|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 2, 2013 12:27:39 GMT
Janet Devlin Hij had bekend van haar te houden, maar het alarm in haar achterhoofd leek erdoor af te gaan. Was het wel waar? En wat moest zij nu zeggen? Ze wilde het wel terugzeggen, maar het gaf haar niet het gevoel dat ze de waarheid dan zou spreken. Ze vond hem echt geweldig leuk, en was verbaasd dat dat in zo'n korte tijd kon. Terwijl ze amper iets van elkaar wisten, al verwachtte ze geen levens verhaal. Maar ze hield ervan om in zijn buurt te zijn, genoot van zijn stem en kreeg elke keer tintelingen en een warm gevoel van binnen wanneer ze zijn hand vast hield of hem een knuffel gaf. Dat zou genoeg moeten wezen. Toen hij wat vroeg keek ze slaperig naar hem op en haalde haar schouders kleintjes glimlachend op. "Een stoel ligt niet zo comfortabel, maar het kon altijd erger. Heb jij echter een beetje kunnen slapen?" Klonk ze zachtjes.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 2, 2013 12:34:03 GMT
Gale Hawthorne
Hij keek haar rustig aan en wachtte rustig op een antwoord op zijn vraag. Hij bleef liggen omdat hij niet anders kon, veel viel er ook niet te doen buiten liggen en rusten, hopen dat het dichtgroeide. Hij streelde met zijn duim verder over haar hand en glimlachte een beetje op haar antwoord. "Ik heb kunnen slapen door de pijnstillers en antibiotica dat ze me geven. Ik zou thuis beter een ziekenhuis bed aanschaffen omdat ik dat nu wel gewend ben om op te liggen." Zei hij met een klein voorzichtig lachje en glimlachte weer even erna. "Kom eens wat dichterbij met je hoofd." Fluisterde hij nu zachtjes en gaf nog een kneepje in haar hand
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 2, 2013 12:42:51 GMT
Janet Devlin Ze moest zachtjes lachen om zijn woorden en schudde haar hoofd lichtjes. "Ik hou het liever op m'n eigen bed," fluisterde ze. Toen hij wilde dat ze dichterbij kwam gehoorzaamde ze. Ze stond op en merkte de spierpijn nu pas over haar hele lichaam. Ze zuchtte er zachtjes om en keek naar hem terwijl ze wat dichterbij was gekomen.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 2, 2013 12:55:26 GMT
Gale Hawthorne
"Mijn bed is in ieder geval een stuk zachter dan deze plank waar ik op lig." Zei hij zachtjes en glimlachte weer klein. Hij trok haar zachtjes wat voorover en kwam zelf ook voorzichtig omhoog en duwde zijn lippen voorzichtig een beetje op de hare en liet zich dan weer in het bed zakken. "Dat wilde ik even doen. Dat neemt de pijn ook wat weg." Zei hij zachtjes en glimlachte weer naar haar.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 2, 2013 13:06:40 GMT
Janet Devlin Wat overdonderd door zijn actie keek ze naar hem, luisterde naar hem en glimlachte kleintjes. Ze vond het niet erg, het verbaasde haar alleen keer op keer dat hij het deed. Ze streek wat haren uit haar gezicht en achter haar oor. "Als het de pijn wegneemt is het niet erg," murmelde ze en keek hem onschuldig glimlachend aan voor enkele seconden. Ze bedoelde het niet slecht. Hij wist dat ze het niet erg vond, dat had ze zelf gezegd.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 2, 2013 13:10:09 GMT
Gale Hawthorne
Hij glimlachte kleintjes en streelde haar even over haar wang en sloot zijn ogen dan weer een secondje. "Ik heb het je al gezegd, je mag er altijd om meer vragen." Zei hij zachtjes en duwde een kusje op haar hand. "Heb je gehoorde wat ik zei?" Vroeg hij nu zacht. "Ik bedoel gisteren en daarstraks." Voegde hij er aan toe, om te weten of ze het wel degelijk had gehoord
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 2, 2013 13:27:52 GMT
Janet Devlin Ze grinnikte zachtjes om zijn woorden en haalde haar schouders lichtjes op. "Yeah," klonk ze zachtjes op zijn volgende woorden maar wist er niet veel meer op te zeggen. Ze was bang dat ze iets verkeerds zei en wilde dat op het moment dus echt absoluut niet doen. Het voelde allemaal vredig aan, terwijl hij toch echt in het ziekenhuis lag. Dat irriteerde haar enigszins, het ziekenhuis was een nare plek in haar ogen en ze hoopte maar dat hij snel weg mocht.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 2, 2013 13:59:59 GMT
Gale Hawthorne
Hij glimlachte kleintjes. "Binnen 5 dagen mag ik hier weg, daarna moet ik wel rustig blijven en mag ik een tijd niet meer gaan werken om te voorkomen dat ze weer openspringen zoals gisteren." Zei hij zachtjes. "Dus dan moet ik enkele weken op mijn rug gaan liggen zonder ook maar wat te doen." Zuchtte hij zachtjes en streek over haar wang. Kaitlynn had haar tijdelijke schorsing gekregen uit het café van een maand door haar actie. Hij zuchtte zachtjes en sloot zijn ogen weer even. "Ik ben toch heel blij dat je hier bent." Zei hij zachtjes
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 2, 2013 14:24:24 GMT
Janet Devlin Ze trok een pruillipje bij het horen hoelang hij moest blijven. Dat was een lange tijd en dat vond ze niks. Ze streek wat haren uit haar gezicht en glimlachte kleintjes toen hij over haar wang streek. "Ik kan je niet echt alleen laten," murmelde ze zachtjes en haalde haar schouders lichtjes op. "Het is het minste wat ik kan doen," klonk ze zachtjes en drukte haar lippen even op de zijne.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 2, 2013 14:36:53 GMT
Gale Hawthorne
Hij zag haar pruillip en glimlachte kleintjes. Het deed hemalleen al goed dat ze om hem gaf en dat ze hem niet liet stikken voor haar beste vriendin. Dat deden er niet zo veel. Hij luisterde naar haar en glimlachte weer kleintjes. Toen ze weer naar hem toe boog en hij haar lippen op de zijne drukte sloot hij vredig zijn ogen en zoende voorzichtig een beetje mee. Dit was fijn.. Heel fijn.. Hij mistte het om iemand lief te hebben.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 2, 2013 14:49:58 GMT
Janet Devlin Ze glimlachte kleintjes en zoende zacht verder. Stond ergens versteld van haar eigen actie maar had er absoluut geen problemen mee. Ze streek haar haren weg zodat ze niet in de weg lagen, maar stopte na een tijdje toch. Ze bleef dichtbij met haar gezicht, glimlachte kleintjes terwijl ze hem langzamerhand weer even aan keek met een lichte blos op haar wangen.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 2, 2013 15:14:08 GMT
Gale Hawthorne
Hij deed nog steeds zachtjes met haar mee en hield zijn ogen vredig gesloten. Dit was te mooi om waar te zijn, al geloofde hij het toch. Hij zoende haar nog steeds zachtjes mee tot ze zelf stopte en haar gezicht toch dichterbij hield. Hij opende zijn ogen langzaam en keek naar haar gezicht en glimlachte kleintjes terug. "Dat was fijn." Gaf hij eerlijk toe en streek wat van haar haren achter haar oor
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 2, 2013 15:50:07 GMT
Janet Devlin Hoewel het lief klonk moest ze zachtjes lachen. Ze keek hem kleintjes glimlachend aan en bleef zo staan, ze had toch al spierpijn veel erger kon het niet worden. Met haar armen leunde ze naast hem, zodat ze nog wat comfortabel stond. "Ik ben blij wanneer je weer uit het ziekenhuis bent," klonk ze zachtjes.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 2, 2013 16:01:43 GMT
Gale Hawthorne
"Ik ga ook blij zijn als ik hier wegkan." Zei hij zachtjes en glimlachte weer kleintjes. "Jou bed ligt trouwens best goed." Lachte hij zachtjes en duwde een kusje op haar lippen en streek over haar wang. "Als je spierpijn hebt zou je beter weer gaan zitten Janet." Fluisterde hij nu
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 2, 2013 16:10:17 GMT
Janet Devlin Ze lachte zachtjes om zijn woorden en haalde haar schouders op. "Ik kies goede bedden uit?" Klonk ze het meer vragend dan als antwoord bedoeldend en grinnikte zachtjes. "Dan heb ik ook spierpijn, ik ga straks even naar huis voor nieuwe kleren en een douche. En misschien is het handig als ik wat regel met de baas zodat ik niet heel de tijd hoef te werken," klonk ze zachtjes.
|
|