dokter op zijn beurt weer, en Johnny keek naar hen.'' Duivelsgebroed, jullie willen alle minderwaardige mensen achter laten.'' sprak hjij en keek naar hen.'' Ik wist het.. jullie willen niet helpen, jullie willen ons naar de duisternis helpen! de koude eenzame duisternis!''
|
|
|
Post by Anakin Blackwood on Jul 2, 2013 10:35:54 GMT
Hij snoof en bleef tegen de deur aanstaan en was opgelucht dat de anderen hielpen. Hij keek naar de man die over zijn vrouw en kinderen sprak en snoof weer. "En ik heb een familie en nog een hele verdomde toekomst die voor mij ligt!" Sprak hij kwaad tegen hen. "Als jullie ons eruit laten, laten we jullie gaan!" Sprak hij weer. "Anders sterven jullie hier, samen met ons!" Sprak hij kwaad en keek allen één voor één aan. "Wij hebben evenveel recht om te leven!" Sprak hij weer kwaad. Hij vond het echt niet kunnen dat ze hun zomaar zouden laten sterven.
|
|