|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 31, 2013 0:04:48 GMT
Janet Devlin Ze gaapte eens, was vreselijk moe. Haar blik ging naar Kaitlynn die wat babbelde. Waarover wist ze niet, ze wist alleen dat haar thee heerlijk was en het haar hielp om wakker te blijven. Ze had een goede avond gehad door Gale en was blij dat alles goed was met de baas. Rustig hielp ze nog wat met opruimen, nam zo nu en dan een slok van haar thee maar liet hem niet koud worden. Ze deed daarna haar schort uit en pakte haar tas. Ze keek of er alles in zat, dronk haar thee op en ruimde dat ook nog even op.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 31, 2013 0:09:16 GMT
Gale Hawthorne
Hij haalde diep adem en sloot zijn ogen weer even langzaam. Hij wachtte op Janet, hij had gezegd dat hij op haar wachtte om haar naar huis te lopen, hij moest toch lans haar huis passeren voor hij bij het zijne kwam. Hij bleef netjes wachten, sloot af en toe zijn ogen. Hij was ook moe, had geen zin in Cynthia en kon enkel aan Janet denken. Ze was lief, gewoon. Zichzelf zijnde was ze heel leuk. Kaitlynn moest zich er alleen niet mee bemoeien, zo kwam hij ook nergens
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 31, 2013 0:17:29 GMT
Janet Devlin Ze werd opgehouden door Kaitlynn, haar vriendin wilde weten wat er nou speelde maar ze schudde het van zich af. Ze was veel te moe en dat merkte haar vriendin dus liet ze het maar gaan. "Ik zie je morgen wel," murmelde de roodharige waarna ze wegliep. Janet fronste, geen knuffel, geen glimlach niks. Ze liep naar Gale toe en verontschuldigde zich omdat het wat lang duurde in haar ogen.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 31, 2013 0:24:39 GMT
Gale Hawthorne
Hij keek even naar Kaitlynn en Janet en zag dat Kaitlynn niet al te vrolijk wegging. Hij slikte. Kwam niet door hem toch? Hij keek naar Janet toen die kwam en glimlachte voorzichtig. "Doesn't matter. I'll walk you home." Zei hij zacht tegen haar en opende de deur voor haar zodat ze naar buiten kon gaan. Hij glimlachte zwakjes en wat moetjes naar haar. Hij was ook kapot, hij vroeg zich zelfs af of hij wel thuis raakte..
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 31, 2013 0:29:10 GMT
Janet Devlin Ze gaapte verlegen en knikte kalm op zijn woorden. Met voor haar gevoel zware en trage passen liep ze naar buiten, terwijl ze op haar normale tempo wist te lopen. Ze bedankte hem zachtjes voor het openhouden van de deur en keek even naar hem. Ze glimlachte kleintjes bij het zien van zijn vermoeidheid en vond het eigenlijk rot om hem ook nog het stuk naar zijn huis te laten lopen. "How late do you have to start tomorrow?" Klonk ze zachtjes en liep weer aan.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 31, 2013 0:32:49 GMT
Gale Hawthorne
"Six houres in the morning." Zei hij zacht tegen haar toen ze vroeg hoe laat hij moest beginnen morgen. Hij sloeg heel los een arm om haar heen en liep met haar richting haar huis. Zijn ogen vielen af en toe een beetje dicht, al probeerde hij zo wakker mogelijk te blijven bij haar, om niet zo heel zwak over te komen, ook al was hij kapot
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 31, 2013 0:37:45 GMT
Janet Devlin Ze liep dicht tegen hem aan en gaapte zachtjes om de zoveel minuten. "I feel sorry for you," murmelde ze zachtjes en keek naar de grond terwijl ze liep. Ze herinnerde zichzelf keer op keer dat ze haar voeten moest optillen. Ze verder moest lopen en niet moest struikelen. De wandeling naar haar huis leek eeuwig te duren, maar eigenlijk waren ze er vrij snel en het verbaasde haar. Ze wist wel dat hij vreselijk moe was en had medelijden met hem dat hij nog verder moest lopen.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 31, 2013 0:41:04 GMT
Gale Hawthorne
"What can you do about it.." Hij glimlachte zwakjes en keek haar eventjes aan. Hij zuchtte toen ze er waren. Hij moest nog een kilometer ongeveer. Dat haalde hij niet meer. "Janet, maybe rude to ask. But can I stay here for one night? I'm afraid that if I continue walking to my home I fell asleep on te streets." Zei hij zacht tegen haar en keek haar wat vermoeid aan
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 31, 2013 0:44:12 GMT
Janet Devlin Ze keek naar hem, glimlachte met medelijden naar hem. "It isn't rude at all. It's not like I want you to fall asleep on some stone hard ground and maybe get robbed or something," klonk ze zachtjes en opende de voordeur. Ze liep naar binnen en hield de deur voor hem open. "It's good that I have the same shift tomorrow then," klonk ze kleintjes glimlachend en steek wat haren uit haar gezicht.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 31, 2013 0:47:24 GMT
Gale Hawthorne
Hij luisterde naar haar en glimlachte voorzichtig. "Thank you." Zei hij zacht tegen haar en liep zacht naar binnen. Hij nam zijn mobiel even en sms'te Cynthia dat hij even bij Janet bleef omdat hij anders waarschijnlijk gewoon op de straat in slaap viel. Hij vroeg om Blue uit te laten, te voeren en water te geven en ze stuurde terug dat dat goed kwam. "I'm happy for that. Was a hard day today.." Murmelde hij zacht
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 31, 2013 0:51:47 GMT
Janet Devlin Ze knikte kleintjes en sloot haar deur, ze deed de deur op slot met drie sloten. Het leek enigszins overdreven maar veiligheid ging wel voorop. Ze gooide haar tas op de grond bij de kapstok en liep naar de woonkamer toe om even te kijken hoe het met haar hond en kitten ging. "Make yourself at home I guess," klonk ze vermoeid en aaide de kitten even toen deze om aandacht vroeg.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 31, 2013 0:56:20 GMT
Gale Hawthorne
Hij glimlachte even. "I tink I'll just go to sleep right away. Do you have a lodging room? Or else I cansleep on the coutch, is no problem..." Zei hij zacht tegen haar en hing zijn vest even op aan de kapstok en glimlachte weer klein en voorzichtig naar haar. Hij was moe, je zag het duidelijk aan zijn uiterlijk, aan zijn ogen vooral natuurlijk omdat die telkens toe probeerde te vallen, en hij ze tegenhield.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 31, 2013 1:02:19 GMT
Janet Devlin Ze schudde haar hoofd kleintjes. "I can't let you sleep on the couch, that's just rude," klonk ze zachtjes maar beet op haar lip. "But I don't have a spare room.." Murmelde ze slaperig en liep alvast richting de trap die in de hal was. "My bed is big enough for five, it won't hurt if you sleep with me I guess," mompelde ze verder en gaapte zachtjes en verlegen door haar woorden. "I can't promise that Max won't push you away tho," klonk ze schouderophalend en liep naar boven. "And I will definitly not let you sleep on the couch so you better hurry,"
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 31, 2013 1:05:15 GMT
Gale Hawthorne
Nou, dat was lief.. Hij glimlachte kleintjes en knikte dan. "If he pushes me, Then I'll sleep further on the ground." Zei hij zachtjes tegen haar en volgde haar rustig naar boven nu maar. Hij volgde haar rustig naar haar kamer en zag dat het bed inderdaad groot was. Kwam goed dan. "You're a sweetie Janet.." Murmelde hij zachtjes en glimlachte voorzichtig
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 31, 2013 1:11:01 GMT
Janet Devlin Ze keek naar hem en bloosde lichtjes, haalde haar schouders op. "I'm just polite, it's a bit heartless to let you sleep on the couch. And floor, eventhough Max would love for you to sleep there I think," klonk ze zachtjes grinnikend en pakte haar kleren voor het slapen gaan. Een simpele joggingsbroek en shirt. Niet het meest charmantste, maar ze was moe en wilde slapen dus het kon haar ook even niet veel schelen. "I think I still got some clothes my brother brought with him when he visited last year. If you want to you could borrow some," klonk ze zachtjes en keek even naar hem. "It's in the drawer right there," sprak ze en wees naar de kast. "Lowest two," sprak ze zachtjes en rekte zich wat uit. "I'll get ready in the bathroom so do whatever you like," murmelde ze zachtjes en liep naar de badkamer die aan haar kamer zat. Dus liep ze door de deur die in haar kamer naar de badkamer leidde gezien ze geen zin had om te lopen. Ze sloot de deur, deed hem op slot en maakte zich snel klaar. Haar make-up liet ze zitten, het was voor haar niks om het eraf te halen met gezelschap. Zelfs niet met Kaitlynn.
|
|