|
Post by Sara Gather on Jul 30, 2013 20:55:06 GMT
Gale Hawthorne
Hij glimlachte even en knikte. "Met alle plezier Janet." Zei hij glimlachend tegen haar en rechtte zijn rug een beetje. Toen hij een microfoon kreeg keek hij even naar die van de band en dan weer naar Janet. "Ik ben klaar als jij klaar bent Janet. Jou band, jou podium." Zei hij zacht tegen haar. "Dus zeg jij maar hoe en wat, ik ken mijn tekst, ik ken mijn stem. Ik gebruik zelfs dezelfde microfoon in mijn eigen zaal dus." Zei hij glimlachend tegen haar.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 30, 2013 20:59:31 GMT
Janet Devlin Ze keek naar hem en glimlachte klein. Gezien de band wel wist wat er kwam en ze verwachtten dat Janet niet zou spreken zei een van hun dat er een kleine verandering was zoals gezien. Janet wist alleen wat onschuldig en blozend te glimlachen, maar veel maakte het niet uit. Ze noemde het nummer dat ze eerder gespeeld hadden en keek even naar Gale. "Als het aan mij lag was ik allang het café uitgerend," klonk ze zachtjes met een verlegen glimlach. Ze haalde eens diep adem, wenkte de band dat ze wel konden beginnen. Anders gebeurde het toch niet. Na enkele tonen keek ze naar de microfoon, beet even op haar lip maar begon.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 30, 2013 21:20:56 GMT
Gale Hawthorne
Hij glimlachte even naar haar en bleef er rustig bij staan. "Als het aan mij lag had ik je terug getrokken en tegen me aangedrukt." Zei hij glimlachend tegen haar en knikte kort naar haar. Toen ze de band wenkte dat ze mochten beginnen bleef hij rustig staan, met de microfoon in zijn handen wat aan het spelen tot het zijn beurt zou zijn om te zingen, dus was hij ook netjes aan het wachten en hield de zang van haar in de gaten
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 30, 2013 21:27:34 GMT
Janet Devlin De blik van hun werkgever doordrong haar meer dan de emoties die ze in het nummer moest leggen. Ze keek naar de grond voor haar, die was gevaarlijk interessant en ze vroeg zich af hoe die zou voelen. Ze zong door, het reffrein begon en het klonk in haar ogen hol. Ze sloot haar ogen en probeerde kalm te blijven. Ze dacht terug aan vannacht, maar ook aan de herinneringen die vannacht door haar hoofd spookten. Haar greep om de microfoon en de standaard werden strakker. Ze opende haar ogen kalm en keek even naar Gale nu het zijn beurt was. Ze kon zichzelf voor haar kop slaan dat het niet lukte. Dat ze hem op het podium wenkte was een stom idee geweest in haar ogen.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 30, 2013 21:41:56 GMT
Gale Hawthorne
Het klonk inderdaad nogal emotieloos, maar dat zou hem niet weerhouden zijn emoties erin te werken. Toen het zijn beurt was hield hij met één hand de microfoon vast, met zijn andere hand liet hij zien wat hij met zijn stem deed. Met hoge tonen vouwde hij zijn hand open, met meer kracht kneep zijn vuist dichter en dichter. Het was naar Janet gericht, op de punten dat ze het zo moest proberen, het was niet moeilijk zo. Hij hoopte dat ze het begreep en hij tikte haar ook lichtjes aan met zijn elleboog dat ze tenminste keek naar wat hij deed.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 30, 2013 21:51:43 GMT
Janet Devlin Ze keek op naar hem toen ze hem lichtjes voelde. Keek naar hoe hij zong en glimlachte klein. Ze snapte hem, dus ging haar microfoon van de standaard. Ze hield een heel stuk van het draad vast, wat opgerold en hield met die hand ook het standaard nog voor een deel vast. Ze viel wat in waar het moest en begon meer te ontspannen. Hij hielp haar zelfs wanneer ze deed waar ze het meeste van hield, maar te bang was om ook maar iets ermee te doen. Daarom wilde ze zichzelf weer bewijzen aan hem. Hij klonk zo krachtig, zo emotioneel en dat wilde ze ook bereiken. Ze slikte moeizaam, keek naar zijn ogen voor een moment maar sloeg haar blik dan neer naar de grond, ze zong het refrein mee en bij de eerste uithaal kwam het allemaal. Ze zong verder en keek weer op terwijl ze zong. Ze bewoog wat mee, de standaard tilde ze soms mee. "We'll come clean," zong ze waardoor ze haar rug hol maakte, haar hand van de standaard ging en naast haar microfoon kwam, haar vingers waren gestrekt terwijl ze vol emotie alles eruit gooide en uithaalde. Haar stem herstelde zich daarna weer, het klonk absoluut niet vals. Het was overladen met emoties, net zoals de woorden die ervoor waren gekomen nadat hij haar gewenkt had en de woorden die erna kwamen. Haar stem werd echter weer teder en breekbaar in plaats van krachtig en vol pijn.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 30, 2013 22:14:46 GMT
Gale Hawthorne
Hij glimlachte kort toen ze het leek te snappen. De eerste paar keren dat hij had gezongen in een zaal had hij zijn hand ook altijd gebruikt om zijn hoogtes een beetje te herzien en te bepalen hoe en wat, het was niet moeilijk zo. Hij zong weer krachtig na haar in en spreidde zijn vingers ook met zijn vrije hand en sloeg tegen een onzichtbare muur voor zich waardoor er meer kracht in kwam. Dat deed hij wel vaker, veel vaker. Hij kneep zijn ogen soms dicht en keek dan weer even naar Janet. Hij was trots op haar, zeker weten. Ze moest gewoon geholpen willen worden door hem, om har stem meer klank te geven. Als de baas boos was, laat hem boos zijn. Hij zong rustiger op het eind, zachter en zijn stem vaagde weg. Bij effectje. Hij had er enkele jaren voor moeten oefenen om dat te kunnen. Hij haalde de microfoon weg bij zijn mond en keek naar Janet met een glimlachje
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 30, 2013 22:21:25 GMT
Janet Devlin Haar stem stierf zachtjes af na een zoete klank, eentje vol met hoop en de pijn die was verdwenen omdat het uiteindelijk beter zou worden en dat zag ze in. Het was beter geworden sinds hij er was. Ze was vrolijker, ze vertrouwde iemand van het andere geslacht en dat was nieuw. Ze streek wat haren weg uit haar gezicht, waarna ze de microfoon met knikkende knieën weer in het standaard zette. Zo wilde ze zingen, en hij had haar daarbij weer geholpen. De zaal was stil, je hoorde een speld vallen. Als die zou vallen in ieder geval. Haar blik ging naar hun werkgever, hij stond enigszins verbaasd maar herstelde zich toen ze zijn kant op keek. Hij was nog altijd pissig en dat zag ze. Maar het publiek begon uitbundig te klappen waardoor ze met een zachte glimlach naar Gale keek, vooral dankbaar naar hem keek.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 30, 2013 22:28:43 GMT
Gale Hawthorne
Hij volgde de blik van Janet naar hun werkgever en zag de verbaasde blik nog even en zag nu ook hoe hij weer pissig keek. Ach man, als Janet zo zou blijven zingen was dat alleen maar goed, hij zou meer klanten trekken verdomme. Hij snoof daarom even, keek dan weer naar haar en glimlachte weer naar haar. "Keep on singing. Use your hands." Fluisterde hij bij haar oor en duwde dan een kusje op haar wang en duwde de microfoon die hij vasthad in haar handen. "I'll try to talk to him. Don't worry." Zei hij zachtjes en glimlachte weer. "Are you ok Janet?" Vroeg hij nog even glimlachend
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 30, 2013 22:37:55 GMT
Janet Devlin Ze luisterde naar zijn woorden en knikte kleintjes. "Will do," murmelde ze en glimlachte liefjes bij de kus op haar wang, bloos elke keer weer. Ze keek even naar hun baas toen hij het over hem had. "Okay, 'cause I wouldn't like to face him," murmelde ze terwijl ze weer naar hem keek en kleintjes glimlachte. "I'm not okay, I never am on stage," klonk ze zachtjes en keek even naar de grond. "You do make it better tho," murmelde ze zachtjes en keek hem wat verlegen aan. Ze streek haar haren weer naar een schouder toe en beet weer lichtjes op haar lip, meer aan de binnenkant. Het was echt gewoon een gewoonte geworden maar het stoorde haar niet. Ze trok de mouwen van het vest over haar handen heen uit verlegenheid en nervositeit. "I am so thankfull that you sang with me," klonk ze zachtjes.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 30, 2013 22:56:28 GMT
Gale Hawthorne
Hij glimlache weer klein en bleef nog steeds hij haar staan. "Ik heb erger gekend dan hem, geen zorgen." Lachte hij zachtjes en hoorde haar antwoord op zijn vraag wat hem met zijn ogen liet rollen. Hij glimlachte dan weer. "Glad you say that, I do my best for you." Zei hij zacht. De priemende ogen deden hem niets. Mensen die eigenlijk wachtte tot ze zouden zoenen, wat dus niet ging gebeuren. "Janet, het was me een eer om met je te mogen zingen." Zei hij zacht en glimlachte weer even kleintjes en streek over haar wang waar hij net een kus op had gegeven. Hij haalde diep adem en sloot zijn ogen even. "I need to get back to work Janet." Zei hij zacht omdat ze een man te kort kwamen daar. Hij glimlachte nog even naar haar.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 30, 2013 23:12:28 GMT
Janet Devlin Ze glimlachte kleintjes en schudde haar hoofd. "De eer ligt geheel aan mijn zijde," klonk ze zachtjes en streek wat haren uit haar gezicht. "Yeah I know.. Pity, but it would be better if you like actually get the job," klonk ze zachtjes terwijl ze glimlachte. "We do need someone and if that person can be you, I'd do anything to make you stay here. It's more fun," klonk ze zachtjes. Ze draaide zich dan naar het publiek en begon even zachtjes over dat ze de plotste verandering wel nodig vond. Een geweldige zanger moest gehoord worden en ze was blij dat mensen hem dan ook gehoord hadden. Haar blik ging even naar Gale. Verlegen, maar blij. Ze keek dan weer terug en glimlachte de mensen een keer toe. Uiteindelijk, of na die paar woorden, bedankte ze Gale waarbij ze naar hem keek. "Het was een echte eer om met je te zingen," klonk ze zachtjes.
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 30, 2013 23:19:27 GMT
Gale Hawthorne
Hij glimlachte even en gaf een knikje nu naar haar en keek haar even in de ogen. De drang haar een kus op de lippen te geven was groot, hij bedwong zich en streek weer even langs haar wang nadat ze die woorden had gezegd en liet haar dan spreken naar het publiek toe. Hij glimlachte kleintjes. "Het was een eer naast je te mogen staan in het openbaar." Lachte hij zachtjes en liet haar nu rustig doen. "Ik zie je zo wel weer eventjes denk ik." Zei hij zacht en glimlachte weer even naar haar. Hij gaf haar nog een schouder klopje, zachtjes en lief en liep dan het podium af, richting de baas
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Jul 30, 2013 23:41:55 GMT
Janet Devlin Ze glimlachte zoetjes naar hem, richtte zich dan weer op band en wenkte dat ze weer verder konden. Ze noemd een nummer en glimlachte naar hen. Ze begon weer met een nummer, ze had het eerder gezongen maar het nummer kon nu meer betekenis hebben wat ze graag wilde. Zelfgeschreven nummers hadden voor haar natuurlijk veel meer betekenis, en de eerste twee liedjes van vanavond waren ook zo. Ze had er alleen niks in kunnen leggen en door Gale lukte dat wel. Ze keek naar hem, naar de baas voor een moment en begon te zingen toen het moest. "I wanna let you in. Let me introduce you to my skeletons. Get underneath my skin. We can always dive into irrelevance."
|
|
|
Post by Sara Gather on Jul 30, 2013 23:56:37 GMT
Gale Hawthorn
Hij glimlachte nog even naar haar en begon met de baas te praten. Te zeggen hoe ze het best kon zingen voor meer klanten, hoe het mooier klonk als de liedjes bij elkaar paste. Hij kreeg hem na een tijdje toch overhaalt dat het goed was en ging weer achter de bar staan om te werken. Hij keek naar Janet en zuchtte even, het duurde lang.
Niet veel later ging het café al dicht, hij hielp met alles opruimen, alles doen in de zaal en dan zijn schort weg en zijn vest aan. Hij wilde graag naar hui,s gaan slapen, al wilde hij niet Cynthia weer zien en gewoon bij Janet blijven..
|
|