|
Post by Sara Gather on Aug 1, 2013 14:22:15 GMT
Gale Hawthorne
De man luisterde naar Janet en knikte rustig. Kaitlynn kreeg wel strafwerk, daar mocht ze zeker van zijn. Of ontslag, hij wist het nog niet. Gale bleef liggen, kon niet anders. Het bloeden verminderde langzaam aan, ook gewoon omdat hij nog maar weinig bloed in zich had. De sirenes kwamen dichterbij en de ambulance stopte na een tijdje voor de deur van het Café. Enkele mannen met een brancard kwamen naar binnen. Er werd gevraagd afstand van Gale te nemen zodat ze hem neer konden leggen op de brancard. Er werd gevraagd of er iemand meeging in de ambulance en daar wachtte ze dan ook eventjes op terwijl ze Gale al in de ambulance brachten.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 1, 2013 14:40:13 GMT
Janet Devlin Ze stond op en nam een paar stappen terug. Toen ze vroegen of iemand mee wilde klonk ze vrijwel meteen. Cynthia zou ze nooit laten gaan en voor de rest wilde niemand. Ze werd meebegeleid naar de ambulance en nam plaats. Ze reden snel naar het ziekenhuis, maar blik bleef op Gale gericht terwijl ze nadacht over de ruzie van net. Ze was bezorg, maar wist niks anders aan haar hoofd te krijgen momenteel.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 1, 2013 14:53:14 GMT
Gale Hawthorne
Zodra ze aankwamen op het ziekenhuis werd hij meteen naar een operatiekamer gebracht omdat zo een open wonde niet niets was. Het duurde ook een tijdje voor ze klaar waren met het vuil eruit halen en het helemaal dicht te naaien voor een tweede keer natuurlijk. Janet was verzocht naar de wachtzaal te gaan tot hij in een kamer lag. Dat werd pas na een dik uur gedaan. Hij werd naar de kamer gebracht die nog leeg stond en was nog steeds buiten bewustzijn. Ze gaven hem pijnstillers en voegden hem bloed toe. Tegen Janet werd gezegd dat ze naar zijn kamer mocht gaan, maar dat hij wel nog sliep.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 1, 2013 20:38:19 GMT
Janet Devlin Ze haatte wachtkamers, de spanning was intens en ze kon er nooit goed mee overweg, daarom schuifelde ze zo nu en dan ongemakkelijk op haar plek. Toen haar gezegd werd dat ze naar zijn kamer mocht sprong ze gelijk op en liep erheen op eigen houtje, weg van die rotplek. Ze liep zijn kamer kalmpjes en vrij stilletjes binnen. De sfeer was hier ook hatelijk, het voelde alsof iemand op sterven lag. Ze liep naar zijn bed toe en keek met een wat zielige glimlach naar hem. "Kate weet het wel weer goed te flikken," murmelde ze in zichzelf en zuchtte zacht. Ze wist niet wat hiermee aan te moeten. Was doodsbezorgd om hem en keek naar zijn apparatuur. Het baarde haar allemaal zorgen. Alle draadjes en piepjes, al het infuus. Ze voelde zich rot, het was de schuld van haar beste vriendin. Ze vroeg zich enkel af hoe Cynthia wist het tegen wie te zeggen.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 1, 2013 21:22:35 GMT
Gale Hij kwam vrij langzaam weer bij en keek wazig om zich heen. Hij zag wel iemand staan al duurde het een tijdje voor hij zag wie het was. Hij glimlachte zwak en pijnvol en sloot zijn ogen dan weer. Hij strekte zijn hand een beetje naar haar uit en strekte zijn vingers, als teken dat ze zijn hand mocht vast nemen als ze wilde. Hij kreunde kort en haalde pijnlijk adem. Zijn borst lag ook bloot. Tijdens de operatie waren er nog twee littekens open gesprongen. "Ik.." fluisterde hij. "ben blij jou als eerste te zien." Fluisterde hij erna en glimlachte weer voorzichtig. "I-ik h.. ho.." verder kwam hij niet, hij had pijn. Hij zei het wel een andere keer..
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 1, 2013 21:42:19 GMT
Janet Devlin Ze glimlachte toen hij bij kwam, keek naar hem en zag de hand die ze voorzichtig en zachtjes vast pakte. Haar vingers sloten zich voorzichtig om de zijn terwijl ze naar hem luisterde. Het klonk allemaal maar moeizaam, dus wilde ze hem eigenlijk het zwijgen op leggen maar hij besefte het zelf al. Hoewel ze wilde weten wat zijn zin moest voorstellen, liet ze het maar zitten. Ze ging hem nu pushen wanneer hij in pijn was. Haar blik ging even naar zijn borst, naar alle littekens en nieuwe wonden die weer dichtgenaaid waren. Ze zuchtte zachtjes en keek dan weer naar hem. "That means alot," klonk ze zachtjes en gaf hem een zacht kneepje in zijn hand. "I'm glad you woke up, but just try to get as much sleep as you can and such.. I really want you out of here," murmelde ze verder.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 1, 2013 21:49:52 GMT
Gale
Hij glimlachte weer en knikte voorzichtig op haar woorden. Ze kon de zin wel aanvulde als ze het snapte, maar dat moest niet. Hij knikte weer op dat laatste. Hij wilde hier ook weg, hij wilde haar wat vertellen voor het niet meer kon. Hij zuchtte en kneep voorzichtig in haar hand. Haar hand was al genoeg om hem te laten gloeien vanbinnen, de pijn weg te nemen.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 1, 2013 22:00:26 GMT
Janet Devlin Ze streek wat haren uit haar gezicht en glimlachte kleintjes. "Het spijt me zo van Kaitlynn en dit hele gebeuren," murmelde ze zachtjes en keek even naar hun handen toen hij een kneepje terug gaf. Ze glimlachte er kleintjes door en wist haar vingers om de zijne te vlechten. Een warm gevoel betrad haar lichaam langzaam en liet haar gelukkig voelen ondanks de situatie. Ze streek voorzichtig wat haren weg bij hem en glimlachte kleintjes. Dacht na over zijn zin en fronste er lichtjes door. Ik ho, dat wist ze. Nu konden haar gedachten extra traag werken door wat er gebeurd was en ze slaperig was door de vermoeidheid, maar ze kon er geen einde aan vast knopen. Hou, kwam in haar op, maar het leek haar onwaarschijnlijk.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 1, 2013 22:13:33 GMT
Gale Hawthorne
Hij knikte nog even en streelde over haar hand met zijn duim en viel alweer langzaam in slaap. Hij zuchtte zachtjes en zou nu even niet meer wakker worden. Haar gedachte was goed, correct. Ze zou het niet snappen zelf maar goed.. hij vormde de laatste woorden van zijn zin in zijn slaap 'hou van je'. Hij viel dieper en dieper weg in slaap, hij was kapot
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 1, 2013 22:29:16 GMT
Janet Devlin Ze keek naar hem en glimlachte kleintjes. Hij doezelde weg in zijn slaap, leek woorden te vormen met zijn lippen. Maar de beste liplezer was ze niet. Al had ze zijn woorden wel gezien, gelezen van zijn lippen. Ze streek met haar duim zachtjes over zijn hand heen en vroeg zich af of ze het wel goed had gezien. Natuurlijk had ze dat goed gezien, haar ogen mankeerden niks. Een glimlach speelde naar haar lippen, zoet en haast verliefd. Ze voelde zich warm worden van binnen en sloot haar ogen even, hield in haar achterhoofd dat hij altijd iets anders gezegd kon hebben.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 1, 2013 22:51:32 GMT
Gale Hawthorne
Hij bleef rustig doorslapen, wat zij intussen nog deed wist hij niet. Hij was in ieder geval fijn aan het dromen over zijn toekomst. Over alle mogelijkheden later. Hij dacht aan Janet, dat heel vaak en heel veel. Hij glimlachte af en toe in zijn slaap hield de hand van Janet goed vast in zijn slaap, voorzichtig wel uiteraard. Hij was verliefd op haar geworden in die korte tijd..
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 1, 2013 23:08:26 GMT
Janet Devlin Ze keek naar zijn hand die nog altijd werd vast gehouden in zijn slaap. Zijn grip was niet losser geworden, niet strakker en het liet haar kleintjes glimlachen. Het was zo'n liefdevol gebaar dat het haar enigszins vertederde en liet blozen. Haar blik ging de kamer rond, ze keek achter zich en zag dat er al een stoel klaar stond voor gebruik. Ze schoof hem zachtjes iets dichterbij, maar wist zijn hand vast te houden en ging zitten. Ze trok een been op de stoel en legde haar kin op haar knie. Keek even weer naar hun handen en glimlachte kleintjes. Het was raar hoe hij naar binnen was gekropen, onder haar huid was gaan zitten en haar keer op keer weer vrolijk wist te maken. Haar op haar gemak liet voelen. Ze was nog altijd verlegen, en dat zou nog een lange tijd blijven. Dacht ze in ieder geval, maar ze voelde zich comfortabel. Terwijl ze hem eigenlijk helemaal niet zo goed kende. En misschien hoefde dat ook niet, dat was nu toch wel bewezen.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 1, 2013 23:16:39 GMT
Gale Hawthorne
Hij merkte de bewegingen in de kamer niet, misschien hoefde dat ook niet. De volgende ochtend werd hij langzaam wakker, hij had haar hand niet gelost. Ze was bij hem gebleven. Hij glimlachte eventjes naar haar en sloot zijn ogen. Hij had geen bloed meer nodig, die baxter hadden ze weggehaald. Hij sloot zijn ogen weer even en streek weer met zijn duim over de rug van haar hand. "Ik hou van je.." Fluisterde hij nu iets beter, of ze nu wakker was of niet. Ze had het vast wel al door toch?
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on Aug 1, 2013 23:31:31 GMT
Janet Devlin Ze was in slaap gevallen, haar hoofd lag nog altijd op haar knie terwijl ze sliep. Ze zat absoluut niet comfortabel en was dood op toen ze wakker werd. Dat was iets voordat hij wakker werd, misschien vijf minuten. Ze was slaperig en haar spieren deden veel zeer doordat ze lang zo had gezeten. Ze gaapte zachtjes en luisterde naar zijn woorden waardoor ze lichtjes fronste. Hij zei het nu weer. Voorzichtig ging ze beter zitten en keek hem aan met een slaperige blik, ze liet zijn hand los om slaapdronken onder haar ogen te wrijven en daarna weer zijn hand vast te pakken en er een kneepje in te geven. Een kleine glimlach speelde rond haar lippen, hij meende het dus? Hij had het dus tegen haar gezegd? Er was niemand in de kamer, dus het moest wel. Maar het kon vanalles zijn, ze haalde vanalles in haar gedachten om tegen de waarheid in te gaan.
|
|
|
Post by Sara Gather on Aug 2, 2013 7:53:56 GMT
Gale Hawthorne
Hij opende zijn ogen slaperig en keek naar haar met een klein glimlachje. Hij hield gewoon echt van haar. Hij gaf weer een kneepje in haar hand en vlocht zijn vingers weer tussen de hare. Hij glimlachte en sloot zijn ogen weer. Ze had het gehoord, dat was al van zijn hart. Hij geeuwde lichtelijk en haalde voorzichtig adem. "Heb je een beetje kunnen slapen?" Vroeg hij zacht. De pijnstillers werkten goed momenteel, dus kon hij weer normaal praten. Zingen zou niet gaan tot de hechtingen eruit waren
|
|