|
Post by Sara Gather on May 3, 2014 19:00:40 GMT
Gale Hawthorne
"Ben je lekker mee vettig, en ik plak graag dat weet je." Grijnsde hij op haar woorden dat hij plakte. Hij ontving de kus op zijn lippen met alle plezier en keek haardan weer rustig aan. Hij liet haar ook los nu en streek even met zijn vingers door haar haar. "Wanneer had je nou eigenlijk afgesproken?" Vroeg hij nu ook weer rustig en liep alvast snel even door naar de slaapkamer om een onderhemd en shirt aan te trekken, waar hij dan nog een overhemd over aan deed. Hij begaf zich al snel weer naar Janet en wachtte nu weer op haar antwoord.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 3, 2014 19:08:06 GMT
Janet Devlin Ze trok een pruillip toen hij door haar haren streek aangezien haar haren door de war achter bleven toen hij wegging, ze deed haar haren goed toen ze de kans had aangezien hij toch een shirt aantrok, toen hij terug kwam keek ze naar hem op en glimlachte bij haar antwoord; "Over een kwartiertje, dus we moeten eigenlijk gaan. Het is maar tien minuten lopen maar zo heb je nog wat tijd over en hun kennende zijn ze vroeg," klonk ze kalm.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 3, 2014 20:06:48 GMT
Gale Hawthorne
Hij luisterde naar haar antwoord en gaf een knik. "Let's go then." Murmelde hij en drukte nog even een kus op haar lippen. Met zijn hand streek hij over haar wang en keek haar nog even in de ogen. "You tell your parents?" Vroeg hij nu ook rustig aan haar en duwde nog even een kusje op haar voorhoofd. Hij zou wel wat minder aanhankelijk gaan doen als ze eenmaal bij haar vrienden was, dat was wat onbeschoft vond hij.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 3, 2014 20:14:54 GMT
Janet Devlin Ze glimlachte bij de kus en drukte nog een kus terug waarna ze knikte. "Yeah, I'll tell 'em," klonk ze kalm. Het was haar opgevallen dat hoewel ze nog maar even in Ierland waren, haar accent weer helemaal terug was gekomen. Maar erg vond ze het niet, ze vond het juist jammer in eerste instantie dat ze haar accent wat verloor, maar nu die weer helemaal terug was klonk ze weer vrolijk in een dik accent Iers. Ze glimlachte bij de kus op haar voorhoofd en trok hem dan mee naar beneden, ze zei haar ouders gedag en zei dat ze haar vriendinnen even gingen opzoeken, ze moest de groeten doen wat ze straks wel deed en gaf haar ouders beide een kus op de wang.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 3, 2014 20:50:31 GMT
Gale Hawthorne
Hij stoorde zich niet aan haar accent, hij had zijn Schots accent toch ook nog steeds? Nou ja, hij liet het niet echt doorschemeren, maar als hij echt weer Schots zou gaan praten zou je het duidelijk weer horen. Hij liet zich meetrekken naar beneden en liet haar haar zegje doen bij haar ouders waarna hij even wachtte tot ze klaar was. Hij was weer vrij kalm, zelfs nu haar vader hier ook weer was, vroeg of laat moest hij het toch accepteren..
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 3, 2014 20:58:00 GMT
Janet Devlin Haar vader sprak haar nog even aan, maar ze wuifde zijn woorden al snel weer weg. Waar het over ging wist hij alleen, hij sprak vaker onzin tegen Janet en het ging het ene oor in en het andere oor uit. Ze streek haar haren opzij terwijl ze naar Gale liep en glimlachte, ze drukte een kus op zijn lippen waarna ze hem mee naar buiten trok, het was heerlijk weer buiten dus een jas hadden ze niet nodig, naar haar zeggen. Maar ze wachtte even op Gale voor het geval hij toch een jas wilde pakken.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 3, 2014 21:15:11 GMT
Gale Hawthorne
Hij keek nog even naar haar vader toen die wat tegen Janet zei en keek dan weer zelf naar Janet met een glimlach. Hij ontving haar kus rustig weer en liet zich dan mee naar buiten trekken. Een jas had hij ook niet nodig, hij had genoeg aan zijn shirt en hemd, gewoon om niet echt te laten zien dat zijn shirt kon plakken door de zalf. Hij vlocht zijn vingers even door de hare en keek haar aan. "You lead, I follow." Lachte hij nu ook, omdat hij zijn weg niet wist.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 3, 2014 21:25:25 GMT
Janet Devlin "As if I'm going to let you lead here," klonk ze zachtjes lachend en liep rustig aan, ze vlocht haar vingers om de zijne en liep rustig de straat uit. Het was niet ver lopen, zoals ze al eerder had gezegd was het maar tien minuten en met hem aan haar zijde ging de tijd snel, dus waren ze er ook al bijna. Ze zag het café opdoemen en zag haar vrienden al buiten zitten, drie meiden en vier jongens, ze glimlachte bij het zicht en keek even naar Gale. "You know, it literally has been years since I've seen them. We haven't skyped or anything, it's insane," klonk ze zachtjes, doelend op haar vrienden.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 3, 2014 21:44:00 GMT
Gale Hawthorne
Hij keek haar aan en lachte. "You could try to let me lead, I have no idea where we would go to though." Lachte hij zacht en keek naar haar. Hij speelde wat met haar vingers onder het lopen en keek op toen ze wat begon te zeggen en ze er blijkbaar al waren. Dat was snel.. Oké, het was niet ver zoals ze eerder had gezegd, maar het had niet ees 10 minuten geleken. Hij glimlachte om haar woorden. "Nou, dan is het tijd om dat allemaal weer recht te zetten." Sprak hij zacht tegen haar en gaf haar een kneepje in haar hand. "There waiting." Sprak hij dan ook kalm en wachtte tot zij verder liep.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 3, 2014 22:26:45 GMT
Janet Devlin "I know they're waiting, don't worry," klonk ze zachtjes lachend en trok hem mee, ze liet hem los toen een van de meiden naar haar toe kwam rennen en nam haar in de armen. Lachend om haar gedrag werd ze nog door de andere twee aangevallen waardoor ze haar best deed om te blijven staan. Haar blik ging even onschuldig naar Gale maar haar tijd werd al snel in beslag genomen. Toen ze de kans kreeg om te praten stelde ze Gale netjes voor en omhelsde dan de jongens.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 4, 2014 3:04:23 GMT
Gale Hawthorne
Ze glimlachte en liep weer met haar mee toen hij werd getrokken. Hij liet haar hand ook rustig los toen zij dat ook deed en stak die dan rustig in zijn broekzak. Hij lachte zacht toen ze amper nog recht kon blijven staan en toen haar blik zo onschuldig weer naar hem ging. Hij schudde zijn hoofd lichtjes en hield zijn handen nu in zijn zakken en liet haar rustig doen. Hij wist wel dat het geweldig was voor haar om haar vrienden weer terug te zien na die jaren.Hij merkte dat hij werd voor gesteld en hoe ze dan de groep jongens omhelsde. Dat was nog zo iets wat hem niet boeide, hij was niet het jaloerse type. En het zou ook belachelijk zijn om daar jaloers om te zijn, hij kreeg genoeg aandacht van haar..
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 4, 2014 3:18:39 GMT
Janet Devlin Ze glimlachte breed en vrolijk, het voelde goed om weer iedereen in armen te kunnen sluiten na jaren. Het maakte haar doodsgelukkig en zeker nu ze er met Gale was. Dat was de kers op de taart en ze was hem dankbaar dat hij mee was gegaan, dat hij het uberhaupt had voorgesteld. Ze voelde zich gelukkig met hem, vond dat ze geluk had met hem waardoor ze spontaan een kus op zijn wang drukte. "You're amazing, just so you know," klonk ze met een glimlach en haalde haar schouders op waarna ze naar de tafel werden geleid waar haar vrienden aan zaten.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 4, 2014 3:37:18 GMT
Gale Hawthorne
Hij was blij haar zo vrolijk en opgewekt te zien nu ze met haar vrienden had kunnen afspreken. Dat zou hij ook wel doen eenmaal terug in Schotland. Hij rekte zich ietsjes uit en keek wat verbaasd op bij de kus op zijn wang maar moest dan zacht lachen bij de woorden die volgden. "I guess it's true, you told me manny times." Klonk hij daar zacht op en volgde haar nu ook gewoon rustig naar de tafel toe. De enige angst die hij nog steeds had en zou blijven hebben is dat de rest van haar familie en haar vrienden hem toch niet zo mochten en het uit haar hoofd zouden proberen praten. Dat was het enige waar hij bang voor was, dus zeg maar gerust dat hij Kaitlynn zelf liever wat op afstand hield voor er wat zou gebeuren, maar hij kon Janet niet verbieden met haar vrienden om te gaan, dat was cru. Nog iets waar hij een naar gevoel over had was als hij weggestuurd werd als iemand alleen met Janet wilde praten, dan was hij gewoon altijd bang dat het over hem ging. Hij slikte even bij de gedachten er aan en richtte zijn blik kort naar de grond en beet op de binnenkant van zijn wang. Hij moest gewoon doorzetten, als hij het niet probeerde had hij nooit succes.
|
|
|
Post by Mary-Anne Rogers on May 4, 2014 3:52:44 GMT
Janet Devlin Ze keek even naar Gale en pakte zijn hand vast, glimlachte kleintjes. Hij was weer aan het nadenken en ze wist goed hoe het hem van binnen kon opeten, maar veel aandacht besteedde ze er nooit aan. Ze probeerde hem eruit te helpen en dat was het, het was niet voor haar om te zeggen dat hij moest stoppen met zo denken. Het enige wat ze kon doen was laten zien dat ze er voor hem was, daarom vlocht ze haar vingers om de zijne en keek op naar een vriendin toen de vertederd leek te zijn. Een kleine glimlach speelde rond Janet's lippen, ze werd wat verlegen maar het maakte niet echt uit, ze was trots dat Gale haar vriendje was.
|
|
|
Post by Sara Gather on May 4, 2014 4:02:07 GMT
Gale Hawthorne
Hij keek weer even op naar Janet toen ze zijn hand vastnam en glimlachte toch ook weer voor een klein moment. Hij moest er maar niet verder over nadenken, maar het was moeilijk voor hem om alles zo te laten vallen en gewoon rechtdoor te lopen in zijn leven op een plat vlak. Hij hd verschillende kronkels en bochten in zijn weg en heuvels, gaten en obstakels die het versperde. Hij vlocht zijn vingers ook samen met de hare toen dat hem weer bij zijn positieve bracht en haalde weer even diep adem om te kalmeren en er niet verder aan te denken. Soms dacht hij toch echt nog steeds dat hij een gevaar kon zijn voor haar, zoals haar vader had gezegd, dat ze misschien toch beter afwas zonder hem en haar eigen weg wel weer vond. Hij trok haar nu enkel dieper zijn zwarte gat in, en daar hoorde ze zeker niet thuis. Hij slikte weer even en schudde zijn hoofd weer even om zichzelf. Hij moest er mee stoppen, niemand had wat aan die gedachte.. Hij gaf een kneepje in Janet's hand en tilde zijn hoofd weer omhoog en ging weer wat rechter lopen, tijd om depressief te worden was er nog meer als genoeg.
|
|